ΑΘΗΝΑ 26-9-2012.
Ώρες οδύνης περνάει ένα ολόκληρο έθνος στην πιο δύσκολη φάση της
ανθρωπότητας. Ο ελληνικός λαός έχει μπει στο μικροσκόπιο του κατοχικού
καθεστώτος με τις υπάρξεις και τα περιουσιακά μας στοιχεία, όσα έχουν
απομείνει, να αποτελούν σημείο διαπραγματεύσεως και περιοριστικού ελέγχου. Το
εθνικό μας έδαφος, τα σχολεία των παιδιών μας, οι γειτονιές μας, η κοινωνική
ασφάλεια, η εργασία, υπόκεινται κι εκείνα στη διάθεση των εχθρών της Ελλάδος
και του Ανθρώπου. Η ελευθερία λόγου και έργου ελληνικού δεν υφίσταται ως
δικαίωμα μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, την Ελλάδα Μας.
Κι όμως, κάποτε δεν κάνανε κουμάντο σ’ αυτή τη γη μικροί στο ηθικό
ανάστημα και την εθνική συνείδηση παλιάνθρωποι ούτε είχαν λόγο τα νεοταξικά
μικροσκόπια. Κάποτε στην Γη του Φωτός διοικούσανε Έλληνες Πατριώτες και
Εθνικιστές με πνευματικό πλούτο, ψυχική δύναμη, ευθυκρισία και ατσάλινη πυγμή
που κάνανε ξακουστή την Πατρίδα μας για τις αρχές, τα ιδανικά της, τα
επιτεύγματα και τις κοσμοκρατορίες που εξανθρώπισαν την οικουμένη. Από το
λυκαυγές κιόλας της ανθρωπότητας ο Ελληνισμός συγκρότησε Πολιτεία και Κοινωνία,
μεγάλωσε και εξαπλώθηκε. Μα κι όταν επέδραμαν τα σκοτάδια ανάμεσά μας, ακόμη
και τότε που μαζευτήκαμε βιαίως σε ένα καβούκι που δεν μας άξιζε, ακόμη και
τότε δεν ησυχάζαμε. Πάντοτε ανήσυχοι, δεν ανεχτήκαμε την ντροπή και την
υποταγή.
Ολάκερη η ανθρωπότητα λοιπόν είχε να πει πως έχει για καμάρι, διδάχο
και μπροστάρη τον Ελληνισμό. Προσωπικότητες μεγάλες της Ευρώπης που τώρα
βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα ανάμεσα στον σιωνιστικό νεοταξισμό και το Ισλάμ
αναγνωρίζανε την πηγή των επιστημών και των τεχνών στην Ελληνική Κοιτίδα.
Τεχνολογία, ιατρική μα και η τέρψη της ψυχής, η ίδια η χαρά της ζωής εδώ
γεννήθηκαν από τους δικούς μας τρανούς προγόνους. Πως θα μπορούσανε να είναι
αλλιώς τα πράγματα αφού τα Ζωντανά Έργα γίνονται από Ζωντανούς Ανθρώπους γεμάτους
όρεξη να κατακτήσουν τη ζωή και την ομορφιά της φύσης.
Μια τέτοια μεγάλη προσωπικότητα που ομολόγησε το παγκόσμιο μεγαλείο του
Ελληνισμού ήταν ο Γερμανός συγγραφέας και ποιητής Σίλλερ αναγνωρίζοντας πως όλα
όσα αφουγκράζεται ο λογισμός και αντικρίζει το μάτι φέρουν ελληνική ταυτότητα.
Και έτσι είπε και τούτα τα λόγια: «Καταραμένε Έλληνα, όπου να γυρίσω τη σκέψη
μου, όπου και να στρέψω τη ψυχή μου, μπροστά μου σε βλέπω, σε βρίσκω. Τέχνη
λαχταρώ, Ποίηση, Θέατρο, Αρχιτεκτονική, εσύ μπροστά, πρώτος και αξεπέραστος.
Επιστήμη αναζητώ, Μαθηματικά, Φιλοσοφία, Ιατρική, κορυφαίος και ανυπέρβλητος.
Για Δημοκρατία διψώ, Ισονομία και Ισότητα, εσύ μπροστά μου, ασυναγώνιστος και
ανεπισκίαστος. Καταραμένε Έλληνα, καταραμένη Γνώση. Γιατί να σε αγγίξω; Για να
αισθανθώ πόσο μικρός είμαι, ασήμαντος, μηδαμινός; Γιατί δεν μ’ αφήνεις στη
δυστυχία μου και στην ανεμελιά μου;»
Ίσως πραγματικά να ήταν καλύτερη η ροή της ιστορίας αν όντως είχαμε
αφήσει τα άλλα έθνη στην πεζή ανεμελιά και τη βαρβαρική τους δυστυχία. Να
αφήσουμε εκείνους ειδικά που μας περιτριγύριζαν όταν βρισκόντουσαν ακόμη έξω
από τα τείχη της Ελληνικής Καστροπολιτείας να βυθιστούν από την μικρότητα και
την τελική εκμηδένιση. Όμως θα ήταν εντελώς αδύνατο για το Ελληνικό Έθνος να
περιχαρακωθεί δίχως διέξοδο αναζητήσεως χώρου ζωτικού και πεδίου δράσης για
εκστρατεία και πολιτισμό. Επομένως θα ήταν μάταιο να κρατήσουμε φυλακισμένες
τις αχτίδες του ανατέλλοντος Ελληνικού Ήλιου που οι Πατέρες μας χαιρετούσαν με
το δεξί χέρι προτεταμένο αποδίδοντας Τιμές στον Φωτοδότη Θεό που μας προίκισε
γενναιόδωρα με χάρες, αρετές και δύναμη. Δεν υπήρχε άλλωστε τότε χώρος για
προσβολή του Πατριωτισμού και του Εθνικισμού μας.
Η συνάντηση λοιπόν με τους άλλους λαούς ήταν αναπόφευκτη αλλά και
επιθυμητή αφού ήταν κοινή η απόφαση του Ελληνισμού να χαράξει την δική του
γεωπολιτική πορεία και να γεφυρώσει την απόσταση έναντι άλλων λαών με την δική
του ηγεμονία μέσα από την ελληνική δημιουργία. Ήταν οι λαμπρές εκείνες περίοδοι
που υψώθηκαν κτήσεις ελληνικές φτάνοντας επιστήμες, τέχνες και γλώσσα θεϊκή σε
μέρη μακρινά και άγνωστα έως τότε. Ήταν το σημείο του χρόνου που διδάξαμε
Ελευθερία, Θέατρο και Πολιτεία Αρίστων τι θα πει σε ανθρώπους που δεν τα
ξέρανε, ακόμη και σ’ αυτούς που τα πολεμάνε, μαζί μ’ όλα τούτα και την Ελλάδα μας.
Όταν ο Έλλην Φιλόσοφος και Πολεμιστής γιάτρεψε τις πληγές του κόσμου. ΄
Ποτέ όμως ο Έλληνας δεν μάζεψε τον κόσμο ολάκερο μέσα στο σπιτικό του
σαν τώρα. Ποτέ του ο Έλληνας δεν κάλεσε τον εχθρό να έρθει να κλέψει τη γη του
σαν τώρα. Ποτέ του ο Έλληνας δεν έδωσε το δικό του Φως για να βυθιστεί στα
σκοτάδια της μικρότητας και της ανυποληψίας. Ποτέ δεν επιτρέψαμε στην προδοσία
να πάρει θέση εξουσίας και στα πρακτοράκια του διεθνισμού να καίνε περιουσίες
και να βρωμίζουν με τα αίσχη τους σχολικούς τοίχους. Ποτέ δεν αφήσαμε ξένη
σημαία σε χώμα ελληνικό, δεν αφήσαμε να μας σκοτώνουν Έλληνες τοκογλύφοι και
λαθρεπιβάτες, δεν αφήσαμε αλύτρωτους Έλληνες ξωπίσω μας.
Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να χαιρετίσουμε εκ νέου τον Ελληνικό Ήλιο και
να εκστρατεύσουμε πάλι. Να πάρουμε πίσω γη και ψυχές κλεμμένες. Να χτίσουμε την
Μεγάλη Ελλάδα του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου