ΑΘΗΝΑ 4-5-2012.
Η άνοδος του Ελληνικού Εθνικισμού προκαλεί με τον πλέον σαφή τρόπο δύο
πράγματα. Τον συγχρονισμό των πολιτικών πυρών των καθεστωτικών κομμάτων σε
βάρος του και το άγχος τους προκειμένου να αποδείξουν το φκιασιδωμένο για τη
στιγμή πατριωτικό και λαϊκό τους πρόσωπο. Ένα πρόσωπο που στην πραγματικότητα
είναι ένα προσωπείο προορισμένο να κρύψει από το λαό τις ασχήμιες και τις
προδοσίες των γραικύλων πολιτικάντηδων. Ζούμε δηλαδή μια πλήρη διαστροφή όπου
οι ολετήρες κατηγορούν ως απειλή τον υπερασπιστή του Έθνους προσποιούμενοι οι
ίδιοι τους αναμορφωτές του!
Μάταιος κόπος. Είναι μια απελπισμένη κίνηση του πολιτικού συστήματος
που προαισθάνεται το τέλος του και επιχειρεί ακόμη και την τελευταία στιγμή να
προσφέρει τις βρώμικες υπηρεσίες του στον μισελληνικό νεοταξισμό. Ο ελληνικός
λαός όμως ζει στο πετσί και την καθημερινότητά του την αγριότερη λεηλασία που
έχει δεχθεί ποτέ τούτος ο τόπος. Βλέπει το σπίτι και την πατρίδα του να
καταρρέουν την ίδια στιγμή. Βλέπει ανθρώπους να χάνονται τόσοι όσοι δεν
επρόκειτο να χαθούν ποτέ σε έναν πόλεμο. Ζει ένα καθεστώς απόγνωσης και πείνας
που έχει ακούσει έως σήμερα μονάχα από τις διηγήσεις των μεγαλύτερων για
περασμένες εθνικές τραγωδίες. Οι Έλληνες αντιλαμβάνονται ότι έχουν να
αντιμετωπίσουν έναν ακήρυχτο πόλεμο από καθεστώς και νεοταξισμό.
Οι προκλήσεις ωστόσο αναδεικνύουν και ορισμένες πραγματικότητες ζωτικού
ενδιαφέροντος. Μια τέτοια πραγματικότητα είναι η σμίκρυνση των ψεύτικων
ιδεολογικών διαφορών μεταξύ των κομμάτων του ντόπιου νεοταξισμού. Οι ανύπαρκτες
διαφορές ανάμεσα στους πολιτικούς σχηματισμούς της εξαρτημένης εξουσίας και της
οικονομικής παγκοσμιοποίησης από την μια πλευρά και της εξίσου εξαρτημένης
ψεύτικης αντιπολίτευσης με τον πληθυσμιακό πολυπολιτισμό από την άλλη είχαν από
καιρό φανεί όταν φόρτωναν ταυτόχρονα την Ελλάδα με ξένα συμφέροντα και ξένα
χέρια.
Τώρα βλέπουμε στο πολιτικό σκηνικό να ξαπλώνει στο ίδιο χορτάρι και να
ερωτοτροπεί ο λύκος με το πρόβατο. Βλέπουμε τις ύαινες που βλέπαμε πρώτα να
μαλώνουν αναμεταξύ τους ποια θα ξεσχίσει πρώτη το μεγαλύτερο μέρος της σάρκας
του Ελληνικού Έθνους να συνεργάζονται προκειμένου να το αφανίσουν.
Ψευτοπατριώτες εμπορεύονται το έθνος απορρίπτοντας τον εθνικισμό και
όψιμοι αντιστασιακοί σηκώνουν πατριωτική τάχα σημαία προστρέχοντας είτε στην
παρέα των ολετήρων της σύγχρονης κατοχής είτε στην παρέα των αριστερών που
αποδέχονται το ξεπούλημα των εθνικών ζητημάτων και τη στρατευμένη
λαθρομετανάστευση του νεοταξισμού. Οι δε ύαινες έχουν συζεύξει τα γαλάζια και
πράσινα σαρκία τους για να δώσουν την Ελλάδα στο στόμα της παγκοσμιοποίησης.
Όλοι αυτοί αποτελούν έναν διεθνιστικό συρφετό που κατηγορεί τον Ελληνικό
Εθνικισμό γιατί είναι προσηλωμένος στη δημιουργία ελεύθερης Ελλάδος και
κυρίαρχων Ελλήνων.
Η επόμενη πραγματικότητα που καταγράφεται μέσα από την ομόνοια του
παράδοξου κοπαδιού είναι η απόλυτη δικαίωση του Ελληνικού Εθνικισμού στην
επιμονή του να μην συνεργαστεί ποτέ και με κανένα πολιτικό κόμμα που προέρχεται
από το σύστημα και προβαίνει στην παραμικρή έκπτωση από τις αξίες του ελληνικού
έθνους. Ουδείς πολιτικός και ουδεμία πολιτική δύναμη που βγαίνει μέσα από τα
σπλάχνα ενός διεφθαρμένου και προδοτικού πολιτικού συστήματος δεν μπορεί να
αποτινάξει τις συνήθειες του παλιού καιρού.
Το αντίθετο, η βρώμικη εμπειρία του το βοηθά να κρύβει καλύτερα τα
αντεθνικά του αισθήματα. Επιπλέον ποτέ δεν πρόκειται να λυθεί ένα πρόβλημα από
αυτόν που το δημιούργησε απολύτως συνειδητά. Το δε δέντρο που θα δεχθεί τις
πέτρες από τα ζιζάνια που το περιστοιχίζουν και στην πολιτική είναι αυτό που
κάνει τους όμορφους καρπούς.
Αυτό ακριβώς το καρποφόρο δέντρο που σηκώνει ψηλό και ευθυτενές
ανάστημα δίχως κυρτώματα, το δέντρο της πολιτικής που αναβλύζει τις θεσπέσιες
μυρωδιές της ψυχής του πανώριου ελληνισμού και γεννοβολάει δίπλα και πέρα από
αυτό νέους και υγιείς βλαστούς είναι ο Εθνικοκοινωνισμός μας. Ο δικός μας
σκοπός ύπαρξης είναι ξεκάθαρος, αδιαπραγμάτευτος και αυτοφυής.
Επιθυμία μας είναι η στερέωση του Ελληνισμού στα χώματα που γεννήθηκε
και η λάμψη του στην οικουμένη που τον περιβάλλει. Είναι η ανακαίνιση της
ελληνικής κοινωνίας που θα βασιστεί στις δικές της δυνάμεις. Η αναζωογόνηση της
φυλής μας μέσα από το ξεπέταγμα πολλαπλάσιων νέων γενεών Ελλήνων. Η ανάθεση
τομέα εργασίας σε όλα τα μέλη της λαϊκής κοινότητας για να πετύχει η Εθνική
Κοινότητα τον μέγιστο βαθμό επάρκειας αγαθών. Η περιφρούρηση και η ενίσχυση του
Ελληνισμού μας με βήματα σιγουριάς προς τα εμπρός.
Ο Εθνικισμός μας δεν πιστεύει σε ξένα δεκανίκια και θαυμαστές ενός
ηλίθιου κοσμοπολιτισμού μιας οικουμένης που παραπαίει. Ο δικός μας Ελληνισμός
πατάει γερά στα πόδια του και προκαλεί τον θαυμασμό της οικουμένης με την
ευεργετική παρουσία του και την πολιτισμική του υπεροχή. Ανακτά την δική του
αίγλη και τον δικό του αυτοσεβασμό και ύστερα σκορπάει το εκτυφλωτικό του φως
σε έναν κόσμο που έχει χάσει το βηματισμό ανάμεσα στα «περιούσια» σκοτάδια της
παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Ο Λαϊκός Εθνικισμός μας τσακίζει τον διεθνισμό όπου τον βρίσκει και
βαστάει ενωμένο τον Ελληνισμό, δουλευτή της ανακαινίσεως και πάλι της αλλοτινής
αυτοκρατορικής του αίγλης. Κατανικά τους εσωτερικούς του εχθρούς και ισοπεδώνει
τους εξωτερικούς γιατί δύναμή μας ανυπέρβλητη είναι η Πίστη των Ελλήνων στα υψηλά
πεπρωμένα της Φυλής μας.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου