ΑΘΗΝΑ 28-7-2011.
"Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται,ζυγόν δουλείας ας έχωσι`θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία."
Ανδρέας Κάλβος.
Όποιος πιστεύει πως η Ελλάς σήμερα είναι χώρα ελεύθερη, πρέπει απαραιτήτως να αναθεωρήσει την άποψή του. Εκτός κι αν πρέπει να αναθεωρήσει εξ αρχής τα κριτήρια που έχει θέσει για την αξιολόγηση αυτής της ευφάνταστης και επίπλαστης ελευθερίας. Διότι προφανώς για να είναι κάποιος πολίτης ή λαός ελεύθερος, πρέπει να μην διαθέτει οιασδήποτε μορφής δεσμά. Δεσμά είτε φυσικά είτε οικονομικά είτε ακόμη και πολιτικά. Και η πατρίδα μας σήμερα είναι υπερκαλυμμένη από δαύτα.
Λέει ο σπουδαίος πατριώτης ποιητής μας Ανδρέας Κάλβος, βγαλμένος από μια γενιά λογίων ανδρών που καιγόταν από τον πόθο της Ελλάδος όμοια με τον λαό μας, τούτα τα λόγια: «Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται, ζυγόν δουλείας ας έχωσι. Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία». Στον καιρό μας πασχίζουμε να επαναφέρουμε στον σύγχρονο ελληνισμό και τα δύο αυτά στοιχεία τα οποία φρόντισαν οι πολιτικοί επιστάτες του διεθνιστικού νεοταξισμού να αφανίσουν. Την αρετή να θεωρήσουμε ως ύψιστο καθήκον την προστασία της Πατρίδος από εχθρούς και κηδεμόνες πονηρούς ταυτοχρόνως και την τόλμη να τα βάλουμε με ολόκληρο το καθεστώς και να ξεσχίσουμε τις διαχωριστικές ταμπέλες τασσόμενοι υπέρ της ευγενέστερης και αγιότερης Ιδέας του Ελληνικού Έθνους.
Η προσπάθεια του απεγκλωβισμού μόλις και μετά βίας ξεπερνάει στον ελάχιστο βαθμό το νηπιακό επίπεδο. Η προσπάθεια να αφήσουμε ξωπίσω δημοκόπους, δημοσκόπους και λαοπλάνους του πολιτικαντισμού και της ψεύτικης ενημέρωσης έχει μόλις ξεκινήσει. Άλλωστε πως μπορούμε να μιλάμε για μια ελεύθερη Ελλάδα όταν οι ελεύθερες φωνές που νοιάζονται για το Ελληνικό Έθνος και τον ελληνικό λαό φιμώνονται και έχουν αποκλειστεί από τα διάφορα δήθεν βήματα λόγου.
Δεν έχουμε λοιπόν την κυριότητα της Πατρίδος και των θεσμικών της διαδικασιών. Άλλωστε σήμερα οι ταγοί της έχουν επιλέξει τη «δημοκρατία» καταργώντας την Πατρίδα όταν έχουν επιλέξει την ομηρία των χρηματοοικονομικών ομολόγων και επιλεκτικών χρεών σκορπώντας την εθνική της κυριαρχία. Γιατί δεν είναι επιλεκτική μονάχα η χρεοκοπία που πάνε να μας ρίξουν, αλλά πρωτίστως είναι επιλεκτικά τα χρέη που επικαλούνται από το πουθενά για να δικαιολογήσουν τον πολιτικό κατακερματισμό της Ελλάδος. Και είναι πολιτικά κατακερματισμένη η Ελλάς από τη στιγμή που διοικείται από ξένους νόμους και ξένους κηδεμόνες. Επομένως δεν είμαστε πολιτικά ελεύθεροι.
Δεν είμαστε όμως και οικονομικά ελεύθεροι από τη στιγμή που έχουμε μπει στην διαδικασία της πώλησης εθνικής γης και της δέσμευσης δημόσιας περιουσίας εν είδη ενυπόθηκων αξιών για την εξόφληση των παγκόσμιων τοκογλύφων από τους ντόπιους άρπαγες. Και την ίδια στιγμή δεν είμαστε ελεύθεροι από απόψεως φυσικής αυθυπαρξίας, αφού η γη μας προορίζεται να δοθεί σε μισέλληνες που θέλουν την οριστική κατοχή και κατάλυση του Έθνους μας. Θρασείς βάρβαροι και οι άλλοι, οι δήθεν σύμμαχοι, που θέλουν να προσθέσουν κι άλλες σκλάβες ελληνικές πατρίδες.
Ποιο είναι λοιπόν το στοιχείο αυτό που μας κράταγε τόσους χρόνους στα κάτεργα μιας αόρατης μεν πλην όμως υπαρκτής κατάστασης ανελευθερίας; Είναι η δύναμη που απέκτησαν από την εγκατάσταση της μεταπολίτευσης και έπειτα οι πολιτικές δυνάμεις των ξενοκίνητων εμπόρων της Ελλάδος και το χάλκεον χέρι του φόβου το βαρύ μήπως και θεωρηθούμε «χουντικοί», φασίστες, αντιδραστικοί και αντικρατικοί, επικίνδυνοι για το νέο «ελληνικό» κράτος που τιμωρούσε τα σταγονίδια του πατριωτισμού. Ο φόβος μήπως μείνουμε δίχως δουλειά και τα παιδιά μας δίχως σπίτι.
Η έλλειψη ουσιαστικής εθνικής αντίστασης και τόλμης στην προάσπιση της ίδιας μας της ελληνικότητας έφερε εν συνεχεία τον ζυγόν της δουλείας μέσα στην ίδια μας την καθημερινότητα. Βλέπαμε το θράσος ανθρώπων που πλούτιζαν από την διαχείριση της εξουσίας να φτάνει μέχρι την συνδιαλλαγή με τους εχθρούς της Ελλάδος που χύσανε και χύνουνε ελληνικό αίμα και δεν αναλαμβάναμε την τόλμη της εθνικής αντίδρασης. Τους βλέπουμε να δολοφονούν για λόγους είτε διακρατικής λυκοφιλίας είτε πολυπολιτισμού είτε οικονομικής «διάσωσης» τα παιδιά μας σε στρατόπεδα και γειτονιές και πάλι αφήσαμε την τόλμη των Ελλήνων άπραγη.
Χρειάζεται Αρετή και Τόλμη η ελευθερία μας. Αρετή είναι Πίστη στη Δύναμη μιας Ελεύθερης Ελλάδος που θα ανήκει μονάχα στους Έλληνες και Τόλμη είναι η πολιτική ενέργεια για την κατανίκηση των εχθρών μας στο σύνολό τους κάτω από τα λάβαρα του Ελληνικού Έθνους και του Εθνικού Κοινωνισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου