ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΦΥΛΕΤΙΚΗΣ ΚΑΘΑΡΟΤΗΤΑΣ

ΑΘΗΝΑ 2-5-2012.

Η ραγδαία άνοδος του Εθνικιστικού Κινήματος στην πατρίδα μας έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο φθόνο που εκφράζεται μέσα από την ανάδειξη βρώμικων τρόπων αντιμετώπισης και ανέντιμων στρατηγικών ανασχέσεως της δυναμικής από το σύνολο των καθεστωτικών και κατοχικών κομμάτων. Η προσπάθεια των ολετήρων του Έθνους μας να ανακόψουν την πορεία της πατριωτικής παρατάξεως έχει σχεδιαστεί τόσο για την περίοδο μιας εκλογικής μάχης όσο και για την  καθημερινή πορεία του Κινήματος στην ελληνική κοινωνία. Και τούτο γιατί διαβλέπουν την τεράστια αποδοχή που συναντούμε από τους Έλληνες που επιθυμούν τη διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και της λαϊκής κυριαρχίας που βλέπουν να επιτυγχάνεται στο πρόσωπο μας.

Η λυσσαλέα αντίδραση που συναντάει η Εθνικοκοινωνική Παράταξη μετουσιώνεται στην προσπάθεια των αντιπάλων μας να μας αποδώσουν ξένες πολιτικές επιρροές και μια έφεση τάχα στην εκδήλωση βίαιων συμπεριφορών. Είναι ο πολιτικός αυτισμός των ηλιθίων και η μεθοδευμένη εμπάθεια των προδοτών πολιτικάντηδων να απομονώσουν τις πατριωτικές φωνές ως τάχα ασύμβατες με την ελληνική κοινωνία προκειμένου να διαλύσουν το Εθνικό Κράτος και τις Αξίες του.

Οι προσκυνημένοι του «περιούσιου» νεοταξισμού αφού περιπλανιούνται ανάμεσα στον ιταλικό και τον γερμανικό εθνικισμό, αποδεικνύουν την πλήρη άγνοια ή επιδίδονται στην αποσιώπηση του μεγάλου φιλοσόφου Ηρόδοτου. Όμως ο μεγάλος φιλόσοφος είχε οριοθετήσει την ιδιότητα του Έλληνα πολίτη μέσα από την εμπέδωση του όμαιμου, του ομόφυλου, του ομόγλωσσου, του ομόθρησκου και του ομότροπου. Δηλαδή οι Έλληνες προσδιορίζονται από την κοινή εθνική καταγωγή, την κοινή φυλή, το κοινό αίμα, αλλά και την ομοιομορφία στο θρησκευτικό συναίσθημα και τον κοινό τρόπο συμπεριφοράς και πολιτισμικής δημιουργίας.

Η θεώρηση της περίκλειστης φυλετικής κοινωνίας ήταν μια ευρεία διαδεδομένη πρακτική στις αρχαίες ελληνικές κοινωνίες ανεξαρτήτως πολιτεύματος που ακολουθείτο με θρησκευτική ευλάβεια. Αφορούσε τόσο τις δημοκρατικές όσο και τις αριστοκρατικές και ολιγαρχικές κοινωνίες. Κλασσικό παράδειγμα η αρχαία Αθήνα που οι εχθροί του Εθνικοκοινωνικού Κινήματος παρουσιάζουν ως προγονική μορφή της σημερινής αθλίας πολιτειακής οργάνωσης όπου ξεχνούν να μας πουν ότι ο ίδιος ο Περικλής δεν μπορούσε να αποδώσει την ιδιότητα του Αθηναίου πολίτη στο γιο του γιατί σύμφωνα με νόμο που είχε προηγουμένως περάσει ο ίδιος αυτό ήταν αδύνατο αφού η μάνα του δεν ήταν Αθηναία.

Απόδειξη του επιτυχούς προσδιορισμού του πολίτη με γνώμονα τη φυλή υπήρξε ο τρόπος με τον οποίο κατατροπωνότανε ένα πολυμορφικό συνονθύλευμα μιας ανοικτής αυτοκρατορικής κοινωνίας. Κλασσικό παράδειγμα αποτελεί η κραταιά στην αρχή περσική αυτοκρατορία, ένα αποτυχημένο μείγμα ελεύθερων και σκλάβων, που πέραν από εφήμερα αποτελέσματα νίκης, στο τέλος πάντοτε συντριβόταν από τις ελληνικές συμμαχίες.

Αλλά και η σιδερόφρακτη στο στρατό και την άμυνα της Πολιτείας Σπάρτη, η μήτρα της περίκλειστης εθνικοκοινωνικής κοινωνίας που άνδρωνε με την Αγωγή από μικρή ηλικία τους Σπαρτιάτες Πολεμιστές με γνώμονα την στρατιωτική τέχνη και την πίστη στη Φυλή, θριάμβευσε στην πράξη στον γνωστό μας πελοποννησιακό πόλεμο έναντι των Αθηναίων. Το δε Βυζάντιο έπεσε όταν επέτρεψε την είσοδο του θρησκευτικού παράγοντα στη συμμαχική πολιτική κι όταν απέκτησε μορφή πολυφυλετική που κατέληξε στο γνωστό άνοιγμα της κερκόπορτας από τους «περιούσιους» κατοίκους της συγκεκριμένης συνοικίας. 

Στον καιρό της παγκοσμιοποίησης και της απόπειρας εγκατάλειψης του εθνικού κράτους προκειμένου να οδηγηθούν τα ελεύθερα έθνη στο διεθνοποιημένο πολυφυλετικό μοντέλο και διά αυτού στην παραδοχή ως τάχα αναγκαίας της παγκόσμιας διακυβέρνησης, αναφύονται προσχεδιασμένα όλα τα στημένα μειονεκτήματα του εθνικού κράτους. Οι διακρατικές συγκρούσεις, οι εσωτερικές κοινωνικές αναταραχές, η ισοπέδωση των κρατικών υποδομών, η εξώθηση της παράνομης λαθρομεταναστευτικής μετακίνησης πληθυσμών, οι οικονομικές κρίσεις για την αρπαγή του εθνικού πλούτου έχουν ως στόχο την απαξίωση των εθνικών κοινοτήτων και την δημιουργία πολυφυλετικών προτεκτοράτων. Η μετακίνηση εκατομμυρίων τυχοδιωκτών και οι χαμηλές προσδοκίες αυτών οδηγούν στο ανακάτωμα των φυλών από ανθρώπους που δεν έχουν κανένα συναίσθημα και δεν δεσμεύονται από καμία πίστη απέναντι στο υπό κατάληψη έθνος που υπόκειται στην αποδυνάμωση και την ειρηνική κατάληψη.

Ουδείς δύναται να υπηρετήσει το Έθνος και να εξυπηρετήσει τους στόχους της λαϊκής ευημερία και της εθνικής υπεροχής παρά μονάχα τα εθνικά και φυλετικά του γεννήματα. Διότι οι πολίτες που προέρχονται από τη διεργασία της φυλετικής καθαρότητας και της υγιούς αναπτύξεως στο σώμα και το πνεύμα δεν επιδιώκουν την τυμβωρυχία σε βάρος του Έθνους αφού αυτοί οι ίδιοι γηγενείς πολίτες αποτελούν την ενσάρκωση του Έθνους, τα δε ζητήματα αναπτύξεως και προόδου ανάμεσα στην Κοινότητα και τον πολίτη – οπλίτη ταυτίζονται κατά τρόπο απόλυτο.

Η Εθνική Κοινότητα που αποτελεί προϊόν φυλετικής καθαρότητας δεν αποτελεί χωματερή ψυχών που μπορεί να καταρρεύσει υπό τους μηχανισμούς πλειοδοσίας του οικονομικά ισχυρού εχθρού, αλλά το αποτέλεσμα της συμπαγούς κοινωνίας πολιτών που δεσμεύονται από κοινές και ακατάλυτες Αξίες. Το μέρισμα στην κοινωνική εργασία, το μεγάλωμα της Πατρίδος, η προάσπιση της κοινής Πίστεως και η καθαρότητα της ελληνικής οικογένειας αφορούν μονάχα τους πολίτες που συνδέονται με τους δεσμούς του Αίματος και του μόχθου απέναντι στην Γη Τρανών Ελλήνων Προγόνων που δομούν την Νέα Ελλάδα και τον Νέο Ελληνικό Πολιτισμό. Αυτή η Εθνικοκοινωνική Ελλάδα είναι εσωτερική υπόθεση των Ελλήνων.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com