ΑΘΗΝΑ 27-12-2011.
Μέσα στον ορυμαγδό των νέων μέτρων και της καταιγιστικής πληροφόρησης που αφορούν την πατρίδα και τον λαό μας, ουδείς ψευτοηγέτης σκέφτηκε να επικεντρώσει την οδυνηρή μας κατάσταση στην απώλεια της πατριωτικής συνείδησης που επιχειρείται να απλωθεί ανάμεσά μας. Κι όμως, αυτή είναι η πρώτη φροντίδα για ένα ζωντανό έθνος προκειμένου να εξακολουθήσει να υφίσταται υγιές, δηλαδή ελεύθερο και ανεξάρτητο. Όπως ακριβώς συμβαίνει με τον ανθρώπινο οργανισμό που αναπτύσσει τα αντισώματα, η Φυλή αναπτύσσει τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό.
Ο Εθνικισμός είναι η πολιτική έκφραση του πατριωτισμού, αφού η ενέργεια του πολίτη με γνώμονα το εθνικό συμφέρον αποσκοπεί στην ακεραιότητα της Πατρίδος. Αλλά εκεί που ευδοκιμεί ο εθνικισμός, εκεί ακριβώς ευδοκιμεί ένας λαός αποφασισμένος να εργαστεί και να διακριθεί με επίγνωση της εθνικής του ταυτότητος και αποστολής. Σ’ αυτό ακριβώς το πλαίσιο που αποτελεί βιολογική συνθήκη για κάθε λαό, η ασφαλέστερη συνθήκη για να επιτευχθεί ζημία είναι να διαχωριστεί το πατριωτικό καθήκον από την κοινωνική ανάγκη.
Σ’ αυτόν ακριβώς τον πλαστό διαχωρισμό βασίστηκε η είσοδος των συστημικών κομμάτων και ιδεολογιών στη ζωή του Ελληνικού Έθνους και κάθε άλλου ζωντανού έθνους. Και σ’ αυτόν ακριβώς το διαχωρισμό στηρίχτηκε η προσπέραση του ιδεαλιστικού στοιχείου από το υλιστικό. Οι ιδεολογίες του συρμού κατ’ εικόνα και ομοίωση του ιδρυτή τους, του «περιούσιου» διεθνιστικού νεοταξισμού, δεν ενδιαφέρονται για τη σωτηρία της πατρίδος αλλά για την υπόταξη των μαζών στην κατηγορία της αγελαίας ομάδος καταναλωτών και ψηφοφόρων που μπροστά στην φτώχια και την ανεργία είναι διατεθειμένες να δεχτούν την εκχώρηση εξουσιών και βουλήσεων σε πολυεθνικούς οργανισμούς και πολυπολιτισμικές συνευρέσεις.
Αλλά αυτές οι διεθνιστικές συντροφιές είτε στο επίπεδο των ενιαίων διακυβερνήσεων είτε των ενιαίων πληθυσμών δεν ενδιαφέρονται για το βιοτικό επίπεδο του λαού για το οποίο κόπτονται τάχα οι αριστεροί και την εθνική του ανεξαρτησία που λαλούν επιτηδευμένα με ανύπαρκτη ομοίως ειλικρίνεια οι σοσιαλφιλελεύθεροι. Μοναδική τους μέριμνα των συνεπιβατών της παγκοσμιοποίησης είναι η αλλαγή της σχέσεως έθνους και λαού με αρνητικό πρόσημο όταν η συρρίκνωση των δικαιωμάτων αμφοτέρων οδηγεί στην μεταξύ τους απομάκρυνση.
Για τον Ελληνικό Εθνικισμό και την φυσική νομοτέλεια των πραγμάτων δεν υπάρχει ζωή έξω από την δημιουργική εξίσωση έθνους και λαού. Δεν υπάρχει περίπτωση να ζήσει ένας οργανισμός προσπαθώντας να επιλέξει αν θα βαστήξει την καρδιά ή τα πνευμόνια. Και για τη Φυλή, για την κοινή ομάδα ανθρώπων που φέρουν κοινό αίμα στις φλέβες τους και έχουν αναπτύξει κοινό πολιτισμό, ο λαός δεν μπορεί να παραμείνει ελεύθερος ούτε να βρει φροντίδα για τις δικές του έγνοιες από ξένους που γυρεύουν να του δώσουν ψεύτικες ανάσες παίρνοντάς του γη και ουρανό. Και το Έθνος αν δεν μπορέσει να προστατέψει το λαό και να του δώσει το μερίδιο στις αποφάσεις και την εργασία που του πρέπει, τότε οι μέρες του είναι μετρημένες όπως ακριβώς συμβαίνει με ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι. Θα καταρρεύσει.
Ο Εθνικισμός είναι πηγή ζωής για τη Φυλή μας. Το Έθνος είναι η καρδιά και ο λαός μας τα πνευμόνια. Και αν σήμερα μας γυρεύουν να τα διαχωρίσουμε, εμείς λέμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας ότι έχουμε πάρει απόφαση να ζήσουμε φυσιολογική ζωή κι όχι να επιβιώσουμε ως σακάτης, δηλαδή ως δούλος. Ούτε φυσικά προτιθέμεθα να σβήσουμε στερώντας από την οικουμένη που θέλει να αυτοκτονήσει το Ελληνικό Φως. Εμείς οι Εθνικοκοινωνιστές είμαστε φορείς αρχέγονης ελληνικής ιδεολογίας που είναι συνάμα βιοθεωρία και κοσμοθεωρία.
Ο εθνικιστικός τρόπος ζωής και αντίληψης των πραγμάτων περνάει τόσο μέσα από την ατομική καθημερινότητα όσο και από τη συλλογική ζωή του έθνους. Η κοινωνική αλληλεγγύη και η εργασιακή ευημερία συμπληρώνονται από το ηρωικό στοιχείο και τη συντροφικότητα για την διατήρηση της εθνικής υπερηφάνειας και ισχύος. Όταν ένας λαός θέλει να πάρει στα δικά του χέρια την τύχη του, θωρακίζει τα τείχη του που ανοίγουν μονάχα όταν η Φυλή επιλέξει να αναπτύξει σχέσεις και επιρροές. Όταν θελήσει να αυξήσει κι όχι να μικρύνει την εθνική του κυριαρχία. Όταν θέλει να θρέψει τον λαό και να θεριέψει την Πατρίδα.
Και η εθνική ηγεσία θα μοιράσει αξιοκρατικά το ψωμί ανάμεσα σ’ αυτούς που το παράγουν και νοιάζονται για την προκοπή του Έθνους, για το σύνολο δηλαδή της Φυλής, κι όχι σε ξένους γυρολόγους και ημέτερους εαυτούληδες. Η σκαπάνη της Πατρίδος θα έχει μονάχα ελληνικά χέρια όπως και η γη που μας θρέφει.
Η καρδιά και τα πνευμόνια της Ελληνικής Φυλής θα παραμείνουν και θα ζήσουν ενωμένα στο Σώμα του Ελληνισμού μας. Γιατί ο Ελληνισμός μας θα ηγηθεί με την δυνατή του προσωπικότητα της οικουμένης. Τα ξένα σώματα είναι αυτά που θα λείψουν. Τα νεοταξικά μικρόβια που παρασιτοζωούν. Με τον Ελληνικό Εθνικισμό για μια Μεγάλη και Υγιή, αληθινά Ζωντανή Ελλάδα.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
http://karachalios-spiros.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου