ΣΤΗ ΔΩΡΙΚΗ ΓΗ ΤΗΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΑΘΗΝΑ 9-8-2017.

Είναι αλήθεια μεγάλο βάλσαμο τής ψυχής η ελληνική φύση. Η ανάπαυλα και η αναψυχή με τις ευωδίες, τις μνήμες, τα αθάνατα μνημεία τής ελληνικής ιστορίας, τη θάλασσα τού δικού μου τόπου που μοιάζει σε μένα νέο βάπτισμα. Τούτο το υπέροχο συναίσθημα ισχύει το ίδιο και με την ίδια ένταση σε όλες τις φάσεις τής ζωής και τής κοινωνίας, τις καλύτερες μα και τις χειρότερες. Όμως ο Θεός, η οικογένεια και τα άγια χώματα τής Πατρίδος φτιάχνουν το καλύτερο και αποτελεσματικότερο βάλσαμο.

Έτσι ακριβώς συνέβη και φέτος κατά το πέρασμά μου από την ιδιαίτερη Πατρίδα μου, τη δωρική γη τής Βοιωτίας, στην κοινότητα Ξηρονομής και την Παραλία Αλυκής τού Δήμου Θηβαίων. Πίσω μας τα όρη που έχουν σμιλευτεί από τα αρχαία χρόνια με την μορφή θαρρείς ανθρώπου που σού μιλάει, που σού στέλνει ψιθύρους ζωής από τα βάθη των αιώνων. Στο πλευρό τους τα αρχαία τείχη τής Ακρόπολης τής Τίφας που είχαν χτίσει οι πρόγονοί μας για να προστατεύσουν την ιερή γη των Θηβών από τις ανεπιθύμητες επισκέψεις.

Στο βάθος, πάνω από την Ακρόπολη τής Τίφυς, το ιερό μας προσκύνημα, η εκκλησιά τής Υπαπαντής τού Χριστού μας. Και εκεί, στο εκκλησάκι, είχα μια συζήτηση με τον ιερέα για τούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε με την αλλοίωση τής ορθόδοξης και ελληνικής μας ταυτότητας. Για να πω στον ιερέα να μην ανησυχεί, γιατί υπάρχουμε εμείς οι Πιστοί Έλληνες τού Έθνους, οι Εθνικιστές Πολεμιστές τής Φυλής. Για να μού απαντήσει ο καλός ιερέας: είναι σύνηθες να δίδει ο ιερέας κουράγιο, αλλά τώρα μού το δίδεις εσύ! Εκεί, στο εκκλησάκι τής Υπαπαντής τού Χριστού μας, αντικρίζοντας την εικόνα τού Αγίου Πατρός Παϊσίου, είπα στον ιερέα πως θέλω πολύ να πάω στα λεύτερα χώματα τού λατρεμένου μου Αγίου, στα Φάρασα τής Καππαδοκίας.   

Τα θαλασσινά λουτρά συνεχίζονται κανονικά. Στο μεταξύ προστίθεται μια βόλτα στην Λειβαδιά. Στο χώρο αναψυχής τής περιοχής τής Κρύας, στις λιμνούλες με τα ατελείωτα και ορμητικά νερά. Είναι αυτά τα νερά που κάμανε τον Τούρκο κάθε φορά που γινότανε μια επίθεση στην Λειβαδιά, να λέγει πως ό,τι κι αν συμβεί σε τούτο το μέρος, με τα νερά του πάλι θα ζωντανέψει. Βόλτα εκείθε λοιπόν με την κόρη μου, την γυναίκα μου και την μάνα μου. Ολάκερη η οικογένεια, όπως πάντα σφιχτή αγκαλιά. Στο βάθος τής Κρύας στέκει Κάστρο Μεσαιωνικό και το Τροφώνιο Μαντείο. Και εκεί δίπλα, το εκκλησάκι τής περιοχής να δίδει ευλογία Χριστού και Παναγιάς.

Κάποιοι ωστόσο είπανε να στήσουνε κάποια λαϊκά γλέντια, όπως τα αποκαλούν οι διεθνιστές. Φυλλάδια τού ΚΚΕ για μια τέτοια συνεύρεση σε κάποιο γειτονικό χωριό, στα οποία οι σύγχρονοι μπολσεβίκοι γράφανε πως τι κι αν έπεσε ο Γράμμος, αυτοί συνεχίζουνε… Και κάποιοι άλλοι δούρειοι ίπποι τού πολιτισμού φέρανε στα πόδια τού Κάστρου μας μια παλιά τραγουδίστρια και ένα εξίσου ξεπεσμένο τραγουδιστή τού νέου κύματος να τραγουδήσει το δεν θα περάσει ο φασισμός, δήθεν τυχαία, μεταξύ άλλων καλοκαιρινών ασμάτων.

Η Ελλάς όμως είναι η Πίστη. Η Ελλάς είναι η πανώρια ελληνική φύση. Η Ελλάς είναι τα προσκυνήματα και τα κάστρα που μιλάνε και μάς καλούν να ξαποστάσουμε και να χαρούμε δίπλα τους με όλη την καρδιά μας. Η Ελλάς είναι το βουνό και η θάλασσα, ο ήλιος και το φεγγάρι που τα λούζουν και τα θεριεύουν. Η Ελλάς έχει το χάδι τού Θεού. Ο Θεός έδωσε την ομορφότερη κληρονομιά Του στους Έλληνες και οι Έλληνες είναι οι Πιστοί Πολεμιστές τού Γένους Αγίων και Ηρώων. Αυτήν την κληρονομιά θα βαστήξουμε και θα την δώσουμε στα παιδιά μας τρανότερη.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ