ΑΘΗΝΑ 2-6-2012.
Σε μια εποχή που η Ελλάς δέχεται έναν ανηλεή πόλεμο διαβρώσεως της
εθνικής της ενότητας για το θάψιμο των κυριαρχικών της δικαιωμάτων με όπλο την
καλλιέργεια του ενοχικού συνδρόμου και την ηττοπαθή συμπεριφορά του
απελπισμένου, αναφύεται το αληθές πρόβλημα της πατρίδος και η ορθή συμπεριφορά
για την επίλυσή του. Ακυρώνονται στην πράξη τα ψεύτικα διλήμματα περί της
οικονομικής κρίσης και της νομισματικής επιλογής και αφαιρούνται τα καλοφορεμένα
προσωπεία των επίδοξων σωτήρων μαζί με τον ούριο άνεμο που προσκομίζουν οι
φρέσκες τάχα επιλογές. Οι ενοχές δεν ανήκουν στον ελληνικό λαό αλλά τον
σκοτώνουν, αφού το αληθές πρόβλημα του Ελληνικού Έθνους είναι πολιτικής και
ηθικής τάξεως.
Αν θέλουμε ως λαός να σταθούμε μπροστά στις δικές μας ευθύνες αφού μόνον
εμείς μπορούμε να διορθώσουμε τα του οίκου μας και να κάνουμε την πατρίδα μας
υγιή και δυνατή, τότε το μόνο στοιχείο που πρέπει πραγματικά και ριζικά να
αλλάξουμε είναι η ανοχή μας σε πολιτικούς ταγούς διαβρωμένους και ανήθικους. Να
πάψουμε να στηρίζουμε ηγετίσκους και διαμορφωτές που πουλάνε την πατρίδα τους
για το προσωπικό όφελος και καλλιεργούν ως κυρίαρχη συμπεριφορά το ατομικό από
το συλλογικό συμφέρον.
Ας θεωρήσουμε σαν άλλοτε το ζήτημα του διπλανού μας και δικό μας
ζήτημα. Επομένως και ζήτημα του Έθνους. Και να αναγάγουμε ως επιβράβευση των
κοινωνικών μας επιδόσεων την προκοπή και την ανάπτυξη του κοινωνικού συνόλου
δίχως περιπλανήσεις στα παζάρια της οικουμένης αλλά με την προσωπική μας
εργασία με όραμα την κραταίωση της Φυλής ως Ιδέα πάνω από την ύλη.
Η ενοχή του λαού μας είναι η έως σήμερα ανοχή στο σάπιο και το μίζερο.
Τίποτα άλλο πέραν αυτού. Η ανοχή και μαζί της η δίδυμη αδερφή της, η ευπιστία
σε ανθρώπους άπιστους απέναντι στις ελληνικές αξίες. Έως σήμερα ο πολιτικός
κόσμος του ντόπιου νεοταξικού ανθελληνισμού είχε χωρίσει τον ελληνικό λαό
ερήμην του στους παραδόπιστους και τους κοσμοπολίτες ενός κόσμου ολότελα ξένου
προς τα εθνικά ιδανικά και τα λαϊκά αιτήματα.
Από την μια πλευρά του πολιτικού παιχνιδιού είχε παραταχθεί το κυνήγι
του εύκολου χρήματος και από την άλλη πλευρά είχε παραταχθεί ο ασύνορος
ψευτοανθρωπισμός. Στην μέση βρίσκεται από την αρχή του στημένου κόλπου ο λαός που
δεν ήταν ποτέ μήτε παραδόπιστος μήτε εθνικά και φυλετικά ανέστιος. Ήταν
παραδομένος σε κείνους που του καλλιέργησαν ψευδαισθήσεις για να του κλέψουν
ζωή και πατρίδα την ίδια στιγμή που το χρήμα και ο κοσμοπολιτισμός του
νεοταξισμού απεργάζονταν από κοινού τον θανάσιμο ανθελληνικό κλοιό.
Απέναντι στους προοδευτικούς και τους συντηρητικούς τάχα ολετήρες της
Ελληνικής Φυλής έχουν παραταχθεί από χρόνους πολλούς και προμαχούν υπέρ της
εθνικής αυτοτέλειας και ανάπτυξης στο κράτος και την κοινωνία οι Έλληνες
Εθνικιστές δικαιωμένοι αλλά μηδέποτε επαναπαυμένοι. Δεν χαιρεκακούμε και δεν
κομπάζουμε. Γιατί η Πατρίδα δεν είναι κληρονομιά στενών συμφερόντων μήτε
απρόσωπη οντότητα αλλά το κοινό σπίτι ολόκληρου του ελληνικού λαού που της
δίνει πνοή και δύναμη.
Η Πατρίδα είναι ο λαός της. Η Ελλάς είναι οι Έλληνες που ήρθαν,
έρχονται και θα ακολουθήσουν αμέσως μετά. Και εμείς ως Έλληνες Εθνικιστές
προερχόμαστε από το ίδιο καυτό καμίνι. Από ανθρώπους που ζουν και πεθαίνουν,
εργάζονται και πολεμούν, κουβαλούν στη ψυχή και τη σκέψη την βέλτιστη κοινωνία
για τα παιδιά τους. Την αληθινή Ελλάδα που θα βγει ακόμη πιο ζωηρή και δυνατή
από τα δικά τους χέρια.
Ο πολιτικός δρόμος του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού έχει την ίδια
κατεύθυνση με τον δρόμο που χάραξε από τα πρώτα του βήματα ο Ελληνισμός
δίνοντας στην ανθρωπότητα και τον πολιτισμό χρώμα ελληνικό. Είναι η
ανιδιοτέλεια και ο αλτρουϊσμός του Εθνικιστή. Η υπέρβαση του προσωπικού οφέλους
από το εθνικό και η ταυτόχρονη υπέρβαση του εγώ από το εμείς.
Είναι η διαπίστωση ότι χωρίς στέρεα εθνική κοινότητα δεν μπορεί να
επιτευχθεί υγιής και μόνιμη ευημερία και πως χωρίς συλλογική δραστηριότητα είναι
αδύνατο να ανακοπεί η πορεία του οδοστρωτήρα της παρακμής. Η ύπαρξη του ισχυρού
εθνικού κράτους είναι η τροφός και η ασπίδα του πολίτη. Και η συλλογικότητα του
έθνους που χαράσσει από κοινού υψηλούς σκοπούς και στόχους είναι το πλέον
αναντικατάστατο και απρόσβλητο όπλο.
Όταν το πρόβλημα αφήνεται να εκτραφεί στο επίπεδο της προσωπικής
εστίας, τότε θα λάβει την μορφή και την έκταση της φωτιάς. Θα καταστρέψει τη
συγκεκριμένη εστία, θα μπει στις υπόλοιπες αυλές και στο τέλος θα κατακαύσει
όλες τις εστίες. Αν όμως αντιμετωπιστεί αμέσως και συλλογικά, η φωτιά του
εχθρού θα σβήσει διά παντός.
Και αν κάθε εστία της Φυλής πάψει να ακολουθεί ντόπια δουλικά στη
δούλεψη ξένων ισχυρών για να βρει τάχα ανοχή στο δικό της μίζερο μικροσυμφέρον
και ενωθούν όλες οι εστίες για να δυναμώσουν τη δική τους Φυλή αποδιώχνοντας τα
δουλικά και παίρνοντας τη θέση του ισχυρού, τότε το όφελος θα είναι κοινό και
μόνιμο.
Η ανάπτυξη του Ελληνικού Έθνους θα είναι αποκλειστικά δικό μας έργο. Η
Μεγάλη και Ελεύθερη Ελλάδα του Εθνικοκοινωνισμού θα στηριχθεί στην ανιδιοτέλεια
και τον αλτρουϊσμό των Ελλήνων.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου