ΑΘΗΝΑ 29-2-2012.
Μια αληθινά άξια λόγου και υπάρξεως Πολιτεία είναι εκείνη που στηρίζετε στις εσωτερικές της δυνάμεις και την εξυπηρέτηση των δικών της σκοπών. Αυτή η πραγματικά ελεύθερη και δυνατή Πολιτεία διαθέτει τις αρετές της αυτενέργειας και της αυτοκυριαρχίας ούτως ώστε να πραγματοποιεί ωραία έργα και δυνατά αποτελέσματα προκειμένου να διακριθεί μεταξύ των ελευθέρων εθνικών κοινωνιών. Η ιδεατή Πολιτεία απαρτίζεται από πιστούς πολίτες που φροντίζουν μέσα από την απόδοση της εθνικής εργασίας τους να διατηρήσουν το Δημόσιο Ταμείο της Εθνικής Κοινότητας ως την κινητήριο δύναμη της Φυλής εντός των πλαισίων της πολιτικής ηθικής.
Η οικονομική δύναμη έχει αποτελέσει πολλές φορές το επίκεντρο της ιστορίας των εθνών, αλλά και την αιτία είτε ακμής είτε παρακμής εντός της ιδίας εθνικής κοινότητας. Πολλοί σκληροί πόλεμοι και άλλες τόσες αδυσώπητες εμπορικές πράξεις, με τη χρήση του καλού ή του άγριου τρόπου, έχουν πραγματωθεί προκειμένου να ενισχυθεί κάποιο Δημόσιο Ταμείο μιας χώρας σε βάρος άλλης. Αλλά και πολλές ανήθικες και ιδιοτελείς πράξεις έχουν συμβεί από κακοήθεις «ημέτερους» προκειμένου να αρπάξουν αυτοί τους μόχθους του λαού που έχουν συναχθεί για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Αλίμονο στις χώρες που δεν εξαφάνισαν τους δόλιους κερδοσκόπους. Γιατί γρήγορα βρέθηκαν προδομένες στους εχθρούς τους, υποτελείς και επομένως ανάξιες να ζουν με υπερηφάνεια.
Το Δημόσιο Ταμείο της Εθνικής Κοινότητας έχει δύο βασικούς σκοπούς λειτουργίας που πρέπει σύμφωνα με το Εθνικοκοινωνικό Κίνημα να εξυπηρετηθούν στον ίδιο βαθμό επιτυχίας και τον ίδιο χρόνο πολιτικής ενέργειας. Ο ένας σκοπός είναι η εξυπηρέτηση του κοινωνικού κράτους ώστε να μπορέσει αυτό να σταθεί δίπλα στον πολίτη με την παροχή επαρκούς εργασιακού περιβάλλοντος, ασφάλειας, υγείας, παιδείας και πάσης άλλης κοινωνικής πρόνοιας. Ο άλλος σκοπός είναι η εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος με την απόκτηση επαρκούς στρατιωτικού εξοπλισμού για την εξασφάλιση της εθνικής άμυνας και το τράνεμα της Ελλάδος επικρατούσης στην γεωπολιτική σκακιέρα.
Προκύπτει αβιάστως το συμπέρασμα ότι ο οικονομικός αυτοέλεγχος και η σχετική ανεξαρτησία του Εθνικού Κράτους αποτελεί ένα πρώτο ασφαλές βήμα προς την κατάκτηση της εθνικής επιρροής αλλά και της κοινωνικής ηθικής. Η χρηστή διαχείριση του Δημόσιου Ταμείου είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στη δημιουργία ισχυρού αποθέματος και αναπτυξιακής προοπτικής εξασφαλίζοντας την αποτροπή ξένων ενοχλήσεων και την εξάλειψη των εκνόμων διαθέσεων.
Η λογική του Εθνικοκοινωνικού Κινήματος είναι ότι όποιος εργάζεται παράγει και όποιος παράγει δημιουργεί εθνικό εισόδημα και επομένως δημιουργεί απαιτήσεις επί του οικονομικού αποτελέσματος. Εάν ο οικονομικός έλεγχος αποδώσει αποτελέσματα με θετικό πρόσημο ή συγκράτηση δυνάμεων, τότε το Κράτος δεν θα κληθεί να εκπορνευτεί σε βάρος της εθνικής του κυριαρχίας. Αν όμως ο διαχειριστικός έλεγχος του Δημοσίου Ταμείου δείξει συναλλαγή ξένη και ιδιοτέλεια, ο εγκληματίας πρέπει να έχει την μηδενική τύχη του εθνοπροδότη.
Η οικονομική πολιτική του Εθνικοκοινωνισμού είναι το ίδιο εχθρική τόσο απέναντι στον κλέφτη όσο και απέναντι στον τοκογλύφο. Είναι άλλο πράμα η πολιτική της οικονομικής συνεργασίας μεταξύ λαών που στηρίζονται στην ισοτιμία και την αληθινή συμμαχία κι άλλο πράμα να περιμένεις να γεμίσεις το πουγκί της φυλής με εισόδημα ξένο και όρους δυσβάσταχτους έχοντας αδειάσει το δικό σου Δημόσιο Ταμείο. Η οικονομική συνεργασία είναι θεμιτή εφόσον ενισχύει την εθνική αγορά, το εθνικό εισόδημα και συνεπώς την διεθνή επιρροή του Έθνους.
Το ξεπούλημα όμως των πόρων του Δημοσίου Ταμείου και η καταφυγή στην τοκογλυφία και τον δόλιο υπερδανεισμό είναι καρκινώματα που θέλουν αφανισμό. Το είχαμε στους ένδοξους ελληνικούς χρόνους μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα. Το έχουν κάποιες κοινωνίες και σήμερα. Δεν θα αποδειχτούμε εμείς μικρότεροι των προγόνων μας. Δεν θα βάλουμε θηλιά στο λαιμό του Γένους, της νεολαίας και των συνεπών εργαζομένων. Η θηλιά ανήκει στους ενόχους.
Αν σε μια Κοινότητα η σήψη στα οικονομικά ζητήματα από την πλευρά του καθεστώτος έχει γενικευτεί εκπαραθυρώνοντας την πολιτική ηθική, τότε δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Ή το σάπιο καθεστώς θα καταπέσει από μια Επαναστατική Εθνική Λαϊκή Διακυβέρνηση απομακρύνοντας τους βέβηλους από την Εθνική Εξουσία και το Δημόσιο Ταμείο ή η Εθνική Κοινότητα θα σαπίσει και θα πάψει να ζει. Και καμία εθνική κοινότητα δεν έχει βρεθεί να διαψεύσει το γενικό κανόνα. Δεν το αξίζει άλλωστε.
Η υπόθεση Δημόσιο Ταμείο για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό είναι υπόθεση που έχει να κάνει ξεκάθαρα και αποκλειστικά με την αυτοφυή ανάπτυξη και την πολιτική διάσταση του Ελληνικού Έθνους. Το εθνικό εισόδημα είναι το δημιούργημα της εθνικής παραγωγής που μπορεί να συντηρήσει την Κοινότητα ακόμη και υπό τις πλέον δύσκολες περιόδους διεθνούς υφέσεως και στρατιωτικών ταραχών. Επιπλέον η αρτιότητα του Δημοσίου Ταμείου αποτελεί τη ζώσα επιβράβευση της λαϊκής προσπάθειας και την επισφράγιση της πολιτικής ηθικής για την Εθνική Κοινότητα. Πολιτική ηθική που δύναται να χαρακτηρίσει μονάχα την Μεγάλη Ελλάδα του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου