ΑΘΗΝΑ 20-6-2010 .Συνεχίζεται με αμείωτο θράσος πέραν του γνωστού και οπωσδήποτε συνειδητού ενδοτισμού η αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης στα εθνικά μας θέματα, αγνοώντας τους στοιχειώδεις κανόνες γεωπολιτικής δια της ανυπαρξίας ενδεδειγμένων στρατηγικών επιλογών. Βεβαίως αυτή η πραγματικότητα εμφανίζεται ως φυσιολογική όταν η τάξη των γραικύλων πολιτικάντηδων της Καθεστηκυίας Τάξεως δεν διαθέτει όραμα για την ισχυροποίηση αλλά υποτέλεια για την υποδούλωση της Ελλάδος. Δεν συμβαίνει όμως αυτό για την Τουρκία, αλλά και για τα Σκόπια που αποτελούν τον αναλώσιμο δούλο του Νεοταξισμού.
Όταν ένα Έθνος επιδιώκει να επιβιώσει και να απλώσει την πολιτική του επιρροή στον διεθνή περίγυρο, είναι βέβαιο ότι θα θελήσει να αναπτύξει τους πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς που το συνδέουν με τους γειτονικούς του λαούς και φυσικά να κρατήσει ζεστούς παραστάτες στο πλευρό του τους πληθυσμούς προς τους οποίους συνδέεται με δεσμούς αίματος. Όταν αυτό το Έθνος τυγχάνει να είναι το Ελληνικό, τότε ασφαλώς πράττει κατά αυτό τον τρόπο με ακόμη μεγαλύτερη επιμέλεια εξαιτίας των ληστρικών γειτόνων που το περιβάλλουν και επιπλέον οφείλει να εργαστεί όχι απλώς για το άπλωμα της πολιτικής επιρροής, αλλά για το άπλωμα της πολιτικής παρουσίας.
Ζήτημα προς συζήτηση τέθηκε πρόσφατα από την κυκλοφορία στην ελληνική γλώσσα του βιβλίου του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Νταβούτογλου με τον τίτλο «Το στρατηγικό Βάθος – Η διεθνής θέση της Τουρκίας». Ένα βιβλίο που δεικνύει τις εχθρικές προθέσεις και αποδεικνύει την μειοδοσία των εδώ πολιτικάντηδων.
Είναι πραγματικά ευτύχημα για την Ελλάδα ότι υπάρχουν οι τεκμηριωμένες διεκδικήσεις μας άνωθεν των βορειοανατολικών μας συνόρων με ιστορικές, γλωσσικές, ακόμη και πληθυσμιακές αποδείξεις των Ελλήνων που αναμένουν την λύτρωσή τους από μια σοβαρή Ελλάδα. Γιατί αλλιώς θα έπρεπε να εφεύρουμε γεωπολιτικές ζώνες επιρροής προς υπαγωγή και ένταξη στην Πατρίδα μας χάριν επιβιώσεως, όπως υπαγορεύει ο Νταβούτογλου τόσο στο βιβλίο του όσο και στην πολιτική του. Στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά στην αναγκαιότητα να διασφαλιστεί η πολιτισμική διαφορά της Τουρκίας από την Δύση, ενώ οριοθετείται ως απειλή από μια φιλόδοξη χώρα αυτό που διακρίνει η στρατηγική επιδίωξη κι όχι η απειλή και ο φόβος, όπως συμβαίνει σε μια παθητική χώρα όπως είναι σήμερα η Ελλάδα. Δηλαδή η εξωτερική πολιτική κατακτά το εθνικώς αναγκαίο και δεν κρύβεται πίσω από το δουλικό δήθεν πολιτικά ορθό.
Ο Νταβούτογλου συνεχίζει λέγοντας ότι ο παράγοντας της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει καινούρια δεδομένα στρατηγικής λογικής. Ο Τούρκος δίνει μεγάλη σημασία στην καλλιέργεια της συλλογικής εθνικής συνείδησης. Αναφέρεται ακόμη στην μεγάλη σημασία του Αιγαίου ως σημαντικός θαλάσσιος κόμβος τόσο τοπικά όσο και διεθνώς στις μεταφορές και το εμπόριο, αναφέρεται στην Κύπρο που όποιος την αμελεί δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο στην περιοχή και φυσικά μιλάει για τον προσεταιρισμό των μουσουλμανικών πληθυσμών στην περιοχή μας και αλλού. Κάνει λόγο μάλιστα για νομιμότητα επεμβάσεων, χαρακτηρίζοντας έτσι την εισβολή στην Κύπρο. Ενώ εμείς θα έπρεπε ήδη από καιρό να είχαμε εγκαταστήσει ως στρατηγικό πυλώνα στα βόρεια την Σερβία που όλοι έχουν βάλει στην άκρη και να είχαμε μετατρέψει σε μικρές Ελλάδες ολόγυρά μας τους ελληνικούς, χριστιανικούς και μουσουλμανικούς, πληθυσμούς στις αλύτρωτες πατρίδες μας. Αλλά πώς να συμβεί αυτό όταν η «ελληνική» παιδεία δεν είναι ελληνική και δεν φτιάχνει εθνικές συνειδήσεις, αλλά αντιρατσιστικές γελοιότητες και πολυπολιτισμικά πρότυπα.
Στο ζήτημα δε της ονομασίας των Σκοπίων ακούσαμε από έγκριτες δημοσιογραφικές φωνές και συστημικές γραφίδες ότι η Ελλάδα των πολιτικάντηδων και τα Σκόπια συμφώνησαν για το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη». Μια ονομασία που μαζί με τις εξίσου επικίνδυνες αποδοχές περί εθνότητας και γλώσσας αναγνωρίζουν μια δήθεν «Μακεδονία» που μπορεί γεωπολιτικά και νομικά να αναγνωρίσει αλυτρωτισμούς σε βάρος της Ελεύθερης Μακεδονίας Μας. Γίνεται σαφής λόγος για τις αμερικανικές πιέσεις υπέρ του αναφερόμενου ενδοτισμού, ενώ και από την πλευρά της ΝΔ μέσω του ευρωβουλευτή κ. Κουμουτσάκου η προτεινόμενη ονομασία εμπίπτει στην «ελληνική κόκκινη γραμμή» περί του διαβόητου γεωγραφικού προσδιορισμού.
Η Τουρκία συνεχίζει να μας κουβαλάει λαθρομετανάστες και να μιλάει για Τούρκους μουσουλμάνους, την στιγμή που η Ελλάς δεν αξιοποιεί απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θέτει θέμα επιστροφής του ορφανοτροφείου της Πριγκίπου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ζήτημα που προσδίδει νομική προσωπικότητα στο Πατριαρχείο Μας και ανοίγει δρόμους επιστροφής για τις αρπαγείσες ελληνικές περιουσίες.
Βίοι παράλληλοι ακολουθούνται και στην Κύπρο Μας. Με την αποστρατικοποίηση της Μεγαλονήσου να κυοφορείται σε βάρος της ασφάλειας της Μεγαλονήσου και την συμφωνία για την παραμονή των «ειρηνευτικών» δυνάμεων του ΟΗΕ να περιλαμβάνει σύμφωνα με το κόμμα ΕΔΕΚ μέριμνες για δύο συνιστώντα κράτη και για διεθνή επιδιαιτησία.
Για τον Ελληνικό Εθνικισμό η ιδανικότερη γεωστρατηγική επιλογή έναντι των υφιστάμενων απειλών είναι η αξιοποίηση των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων μας με τον έλεγχο και την πλήρη διαχείριση περασμάτων και πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτουμε και η άμεση αναγνώριση της ελληνικότητας των πληθυσμών μας που βρίσκονται προσωρινά πέραν των συνόρων μας. Να επιδείξουμε δηλαδή αντί της υποχωρήσεως σταθερή διεκδικητική δύναμη και βούληση Μεγάλης Ελλάδος.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Όταν ένα Έθνος επιδιώκει να επιβιώσει και να απλώσει την πολιτική του επιρροή στον διεθνή περίγυρο, είναι βέβαιο ότι θα θελήσει να αναπτύξει τους πολιτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς που το συνδέουν με τους γειτονικούς του λαούς και φυσικά να κρατήσει ζεστούς παραστάτες στο πλευρό του τους πληθυσμούς προς τους οποίους συνδέεται με δεσμούς αίματος. Όταν αυτό το Έθνος τυγχάνει να είναι το Ελληνικό, τότε ασφαλώς πράττει κατά αυτό τον τρόπο με ακόμη μεγαλύτερη επιμέλεια εξαιτίας των ληστρικών γειτόνων που το περιβάλλουν και επιπλέον οφείλει να εργαστεί όχι απλώς για το άπλωμα της πολιτικής επιρροής, αλλά για το άπλωμα της πολιτικής παρουσίας.
Ζήτημα προς συζήτηση τέθηκε πρόσφατα από την κυκλοφορία στην ελληνική γλώσσα του βιβλίου του Τούρκου υπουργού εξωτερικών Νταβούτογλου με τον τίτλο «Το στρατηγικό Βάθος – Η διεθνής θέση της Τουρκίας». Ένα βιβλίο που δεικνύει τις εχθρικές προθέσεις και αποδεικνύει την μειοδοσία των εδώ πολιτικάντηδων.
Είναι πραγματικά ευτύχημα για την Ελλάδα ότι υπάρχουν οι τεκμηριωμένες διεκδικήσεις μας άνωθεν των βορειοανατολικών μας συνόρων με ιστορικές, γλωσσικές, ακόμη και πληθυσμιακές αποδείξεις των Ελλήνων που αναμένουν την λύτρωσή τους από μια σοβαρή Ελλάδα. Γιατί αλλιώς θα έπρεπε να εφεύρουμε γεωπολιτικές ζώνες επιρροής προς υπαγωγή και ένταξη στην Πατρίδα μας χάριν επιβιώσεως, όπως υπαγορεύει ο Νταβούτογλου τόσο στο βιβλίο του όσο και στην πολιτική του. Στο βιβλίο αυτό γίνεται αναφορά στην αναγκαιότητα να διασφαλιστεί η πολιτισμική διαφορά της Τουρκίας από την Δύση, ενώ οριοθετείται ως απειλή από μια φιλόδοξη χώρα αυτό που διακρίνει η στρατηγική επιδίωξη κι όχι η απειλή και ο φόβος, όπως συμβαίνει σε μια παθητική χώρα όπως είναι σήμερα η Ελλάδα. Δηλαδή η εξωτερική πολιτική κατακτά το εθνικώς αναγκαίο και δεν κρύβεται πίσω από το δουλικό δήθεν πολιτικά ορθό.
Ο Νταβούτογλου συνεχίζει λέγοντας ότι ο παράγοντας της ανθρώπινης καλλιέργειας μπορεί να δημιουργήσει καινούρια δεδομένα στρατηγικής λογικής. Ο Τούρκος δίνει μεγάλη σημασία στην καλλιέργεια της συλλογικής εθνικής συνείδησης. Αναφέρεται ακόμη στην μεγάλη σημασία του Αιγαίου ως σημαντικός θαλάσσιος κόμβος τόσο τοπικά όσο και διεθνώς στις μεταφορές και το εμπόριο, αναφέρεται στην Κύπρο που όποιος την αμελεί δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο στην περιοχή και φυσικά μιλάει για τον προσεταιρισμό των μουσουλμανικών πληθυσμών στην περιοχή μας και αλλού. Κάνει λόγο μάλιστα για νομιμότητα επεμβάσεων, χαρακτηρίζοντας έτσι την εισβολή στην Κύπρο. Ενώ εμείς θα έπρεπε ήδη από καιρό να είχαμε εγκαταστήσει ως στρατηγικό πυλώνα στα βόρεια την Σερβία που όλοι έχουν βάλει στην άκρη και να είχαμε μετατρέψει σε μικρές Ελλάδες ολόγυρά μας τους ελληνικούς, χριστιανικούς και μουσουλμανικούς, πληθυσμούς στις αλύτρωτες πατρίδες μας. Αλλά πώς να συμβεί αυτό όταν η «ελληνική» παιδεία δεν είναι ελληνική και δεν φτιάχνει εθνικές συνειδήσεις, αλλά αντιρατσιστικές γελοιότητες και πολυπολιτισμικά πρότυπα.
Στο ζήτημα δε της ονομασίας των Σκοπίων ακούσαμε από έγκριτες δημοσιογραφικές φωνές και συστημικές γραφίδες ότι η Ελλάδα των πολιτικάντηδων και τα Σκόπια συμφώνησαν για το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη». Μια ονομασία που μαζί με τις εξίσου επικίνδυνες αποδοχές περί εθνότητας και γλώσσας αναγνωρίζουν μια δήθεν «Μακεδονία» που μπορεί γεωπολιτικά και νομικά να αναγνωρίσει αλυτρωτισμούς σε βάρος της Ελεύθερης Μακεδονίας Μας. Γίνεται σαφής λόγος για τις αμερικανικές πιέσεις υπέρ του αναφερόμενου ενδοτισμού, ενώ και από την πλευρά της ΝΔ μέσω του ευρωβουλευτή κ. Κουμουτσάκου η προτεινόμενη ονομασία εμπίπτει στην «ελληνική κόκκινη γραμμή» περί του διαβόητου γεωγραφικού προσδιορισμού.
Η Τουρκία συνεχίζει να μας κουβαλάει λαθρομετανάστες και να μιλάει για Τούρκους μουσουλμάνους, την στιγμή που η Ελλάς δεν αξιοποιεί απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων που θέτει θέμα επιστροφής του ορφανοτροφείου της Πριγκίπου στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, ζήτημα που προσδίδει νομική προσωπικότητα στο Πατριαρχείο Μας και ανοίγει δρόμους επιστροφής για τις αρπαγείσες ελληνικές περιουσίες.
Βίοι παράλληλοι ακολουθούνται και στην Κύπρο Μας. Με την αποστρατικοποίηση της Μεγαλονήσου να κυοφορείται σε βάρος της ασφάλειας της Μεγαλονήσου και την συμφωνία για την παραμονή των «ειρηνευτικών» δυνάμεων του ΟΗΕ να περιλαμβάνει σύμφωνα με το κόμμα ΕΔΕΚ μέριμνες για δύο συνιστώντα κράτη και για διεθνή επιδιαιτησία.
Για τον Ελληνικό Εθνικισμό η ιδανικότερη γεωστρατηγική επιλογή έναντι των υφιστάμενων απειλών είναι η αξιοποίηση των γεωπολιτικών πλεονεκτημάτων μας με τον έλεγχο και την πλήρη διαχείριση περασμάτων και πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτουμε και η άμεση αναγνώριση της ελληνικότητας των πληθυσμών μας που βρίσκονται προσωρινά πέραν των συνόρων μας. Να επιδείξουμε δηλαδή αντί της υποχωρήσεως σταθερή διεκδικητική δύναμη και βούληση Μεγάλης Ελλάδος.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου