ΑΘΗΝΑ 23-5-2008.Η ιστορία γράφεται μέσα από μυστήριες πολιτικοκοινωνικές συγκυρίες και μυστηριακά παιχνιδίσματα της μοίρας. Η ανθρωπότητα πολλές φορές μοιάζει να βρίσκεται κάτω από την επιρροή μιας αόρατης επιβολής που τακτοποιεί τις εγκόσμιες ισορροπίες με μια αδιατάρακτη νομοτέλεια.
Δεν πρόκειται ασφαλώς για την παράθεση μιας περιγραφής με διάθεση αποδόσεως μελοδραματικού τόνου και επιζητούμενου οίκτου. Και ασφαλώς δεν επιδιώκεται κανενός είδους κυνήγι μαγισσών και η απόδοση ευθυνών αναιτιολόγητα. Ο Ελληνισμός ωστόσο κατέχει πάγια και καίρια θέση στο αέναο διάβα του ιστορικού χρόνου και συμμετέχει αδιάλειπτα στις πολιτικοκοινωνικές διεργασίες που διαμορφώνουν συμμαχικά στρατόπεδα, δυνατά έθνη και ισχυρές προσωπικότητες.
Η μεμψιμοιρία δεν αποτελεί ίδιον γνώρισμα ενός γνήσιου Έλληνα με τα προσήκοντα προσδιοριστικά στοιχεία. Ο Έλληνας αυτός είναι ανδρείος, γενναίος, μαχητής, φιλόδοξος και διεκδικητής. Κατά συνέπεια δεν αναγνωρίζει τον όρο οίκτος από όπου κι αν προέρχεται και δεν μετατρέπει μια πρόσκαιρη αρνητική συγκυρία σε φοβικό ανάχωμα και σύνδρομο που αποτρέπει κάθε μελλοντική αυξητική και αναγεννητική πορεία.
Ο Ελληνισμός συνεπώς δεν κατατρύχεται από το σύμπλεγμα της κατωτερότητος και του κατά φαντασία κατατρεγμού. Δεν ψάχνουμε για άλλοθι και φανταστικούς υπαιτίους για ό,τι αρνητικό μας συμβαίνει. Δεν κλείνουμε όμως τα μάτια μπροστά στα γεγονότα, τις πληγές και τους πρωταγωνιστές. Όποιοι κι αν είναι αυτοί.
Επιμένουμε να τηρούμε στο ακέραιο τις νομιμότατες απαιτήσεις του Ελληνικού Έθνους επί των Σκλάβων Ελληνικών Πατρίδων, τιμώντας τις επετείους εθνικής μνήμης και περισυλλογής, όσο δυσάρεστες κι αν είναι αυτές, αναζητώντας αίτια και συμπεράσματα. Και ο μήνας Μάιος είναι το κατεξοχήν σημαδιακό χρονικό διάστημα για τον Ελληνισμό, αφού κουβαλά στις ιστορικές του αποσκευές δύο από τα μελανότερα κομβικά σημεία που εξακολουθούν να επηρεάζουν αρνητικά την πολιτική συμπεριφορά της χώρας μας. Την Ποντιακή Γενοκτονία και την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.
Και οι δύο αυτές επέτειοι αγνοούνται συστηματικά από την επίσημη Ελληνική Πολιτεία και δεν τιμώνται με κάθε επίσημη λαμπρότητα, όπως θα τις άξιζε τη στιγμή μάλιστα που έχουν τεθεί στο επίκεντρο της αιματοβαμμένης τουρκικής υπερηφάνειας, έστω και από διαφορετική σκοπιά. Γιατί μην μας πούνε κάποιοι σύγχρονοι ραγιάδες ότι σέβονται την αρνητική για το Γένος των Ελλήνων περίσταση και δεν μπορούν να πανηγυρίσουν όπως οι Τούρκοι! Η μαζοχιστική υποστήριξη που παρέχει η πολιτική μας τάξη σε κάθε τουρκική προσδοκία στους διεθνείς οργανισμούς, η ανοχή στα επικίνδυνα παιχνίδια της Τουρκίας στη Θράκη μας και το ύποπτο αλισβερίσι σε Αιγαίο και Κύπρο είναι στοιχεία που τους διαψεύδουν.
Στις 19 Μαΐου 1919 πραγματοποιήθηκε η έναρξη της δεύτερης και πιο σκληρής φάσης του ολοκαυτώματος των Ποντίων και Μικρασιατών Ελλήνων από τον Αρχισφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ που είχε ξεκινήσει το 1915 κατά τη διάρκεια του Α Παγκοσμίου Πολέμου. Το ειδεχθές έγκλημα κατά του Ελληνισμού και της ανθρωπότητας κατέστησε για πρώτη φορά δυνατή τη δημιουργία του τουρκικού κράτους που είχε πρωτοεμφανιστεί άτυπα με την Πτώση της Κωνσταντινουπόλεως στις 29 Μαΐου 1453. Μέχρι την επιβολή της επανάστασης των Νεότουρκων το 1908 και την κατάλυση της παρακμάζουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας από τους Κεμαλικούς, το τουρκικό κράτος δεν υφίστατο και οι Έλληνες άκμαζαν στην Ιωνία και τον Πόντο χωρίς τα μετέπειτα προβλήματα, τις δολοφονίες, τους βιασμούς και τους εκτοπισμούς.
Η 29η Μαΐου 1453 γέννησε το έγκλημα και η 19η Μαΐου 1919 αλλά και η μικρασιατική τραγωδία το θεμελίωσαν. Η πολυφυλετικότητα και η πολυπολιτισμικότητα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας Μας, η ατυχής πολιτική διαχείριση της κρίσεως αλλά και οι στρατιωτικές δομές της καθημαγμένης από τις σταυροφορίες ελληνικής καστροπολιτείας στάθηκαν μοιραίες για την ούτως ή άλλως αμφισβητούμενη βιωσιμότητά της. Η έλλειψη της εθνικής ομοιογένειας και η διαφορετικότητα των επιδιωκόμενων σκοπών και στόχων δεν επέτρεψε στους πολίτες της αυτοκρατορίας να αφομοιώσουν τις επιδιώξεις και τις ανάγκες της υποτιθέμενης δικής τους Πολιτείας. Απόδειξη ότι ακόμη και τις ύστατες στιγμές τής επέλασης τής οθωμανικής λαίλαπας σημαντικές και ανομοιογενείς πληθυσμιακές ομάδες εγκατέλειψαν τις επάλξεις. Επιπλέον οι αυτοκρατορικές ένοπλες δυνάμεις συγκροτούνταν από καιρό από μισθοφόρους που δεσμεύονταν περισσότερο από μια σύμβαση εργασίας και λιγότερο από το πατριωτικό συναίσθημα.
Αλλά και στα διεθνή πολιτικά πράγματα οι θιασώτες τού ανακατώματος των λαών επέλεξαν τον Μάιο για να κάνουν την δυνατή παρέμβαση και να προσδώσουν τους διεθνιστικούς ιδεολογικούς συμβολισμούς στα έργα τους. Πρωτεργάτες στάθηκαν για μια ακόμη φορά οι ινστρούχτορες των ανοιχτών συνόρων και της άκριτης μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών που υπερασπίζονται τον αντίστοιχο εθνικό παραγωγικό ιστό με την…εισδοχή φθηνών αλλοδαπών εργατικών χεριών! Όταν τον Μάη του 1968 κραύγαζαν οι πρωτεργάτες τους για ψωμί, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, αδελφοσύνη, δεν είχαν φροντίσει να ενημερώσουν τους όντως καταπονημένους λαούς για την μετατροπή των εθνικών κρατών σε παγκόσμια πολυεθνικά στρατόπεδα φτώχιας και εγκληματικότητας.
Η άποψη του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού είναι ότι η συγκρότηση ενός Εθνικιστικού Εργατικού Κράτους και η σύνδεση του παραγωγικού δυναμικού σ’ όλες τις βαθμίδες με τις πολιτικές διεργασίες αποτελεί την ικανή συνθήκη για την αποτροπή διχαστικών ενεργειών και την πραγμάτωση της λαϊκής συνεργασίας και συνοχής. Η ενδυνάμωση και η εξάπλωση του Ελληνισμού είναι συμβατή όταν θωρακίζεται ο κοινωνικός ιστός από τον κρατικό μηχανισμό και τίθεται συνειδητά στην υπηρεσία του.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://polapopsis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου