ΑΘΗΝΑ 21-10-2010 .Σε μια εποχή έσχατης κατάπτωσης που η ανηθικότητα τσακίζει τα αποθέματα των ηθικών αναστολών και η εμπορευματοποίηση των αξιών δημιουργεί τον πολίτη του κόσμου που ζει και αναπνέει μόνο για την διεθνοποιημένη οικονομία και το υλικό κέρδος, καθίσταται περισσότερο παρά ποτέ απαραίτητη η επιστροφή στην αυθεντική βιοθεωρία και κοσμοαντίληψη των Ελλήνων. Μια αντίληψη που στηρίζεται στον Θεϊκό Παράγοντα ως πηγή δημιουργίας, στήριξης, αλλά και συμπόρευσης.
Καθίσταται ανάγκη να στηριχθούμε για την Ελληνική αναγέννηση σε στοιχεία αυθεντικά ελληνικά και σε παρακαταθήκες γνήσια δικές μας, βγαλμένες από την παράδοση της Φυλής. Και τούτο προκειμένου οι λύσεις να είναι αποδεκτές από το σύνολο του ελληνικού λαού και γι’ αυτό αποδεκτές εύκολα, αλλά και ανέγγιχτες από τα χέρια των αλλογενών εχθρών μας. Και επειδή το πρόβλημα της Ελλάδος είναι πρώτιστα ηθικής τάξεως, η απάντηση βρίσκεται στην Ελληνική Πίστη.
Αλλά και η Πίστη όμως είναι ένας βαθιά υποκειμενικός παράγοντας που πρέπει να αναπτυχθεί ως συνεκτικός δεσμός των πολιτών μέσα από διαδικασίες που αποτελούν μέρος της ανθρώπινης φύσης και της φιλοσοφικής στάσης ζωής για την εκπλήρωση των σκοπών της Εθνικής Κοινότητος. Ο Έλληνας, ακόμα πιο πολύ από τον μέσο όρο των λαών, από άποψη χαρακτήρα έχει ανάγκη τον Θεό Δημιουργό που δίνει λύσεις και σημάδια θελήσεως και παρουσίας, που αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες αδυναμίες και ταυτίζεται στο μέτρο του δυνατού μ’ αυτές. Έναν Θεό δηλαδή που μοιράζεται τα ανθρώπινα συναισθήματα στο σύνολό τους. Και υπάρχει στα κοινά βήματα του λαού με ορατά αποτελέσματα. Στο πεδίο της κοινωνίας, της εκπαίδευσης, του πολέμου. Συντρέχοντας τον Έλληνα Άνθρωπο που ζει, αναπνέει και θυσιάζεται ακόμη για τα Ιερά της Πίστεως, την τιμιωτέρα απάντων Πατρίδα και τα αγαπημένα πρόσωπα, παίρνοντας τις ανθρώπινες διαστάσεις, ταυτιζόμενος μαζί τους. Αυτός είναι ο Θεός των Ελλήνων. Μηδέποτε απόκοσμος και τιμωρός.
Η βαθύτατα τελετουργική συμβίωση της Θείας και της Ανθρώπινης Φύσης σχηματοποιεί με τρόπο ουσιαστικό την Ελληνική Φιλοσοφία, τον Ελληνικό τρόπο Σκέψης και τις ακατάλυτες αλήθειες της Φυλής μας. Είναι μια ανώτερη σχέση που συνδέει άρρηκτα τον θρησκευτικό παράγοντα με την φυλετική βιοθεωρία της εξέλιξης του Ελληνικού Έθνους. Με έναν Έλληνα που δεν θεωρεί πράξη αντίθεη την επέκταση της φυσικής παρουσίας του Ελληνικού Έθνους και του Πολιτισμού του, αφού ανέκαθεν ο σκοπός της ύπαρξης του Ελληνισμού ήταν ο εξανθρωπισμός του κόσμου.
Με μία μόνο διαφορά. Ο Έλληνας δεν υπήρξε ποτέ διχαστικός με τον φυλετικό του αδελφό για ζητήματα θρησκείας. Και φυσικά η έννοια της θρησκευτικής ανοχής υπήρξε πάντα Ελληνίδα μαζί με την αδελφή της ανεξιθρησκία. Σωστή είναι η παρατήρηση που θέτουμε σε τέτοια ζητήματα όταν μιλάμε για την ύπαρξη από τους αρχαίους ελληνικούς χρόνους του μνημείου τω αγνώστω Θεώ που δηλώνει τον σεβασμό στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Διότι η θρησκευτική αντίληψη από πάντα ακολουθεί την απαραίτητη προϋπόθεση να μην θίγει την προσωπικότητα και την ασφάλεια Έθνους και Λαού. Διότι πολύ απλά Πατρίδα και Πίστη νοούνται για το Γένος Μας ως αδιάσπαστη ενότητα και ουδέποτε πέρασε ή πρόκειται να περάσει η λογική της παγκοσμιοποίησης και του οικουμενισμού.
Αλλά σήμερα που κάποιοι θέλουν και πάλι διχασμένο τον ελληνικό λαό, δεν πρέπει να χωρίσουμε τον Ελληνισμό μας σε ιστορικές σελίδες που ξεχνάμε ή ξεσχίζουμε κάποιες από αυτές. Δεν χαρίζουμε ούτε χωρίζουμε την Κλασσική Αρχαιότητα από το Βυζάντιο. Ας κοιτάξουμε την Αρχαία Θρησκεία και την Ορθοδοξία μέσα από έννοιες απλές και αποδεικτικές. Από την κοινή περιγραφή της Κοσμογονίας, τους Δώδεκα Θεούς με τους Δώδεκα Αποστόλους έως και την ενανθρώπιση του Θεού. Από την συμμετοχή στην Πίστη των Ελλήνων της αναίμακτης θυσίας έως ακόμη και τα ταφικά έθιμα. Και να στηριχθούμε στην αέναη Ελληνική Πίστη δίχως φανταστικά ενοχοποιά σύνδρομα προκειμένου να ανατάξουμε την Ελλάδα μας στις φυσικές διαστάσεις. Μια εθνικιστική Ελληνική αναγέννηση σίγουρα ταιριάζει με την ένθεη φύση μας.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Καθίσταται ανάγκη να στηριχθούμε για την Ελληνική αναγέννηση σε στοιχεία αυθεντικά ελληνικά και σε παρακαταθήκες γνήσια δικές μας, βγαλμένες από την παράδοση της Φυλής. Και τούτο προκειμένου οι λύσεις να είναι αποδεκτές από το σύνολο του ελληνικού λαού και γι’ αυτό αποδεκτές εύκολα, αλλά και ανέγγιχτες από τα χέρια των αλλογενών εχθρών μας. Και επειδή το πρόβλημα της Ελλάδος είναι πρώτιστα ηθικής τάξεως, η απάντηση βρίσκεται στην Ελληνική Πίστη.
Αλλά και η Πίστη όμως είναι ένας βαθιά υποκειμενικός παράγοντας που πρέπει να αναπτυχθεί ως συνεκτικός δεσμός των πολιτών μέσα από διαδικασίες που αποτελούν μέρος της ανθρώπινης φύσης και της φιλοσοφικής στάσης ζωής για την εκπλήρωση των σκοπών της Εθνικής Κοινότητος. Ο Έλληνας, ακόμα πιο πολύ από τον μέσο όρο των λαών, από άποψη χαρακτήρα έχει ανάγκη τον Θεό Δημιουργό που δίνει λύσεις και σημάδια θελήσεως και παρουσίας, που αντιλαμβάνεται τις ανθρώπινες αδυναμίες και ταυτίζεται στο μέτρο του δυνατού μ’ αυτές. Έναν Θεό δηλαδή που μοιράζεται τα ανθρώπινα συναισθήματα στο σύνολό τους. Και υπάρχει στα κοινά βήματα του λαού με ορατά αποτελέσματα. Στο πεδίο της κοινωνίας, της εκπαίδευσης, του πολέμου. Συντρέχοντας τον Έλληνα Άνθρωπο που ζει, αναπνέει και θυσιάζεται ακόμη για τα Ιερά της Πίστεως, την τιμιωτέρα απάντων Πατρίδα και τα αγαπημένα πρόσωπα, παίρνοντας τις ανθρώπινες διαστάσεις, ταυτιζόμενος μαζί τους. Αυτός είναι ο Θεός των Ελλήνων. Μηδέποτε απόκοσμος και τιμωρός.
Η βαθύτατα τελετουργική συμβίωση της Θείας και της Ανθρώπινης Φύσης σχηματοποιεί με τρόπο ουσιαστικό την Ελληνική Φιλοσοφία, τον Ελληνικό τρόπο Σκέψης και τις ακατάλυτες αλήθειες της Φυλής μας. Είναι μια ανώτερη σχέση που συνδέει άρρηκτα τον θρησκευτικό παράγοντα με την φυλετική βιοθεωρία της εξέλιξης του Ελληνικού Έθνους. Με έναν Έλληνα που δεν θεωρεί πράξη αντίθεη την επέκταση της φυσικής παρουσίας του Ελληνικού Έθνους και του Πολιτισμού του, αφού ανέκαθεν ο σκοπός της ύπαρξης του Ελληνισμού ήταν ο εξανθρωπισμός του κόσμου.
Με μία μόνο διαφορά. Ο Έλληνας δεν υπήρξε ποτέ διχαστικός με τον φυλετικό του αδελφό για ζητήματα θρησκείας. Και φυσικά η έννοια της θρησκευτικής ανοχής υπήρξε πάντα Ελληνίδα μαζί με την αδελφή της ανεξιθρησκία. Σωστή είναι η παρατήρηση που θέτουμε σε τέτοια ζητήματα όταν μιλάμε για την ύπαρξη από τους αρχαίους ελληνικούς χρόνους του μνημείου τω αγνώστω Θεώ που δηλώνει τον σεβασμό στις θρησκευτικές πεποιθήσεις. Διότι η θρησκευτική αντίληψη από πάντα ακολουθεί την απαραίτητη προϋπόθεση να μην θίγει την προσωπικότητα και την ασφάλεια Έθνους και Λαού. Διότι πολύ απλά Πατρίδα και Πίστη νοούνται για το Γένος Μας ως αδιάσπαστη ενότητα και ουδέποτε πέρασε ή πρόκειται να περάσει η λογική της παγκοσμιοποίησης και του οικουμενισμού.
Αλλά σήμερα που κάποιοι θέλουν και πάλι διχασμένο τον ελληνικό λαό, δεν πρέπει να χωρίσουμε τον Ελληνισμό μας σε ιστορικές σελίδες που ξεχνάμε ή ξεσχίζουμε κάποιες από αυτές. Δεν χαρίζουμε ούτε χωρίζουμε την Κλασσική Αρχαιότητα από το Βυζάντιο. Ας κοιτάξουμε την Αρχαία Θρησκεία και την Ορθοδοξία μέσα από έννοιες απλές και αποδεικτικές. Από την κοινή περιγραφή της Κοσμογονίας, τους Δώδεκα Θεούς με τους Δώδεκα Αποστόλους έως και την ενανθρώπιση του Θεού. Από την συμμετοχή στην Πίστη των Ελλήνων της αναίμακτης θυσίας έως ακόμη και τα ταφικά έθιμα. Και να στηριχθούμε στην αέναη Ελληνική Πίστη δίχως φανταστικά ενοχοποιά σύνδρομα προκειμένου να ανατάξουμε την Ελλάδα μας στις φυσικές διαστάσεις. Μια εθνικιστική Ελληνική αναγέννηση σίγουρα ταιριάζει με την ένθεη φύση μας.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου