ΑΘΗΝΑ 6-10-2008.Οι πιέσεις του Διεθνούς Νεοταξικού Συστήματος Διακυβέρνησης στο επίπεδο της διαχείρισης των οικονομικών πόρων από τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και της διάθεσης στο κοινωνικό σύνολο κυριαρχούν στην άσκηση της παγκόσμιας πολιτικής και των διακρατικών επαφών. Η διαμόρφωση ενός στενότερου πλαισίου στον διαχειριστικό έλεγχο των εθνών περνά από την διεργασία της δέσμευσης των χρηματικών διαθεσίμων και την μεταφορά των επιχειρηματικών κινδύνων στην άσκηση της κεντρικής οικονομικής πολιτικής.
Οι καταπατητές των λαϊκών ελευθεριών και των κοινωνικών αγαθών εκτελούν την πιο σκληρή φάση της παγκόσμιας κυριαρχίας υπό το κράτος της πλήρους παράνοιας και αλαζονείας. Διακρίνουν την λαϊκή κατακραυγή που ξεσηκώνουν οι δικές τους επιλογές μέσω των δοτών κυβερνήσεων με τις κοινωνικές αδικίες και τις προσβολές των εθνικών κυριαρχιών και παράλληλα επιδιώκουν την διάσωση και την διαιώνιση της άρχουσας παρακμιακής κατάστασης μέσα από νέες μορφές εξουσιαστικού εταιρισμού.
Έτσι λοιπόν από την πολυεθνική επιχειρηματικότητα και τις κρατικές συμμαχίες περνάμε στη συνέχιση του πολιτικού παιχνιδιού με τις δήθεν υποχρεωτικές ιδεολογικές συγκλήσεις και τις μέχρι χθες παράταιρες κομματικές συνεργασίες. Φυσικά δεν λείπουν οι απαραίτητες δόσεις αντεγκλήσεων και μειωτικών χαρακτηρισμών επάνω σε ζητήματα εσωτερικής κατανάλωσης προκειμένου η αντιπαράθεση να λάβει ένα ουσιαστικό περιεχόμενο στα μάτια των θεατών και ψηφοφόρων. Συμβαίνει τούτο κατά κόρον και στις αμερικανικές εκλογές, με το χρήμα ωστόσο να γεφυρώνει χάσματα στην πατρίδα του Καπιταλισμού και να απελευθερώνει τρόπους επίλυσης προβλημάτων.
Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά και οι ανάγκες της καθημερινότητας συνδέονται με την αδέσμευτη παρουσία του Κράτους και την υπεράσπιση της Εθνικής Γης. Ωστόσο παρά την «φρόνιμη» και «υπάκουη» τακτική του ντόπιου νεοταξικού κομματικού συρφετού κορυφής οι εσωτερικές τριβές και ζυμώσεις μετά βίας καλύπτουν τις εχθρικές κρούσεις και τα άσχημα μαντάτα στα Εθνικά μας ζητήματα.
Η Ελλάς δεν έχει την πολυτέλεια της γειτνίασης με κράτη που διαπνέονται από φιλικά αισθήματα απέναντί της ούτε από πολιτικές επιδιώξεις αθώες και αυτοφυείς. Και δεν είναι ασφαλώς ούτε κοινωνικά δίκαιο ούτε εθνικά επωφελές να κρύβεται η δυσχερής θέση της ελληνικής διπλωματίας από την τεχνητή σκιά που προσφέρουν οι κομματικοί διαξιφισμοί επί του ιερού εδάφους του Αγίου Όρους, οι διαγκωνισμοί γύρω από τις κοινωνικές παροχές και η αναζήτηση ή η απόρριψη κομματικών συμμαχιών για να ξεπεραστεί η λαϊκή απαίτηση για την αλλαγή καθεστωτικής νοοτροπίας.
Το είπε άλλωστε ο υφυπουργός οικονομίας Α. Μπέζας σε μια στιγμή πίεσης και ειλικρινείας ότι το Άγιο Όρος δεν είναι Οίκος εμπορίου. Η δε απελευθέρωση του πολίτη από τις δαγκάνες των τραπεζικών δανεισμών και των δυσμενών τους όρων πρέπει να είναι πολιτική πράξη συνείδησης και ουσίας κι όχι απλά μια πιλοτική κίνηση κοινωνικής αποδοχής ενώπιον μιας εκλογικής μάχης που αναζητείται ο χρόνος τέλεσης. Επιπλέον οι όποιες κομματικές συμμαχίες θα έπρεπε να κατευθύνονται στον στόχο της κοινωνικής συνοχής και της λαϊκής συνεργασίας για την συγκρότηση ενιαίου μετώπου απέναντι στην κορύφωση των επιβουλών του Νεοταξικού Διεθνισμού που δεχόμαστε καθοδόν προς τις αμερικανικές εκλογές στα εθνικά μας θέματα, αρχής γενομένοις από την Μακεδονία Μας.
Όμως οι ενταύθα προοδευτικές δυνάμεις της Σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς και της Οικολογίας πλειοδοτούν στους «μακεδονικούς» ενδοτισμούς, ενώ η φιλελεύθερη πλευρά ασχολείται με το μάλωμα των στελεχών της και αρνείται την διορθωτική πορεία της και την συνδρομή της Πατριωτικής Παράταξης που τείνει ο ΛΑΟΣ και ο Γ. Καρατζαφέρης προς το κοινό συμφέρον της Πατρίδος. Η Σκοπιανή πλευρά όμως δεν κωλυσιεργεί και μπροστά στις ζυμώσεις για το τελείωμα της υπόθεσης του ονόματος εκμεταλλεύεται κάθε ενέργεια των εγκαθέτων της και μάλιστα εντός του ελληνικού εδάφους.
Η περιοχή της Μελίτης επανέρχεται στο προσκήνιο μετά από την παρεμπόδιση που άσκησαν σε βάρος τεθωρακισμένων οχημάτων του Ελληνικού Στρατού εγκάθετοι του φιλοσκοπιανού κόμματος Ουράνιο Τόξο με την χρήση γεωργικών μηχανημάτων, γιατί τους ενοχλεί, λέει, η πίεση που δέχονται από τον στρατό μας και καταπιέζεται η «μακεδονικότητά» τους. Ο Σκοπιανός Πρωθυπουργός Γκρούεφσκι, εξαίρετος υπάλληλος του Νεοταξισμού, εξέφρασε την ανησυχία του για την θέση των «Μακεδόνων» στο βόρειο τμήμα της Ελλάδας από τις δραστηριότητες του στρατού μας, ελπίζοντας ότι το ελληνικό κράτος θα λάβει υπόψη του τις ανησυχίες των πολιτών και δεν θα προβεί σε επίδειξη ισχύος! Το δε Ελληνικό Κράτος των πολιτικάντηδων όχι μόνο διαπραγματεύεται την μοιρασιά της Μακεδονικής Κληρονομιάς με το κρατίδιο των Κομιτατζήδων που κρατά δέσμια την Β. Μακεδονία Μας, αλλά εξακολουθεί να συζητά κατόπιν της αναμίξεως στα εσωτερικά μας και την υποκίνηση στάσεως από τα Σκόπια.
Με μια τέτοια κυβερνητική πρακτική η Ελληνική Εθνική και Κοινωνική Παράταξη δεν πρόκειται να συμβιβαστεί ποτέ. Η συνέχιση της ανοχής στις προκλήσεις είναι ενδοτισμός, η δε αποδοχή μακεδονικών ερεισμάτων στα Σκόπια, είτε απλών είτε σύνθετων, θα αποτελέσει πράξη εθνικής μειοδοσίας. Πρέπει να απαιτήσουμε άμεσα την αναγνώριση των υπαρκτών εστιών ελληνικότητας περιοχών και πληθυσμών εντός των Σκοπίων και την ελεύθερη άσκηση των δικαιωμάτων τους. Η Ελλάδα πρέπει να αποτελέσει εγγυήτρια δύναμη στο πλευρό του βορειομακεδονικού Ελληνισμού. Η προάσπιση των Ελλήνων όπου γης είναι απαράβατη συνθήκη κυβερνητικής πρότασης.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://polapopsis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου