ΑΘΗΝΑ 19-8-2013.
Πολλά τα δεινά, πολύ και το θράσος στον καιρό τής προδοσίας και τής
αποστασίας. Συμβαίνει τούτες τις κρίσιμες στιγμές να ακούμε κατηγορίες και
προκλήσεις ανήκουστες. Από την μια πλευρά να κατηγορείται το εθνικό συναίσθημα
και να θεωρείται ουτοπία η αναγέννηση τής Ελληνικής Φυλής στα πραγματικά της
όρια, πνευματικά και πολιτικά. Και από την άλλη πλευρά να εμφανίζονται οι
προσωρινοί μας γειτονικοί βάρβαροι να μιλούν για τουρκικό έδαφος μέσα στα
ματωβαμμένα μας χώματα.
Όμως δίχως θυσίες τούτος εδώ ο τόπος των αγίων και των ηρώων θα είχε
εκλείψει από καιρό. Δίχως κραταιά Ελλάδα δεν θα είχαμε ανυπέρβλητο ελληνικό
πολιτισμό και φιλοσοφία που όλοι οι λαοί αναγνωρίζουν ως άφθαστο. Δίχως
αυτοκρατορίες ελληνικές και αμύθητη γεωπολιτική αξία δεν θα είχαμε συγκεντρώσει
τον απέραντο φθόνο των αιώνιων γυρολόγων εχθρών μας. Υπήρξαμε όλα τούτα και
άλλα πολλά ακόμη. Γεννήθηκαν τρανοί Έλληνες που κράτησαν σκήπτρα ηγεμονικά στα
χέρια τους και φόρεσαν τον στέφανο τού μαρτυρίου όταν χρειάστηκε.
Ανεβήκαμε στον τόπο τού μαρτυρίου και φτάσαμε στην ανάσταση τού Γένους
μας με την Πίστη μας στα Ιδανικά τού Ελληνισμού για Θεό, Πατρίδα και
Οικογένεια. Δεν υπολόγιζαν ποτέ τα πλήθη τού εχθρού οι Έλληνες μήτε την κίβδηλη
λάμψη μιας εξουσίας ολότελα ξένης. Αυτό ακριβώς πράξανε οι Ανδρείοι
Θερμοπυλομάχοι όταν έλαβαν το κάλεσμα στα όπλα τα ιερά από τον Τρανό Βασιλέα τής
Σπάρτης Λεωνίδα. Διότι οι αγώνες για την σωτηρία και τη δόξα τής Πατρίδος
δίδονται ακόμη κι όταν οι πιθανότητες τής νικηφόρας έκβασης είναι σε βάρος τού
Έλληνα Πολεμιστή.
Αρκεί ένα απλό βλέμμα στη γη που σε ανάστησε, στα παιδιά που σε
εμπιστεύονται, στη σύντροφο που σε στηρίζει. Τότε ολάκερη η ιστορία τής
πατρίδος περνάει μπροστά σου μέσα σε λίγες μονάχα στιγμές. Μέσα από αυτό το
βλέμμα ο Λεωνίδας αισθάνθηκε πύρινη φλόγα μέσα του τα νάματα και την εκπαίδευση
που έλαβε από τους προγόνους του πως για την Φυλή τίποτα δεν θεωρείται αδύνατο.
Πως τα ιερά προσκυνήματα δεν επιτρέπεται να τα κοιτάξει καν μήτε να πιστέψει
πως θα τα πατήσει βάρβαρος και αλλόπιστος. Και ακόμη πως το σκύψιμο γεννά
περισσότερα δεσμά, ενώ το αίμα είναι εκείνο που γεννά τη δικαιοσύνη και το
μεγάλωμα τής Ελλάδος.
Ήρθαν οι απεσταλμένοι τού Ξέρξη με τον αέρα τού θράσους και τής
ψεύτικης ανωτερότητας στην Σπάρτη για να επιδείξουν τα κεφάλια των εχθρών τους
ως τρόπαια. Θέλησαν με τις ορμήνιες τού άξεστου βασιλιά τους να τρομάξουν το Βασίλειο
της Πολεμικής Αρετής και των Ιδανικών. Να σπείρουν το φόβο στις καρδιές των
παιδιών και των γυναικών τής Σπάρτης πως αυτό θα ήταν το μέλλον των Ανδρείων
Σπαρτιατών.
Την ίδια στιγμή διέπραξαν την ασύλληπτη ύβρη να προσφέρουν στο Λεωνίδα
και το λαό του τα πρωτεία τού τοποτηρητή στον ελλαδικό χώρο για λογαριασμό τής
περσικής αυτοκρατορίας. Μιας αυτοκρατορίας βαθύτατα διεφθαρμένης από τα
«περιούσια» συμφέροντα τού καιρού, ενός εσμού σκλάβων που διατηρείτο με την
άσκηση τής βίας. Μαρδόνιος – Μαρδοχαίος και βασίλισσα Εσθήρ από τη μια πλευρά,
εξόντωση των Ελλήνων που ευρίσκοντο στα εδάφη που κατείχε η Περσία, ανόητα
ταξίματα και μαστίγιο από την άλλη στα υποπόδια που την αποτελούσαν.
Πολλές οι ομοιότητες λοιπόν με τους καιρούς τής σκλαβιάς όπως έχει
εξελιχθεί έως τις μέρες μας. Ο Λεωνίδας όμως είχε καρδιά λιονταριού και πολύ
μεγάλη αγάπη για την πατρίδα του. Πίστευε με πάθος πως αυτή η αγάπη μπορούσε να
νικήσει τα υπερφίαλα ένστικτα τού κτήνους που είχε απέναντί του. Θεώρησε την
Φυλετική και την Ανθρώπινη Τιμή πάνω από όλο το χρυσό τής γης. Άλλωστε η Ελλάς
ανέκαθεν ήταν γνωστό πως είχε και πλούτο και ζηλευτή θέση επάνω στη γη. Κι αυτά
τα θέλγητρα φέρανε στον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες την πολυεθνική δύναμη τού
καιρού εκείνου.
Ο Λεωνίδας είχε μάθει από μικρό παιδί να δαμάζει τη φύση και τα
στοιχειά της υπό τις πλέον δύσκολες συνθήκες. Να μάχεται και να αφιερώνει τις
νίκες του στη Θεία Δύναμη που τού εμπιστεύθηκε την μεγαλύτερη τιμή όλων των
άλλων, την ελληνικότητα.
Και έτσι πήρε την μεγάλη απόφαση να στείλει στον άλλο κόσμο τούς
βάρβαρους απεσταλμένους. Έλαβε τον πολεμικό ανθό τής Σπάρτης και τούς λοιπούς
συμμάχους του και σήκωσε το γενναίο του ανάστημα στα Στενά των Θερμοπυλών.
Πολέμησε κάτω από τη σκιά των περσικών βελών όπως θαρραλέα είπε ο Διηνέκης.
Ο Λεωνίδας έκανε πράξη το αποφασιστικό μολών λαβέ που έτεινε προς τον
Ξέρξη. Δεν λύγισε ούτε όταν πρόδωσε ο «περιούσιος» Εφιάλτης το μυστικό μονοπάτι
πίσω από τα Στενά. Αφαίρεσε τη ζωή πολλών βαρβάρων και στο τέλος κράτησε δίπλα
του τούς 300 Σπαρτιάτες και τους 700 Θεσπιείς υπογράφοντας με το αίμα του την
λευτεριά τής Ελλάδος.
Δημιούργησε την τεράστια παρακαταθήκη πάνω στην οποία βάδισαν μετέπειτα
οι ενωμένοι Έλληνες για να δικαιώσουν στο Πεδίο της Τιμής τον Μεγάλο Έλληνα
Πολεμιστή. Ο Λεωνίδας βάδισε πέρα και από πάνω από προκλήσεις και προκαταλήψεις
ανοίγοντας το δρόμο στη Μεγάλη και Ηγεμονική Ελλάδα. Μας έδειξε τον δρόμο και
θα τον βαδίσουμε κατακτώντας το ποθούμενο.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου