ΑΘΗΝΑ 13-10-2008.Είναι αλήθεια ότι η εξωτερική πολιτική απαιτεί επίδειξη υψηλού αισθήματος υπευθυνότητας και ικανότητα ευελιξίας προκειμένου να επιτευχθεί ο κεντρικός πολιτικός άξονας με κέρδη για τις εθνικές υποθέσεις. Η υπευθυνότητα είναι προαπαιτούμενο αφού δια της επιτεύξεως των εθνικών στόχων θα εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα του Εθνικού Κράτους στο οποίο επαφίεται η επίλυση των κοινωνικών ζητημάτων. Η δε ικανότητα ευελιξίας αφορά την ελαστικότητα ευρέσεως συμφερουσών συμμαχιών, θετικών χρονικών συγκυριών και επιχειρημάτων. Η κατάκτηση του στόχου παραμένει ως αμετάβλητη σταθερή.
Η Ελλάς στις εξωτερικές συναναστροφές της χρειάζεται κατά τρόπο απόλυτο τον δημιουργικό παρεμβατισμό του Πατριωτισμού και την άμεση συμμετοχή στα δρώμενα των πολιτών. Η εξωτερική πολιτική δεν δικαιούται να αλλοτριωθεί από τις αψιμαχίες της καθημερινότητας, σκόπιμες ή μη είναι αδιάφορο, και τους καιροσκοπικούς κομματικούς πειραματισμούς, διότι δεν είναι παιχνίδι κανενός, αλλά μια μάχη διαρκείας που δεν επιδέχεται άλλο αποτέλεσμα πλην αυτού της νίκης. Αφορά την καταγραφή κερδών στην εξυπηρέτηση των πληθυσμιακών, γεωγραφικών και οικονομικών συμφερόντων του Έθνους με την οικουμενική του διάσταση.
Κανένα μέσο επίτευξης δεν πρέπει να αποκλείεται, αφού το σύνολο των πολιτών, δηλαδή η Πατρίδα, βρίσκεται στην κορυφή των υπαρξιακών προτεραιοτήτων της ζωής του Ελληνικού Έθνους. Και αυτή ακριβώς είναι η πεμπτουσία της πολιτικής έκφρασης του Πατριωτισμού και κατ’ επέκταση του Εθνικισμού όσον αφορά την συνολική παρουσία της Εθνικής Οντότητας, εξαιτίας της οποίας ασκείται η πολυεπίπεδη πολεμική του Διεθνιστικού Νεοταξισμού και των πολιτικών φορέων του. Ότι δηλαδή προάγεται το συλλογικό καλό και το γενικό συμφέρον σε βάρος των ατομικιστικών ιδιοτελειών και των δοτών εφήμερων εξουσιασμών.
Ασφαλώς ουδείς νοήμων άνθρωπος επιθυμεί την οδυνηρή κορύφωση ενός πολέμου. Ο σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και της Πατρίδος είναι ένας διττός σκοπός που μπορεί κάλλιστα να επιτευχθεί πέραν από δήθεν ασύμβατες συλλογιστικές και ψευδαισθήσεις. Το είδαμε άλλωστε και το πραγμάτωσε η διακυβέρνηση του πρώην προέδρου Τ. Παπαδόπουλου στην Κύπρο όταν αποτράπηκε η τουρκοποίηση της μεγαλονήσου μας με την απόρριψη του δόλιου σχεδίου Ανάν που έμπαζε την Τουρκία και τον Νεοταξισμό στην πολιτική διοίκησή της. Διότι η τότε κυπριακή πολιτεία στάθηκε άγρυπνος φρουρός έναντι των σε βάρος της διεθνών σχεδιασμών και καλός αγωγός ενημέρωσης των Κυπρίων πολιτών, καθοδηγώντας τα ούτως υπάρχοντα πατριωτικά αντανακλαστικά στην εκκίνηση μιας επιτυχούς αποτρεπτικής δράσης.
Ένα απλό δημοψήφισμα ως θεσμικός εκφραστής της πατριωτικής βουλήσεως και της κοινωνικής συμμετοχής των πολιτών αξιοποίησε την ανυποχώρητη σύμπνοια και ταύτιση στοχεύσεων Κράτους και Λαού. Ωστόσο το Παγκόσμιο Σύστημα Διακυβέρνησης του Νεοταξισμού βρίσκεται ακόμη εδώ, παρά τα βαθιά τραύματα που έχουν υποστεί οι οικονομικές του υποδομές. Και επιθυμεί πάντοτε την επικράτηση ενός πολυεθνικού κρατικού μοντέλου και την ομοσπονδιακή υπαγωγή του σ’ ένα παγκόσμιο υπερκράτος που θα διοικεί με τους διεθνείς οργανισμούς μαριονέτες του.
Σ’ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση δεν δίστασε να ποδηγετήσει την ανθρωπότητα και να διεξάγει το 1999 έναν ανηλεή και απάνθρωπο πόλεμο σε βάρος της Σερβίας που αρνείτο να παζαρέψει την εθνική της ακεραιότητα. Έκτοτε η παρουσία των δήθεν διεθνών ειρηνευτικών δυνάμεων και η περιφρούρηση των έκνομων αλβανικών ενεργειών για την συγκρότηση χωριστής «πολιτείας» οδήγησαν στην παράνομη απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από την Σερβία και την παράλογη ανακήρυξη σε ανεξάρτητο Κράτος. Για να αποδειχτεί, όπως είπε σε συνέντευξή του ο Μητροπολίτης Ράσκας και Πριζρένης και Κοσσυφοπεδίου και Μετόχιας κ.κ Αρτέμιος στην ιταλική εφημερίδα IL MANIFESTO, ότι αυτός ήταν εξ αρχής ο σκοπός της νατοϊκής εισβολής στην Σερβία. Πλέον οι πολεμικές επιχειρήσεις και οι φυτευτές μετακινήσεις πληθυσμών έχουν αναγορευτεί σε κριτήρια αναμόρφωσης του χάρτη.
Όμως αυτές οι επικίνδυνες προϋποθέσεις ενυπάρχουν και στην Κύπρο Μας που τώρα εισέρχεται σε διαπραγματεύσεις για την μελλοντική της πορεία. Έχουμε την τουρκική εισβολή, τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, τις διεθνείς «ειρηνευτικές» δυνάμεις, την παράνομη παρουσία εποίκων και την τουρκοκυπριακή διοίκηση των κατεχόμενων επιβαλλόμενη ως ισότιμο συνομιλητή με τις ευλογίες της Διεθνούς Κοινότητας. Αφού λοιπόν αναγορεύτηκε σε αποδεκτή γραμμή επιδίωξης η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με την κατάληξη σε μια κεντρική διοίκηση με το προεδρικό σύστημα του εκ περιτροπής ορισμού, έρχεται τώρα η τουρκοκυπριακή πλευρά να αντιτείνει την συνομοσπονδία δύο ανεξάρτητων συνεταιρικών κρατών με σαφείς επί μέρους εξουσίες, μιλώντας για ελβετικό μοντέλο, πατώντας ξεκάθαρα πάνω όμως στην παρανοϊκή λογική του Κοσσυφοπεδίου. Ο ηγέτης των κατεχομένων Ταλάτ κλοτσάει επιπλέον στο θέμα του Δικαίου της Θαλάσσης κατ’ εντολή της μαμάς Τουρκίας.
Επιτέλους ας παραδειγματιστούμε από την στάση σε ορισμένα σημεία της Σερβίας και ας εφαρμόσουμε εθνική πολιτική αυξητικών αξιώσεων. Οι Σέρβοι μόλις το Μαυροβούνιο και τα Σκόπια αναγνώρισαν το Κοσσυφοπέδιο απέλασαν τους πρεσβευτές τους από την χώρα. Εμείς ας απελάσουμε τον ενδοτισμό. Να απομακρύνουμε ως ανεπιθύμητους τους διαμεσολαβητές που εργάζονται στις γραμμές των εχθρών μας και να δηλώσουμε την παρουσία μας όπου μας καλεί ο Ελληνισμός. Στην Κύπρο Μας να φύγουν άμεσα οι έποικοι και ο τουρκικός στρατός, αλλά και οι νεοταξικές δυνάμεις κατοχής και επιβουλής. Κάθε τμήμα εθνικού εδάφους, από την Κύπρο έως και την Μακεδονία Μας, είναι περιουσία του Ελληνικού Έθνους και της Κοινωνίας των Ελλήνων και μόνον.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://polapopsis.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου