ΑΘΗΝΑ 12-5-2008.Τα δρώμενα, οι εναλλακτικές στρατηγικές και οι επιλεγείσες τακτικές στα ζητούμενα που απαρτίζουν τον βίο της Εθνικής Πολιτείας αντιμετωπίζονται ως πολύ σημαντικές συνιστώσες της μιας και επιδιωκόμενης κοινής συνισταμένης, της Εθνικής και Λαϊκής Ευημερίας ως οδού επιτεύξεως της Εθνικής Υπάρξεως. Καμία κοινωνική δραστηριότητα δεν μπορεί να αποδώσει θετικά αποτελέσματα αν ιδωθεί ως διεργασία που αγνοεί ή πολύ περισσότερο υποβλέπει τις λοιπές δραστηριότητες του Εθνικού Κράτους. Και καμία Κοινωνική Ομάδα δεν νοείται ως αυτοτελής οντότητα που διαθέτει περισσότερα ή λιγότερα δικαιώματα και προνόμια σε σχέση με τα λοιπά λαϊκά στρώματα της Πολιτείας.
Το Ελληνικό Έθνος είναι εκείνο που εισήγαγε τους πολιτειακούς θεσμούς σε μια διαδικασία που αξιοποιούσε τις λαϊκές δυνάμεις και δεξιότητες μέσα σε πνεύμα ομοψυχίας και ομαδικότητας. Ο μόνος διαχωρισμός που νοείται είναι εκείνος που παραχωρεί το προβάδισμα στις κρατικές υποθέσεις στους πολίτες εκείνους που διαχειρίζονται τα Κοινά Πράγματα με την αξιοποίηση της ευφυΐας και της αριστεύσεως στο πεδίο του ήθους και της προσφοράς, αλλά και της συνετής διοικήσεως υπέρ ολόκληρης της Εθνικής Κοινότητος. Σήμερα αυτή η ισορροπία μοιάζει να ανατρέπεται με εξαιρετικά αρνητικά επίχειρα.
Πραγματικά, ο χαρακτήρας της οικονομικής διεργασίας οδηγεί σε μια δραματική διαστρέβλωση της κρατικής αποστολής αφού το παραγόμενο προϊόν, το χρήμα, παύει να αποτελεί μέσο επίλυσης των αναγκών τροφοδοσίας μεταξύ των κοινωνικών και εργασιακών ομάδων και μετατρέπεται σε αίτιο προκλήσεως διαφορών και συγκρούσεων. Οι αυξανόμενες απαιτήσεις που δεσμεύουν τις οικονομικές συναλλαγές προκαλούνται πλέον από αλυσιδωτές επιδράσεις που δημιουργούν οι μεταβολές στα παγκόσμια δρώμενα.
Σήμερα η διασύνδεση των αγορών διευρύνεται από την πλήρη απελευθέρωση παραγωγικών ζωνών και τιμολογιακής πολιτικής. Παράλληλα με την απελευθέρωση αγαθών, απελευθερώνονται οι υπηρεσίες και κυρίως οι ανθρώπινοι πόροι σε συνθήκες που μπροστά τους ωχριά ο μεσαίωνας. Διότι αν ο αντικειμενικός στόχος ήταν η αναβάθμιση της αγοράς και η προσφερόμενη πολυποικιλότητα με ταυτόχρονη ευελιξία επιλογών για το καταναλωτικό κοινό κι όχι η εξάρθρωση του εθνικού παραγωγικού ιστού και η εξάρτηση της οικονομικής και πολιτικής ζωής των εθνικών κρατών από τις ορέξεις των ισχυρών κρατών και τις μεθοδευμένες αναταραχές σε κομβικές για την Παγκόσμια Οικονομία περιοχές, τότε θα έπρεπε να ακολουθείται ενιαία τιμολογιακή πολιτική με αξιόπιστο σύστημα κανόνων στη διακίνηση αγαθών και ανθρώπων.
Η αναδιανομή του χρήματος και η κατοχή του κεφαλαίου κίνησης έχει περάσει στα χέρια ανθρώπων που δίνουν κυριολεκτικά γη και ύδωρ προκειμένου να εξασφαλίσουν πρόσβαση στις απόκρυφες πηγές πλουτισμού. Σ’ όλο τον κόσμο ο έλεγχος των μέσων μαζικής επικοινωνίας, οι τραπεζικές υπηρεσίες, ο επιχειρηματικός κλάδος της ενέργειας, οι τηλεπικοινωνίες, οι επιχειρήσεις γενικότερα που σχετίζονται με την διακίνηση χρήματος και πληροφορίας καταλήγουν σε χέρια προθύμων εξυπηρετητών της κυρίαρχης διεθνιστικής εξουσιαστικής κάστας.
Ο όρος δανεισμός, είτε εσωτερικής είτε εξωτερικής μορφής, και οι συγχωνεύσεις στο επιχειρηματικό σκέλος απηχούν την νέα πραγματικότητα. Οι διαχρονικοί πολιτικάντηδες, καπάτσοι επινοητές μιας αέναης παρακμής και λιτότητας, κατάφεραν να συντηρούν τον εξωτερικό δανεισμό και το χρέος της Πατρίδος με το πρόσχημα της ανάπτυξης. Ο δε εσωτερικός δανεισμός της επιβαλλόμενης φορολογίας στον Έλληνα πολίτη προκειμένου να ενισχυθούν οι απαραίτητες υποδομές απώλεσε τον προορισμό του. Οι τραπεζικοί κολοσσοί, εκμεταλλευόμενοι τη διεθνοποίηση του οικονομικού παιχνιδιού και των ελαστικών του κανόνων, άρχισαν να μοιράζουν χρήμα με τη σέσουλα και τόκους ανυπέρβλητους.
Στον επιχειρηματικό τομέα το πρόσχημα του μεγάλου διεθνούς ανταγωνισμού, αλλά και η παρουσία πανίσχυρων εταιρικών μονάδων που ενισχύονται από τη σύμπηξη πολυεθνικών σχημάτων και την απίθανη ενίσχυση από δυσθεώρητους πακτωλούς χρημάτων, σέρνουν την συναφή πολιτική των αδύναμων και νεοταξικά προσδεμένων κυβερνήσεων της χώρας στη σύναψη των λεγομένων στρατηγικών μορφών εταιρικής συνεργασίας. Σημαντικοί κλάδοι για την ασφάλεια του Έθνους και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας παραδίδονται σε ξένα χέρια, υποθηκεύοντας τη χώρα και τους εργαζομένους.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οι αριστεροί μηχανισμοί απορρόφησης των καθεστωτικών κραδασμών και οι γνωστές άναρθρες κραυγές του παρελθόντος κάνουν και πάλι αισθητή την παρουσία τους. Οι δρόμοι έχουν γεμίσει από ελκυστικές και παρελκυστικές αφίσες με τα γνωστά συνθήματα του αριστεριστικού λαϊκισμού. Εργάτες ξένοι αδέρφια μας, που παίρνουν αδερφικά τις θέσεις των Ελλήνων εργατών. Εργατική αλληλεγγύη, που ανέχεται και υποθάλπει το ανακάτωμα των λαών και την ερήμωση των εθνών. Η Μακεδονία είναι ήδη ελληνική, γιατί την έχει κατακτήσει το ελληνικό κεφάλαιο. Ποιο κεφάλαιο άραγε; Των γυρολόγων οπαδών του ξεπουλήματος της ιστορίας και των εθνικών μας δικαιωμάτων;
Η άποψη του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού είναι ξεκάθαρη. Η παρουσία των ξένων εργαζόμενων δεν μπορεί παρά να συσχετίζεται με την ύπαρξη Ελλήνων ανέργων και πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υπερβαίνει το 3% του συνολικού ντόπιου πληθυσμού. Οι παραγωγικές μονάδες στρατηγικής σημασίας πρέπει να διατηρούν τον εθνικό τους χαρακτήρα. Η δε αναδιανομή του παραγομένου εισοδήματος επιβάλλεται να πραγματωθεί με μέτρο απόδοσης την προσφορά στα δρώμενα και την προβολή του Εθνικού Κράτους. Η ανάδειξη και η κραταίωση της Εθνικής Κοινότητος επιτυγχάνεται με την συστράτευση πολιτών που είναι ελεύθεροι από οικονομικά δεσμά και δουλείες. Τότε το Έθνος θα αποτινάξει τα δικά του δεσμά και θα βρεθεί στην κορυφή της πυραμίδας των Εθνών.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://polapopsis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου