ΊΜΙΑ 2009. ΤΙΜΩΝΤΑΣ ΤΡΕΙΣ ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ΈΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΗΡΩΕΣ.

ΑΘΗΝΑ 1-2-2009.

Έχουν περάσει δεκατρία χρόνια από τη νύχτα της μεγάλης προδοσίας των Ιμίων και τίποτα δεν μπορεί να σταθεί ικανό να διαγράψει τις μνήμες της μεγάλης ντροπής. Μια ντροπή για την οποία την αποκλειστική ευθύνη φέρει η τότε πολιτική ηγεσία της Πατρίδος μας, η οποία υπακούοντας στη δειλή λογική του ριψάσπιδος επιχείρησε να μετατοπίσει τις δικές της ευθύνες. Και πραγματικά, ως εύκαιρο θύμα και αποδιοπομπαίος τράγος αναζητήθηκε και καταδείχτηκε ο ένδοξος Ελληνικός Στρατός. Ο μόνος άξιος εκ των θεσμικών αρχών του καιρού εκείνου να φέρει τον τίτλο του Γνησίου Έλληνος Προμάχου. Ο Ελληνικός Στρατός και τα Σώματα Ασφαλείας ήταν, είναι και θα παραμείνουν για πάντα οι ακατάβλητοι θεματοφύλακες του Έθνους μας. Οι δε πολιτικές αρχές του τόπου δυστυχώς έχουν αποτελέσει στις περισσότερες των περιπτώσεων τα βαρίδια της ανακάμψεως και τους ανασταλτικούς παράγοντες της ισχυροποιήσεως του Ελληνισμού.

Στα Ίμια πριν δεκατρία χρόνια συντελέστηκε διπλή προσβολή κατά της Ελλάδος και των Ελλήνων. Η πρώτη προσβολή αφορά την παραβίαση Εθνικού Εδάφους και η δεύτερη την υποτίμηση της νοημοσύνης του Ελληνικού λαού. Είναι το χρονικό εκείνο σημείο που ενσωματώθηκε στην πολιτική ορολογία της ημέτερης πολιτικάντικης σκηνής ο όρος «γκρίζες ζώνες» προκειμένου να λάβουν νομικό έρεισμα και διεθνή περιεχόμενο οι παράνομες και παράλογες τουρκικές διεκδικήσεις. Διεκδικήσεις και απαιτήσεις που δεν θα είχαν καμία αξία αν δεν στηρίζονταν σε παρασκηνιακές διμερείς συνεννοήσεις των πολιτικών ηγεσιών Ελλάδος και Τουρκίας και εν συνεχεία σε διεθνείς συμφωνίες των δύο μερών. Και αν κάποιος καλόπιστος ή και κακόπιστος κριτής αμφισβητεί την μια και μόνη αλήθεια, τότε πρέπει να μας εξηγήσει το κριτήριο της άποψής του και να μας απαντήσει σε κάποια σχεδόν ρητορικά ερωτήματα.

Ο συνομιλητής μας πρέπει να μάς αποδείξει ότι πληροί τις προϋποθέσεις της ευθυκρισίας και της αντικειμενικότητας, τηρώντας αποστάσεις ασφαλείας από τα αίτια και τις βαθύτερες λεπτομέρειες που συνήθως αποκρύβονται από τον υποτιθέμενο κυρίαρχο λαό. Διότι αν δεν μπορεί να διακρίνει την πραγματικότητα, τότε ή τα αντανακλαστικά του είναι αδρανοποιημένα ή τα συμφέροντά του απολύτως εναρμονισμένα με εκείνα του Καθεστώτος.

Οι διαχειριστές των πολιτικών τυχών και των εξωτερικών ζητημάτων της Πατρίδος μας οφείλουν να μας εξηγήσουν τι ακριβώς έχει συμφωνηθεί και τι ισχύει σχετικά με το καθεστώς έρευνας και διάσωσης στην Ελληνική Θάλασσα του Αιγαίου. Υπάρχει κάποια περιφερειακή ανακατανομή που αφορά συγκεκριμένες διακρατικές διεργασίες και, αν ναι, ποιες; Αν ισχύει κάτι τέτοιο, ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα αυτής της πράξεως; Γιατί δεν παρέχεται επαρκής ενημέρωση στις Στρατιωτικές Αρχές της χώρας από τους τοπικούς πολιτικούς παράγοντες; Για ποιο λόγο οι αθρόες και πολύχρονες τουρκικές παραβάσεις και παραβιάσεις συνεχίζονται χωρίς η Ελληνική Πολιτεία να έχει εκκινήσει τις προβλεπόμενες νομικές διαδικασίες για την συμμόρφωση του διεθνούς Τρομοκράτη και Γενοκτόνου λαών που λέγεται Τουρκία; Μια χώρα που έχει δομηθεί εδαφικά κατόπιν κατακτητικών πολέμων και εγκληματικών πράξεων κυρίαρχα σε βάρος των Ελλήνων αλλά και των Αρμενίων, Κούρδων και λοιπών λαών της σημερινής προσωρινά τουρκικής επικράτειας.

Επιπλέον και αθροιστικά προς τα ανωτέρω ερωτήματα και απορίες, τι σχέση υπάρχει μεταξύ της φαινομενικά αιφνιδιαστικής εισβολής μικρής αποβατικής δυνάμεως Τούρκων στρατιωτών και δημοσιογράφων που υπέστειλαν θρασύτατα την Ελληνική Σημαία από τα Ίμια με τις επαίσχυντες και μειοδοτικές Συμφωνίες του Ελσίνκι και της Μαδρίτης; Γιατί οι Τουρκικές υπερπτήσεις έκτοτε αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο και αντιστοίχως εξαλείφθηκαν οι πολιτικές αντιδράσεις της χώρας μας, με μόνη τιμητική εξαίρεση τις Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις που εξακολουθούν να πληρώνουν βαρύ φόρο αίματος πιστές στο καθήκον τους; Ο Στρατός μας χωρίς ίχνος υπερβολής υποκαθιστά την Πολιτεία στα Εθνικά Ζητήματα. Μια Πολιτεία που έχει πετάξει πλέον τα διαβήματα του παρελθόντος οριστικά στον κάλαθο των αχρήστων, τασσόμενη εθελοδούλως στο αβαντάρισμα και τον εξωραϊσμό της Τουρκίας προκειμένου να εισέλθει από το πουθενά στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Με διεργασίες που θυμίζουν για μια ακόμη φορά την διέλευση του τουρκικού παράγοντα από μια σύγχρονη Κερκόπορτα εκ νέου προς την Ευρωπαϊκή Ήπειρο με την προτροπή του Διεθνούς Νεοταξισμού.

Τα άνομα πολιτικά τερτίπια εξαργυρώνει η Πατρίδα μας με τον πιο αποκρουστικό και εξευτελιστικό τρόπο. Με επίχειρα που ταιριάζουν σε μια τριτοκοσμική χώρα η οποία διατηρεί την ψευδαίσθηση της ελεύθερης λαϊκής έκφρασης και της αδέσμευτης Εθνικής Κυριαρχίας. Πως όμως τεκμαίρετε αυτό από την στιγμή που η Τουρκία αλλά και υποδεέστερα εχθρικά κρατίδια, τεχνητά δημιουργήματα για το ρόλο των αγκαθιών στα ελληνικά «πλευρά» όπως Αλβανία και Σκόπια, διεκδικούν τα πάντα σε εδαφικό, γεωπολιτικό και ιστορικό επίπεδο και η επίσημη Ελλάς σιωπά. Όταν η επίσημη Ελλάς αδυνατεί και πιο συγκεκριμένα αδιαφορεί να διεκδικήσει προαιώνια εδάφη και πληθυσμούς που περιμένουν μάταια ένα δικό της βήμα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περί Αυτοδιαθέσεως, τότε μοιραία έρχονται τα συμπτώματα του Νεοραγιαδισμού. Και ακολουθούν οι εξ ανατολών απειλές πολέμου, οι τεχνητές μειονότητες επί ελληνικού εδάφους και οι μειοδοτικές τούμπες των Ελλήνων πολιτικάντηδων και τα προσκυνήματα εμπρός στις απαιτήσεις του Νεοταξισμού και του Αμερικανοσιωνιστικού Παράγοντα.

Ο Ελληνισμός όμως όσες φορές πραγματοποίησε άλματα προόδου και διακρίθηκε, όσες φορές στάθηκε όρθιος και μεγαλούργησε, όσες φορές επέκτεινε τα εδάφη του, την παρουσία του και την κυριαρχία του, τα κατάφερε χωρίς την παρουσία της επίσημης Πολιτείας. Βασίστηκε πάντοτε στο Τίμιο Αίμα των Λαϊκών Αγωνιστών και Ηρώων του Ελληνικού Έθνους που αποδύθηκαν σε μια υπεράνθρωπη αναμέτρηση ενάντια σε αριθμούς και πιθανότητες. Απέδειξαν ότι ο Ακατάβλητος Υπεράνθρωπος του Νίτσε, ο έμφορτος Πατριωτικών Αρχών και Αντιλήψεων Μαχητής της Εθνικής Κοινότητος δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά μονάχα Έλληνας. Η Πολιτεία είτε ερχόταν εκ των υστέρων να μοιραστεί τη δόξα του νικητή είτε κάποιες σπάνιες φορές συνέδραμε αποφασιστικά τον Εθνικό Αγώνα, όταν είχε στο κυβερνητικό πηδάλιο ηγέτες όχι και τόσο «δημοκρατικούς», δηλαδή όχι αρεστούς στο Σύστημα Εξουσίας. Ξεχασμένα μεγαλεία σήμερα.

Το βράδυ της μεγάλης κρίσεως στο θαλάσσιο χώρο πέριξ των Ιμίων συνέβη κάτι που δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί αιφνιδιασμός. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ για τον πολύ καλά ενημερωμένο και προετοιμασμένο Ελληνικό Στρατό. Οι Τούρκοι είχαν δείξει από τα τέλη του 1995 τις προθέσεις τους για τη δημιουργία θερμού επεισοδίου. Οι κινήσεις τους ήταν ιδιαιτέρως μεθοδευμένες και έντονες, σχεδόν ακατάπαυτες. Την περίοδο εκείνη υπηρετούσα την στρατιωτική μου θητεία στην νήσο Λέσβο και συνεπώς έχω ιδία αντίληψη των επισυμβαινομένων. Τα περίπολα στις γραμμές μας είχαν συχνή και πολυπρόσωπη παρουσία. Το ίδιο πολυπρόσωπες ήταν οι φυλάξεις στις σκοπιές και τα φυλάκια. Τις τελευταίες μάλιστα ώρες πριν την τουρκική απόβαση ο ύπνος των περισσοτέρων εξ ημών ελαχιστοποιήθηκε. Θυμάμαι ότι όταν εκδηλώθηκε το επεισόδιο, ουδείς είχε πραγματοποιήσει άνω της μιας ώρας κατάκλιση. Ένα ολόκληρο νησί, ολόκληρη η παραμεθόριος σηκώθηκε στο πόδι έτοιμη να πετάξει τον Τούρκο στη θάλασσα. Οι εντολές που είχαμε ήταν σαφείς: «Έχουμε πόλεμο, πάμε όλοι στις θέσεις μάχης». Το ίδιο συνέβη και με το ελικόπτερο με τους γενναίους χειριστές του, τους Καραθανάση, Βλαχάκο και Γιαλοψό. Οι συνθήκες ήταν ευνοϊκές για τα Ελληνικά όπλα. Είναι σίγουρο ότι δεν επρόκειτο να χάσουμε με τίποτα. Ξαφνικά όλοι παγώνουμε με το άκουσμα της πτώσης του ελικοπτέρου και το χαμό των τριών παλικαριών από τουρκικά πυρά. Αυτό είναι σίγουρο παρά τις λεχθείσες πολιτικάντικες ανοησίες. Παρά τις επικύψεις και τα ευχαριστώ στους Αμερικανοσιωνιστές από τους καθ’ έξη προσκυνημένους που είχαν το θράσος να ζητούν ευθύνες από τον Στρατό, την ώρα που παρακαλούσαν να ρίξει τη Σημαία μας ο αέρας! Έξι ώρες μετά τον συναγερμό γυρίσαμε στα στρατόπεδα άσφαιροι και ηττημένοι. Με τρεις ηρωικούς νεκρούς και τις πολιτικάντικες υποκλίσεις στην Υψηλή Πύλη. Τι άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς παρά μόνο τις λέξεις ΝΤΡΟΠΗ και ΠΡΟΔΟΣΙΑ. Έτσι γεννήθηκαν οι γκρίζες ζώνες, από γκρίζους ταγούς.

Οι Έλληνες Πατριώτες δεν ξεχνάμε τους ηρωικούς νεκρούς μας, δεν ξεχνάμε τη Γη των Προγόνων μας, την Ιστορία και τα Εθνικά μας Δίκαια, το Ελληνικό Αίμα που τρέχει στις φλέβες μας. Δεν ξεχνάμε ότι η Ελληνική Πατρίδα είναι Ιερή και Καθαγιασμένη με το Αίμα των Ηρωικών Παιδιών της. Καραθανάσης, Βλαχάκος, Γιαλοψός. ΑΘΑΝΑΤΟΙ!
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/