Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ

AΘΗΝΑ 26-11-2007.

Πολλές φορές η συχνή χρήση μιας λέξης κοινότοπης και ευρέως αποδεκτής κατατείνει στην δημιουργία ενός κλίματος συγχύσεως αναφορικά με την αναδυόμενη ειλικρίνεια και τον σκοπό του ρητορεύοντος αυτή. Είναι γνωστό από τα πανάρχαια χρόνια ότι το λεγόμενο κοινό αίσθημα τύγχανε κάποτε εκμεταλλεύσεως από τους έχοντες το χάρισμα να άγουν το δήμο, να καθοδηγούν δηλαδή το λαό. Οτιδήποτε θεωρείτο όπως λέει ο λαός μας πιασάρικο χρησιμοποιείτο ενίοτε από την πολιτική τάξη προκειμένου να θέλξει τον πολίτη και να τον στρέψει ιδεολογικά προς το μέρος της. Βέβαια στην Ελληνική Αρχαιότητα και στα υγιή λεγόμενα πολιτεύματα, τα λαϊκά και πατριωτικά σε αντίθεση με το σήμερα, υπήρχαν κάποιες ειδοποιείς διαφορές που στη σημερινή πραγματικότητα που βιώνουμε απουσιάζουν παντελώς. Η αθέτηση των υπεσχημένων και η καπήλευση της λαϊκής πίστης τιμωρούνταν κατά τρόπο τέτοιο ώστε ο έκθετος πολιτικός δεν τολμούσε να ξαναεκθέσει την αναξιότητά του ενώπιον της λαϊκής ετυμηγορίας. Είτε ιδιωτεύοντας μέσα στη λαϊκή περιφρόνηση είτε μετοικίζοντας σ’ άλλα μέρη.

Η Καθεστηκυία Τάξη της εποχής μας, της Νέας Εποχής του Σιωνιστικού Νεοταξισμού, έχει μετατρέψει σε πολιτικό εθιμικό «δίκαιο» την άσκηση της πονηρής δημαγωγίας. Η παλαιά καθοδήγηση του πολίτη στο δρόμο του συμφέροντος της Πολιτείας έχει προ πολλών ετών αντικατασταθεί από την πορεία στην οδό του ωφελιμισμού και του καιροσκοπισμού. Η ίδια η Πολιτική Τάξη σήμερα αθετεί το δικό της λόγο και ακυρώνει τη δική της παρουσία από τη μια πρωία έως την επόμενη. Η ανίχνευση πλέον του εννοούμενου και του αληθινού καθίσταται αδύνατη και η απουσία του φανερώνεται ως ένδειξη του γενικού κανόνα.

Κλασσικό παράδειγμα που επαληθεύει κατ’ ουσία το επικίνδυνο φαινόμενο του πολιτικαντισμού είναι ο τρόπος που ρητορεύεται η ωραιότερη Ελληνική έννοια του Πατριωτισμού και η ερμηνευτική απόδοση που της επιφυλάσσεται. Έχουμε για παράδειγμα ακούσει για τον λεγόμενο κομματικό «πατριωτισμό» ή για τον εσχάτως προκύψαντα «Νέο» πατριωτισμό. Φυσικά η αναφορά και μόνο στην προσήλωση στο κόμμα και την σύγκρισή του με την Πατρίδα προκαλεί γέλιο και αποτελεί βάρβαρη ιεροσυλία. Πρώτα απ’ όλα η προάσπιση της Πατρίδος είναι ασύγκριτη και βρίσκεται υπέρ άνω όλων των έμψυχων και άψυχων αξιών, αφού χωρίς αυτήν ο πολίτης είναι έρμαιο των καταστάσεων και ον δουλοπρεπές. Η Πατρίδα χωρίς το κόμμα θα εξακολουθήσει να υπάρχει, ιδίως αν ο κομματικός συρφετός έχει το σημερινό ραγιάδικο χάλι. Τότε η Πατρίδα θα υπάρξει ευτυχέστερη. Το κόμμα χωρίς την Πατρίδα θα περιέλθει σίγουρα σε κώμα.

Σε ό,τι αφορά τον περιλάλητο και σύγχρονο «Νέο» πατριωτισμό, τα παραδείγματα που μας πιστοποιούν την ύπαρξή του αγνοούν παντελώς την έννοια της Πατρίδος. Έχουμε να κάνουμε δηλαδή με έναν πατριωτισμό χωρίς Πατρίδα! Συχνά πυκνά ακούμε τους «πεφωτισμένους» ταγούς να επικαλούνται τον διαβόητο «Νέο» πατριωτισμό και μας πιάνει σύγκρυο. Ακούμε να συνδυάζουν την Πατρίδα με τη σύνεση και τον διάλογο και αισθανόμαστε να μπερδεύουν τις έννοιες Πατρίδα και παρτίδα.

Ποια σύνεση και ποια ψυχραιμία να επιδείξουμε στα ζητήματα της Β. Ηπείρου, της Β. Μακεδονίας και της κατεχόμενης Κύπρου Μας και τι διάλογο να κάνουμε με τους κρατικούς διαλυτές της Νέας Σιωνιστικής Τάξης Πραγμάτων; Να αποδεχθούμε ότι η επιθετικότητά τους οφείλεται σε πλάνη και σε αγνωσία της πραγματικής ιστορίας και οι διεκδικητικές τους προθέσεις σε επιθετική τάση φιλίας και σε μεγάλο διακρατικό έρωτα; Και οι συνθηματολογίες περί Τουρκικής Θράκης και Σκοπιανής Θεσσαλονίκης σε πολιτικές συγκεντρώσεις και στρατόπεδα εκτός Ελλάδος και σε πολιτικές συνάξεις ακόμη και εντός Ελλάδος τι είναι, προσκλητήριο σε διαγωνισμό αντοχής και δεξιοτήτων; Ιδιαίτερα όταν η «επίσημη» Ελλάς αδυνατεί όχι απλά να διεκδικήσει στα πλαίσια Διεθνών Συνθηκών την Ελληνικότητα των αλύτρωτων Πατρίδων αλλά κι αυτή των ομογενών μας που διαβιούν πέριξ των συνόρων μας.

Αν ωστόσο νοιάζονται και προλαβαίνουν οι «αυτόφωτοι» πολιτικοί «μας» «άρχοντες» να διδαχθούν τι πραγματικά σημαίνει Πατριωτισμός με πι κεφαλαίο και όχι μικρό σαν την μικρότητά τους, αν αποφασίσουν να λειτουργήσουν χωρίς οικονομικά και διεθνιστικά δεσμά, αν θελήσουν να υπηρετήσουν την Πατρίδα ως εντολοδότες και όχι εντολοδόχοι, τότε έχουμε να τους συστήσουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα Πατριωτισμού. Και επειδή το πιο πρόσφατο Εθνικό θέμα που απασχολεί την Ελλάδα είναι το αποκαλούμενο Μακεδονικό και η Γυφτοσκοπιανή θρασύτητα, θα τους θυμίσουμε την υπόθεση Στίβεν Λάλας. Ο γνωστός υπάλληλος της εν Αθήναις Αμερικανικής Πρεσβείας που ενεχειρούσε στις Ελληνικές Αρχές αμερικάνικα έγγραφα, σχετικά με τη Μακεδονία Μας, χωρίς να εισπράττει αμοιβή, στο όνομα της Πατρίδος. Το ακούσατε αυτό αρχοντάδες μου, χωρίς να τσεπώνει παραδάκι από κανένα «μεγαλόσχημο». Και μάλιστα κατά τη διάρκεια της καριέρας του ο Λάλας είχε βοηθήσει κι άλλες φορές την Ελλάδα χωρίς να γίνει αντιληπτός και πάντοτε αμισθί. Διότι ο Γνήσιος Πατριώτης δεν ρωτάει λεπτομέρειες και δεν το σκέφτεται αλλά ρίχνεται στη φωτιά χάριν της Πατρίδος κόντρα σε λογική και νόμους. Αυτός είναι ο Πατριώτης Λάλας.

Το πώς συνελήφθη ο Στίβεν Λάλας είναι ένα θέμα αδιευκρίνιστο. Άλλοι λένε για εσφαλμένους Ελληνικούς χειρισμούς κι άλλοι για προηγηθείσα κατάδοση. Μπορεί να συνέβησαν και τα δύο. Το θέμα είναι ότι καταδικάστηκε σε 12 χρόνια κάθειρξη στις αμερικάνικες φυλακές και δυόμισι χρόνια απαγόρευση εξόδου από τη χώρα όταν κατάσκοποι άλλων χωρών δεν μένουν ούτε μια μέρα φυλακή. Η Ελληνική Πολιτεία αξιώθηκε επιτέλους φέτος να επιτύχει την απελευθέρωσή του. Ας διδαχθούν επιτέλους κάποιοι τι σημαίνει Πατριωτισμός.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://polapopsis.blogspot.com/