Στο σημερινό προτεκτοράτο της τέλειας υποταγής ίσως ακούγονται παράταιρες οι λέξεις ηρωισμός και θυσία. Αυτό συμβαίνει γιατί οι χαμερπείς υπάρξεις που έχουν παρεισφρύσει σε θέσεις ευθύνης έχουν αντικαταστήσει την υπεράσπιση του εθνικού εδάφους και της ιστορικής μνήμης με το προδοτικό ξεπούλημα και την αναίσχυντη λήθη που πουλάνε και νοικιάζουνε την πατρίδα μας στηρίζοντας τους συνωστισμούς και το ξεθεμελίωμα της ελληνικής ιστορίας.
Απέναντι σ’ όλους αυτούς τους γραικύλους στέκουν αγέρωχοι και υπερήφανοι για τους αιμάτινους αγώνες του Ελληνικού Γένους κάποιοι Έλληνες ξεχωριστοί και «επικίνδυνοι». Είμαστε εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές που υποστηρίζουμε με σθένος την εθνική ολοκλήρωση της πατρίδος μας και τιμούμε τους ηρωικούς νεκρούς της Φυλής μας γιατί δεν θέλουμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελλήνων ακολουθώντας τις ορμήνειες του Γέρου του Μοριά Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.
Μέσα λοιπόν σ’ αυτό το πάνθεον των Μεγάλων Ελλήνων Νεκρών χωριστή θέση κατέχουν οι προπάτορές μας στην αιώνια Ελληνίδα Γη της Ιωνίας. Χρωστάμε στις ψυχές αυτές να κρατήσουμε ψηλά τις θύμησες, να σφίξουμε ακόμη πιο γερά την αλυσίδα της μνημοσύνης και να βροντοφωνάξουμε πως το ελληνικό αίμα δεν θα μείνει αδικαίωτο σε καμία περίπτωση.
Ανάβουμε τις δάδες τις Τιμής και της Μνήμης που καίνε με φλόγα ορμητική στα κατάβαθα της καρδιάς και του νου ζωντανεύοντας τα περιστατικά του ολέθρου με μιας εμπρός μας. Αντικρίζουμε σ’ αυτό το οδυνηρό νοητό ταξίδι συνθήκες που τις έχουμε γνωρίσει με άλλους μοντέρνους τρόπους έως τις μέρες μας. Μονάχα έτσι θα καταλάβουμε τις αιτίες των δεινών. Μονάχα με αυτόν τον τρόπο θα τινάξουμε μακριά από τη ζωή του έθνους μας τα βαρίδια και θα τηρήσουμε την υπόσχεση πως θα ξαναγυρίσουμε στις προσωρινά αλύτρωτες πατρίδες μας.
Στο οδοιπορικό μας αυτό ο ελληνικός στρατός έχει χάσει τον πόλεμο με τους Τούρκους και τους ψευτοσυμμάχους μας ξωπίσω του όχι γιατί δεν είχε τις δυνάμεις να τον κερδίσει αλλά γιατί οι πολιτικάντηδες και οι εθνάρχες του καιρού εκείνου εκτέλεσαν σχέδιο αποκλειστικά προς τα συμφέροντα του «περιούσιου» δυνάστη, του αιώνιου εμπόρου των εθνών και ακραιφνούς μισέλληνα.
Τι είπατε; Κάτι σας θυμίζει η πηγή του κακού; Μα φυσικά, έχετε δίκιο. Είναι η επανάληψη της φρίκης. Οι γραικύλοι των Αθηνών της εποχής του Ελευθέριου Βενιζέλου πήγαν στη Μικρασία όχι ως απελευθερωτές αλλά ως φύλακες τοποτηρητές του θησαυρού της περιοχής σε οικονομία και γεωπολιτική αξία. Η Σμύρνη βίωσε την αλήθεια με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η χαρά των ανθρώπων μας γρήγορα μετριάστηκε όταν είδαν τους πολιτικούς και στρατιωτικούς διοικητές της μάνας Ελλάδος να εναλλάσσονται αναλόγως των πολιτικών εξελίξεων του προτεκτοράτου και των εντολών των τότε ταγών του νεοταξισμού. Κι άλλες φρικτές επαναλήψεις. Ο πλούτος της γης μας έκαιγε και τον Κεμάλ και τους ασπόνδυλους των ευρωπαϊκών αυλών. Από Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία έως Σοβιετική Ένωση των ακραιφνών τουρκόφιλων Μπολσεβίκων. Όλοι τους είχαν το ίδιο «περιούσιο» ομφάλιο λώρο.
Έτσι λοιπόν το κακό για τη γη της Ιωνίας άναψε γρήγορα. Ποιος να βοηθήσει τους πονεμένους αδελφούς μας. Στο προτεκτοράτο ο μεθοδευμένος από τα ίδια κέντρα αποφάσεων διχασμός έτρωγε σαν σαράκι τις δυνάμεις του Ελληνικού Έθνους. Και οι προστάτες του λαού, πάντα οι ίδιοι «προοδευτικοί» συμβούλευαν να ριχτούν στο χώμα τα ελληνικά όπλα και να κάνουμε μια γειτονιά με τον τουρκομογγόλο και κάθε αλλογενή βάρβαρο και ψευτοσωτήρα.
Όμως ο «γείτονας» προέλαυνε σκοτώνοντας και μακελεύοντας τους Έλληνες που έβρισκε μπροστά του. Τα ασκέρια του Κεμάλ φτάσανε στην πανώρια Ελληνίδα Σμύρνη. Ακόνισαν τα μαχαίρια και τη λαίμαργη αίσθηση για αθώο αίμα. Η πυρκαγιά που έβαλαν κίνησε από την αρμένικη συνοικία της πόλης τρώγοντας αδηφάγα τις περιουσίες και σκορπώντας τον τρόμο. Μαζί δόθηκε το σύνθημα για τον μεγάλο χαλασμό.
Τα «ανδραγαθήματα» των Τούρκων υπανθρώπων δεν μπορεί να τα συλλάβει ανθρώπου λογισμός. Οι μαρτυρίες πολλές ακόμη και από τις ξένες διπλωματικές αποστολές της Σμύρνης. Τις αρχικές φλόγες των Τούρκων ακολούθησαν οι βιασμοί και οι φόνοι των ανυπεράσπιστων κατοίκων. Ολόκληρες οικογένειες κατακρεουργήθηκαν και ξεκληριστήκαν, από τους γέροντες έως και τα νήπια.
Οι διαπομπεύσεις και οι βασανισμοί χρησιμοποιήθηκαν προκειμένου να χορτάσει το βάρβαρο ένστικτο των εισβολέων και να καμφθεί η παραμικρή επιθυμία για απελπισμένη αντίσταση του λαού. Έτσι χαλάστηκε δίπλα στον αγαπημένο του λαό ο ποιμενάρχης της Σμύρνης, ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος που επέλεξε να μείνει στις επάλξεις και την οδό του μαρτυρίου που βάδισε ο Ελληνισμός της Σμύρνης.
Οι απελπισμένοι Έλληνες στράφηκαν στην προκυμαία της πόλης τους προκειμένου να επιβιβαστούν σε κάποιο καράβι λύτρωσης προς την Μητροπολιτική Ελλάδα. Κάποιες βάρκες δεν άντεξαν στην ορμή του απελπισμένου πλήθους και οι ψευτοσύμμαχοι από τα πλοία τους κόβανε ανθρώπινα χέρια και έσχατες ελπίδες για ζωή.
Η προδοσία και το ελληνικό αίμα κατέληξε στην απώλεια της Σμύρνης και την προσφυγιά. Όμως εμείς δεν ξεχνούμε και δεν συγχωρούμε. Η δική μας υπόσχεση θα τηρηθεί στο έπακρον. Η δική μας Εθνικοκοινωνική Ελλάς απαλλαγμένη από τα παράσιτα της ζωής μας θα ξαναγυρίσει και θα λευτερώσει κάθε αιματοβαμμένη ελληνική γη.
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=1-BZ6bn3csk
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου