Τρίτη 28-8-2007
Όταν αναχωρούσα για τις Θερινές διακοπές μου, αποφασισμένος έγκαιρα να μη συμμετάσχω στις επικείμενες εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, δεν ανέμενα να αντικρύσω ούτε το μέγεθος μιας Εθνικής Τραγωδίας ούτε τη μεθοδολογία επιτεύξεως αυτής. Γνώριζα επαρκώς ότι το νεοταξικό κέλυφος που έχει ζώσει το πολιτικό περιβάλλον κατά τρόπο ασφυκτικό έχει δημιουργηθεί για την αποτροπή υπάρξεως εθνικών φωνών προσηλωμένων στη Ύπατη Αρχή του Ελληνισμού και κατά συνέπεια όφειλα να ενισχύσω την ατομική μου πολιτική προσωπικότητα περαιτέρω. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στερέωσε την απόφασή μου για την αποχή από την υποψηφιότητα των επικείμενων εκλογών. Να προσδώσω μεγαλύτερη δύναμη, ορμή και λαϊκή αποδοχή στην Εθνικοκοινωνική μου πολιτική πρόταση για την οικοδόμηση της Μεγάλης Ελλάδος των Ελλήνων Πατριωτών μέσα στα πλαίσια μιας Καθαρόαιμης Ελληνικής Κοινωνίας της Συνοχής και της Αλληλεγγύης. Είναι βέβαιο ότι αν μου ζητηθεί να περιγράψω με μια μόνο φράση τον Εθνικοκοινωνισμό μου, τότε αναμφίβολα θα παραθέσω αυτή που μόλις προηγήθηκε. Αναμφίβολα λοιπόν η εδραίωση της πολιτικής μου άποψης δεν στηρίζεται από τη γραφικοποίηση μιας πρόσκαιρης στιγμής αλλά από την ισχυροποίηση και την πλάτυνση της πολιτικής μου θεωρίας που θα επέλθει διά μέσου τολμηρών προσωπικών πρωτοβουλιών και λαϊκών ερεισμάτων.
Όταν αναχωρούσα για τις Θερινές διακοπές μου, αποφασισμένος έγκαιρα να μη συμμετάσχω στις επικείμενες εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, δεν ανέμενα να αντικρύσω ούτε το μέγεθος μιας Εθνικής Τραγωδίας ούτε τη μεθοδολογία επιτεύξεως αυτής. Γνώριζα επαρκώς ότι το νεοταξικό κέλυφος που έχει ζώσει το πολιτικό περιβάλλον κατά τρόπο ασφυκτικό έχει δημιουργηθεί για την αποτροπή υπάρξεως εθνικών φωνών προσηλωμένων στη Ύπατη Αρχή του Ελληνισμού και κατά συνέπεια όφειλα να ενισχύσω την ατομική μου πολιτική προσωπικότητα περαιτέρω. Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος που στερέωσε την απόφασή μου για την αποχή από την υποψηφιότητα των επικείμενων εκλογών. Να προσδώσω μεγαλύτερη δύναμη, ορμή και λαϊκή αποδοχή στην Εθνικοκοινωνική μου πολιτική πρόταση για την οικοδόμηση της Μεγάλης Ελλάδος των Ελλήνων Πατριωτών μέσα στα πλαίσια μιας Καθαρόαιμης Ελληνικής Κοινωνίας της Συνοχής και της Αλληλεγγύης. Είναι βέβαιο ότι αν μου ζητηθεί να περιγράψω με μια μόνο φράση τον Εθνικοκοινωνισμό μου, τότε αναμφίβολα θα παραθέσω αυτή που μόλις προηγήθηκε. Αναμφίβολα λοιπόν η εδραίωση της πολιτικής μου άποψης δεν στηρίζεται από τη γραφικοποίηση μιας πρόσκαιρης στιγμής αλλά από την ισχυροποίηση και την πλάτυνση της πολιτικής μου θεωρίας που θα επέλθει διά μέσου τολμηρών προσωπικών πρωτοβουλιών και λαϊκών ερεισμάτων.
Είναι ορατό πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το Ελληνικό Έθνος βρίσκεται εμπρός σε σοβαρό κίνδυνο. Το Κράτος μας, ως ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του Έθνους μας και διεκπεραιωτής των υποθέσεων του, δέχεται μια ευθεία όσο και ιδιότυπη προσβολή της υποστάσεώς του. Δεν παύει ωστόσο να αποτελεί ακήρυχτη επιθετική και πολεμική ενέργεια εν μέσω ειρηνικής φαινομενικά περιόδου. Ο λόγος σαφώς παρατίθεται και αφορά τις δολοφονικές πυρκαγιές του φετινού Αυγούστου. Γιατί είναι μέγα σφάλμα να ομιλεί κανείς για φονικές πυρκαγιές. Τα στοιχεία του δόλου, της προμελέτης, του σχεδιασμού, της στυγνής πράξεως αποκτηνώσεως, της ηθελημένης αφαίρεσης ανθρωπίνων ζωών με χαρακτήρα ολοκαυτώματος και γενοκτονίας, της ερημοποίησης της υπαίθρου χώρας συνιστούν κακουργηματική δολοφονική ενέργεια και ευθεία επίθεση εις βάρος της Ελλάδος και του λαού μας. Το σκηνικό του τρόμου βέβαια υποβοηθήθηκε δυστυχώς και σε βάθος χρόνου τουλάχιστον μιας δεκαεπταετίας από την ανοχή των αλληλοδιαδεχόμενων ανίκανων κυβερνήσεων στις ανεξέλεγκτες και εν πολλοίς άκριτες εισόδους λαθρομεταναστών που σε ορισμένες περιπτώσεις παραμένει άγνωστη η πρόθεση της παρουσίας τους. Με δύο λόγια η έλλειψη καταγραφής της δραστηριότητας κάποιων «οικονομικών» μεταναστών συνιστά μεγάλο πρόβλημα. Με τον δραστικό περιορισμό του αριθμού τους να παραμένει μέγα ζητούμενο.
Η διαχειριστική ανικανότητα είναι ο ελάχιστος χαρακτηρισμός που συνοδεύει τις νεοταξικές κομματικές θεραπαινίδες και τις καθιστά εξόχως επικίνδυνες. Αν δεν αποκρύβεται τίποτα άλλο. Η επιβίωση του σαθρού πολιτικού συστήματος της Νεοταξικής Δημοκρατοφάνειας θέτει σε κίνδυνο την κυριαρχία και την ασφάλεια του Ελληνικού λαού. Διότι εξίσου επικίνδυνος είναι κι ο εγκληματίας κι ο ηλίθιος κι ο ιδιοτελής και ο όμηρος ξένων επιβουλών. Ο δε βαθμός της επικινδυνότητας επεκτείνεται δυσθεώρητα όταν ο διαπράττων τα ολισθήματα και τις αβλεψίες ασκεί υψηλά εξουσιαστικά καθήκοντα και χρεώνει έναν ολόκληρο λαό με βαθιές πληγές και στίγματα.
Έκανα λόγο στην αρχή του παρόντος σημειώματος για το απερίγραπτο μέγεθος της Εθνικής Τραγωδίας και την κτηνώδη ακολουθούμενη μεθοδολογία. Ασφαλώς δεν μπορούμε να δηλώνουμε αφελείς και απονήρευτοι για τις προθέσεις των καθαρμάτων που βυσσοδομούν σε βάρος της Ελλάδος. Ναι, ας το πούμε ξεκάθαρα: κάποιοι θέλουν την Πατρίδα μας σωριασμένη στο καναβάτσο της Διεθνούς Πολιτικής Παλαίστρας. Και μια ακόμη κουβέντα για τους λάτρεις της Νέας Εποχής και της Παγκοσμιοποίησης: Νέα Τάξη Πραγμάτων και Ελλάς είναι δύο έννοιες ασύμβατες. Ή ο μισελεύθερος Νεοταξισμός πρέπει να σβήσει με τις σιωνιστικές δουλείες του ή ο αδούλωτος Ελληνισμός θα κινδυνεύσει. Αν κάποιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να αντιδράσουν είναι δικό τους πρόβλημα. Η Ελλάς όμως δεν δικαιούται να συρρικνώνεται και να αφαιμάσσεται. Ούτε εδάφη ούτε ανθρώπινες ψυχές μας περισσεύουν. Το Αίμα που κυλάει στις φλέβες μας είναι ατόφιο Ελληνικό και η πλούσια φύση που μας περιβάλλει συνιστά Ιερή Παρακαταθήκη αιώνων. Είναι η Ελληνική Γη που μας θρέφει υλικά και πνευματικά και ανήκει στους Έλληνες και μόνον.
Αν κάποιοι είναι ανάξιοι να δημιουργούν νέους πολιτισμούς, ας παραδώσουν τη σκυτάλη σ’ αυτούς που μπορούν. Αν δεν μπορούν να χτίσουν, ας παύσουν να γκρεμίζουν ότι βρήκαν ως ανάξιοι κληρονόμοι. Αν δεν είναι σε θέση να διασφαλίσουν το αγαθό της ανθρώπινης ζωής στον Ελληνικό λαό, τότε ας πάψουν να υποκρίνονται τους πολιτικούς ταγούς και να ιδιωτεύσουν μήπως και γλιτώσουν από τη δίκαια λαϊκή οργή. Αν ορέγονται μόνο οφίτσια, θώκους και χρυσοποίκιλτες εξουσίες, ας πάνε να κατεδαφίσουν άλλες πολιτείες και να αφήσουν την Ελλάδα να ζήσει. Αν μέσα στην παραζάλη της επιμήκυνσης του πολιτικού τους βίου πράττουν έργα ή παραλήψεις που κονταίνουν και ερημώνουν το λαό και τη γη της Ελλάδος και δηλητηριάζουν το Αίμα και τη Συνείδηση των Ελλήνων, τότε πρέπει να γνωρίζουν ότι η Νέμεση θα είναι σκληρή και αμείλικτη. Διότι ο Έλληνας αργεί αλλά δεν συγχωράει. Και τα περιουσιακά του στοιχεία, έμψυχα και άψυχα, ανθρώπινες υπάρξεις και εδαφικά του δικαιώματα, ζωή και πολιτισμό έχει διδαχθεί να τα επεκτείνει κι όχι να τα περιορίζει. Αν κάποιοι ηγετίσκοι έχουν γεμίσει τη χώρα με ξένους ή ημεδαπούς πεμπτοφαλαγγίτες, τότε οι Έλληνες γνωρίζουν τη διαδικασία του εξοστρακισμού.
Δεν μ’ ενδιαφέρει ο χαρακτηρισμός του λαϊκισμού. Αντιθέτως, μ’ ενδιαφέρει η επιβίωση του Ελληνισμού. Αλλά κι αν πάλι μού χρεώσουν λαϊκισμό, εμένα μ’ ενδιαφέρει με το λόγο και τα έργα μου να αναπτερώσω, να πείσω, να διασώσω και τελικά να αναπτύξω τον Ελληνισμό. Το να ηττάσαι μαχόμενος και αντιστεκόμενος απέναντι σ’ ένα βάρβαρο μπορεί να εκληφθεί ως πιθανό ενδεχόμενο. Κάποια στιγμή θα ανασηκωθείς, θα αγωνιστείς και θα λάβεις τα σκήπτρα του νικητή, διότι είσαι Έλληνας, δηλαδή ανώτερος λαός. Το να κυκλώνεσαι από τις φλόγες πισώπλατα μέσα στο σκοτάδι της νύχτας όμως σημαίνει ότι συμβιώνεις παρά φύσιν με τον βάρβαρο και τον ανίκανο και οφείλεις να τους δείξεις γρήγορα την πόρτα εξόδου. Είναι Τιμή να υπερασπίζεσαι το Αίμα και τη Γη σου, την καταγωγή και το έδαφός σου, την ζωή και τον Πολιτισμό σου, τα παιδιά και τον Ελληνισμό σου.
Αυτός ο πύρινος πόλεμος δεν είναι δικός μας. Αυτοί που μας καίνε τις ζωές είναι ανεπιθύμητοι και μολυσμένοι. Αυτή η Πατρίδα δεν χρειάζεται ηγέτες μικρούς και αδύναμους. Είμαστε Έλληνες. Πρέπει να μείνουμε Έλληνες, να ζήσουμε και να απλωθούμε. Πρέπει να διοικηθούμε γνήσια Ελληνικά, δηλαδή Εθνικοκοινωνικά.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ