ΑΘΗΝΑ 19-3-2010 .ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ .
Ένας καλός φίλος και συνάδελφος μού έστειλε ηλεκτρονικά την διπλανή φωτογραφία τού αειμνήστου Αρχηγού της Εθνικής Στρατιωτικής Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 Γεωργίου Παπαδοπούλου. Οι συνειρμοί που δημιουργούνται για την Πατρίδα και τον Λαό μας που πιστεύει στην Πίστη προς το Θεό και την Δύναμη τού Ελληνικού Έθνους είναι ιδιαιτέρως ευχάριστοι. Ταυτόχρονα οι σκέψεις που προκαλούνται προς τα πολιτικά φερέφωνα και τους εθνοπροδότες τού ντόπιου Νεοταξισμού και τους μηχανισμούς της πλουτοκρατίας και της κομματοκρατίας είναι ιδιαιτέρως στενάχωροι και πολύ χαιρόμαστε γι’ αυτό.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τόσο πολύ από το συναισθηματικό στοιχείο, αφού φροντίζω να ισορροπώ στην διαμόρφωση πολιτικής άποψης πάντοτε με συνοδευτικό στοιχείο απαραίτητο την Ιδεολογία τού Εθνικοκοινωνισμού και τα γενικά συμφέροντα του Ελληνισμού. Δεν γνωρίζω επιπλέον προσωπικά κανένα στέλεχος της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου. Σε κάθε περίπτωση οι Επαναστάτες τού καιρού εκείνου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι και ζώσα χρυσή ιστορία τού Ελληνικού Εθνικισμού και Πατριωτισμού. Και μόνον από αυτή την άποψη τους τιμούμε και τους σεβόμαστε όπως αξίζει σε γνήσιους και ανδρείους Έλληνες. Κανείς άλλωστε αντικειμενικός κριτής της ιστορίας δεν μπορεί να παραβλέψει ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος επέλεξε να πεθάνει στην φυλακή αρνούμενος να ξεπουλήσει τις πολιτικές αρχές του.
Τούτες ωστόσο τις στιγμές δεν μπορούμε παρά να αναφέρουμε ότι κατά την διάρκεια της Εθνικής Στρατιωτικής Επαναστάσεως δεν υπήρχαν ναρκωτικά, λαθρομετανάστες και οικονομικά προβλήματα. Οι έμποροι τού θανάτου λαμβάνανε ό,τι τους αναλογούσε, δηλαδή ατιμωτικό θάνατο. Τα εθνικά μας σύνορα εφυλάσσοντο καλώς και επαρκώς. Η δε Εθνική μας Οικονομία ήταν κατά πρώτον αληθινά εθνική αποδίδοντας οφέλη στο Εθνικό Ταμείο και τον λαό και κατά δεύτερον συμπεριλαμβανόταν στις ισχυρότερες ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά Έθνη με αναλογία δραχμής και δολαρίου 1 προς 30. Σήμερα τα ναρκωτικά απειλούν άμεσα την ζωή των παιδιών μας και την βιολογική συνέχεια του Έθνους σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα, οι λαθρομετανάστες αποτελούν ενεργούμενα εισβολής με καθοριστική συνεισφορά στην εγκληματικότητα και η οικονομία αποεθνικοποιείται και παραδίδεται καθημερινά στους παγκόσμιους τοκογλύφους. Σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα, υπήρξαν και τότε κάποιοι επίορκοι, όμως το τότε Καθεστώς ενδιαφερόταν σφόδρα για αυτά και σαφώς επιθυμούσε μια Κύπρο Ελληνική κι όχι ανεξάρτητη, ομοσπονδιακή και τουρκοπατημένη. Αν οι πολιτικάντηδες διαφωνούν, τότε καιρός να δούμε ανοικτό τον φάκελο της Κύπρου.
Αν πάλι δούμε το ζήτημα από απόψεως της γνήσιας Εθνικής και Λαϊκής Δημοκρατίας, μιας Εθνικής Λαοκρατίας δηλαδή όπως ίσχυε στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα του Περικλέους, τον 5ο π.Χ αιώνα, τότε πρέπει να αναφέρουμε τις προϋποθέσεις που όφειλε να συγκεντρώνει ένας πολίτης προκειμένου να γίνει βουλευτής τού καιρού εκείνου. Ο υποψήφιος λοιπόν πολιτικός άρχων έπρεπε να είναι Έλλην πολίτης, να κατέχει την ελληνική θρησκεία και παιδεία, να μην είναι κίναιδος και να καταγραφεί όλη η περιουσία του, έως και τα σανδάλια του καθώς και η οικογενειακή του περιουσία. Αν ο πολιτικός περνούσε νόμο που ζημίωνε την Πολιτεία, τότε τα περιουσιακά του στοιχεία κατάσχονταν ως αποζημίωση και αν δεν φτάνανε αυτά, τότε προσέφερε υποχρεωτική δημόσια εργασία. Αν ο νόμος που περνούσε ζημίωνε την Πολιτεία ηθικά, τότε επέρχετο θανατική ποινή. Για φανταστείτε τώρα κάποιους σημερινούς εθνοπροδότες και διαφθορείς που ζημιώνουν διατεταγμένα την Ελλάδα και θα αντιληφθείτε τα πάντα. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ, ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ!
Ένας καλός φίλος και συνάδελφος μού έστειλε ηλεκτρονικά την διπλανή φωτογραφία τού αειμνήστου Αρχηγού της Εθνικής Στρατιωτικής Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967 Γεωργίου Παπαδοπούλου. Οι συνειρμοί που δημιουργούνται για την Πατρίδα και τον Λαό μας που πιστεύει στην Πίστη προς το Θεό και την Δύναμη τού Ελληνικού Έθνους είναι ιδιαιτέρως ευχάριστοι. Ταυτόχρονα οι σκέψεις που προκαλούνται προς τα πολιτικά φερέφωνα και τους εθνοπροδότες τού ντόπιου Νεοταξισμού και τους μηχανισμούς της πλουτοκρατίας και της κομματοκρατίας είναι ιδιαιτέρως στενάχωροι και πολύ χαιρόμαστε γι’ αυτό.
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν τόσο πολύ από το συναισθηματικό στοιχείο, αφού φροντίζω να ισορροπώ στην διαμόρφωση πολιτικής άποψης πάντοτε με συνοδευτικό στοιχείο απαραίτητο την Ιδεολογία τού Εθνικοκοινωνισμού και τα γενικά συμφέροντα του Ελληνισμού. Δεν γνωρίζω επιπλέον προσωπικά κανένα στέλεχος της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου. Σε κάθε περίπτωση οι Επαναστάτες τού καιρού εκείνου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι και ζώσα χρυσή ιστορία τού Ελληνικού Εθνικισμού και Πατριωτισμού. Και μόνον από αυτή την άποψη τους τιμούμε και τους σεβόμαστε όπως αξίζει σε γνήσιους και ανδρείους Έλληνες. Κανείς άλλωστε αντικειμενικός κριτής της ιστορίας δεν μπορεί να παραβλέψει ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος επέλεξε να πεθάνει στην φυλακή αρνούμενος να ξεπουλήσει τις πολιτικές αρχές του.
Τούτες ωστόσο τις στιγμές δεν μπορούμε παρά να αναφέρουμε ότι κατά την διάρκεια της Εθνικής Στρατιωτικής Επαναστάσεως δεν υπήρχαν ναρκωτικά, λαθρομετανάστες και οικονομικά προβλήματα. Οι έμποροι τού θανάτου λαμβάνανε ό,τι τους αναλογούσε, δηλαδή ατιμωτικό θάνατο. Τα εθνικά μας σύνορα εφυλάσσοντο καλώς και επαρκώς. Η δε Εθνική μας Οικονομία ήταν κατά πρώτον αληθινά εθνική αποδίδοντας οφέλη στο Εθνικό Ταμείο και τον λαό και κατά δεύτερον συμπεριλαμβανόταν στις ισχυρότερες ανάμεσα στα Ευρωπαϊκά Έθνη με αναλογία δραχμής και δολαρίου 1 προς 30. Σήμερα τα ναρκωτικά απειλούν άμεσα την ζωή των παιδιών μας και την βιολογική συνέχεια του Έθνους σε συνδυασμό με την υπογεννητικότητα, οι λαθρομετανάστες αποτελούν ενεργούμενα εισβολής με καθοριστική συνεισφορά στην εγκληματικότητα και η οικονομία αποεθνικοποιείται και παραδίδεται καθημερινά στους παγκόσμιους τοκογλύφους. Σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα, υπήρξαν και τότε κάποιοι επίορκοι, όμως το τότε Καθεστώς ενδιαφερόταν σφόδρα για αυτά και σαφώς επιθυμούσε μια Κύπρο Ελληνική κι όχι ανεξάρτητη, ομοσπονδιακή και τουρκοπατημένη. Αν οι πολιτικάντηδες διαφωνούν, τότε καιρός να δούμε ανοικτό τον φάκελο της Κύπρου.
Αν πάλι δούμε το ζήτημα από απόψεως της γνήσιας Εθνικής και Λαϊκής Δημοκρατίας, μιας Εθνικής Λαοκρατίας δηλαδή όπως ίσχυε στην Αθήνα του Χρυσού Αιώνα του Περικλέους, τον 5ο π.Χ αιώνα, τότε πρέπει να αναφέρουμε τις προϋποθέσεις που όφειλε να συγκεντρώνει ένας πολίτης προκειμένου να γίνει βουλευτής τού καιρού εκείνου. Ο υποψήφιος λοιπόν πολιτικός άρχων έπρεπε να είναι Έλλην πολίτης, να κατέχει την ελληνική θρησκεία και παιδεία, να μην είναι κίναιδος και να καταγραφεί όλη η περιουσία του, έως και τα σανδάλια του καθώς και η οικογενειακή του περιουσία. Αν ο πολιτικός περνούσε νόμο που ζημίωνε την Πολιτεία, τότε τα περιουσιακά του στοιχεία κατάσχονταν ως αποζημίωση και αν δεν φτάνανε αυτά, τότε προσέφερε υποχρεωτική δημόσια εργασία. Αν ο νόμος που περνούσε ζημίωνε την Πολιτεία ηθικά, τότε επέρχετο θανατική ποινή. Για φανταστείτε τώρα κάποιους σημερινούς εθνοπροδότες και διαφθορείς που ζημιώνουν διατεταγμένα την Ελλάδα και θα αντιληφθείτε τα πάντα. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ, ΖΗΤΩ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΣΜΟΣ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου