ΑΘΗΝΑ 14-7-2012.
Η πατρίδα μας έχει μπει από πολύ νωρίς στο μάτι του νεοταξικού κυκλώνα.
Πριν συμβεί η στημένη οικονομική κρίση είχαν ήδη προηγηθεί οι ενέργειες για τη
σταδιακή αποκαθήλωση των εθνικών μας προσδιοριστικών γνωρισμάτων. Το αστικό
μεταπολιτευτικό καθεστώς κινήθηκε άμεσα για την αποδυνάμωση της πίστεως και της
ιστορίας μέσα από την αλλοίωση της ελληνικής παιδείας. Ο αποκλειστικός στόχος
των γραικύλων πολιτικάντηδων ήταν εξαρχής ο αφελληνισμός, πράμα που το
επιδίωξαν με την καταστροφή της ελληνικής γλώσσας.
Τα ενεργούμενα του σιωνιστικού νεοταξισμού θέλησαν να αποτρέψουν τη
φυλετική μας συνέχεια με την απώλεια της εθνικής μας αυτογνωσίας. Προσπάθησαν
να δημιουργήσουν έναν άλλο τύπο Έλληνα που θα αδιαφορήσει για τις παραδόσεις
και τη συντήρηση της ελληνικής φυλής. Όμως ο ασφαλέστερος συνεκτικός παράγοντας
για την εθνική μας αυθυπαρξία είναι η ελληνική γλώσσα.
Ο γλωσσικός μας κώδικας είναι το θησαυροφυλάκιο της ιστορικής μας
μνήμης και ο πολυτίμητος θησαυρός που ενώνει τον λαό και πιστοποιεί τη ζωντάνια
της θέλησής του για τη νέα δημιουργία. Αποτελεί το σημείο αναγνωρίσεως και
συναντήσεως όλων των Ελλήνων που πιστεύουν στην έννοια της πατρίδος.
Αν θέλει ο εχθρός ενός λαού να τον καταστρέψει ύπουλα και εκ του
ασφαλούς, τότε δεν έχει να κάνει τίποτα άλλο από το να του στερήσει το δικαίωμα
της ορθής πρόσβασης και χρήσης στη γλώσσα. Ο κατακτητής που έχει επιβληθεί δια
των όπλων στερεί από τον σκλαβωμένο την επίσημη λειτουργία της εθνικής παιδείας
και την ομιλία της μητρικής του γλώσσας. Τα σχολεία είναι οι πρώτες υποδομές
του κατακτηθέντος που παύουν να λειτουργούν.
Αν όμως ο κατακτητής έχει επιβληθεί δια πολιτικών μέσων και προδοτικών
διακυβερνήσεων, τότε διαλύει την παιδεία δια των υπεραπλουστεύσεων που
στηρίζονται στην αποστέρηση των γλωσσικών νοημάτων και την απόκρυψη της
αληθινής ιστορικής φυσιογνωμίας του λαού.
Το ελληνικό έθνος έχει υποστεί και τις δύο μορφές βιασμού της ελληνικής
γλώσσας. Τον περιορισμό της μητρικής γλώσσας τον είδαμε καθαρά στην περίπτωση
της τουρκοκρατίας που εν τέλει απετράπη δια των αντιστάσεων κλήρου και λαού
μέσα στα σπίτια, στο κρυφό σχολειό, αλλά και τα μετερίζια του ένοπλου αγώνα που
δόθηκε για ελληνική σημαία και ελληνική λαλιά.
Στα χρόνια όμως της ψεύτικης δημοκρατίας των ξενοκίνητων κομματικών
ηγεσιών ζήσαμε έναν απίστευτο γραικυλισμό μέσα από την αλλαγή των κανόνων και
της δομής στη διδαχή και την ομιλία της γλώσσας όταν φτώχυνε το εκβαρβαρισμένο
νεοελληνικό λεξιλόγιο, το ηρωικό ήθος έγινε εφήμερη βολή, ο δοσιλογισμός
εξουσία και οι βιαιοπραγίες των Τούρκων στη Σμύρνη Μας συνωστισμός.
Για τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό η παιδεία μας δεν μπορεί να ξαναγίνει
εθνική αν δεν επιστρέψει στο θρόνο της η μητέρα των γλωσσών, η γλώσσα η θεϊκή
και ελληνική. Η παιδεία του κράτους αφορά τον ελληνικό λαό και σώζει το
ελληνικό έθνος όταν στηρίζεται στην κανονική και ορθή χρήση του γλωσσικού μας
κώδικα.
Ο Έλληνας αναμφίβολα ευρισκόμενος στην παρακμή της δουλείας μπορεί
ενδεχομένως να στηρίξει την εθνοφυλετική του κατάσταση προσωρινά, διότι σε
καμία περίπτωση δεν μπορεί να ασκήσει κανενός είδους δικαίωμα. Όμως ο Ελεύθερος
Έλληνας αναγνωρίζεται από την ελληνική λαλιά που κυριαρχεί στην ελληνική
κοινωνία, στο ελληνικό σχολείο, στην πολιτική διοίκηση, στους ναούς, στις
διηγήσεις του λαού για τα επιτεύγματα της φυλής, στις γλυκολάλητες συντροφιές
της ελληνικής νιότης.
Η γλώσσα μας είναι η φωνή του ελληνικού πολιτισμού που ζωντάνεψε τα
ομηρικά έπη και τις ορθόδοξες γραφές. Είναι η γλώσσα που τράνεψε τις
κοσμοκρατορίες μας και έθρεψε τον ορθό λόγο. Στα ελληνικά γεννήθηκε και
ανδρώθηκε η φιλοσοφία και ο πατριωτισμός, η λογική σκέψη και η πολεμική αρετή,
η αγάπη για τον άνθρωπο και την οικογένεια κι όχι η μετατροπή του ανθρώπου σε
σκεύος ηδονής μηχανικής.
Τα ελληνικά αντήχησαν στον Όλυμπο, το βουνό των Θεών. Στην ελληνική
γλώσσα ο ίδιος ο Χριστός μας ανακήρυξε τη δόξα του Υιού του Ανθρώπου στο
πρόσωπο των Ελλήνων προσκυνητών. Οι
εχθροί μας απόκτησαν κώδικα μεταξύ τους συνεννόησης και σχημάτισαν υποτυπώδεις
πολιτισμούς όταν ήρθαν σε επαφή με τους Έλληνες. Είναι δε γνωστό το θράσος
κάποιων «περιούσιων» ανθρώπων τάχα των γραμμάτων στην αλλοδαπή και κάποιων
άλλων γραικύλων δήθεν ημέτερων να αναφέρουν το αλφάβητό μας ως τάχα ξενικό.
Όμως η ελληνική γραμματεία, οι ελληνικές επιγραφές στα μνημεία ακόμη
και σε τόπους μακρινούς, οι ξένες γεμάτες καθάρια ρωμιοσύνη λέξεις στέλνουν στο
κενό τους αμφισβητίες της ελληνικής γλώσσας και υπεροχής. Ο Όμηρος, ο Αχιλλέας,
ο Αριστοτέλης και ο Μεγαλέξανδρος, ο Λεωνίδας και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος
φρόντισαν καλά γι’ αυτό. Οι λέξεις Αυτοκρατορία, Θυσία, Ηρωισμός, Λυρισμός,
Αίμα και Φυλή ομολογούν στα ελληνικά τη θεία καταγωγή τους.
Ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς κι όλοι οι λογοτέχνες του καιρού του υμνήσανε
το μεγαλείο και μαλώσανε τη ραθυμία της Φυλής μας ζητώντας να ξεφύγουμε από
πολιτικάντηδες και εμπόρους των εθνών, φτιάχνοντας και πάλι το Ελληνικό Έθνος
ηγεμονικό στα χνάρια της αυθεντικότητας που μαρτυρεί η λαλιά Αγίων και Ηρώων.
Κι αυτός είναι σκοπός ζωής ιερός για το Εθνικοκοινωνικό Κίνημα με όπλο τον
έμφυτο εθνικισμό που διεκήρυττε ο Κωστής Παλαμάς.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου