ΑΘΗΝΑ 28-12-2016.
Σαν σήμερα, στις 28
Δεκεμβρίου το 1988 έφυγε για την γειτονιά των Αγγέλων, δίπλα στον Θεό ο
πολυαγαπημένος μου πατέρας Κωνσταντίνος. Ήταν στα 49 του χρόνια κι εγώ στα 17
μου, στην τελευταία τάξη του Λυκείου. Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, πλοίο Καρίμπιαν,
βάρδια 15 -23, στον τελευταίο έλεγχο ρουτίνας για την ασφάλεια του χώρου προς
εργασία, μια πλημμελώς φυλασσόμενη από την εταιρία του καραβιού ανθρωποθυρίδα.
Συνθήκες από τους προϊσταμένους του κομματόσκυλα άθλιες. Πριν το ατύχημα, ένα
τηλέφωνο του πατέρα μου προς την μητέρα μου εκνευρισμένος από την κατάσταση.
Μετά το ατύχημα, ένα τηλέφωνο σπίτι μας ότι ο πατέρας μου έχει χτυπήσει λίγο
και ύστερα πήγαμε στο νοσοκομείο. Η μητέρα μου να ψάχνει τον πατέρα μου κι εγώ
στο νοσοκομείο να βλέπω το ασθενοφόρο να φτάνει. Να προσεύχομαι να είναι καλά ο
πατέρας μου, αλλά να ακούω δυστυχώς τα κρυφά λόγια γιατρών και νοσοκόμων να
λένε χαμηλόφωνα όπως νόμιζαν ότι ο πατέρας μου είχε φύγει. Και μερικά χρόνια
μετά να χειρίζομαι ως υπάλληλος της εταιρίας που με είδε και εμένα ως μη
ημέτερο, την σύνταξη ενός άλλου θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος με σύμβουλο την
δική μου εμπειρία! Όχι, δεν θέλω να ξεχάσω τίποτα, δεν δικαιούμαι να ξεχάσω
τίποτα, δεν θα ξεχάσω ποτέ αγαπημένε μου Πατέρα, γιατί είσαι διαρκώς μέσα στις
καρδιές μας. Και είμαι σίγουρος ότι
είσαι υπερήφανος και ευτυχισμένος από εκεί ψηλά, στην αγκάλη του Θεού, για την
οικογένεια που έχω δημιουργήσει, για την γλυκιά σου εγγονή Ειρήνη και τα έργα
μας. Σε αγαπώ πάρα πολύ, σε λατρεύω πατέρα μου και ξέρω ότι μας προστατεύεις
και μεσιτεύεις υπέρ της οικογενείας μας προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό. Άπειρη αγάπη από όλη μας την οικογένεια. Την σύζυγό σου Ειρήνη, την σύζυγό μου Φώτω, την γλυκύτατη εγγονή σου Ειρηνούλα και τον γιο σου.
Ο γιος σου Σπυρίδων Καραχάλιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου