ΑΘΗΝΑ 29-7-2011.
Το θέρος για το Ελληνικό Έθνος έχει συνδυαστεί με σημαντικά ιστορικά γεγονότα που άφησαν βαρύ το στίγμα τους στη ζωή της Φυλής μας. Γεγονότα που συνοδεύτηκαν με την προσφορά ελληνικού αίματος στο βωμό της θυσίας για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και την διατήρηση της εθνοφυλετικής μας ύπαρξης και ταυτότητας.
Ωστόσο στο πιο ψηλό βάθρο της ελληνικής ιστορίας βρίσκεται ο βωμός που στήσανε με την ανδρεία και την πολεμική τους αρετή οι 300 Σπαρτιάτες του Βασιλιά Λεωνίδα και οι 700 Θεσπιείς στις Θερμοπύλες ενάντια στην ασιατική πολυεθνική πλημμυρίδα της περσικής αυτοκρατορίας του Ξέρξη και των λοιπών δούλων που έσερνε εκείνος ξωπίσω του.
Τα διδάγματα της μεγάλης θυσίας ενσαρκώνουν ολόκληρο το μεγαλείο της ελληνικής ψυχής που έχουμε ανάγκη στην εποχή μας. Η αξιοπρέπεια του Λεωνίδα δεν ανεχόταν καν την λεκτική προσβολή και την επίδειξη δυνάμεως απέναντι στη βασίλισσα και τον λαό του. Η επίδειξη των νεκρών βασιλέων από τους απεσταλμένους του Ξέρξη δεν προκάλεσε στην πολεμική μηχανή της Λακεδαίμονος συναισθήματα φόβου και υποχωρητικότητα στην απαίτηση προσφοράς γης και ύδατος αλλά συναισθήματα οργής και διάθεση συντριβής του βάρβαρου εισβολέα.
Η ελευθερία υπήρξε ανέκαθεν το επιστέγασμα πολεμικής προεργασίας και ετοιμότητας που μάθαινε τον πολεμιστή να μην εγκαταλείπει ποτέ τον σκοπό, τα όπλα και τον συμπολεμιστή του βαδίζοντας μονάχα εμπρός και ποτέ πίσω. Συντροφιά αχώριστη στην ελευθερία του σώματος κράταγε η ελευθερία του πνεύματος. Η αξιοπρέπεια του Σπαρτιάτη δεν παραχωρούσε το παραμικρό κενό χώρο μήτε στο συναίσθημα μήτε στην παραδοχή της ανωτερότητας του αντιπάλου.
Η υπεροχή πιστοποιούταν στο Πεδίο της Στρατιωτικής Τιμής με την πατρίδα μεγαλύτερη και ποτέ υπόδουλη. Και η Ελληνική Φυλετική Κοινότητα με τα ιερά προσκυνήματα των προγόνων δεν ερχόντουσαν ποτέ σε κοινωνία και συναλλαγή με τα έθιμα και τα σκήπτρα αλλόφυλων και αλλόθρησκων κατακτητών.
Ο Λεωνίδας σεβάστηκε τις ιερές παρακαταθήκες που τράνωσαν τον Ελληνισμό. Έλαβε τον προβλεπόμενο χρησμό ως δείγμα υπέρτατης Πίστης στην Θεία Πρόνοια. Γνώριζε το εξαιρετικά τολμηρό εγχείρημα που αναλάμβανε τόσο από το σημάδι της μοίρας όσο και από τις μεγάλες και ανενδοίαστες δυνάμεις του εχθρού. Όμως τελικά εκείνο το στοιχείο που επικράτησε ήταν η Πίστη στην Πατρίδα που ανέκαθεν υπήρξε ανώτερη πάσης άλλης πίστης. Πολύ περισσότερο βέβαια για τους Σπαρτιάτες που γαλουχούντο στην ισχύ της σωματικής δύναμης και ασκούντο στα όπλα από μικρά παιδιά παράλληλα με την εκπαίδευση του νου.
Ο βασιλιάς της Σπάρτης δεν θαμπώθηκε από την λάμψη του χρυσού και δεν ελκύστηκε από την προσφορά ψεύτικης εξουσίας κάτω από τη δεσποτική εξουσία των Μήδων. Βρέθηκε ωστόσο ο πολιτικός εκείνος που δέχτηκε να μηδίσει.
Στους υπερασπιστές των Θερμοπυλών δεν πέρασε ποτέ από τον νου να εγκαταλείψουν την παράταξη της μάχης και να περάσουν απέναντι, διότι δεν λογίστηκε το πλήθος του εχθρού αλλά η ιερότητα του σκοπού. Βρέθηκε όμως ο προδότης του καιρού εκείνου να πληγώσει τους Ήρωες και να χαρίσει έκτοτε το βρώμικο όνομά του στην προδοσία. Εφιάλτης.
Όμως οι 300 Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς είχαν πάρει την μεγάλη απόφαση δίχως δεύτερες σκέψεις. Ο δρόμος ήταν μακρύς και δύσβατος, αλλά είχε μόνο μια κατεύθυνση. Μπροστά για τη Νίκη με την ασπίδα στο χέρι ή Θάνατος Έντιμος επάνω στην ασπίδα. Ή ταν ή επί τας.
Η πολεμική αρετή των ημίθεων αυτών ηρώων ήταν τέτοια που δεν μπορούσαν να νικηθούν ανδρεία εκ του σύνεγγυς παρά μονάχα με την προδοσία και τα βέλη από μακριά. Πολεμώντας υπό την σκιά των βάρβαρων βελών και την Πίστη στην καρδιά για Πατρίδα, Θρησκεία και Λαό αμόλυντα. Με την ευχή της συζύγου για Νίκη ή Θάνατο ως άξιας συμπολεμίστριας και την Ελληνική Τιμή την πολυτιμότερη κληρονομιά στο νεαρό απόγονο που λάμβανε στα χέρια τα όπλα τα ιερά να τα τιμήσει όμοια με τη σειρά του.
Η συνοχή του Ελληνικού Κόσμου πριν τη μάχη των Θερμοπυλών ήταν βαθύτατα ρημαγμένη και το ηθικό απέναντι στην ασιατική λαίλαπα ήταν καταβαραθρωμένο. Ο μόνος τρόπος για να ανατάξει δυνάμεις η Ελληνική Φυλή και να βαστήξει γερά ελληνικές κοινωνίες και Ελληνικό Πολιτισμό ήταν η θυσία τρανών προγόνων που πλήγωσε το γόητρο και τις δυνάμεις του εχθρού. Και εμείς είμαστε εκείνοι οι Έλληνες που πρέπει να σταθούμε άξιοι ιχνηλάτες τρανών προγόνων.
Η ανδρεία, ο ηρωισμός, το εθνικό φρόνημα και η υπερίσχυση της Ελληνικής Φυλής είναι το δόγμα που απαρτίζει την ιδεολογία του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού. Με αυτό το δόγμα θα βαδίσουμε αποδιώκοντας Εφιάλτες και Βάρβαρους από το διάβα της Μεγάλης και Αιωνίου Ελλάδος.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Επιτρέψατέ μου να συνεχίσω την περιγραφή σας σχετικά με την μάχη των Θερμοπυλών, συμπληρώνοντας, την προδοσία που επακολούθησε από τον Εφιάλτη, που στην συνέχεια ο σπαρτιάτης πολεμιστής Αθηνάδης τον καταδίωξε και τον εξόντωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφή