ΑΘΗΝΑ 7-1-2016.
Πήξαμε στην Αρχή τού κράτους, στο
ψευτορωμέϊκο δηλαδή τής νεοταξικής κατοχής, από τούς διεθνιστές που βλέπουν στο
πρόσωπο τής αναρχίας την ελευθερία. Οχυρώνουν στην αθεΐα τους την υποταγή τής
χώρας στον αντίχριστο τής παγκοσμιοποίησης. Στέκουν προσοχή στον σιωνισμό. Κάμουν
προστυχιές μπροστά στον εθνικό μας ύμνο. Χαρακτηρίζουν την στρατιωτική ανοχή
στις τουρκικές εισβολές ως ψυχραιμία.
Ριψάσπιδες κανονικοί έχουν πιάσει τις
θέσεις τής πολιτικής ηγεσίας. Είναι εκείνα τα άδεια δίποδα σακιά που
χαρακτηρίζουν τούς εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες τού Ελληνισμού ως
εθνοκαθάρσεις. Τον Κολοκοτρώνη και τούς πολεμιστές του ως γενοκτόνους. Τον
Παύλο Μελά και τούς Μακεδονομάχους του ως τζιχαντιστές τού παλαιού καιρού. Τούς
πρόσφυγες που ήρθαν από την κατεχόμενη Σμύρνη Μας στην ελεύθερη Ελλάδα ίσους
και όμοιους με τούς μισθοφόρους λιποτάκτες εξ ανατολών.
Αυτή η χυδαία κατάσταση δεν μάς
αντιπροσωπεύει. Δεν υπάρχει καμία ανοχή στην τυραννία τού μισελληνισμού. Το
κοινοβούλιο και το αντιπροσωπευτικό του σύστημα δεν είναι η λύση, αλλά το
πρόβλημα. Είναι ο διαμετακομιστικός σταθμός ξένων εντολών δια των πολλαπλώς
προβεβλημένων και αδρώς οικονομικά χορηγουμένων πολιτικάντηδων. Ένα καθεστώς
που αναχρηματοδοτεί τούς θεσμούς του όσο οδηγεί τον λαό στην ανέχεια,
προκειμένου να συρρικνωθεί η εθνική του κυριαρχία και να μειωθεί η εδαφική
αρτιότητα τής Ελλάδος ατουφέκιστα.
Βρισκόμαστε ενώπιον στημένων εκπτώσεων
ήθους και επιλογών προκειμένου να συμπτύξουν οι δημοκράτες τα κομματικά τους
μαγαζιά. Οι εκάστοτε εκλογές τής αστικής δημοκρατίας είναι ο στίβος που
μεταβιβάζεται η σκυτάλη τής υποταγής από τον έναν υπάλληλο τού νεοταξισμού στον
άλλο. Γίνονται προκειμένου να δοθεί μια εκβιαστική και παραπλανητική λαϊκή
νομιμοποίηση ώστε εκείνος που διάλυσε την οικονομία να παραδώσει σε εκείνον που
διαλύει την παιδεία και εκείνος να παραδώσει στον υπάλληλο που θα ανοίξει τα
σύνορα. Και στο τέλος τής διαδρομής όλοι μαζί θα οδηγήσουν το αφελληνισμένο
κράτος στον ακρωτηριασμό.
Στην άκρη άφρονες ριψάσπιδες. Τού Έθνους
η ορμή να βρει καταιγιστική έκφραση και τού Στρατού το ατσάλι να κόψει στα δύο
τούς μισητές Θεού και Ελλάδος. Δεν γίνεται να εποπτεύουν το κράτος εκείνοι που
εκτέλεσαν τον Πατροκοσμά τον Αιτωλό και δίκασαν τον Εθνάρχη Κολοκοτρώνη. Δεν
γίνεται να αλωνίζουν τουρκικά αεροπλάνα και πλοία με πρόσχημα διασωστικό,
νατοϊκό και οποιαδήποτε άλλη γελοία αιτίαση. Δεν γίνεται να χορεύουν οι φλόγες
τού πολέμου στα εδάφη τής Βυζαντινής Μας Αυτοκρατορίας και γύρω από τα
προσωρινά μας σύνορα και μείς να κυβερνιόμαστε από τούς κατασχέτες τής Πατρίδος
μας.
Το καθεστώς τής υποταγής τίθεται υπό
κατάσχεση και ολοσχερή ανάσχεση τής ανίερης παρουσίας του, υπό πλήρη αφανισμό. Στη
θέση του ευθύς ένα ολοκληρωτικό ελληνικό κράτος που διοικείται με γνώμονα την
ασφάλειά του και σκοπό την ένωση των εγγενών του δυνάμεων και την εθνική και
εδαφική του ολοκλήρωση. Ο πατριωτισμός και η πίστη αποτελούν τον πολιτειακό
χάρτη τής Μεγάλης, Λαϊκής και Εθνικιστικής Ελλάδος. Η
μεγιστοποίηση τής γεωπολιτικής μας επιρροής συνεχίζει την Ιερή Παράδοση των
αγώνων που κάμανε οι Πολεμιστές τού Ελληνικού Αίματος.
Τα νάματα τής ελληνικής ιστορίας
γίνονται ορμητικός χείμαρρος που σαρώνει τούς αναθεωρητές τού ανθελληνισμού. Ο Στρατός
μας είναι ο ατσάλινος θώρακας τής Ελληνικής Φυλής κι όχι ο ψύχραιμος
συνδιαχειριστής των δήθεν διεθνοποιημένων μας νερών. Κι αν η πολιτικάντικη αναρχία
θέλει την λοβοτομή των ελληνοπαίδων και την εθνική αυτοχειρία, το στρατιωτικό
ατσάλι έχει κάθε δικαίωμα και κυρίως ιερό χρέος να σταθεί στο πλευρό των
Ελλήνων που μάχονται για καλύτερη, για περισσότερη, για αληθινά ελληνική
Ελλάδα.
Να ζωντανέψουνε οι έως χθες νεκρωμένες
αισθήσεις τού Ελληνισμού μας. Να κυβερνήσουμε την ζωή μας. Να πάρουμε πίσω τον
κλεμμένο κόσμο μας. Να γενούμε πάλι η πανώρια Ιερή Ελλάς που σκέπει τα εδάφη
της και λαμβάνει πνοή από τις αδούλωτες ελληνικές ψυχές, από τις ορμές μας να
γεμίσουμε ορθοδοξία και ελληνοσύνη τα βήματα που μάς παρέδωσαν ως καλύτερη
κληρονομιά οι Πατέρες μας. Να πάρουμε την αιμάτινη σκυτάλη, να διαιωνίσουμε,
επομένως να τρανώσουμε την Ελληνική Φυλή. Με Εθνικό Φρόνημα, με Πολεμική Αρετή,
με Ηθικό Ατσάλι για την καινούργια Ελλάδα που θα ορθώσουμε τώρα για τα παιδιά μας.
Να μάς φοβούνται πρέπει παρά να μάς
λυπούνται. Να βλέπουν στρατιωτικές παρελάσεις κι όχι παραστάσεις κίναιδων,
τοκογλύφων και πολιτικάντηδων. Να βλέπουν τούς Έλληνες να δουλεύουν για να
φτιάξουν αυτάρκεια και εθνική άμυνα κι όχι μιζέρια και δουλοπρέπεια. Να
απαντούμε με διεκδίκηση ελληνικής γης ως εξωτερική και εθνική πολιτική. Όπου
Μακεδονία, όπου Κύπρος, όπου Ήπειρος και Ιωνία και μια Ελλάδα. Και όποιος θέλει
να επικαλείται τα ιερά μας ονόματα, να γνωρίζει πως αυτό γίνεται μονάχα με την
παρουσία τού Ελληνικού Στρατού και των Πολεμικών μας Σημαιών.
Η Ελλάς ολάκερη είναι ένα αρραγές Σώμα
που όλες οι λειτουργίες του πρέπει να κινούνται ταυτόχρονα και στην ίδια
κατεύθυνση, προκειμένου να βαδίζει συγκροτημένα και μπροστά. Οφείλει να βαδίζει
με τα δικά της μέλη, με το δικό της σχέδιο, για την εξυπηρέτηση τού δικού της
στρατηγικού σκοπού που είναι μοναδικός και δεν ταιριάζει με άλλες δυνάμεις.
Αυτό σημαίνει πως στο Έθνος δεν χωράνε μήτε μιλημένες αντιπολιτεύσεις μήτε ξένα
σώματα και άλλα παρόμοια νεοταξικά εργαλεία. Το Ελληνικό Έθνος χρειάζεται
προσήλωση, πειθαρχία και στερεή βούληση να γενεί το ίδιο η μεγαλύτερη δύναμη τής
οικουμένης.
Το Ελληνικό Έθνος είναι ένας ζωντανός
οργανισμός που σκέφτεται και παράγει ιδέες συνθέσεως και δημιουργίας. Δεν
κομματιάζεται για μικροπολιτικές σκοπιμότητες και δεν ταμπουρώνεται πίσω από
κοσμοπολίτικα και αναρχικά κόμματα. Η καθάρια ελληνοσύνη τού ήθους, τής αρετής
και τής φιλοδοξίας για νέους διευρυμένους ορίζοντες είναι ο Εθνικοκοινωνισμός
μας.
Αντί τής ηρεμίας των σάπιων, ορθώνουμε πόλεμο
λυτρωτικό σε ό,τι αντιστέκεται στην Ελλάδα των ονείρων μας. Ο Στρατός μας είναι
η φυσική αριστοκρατία τής Εθνικιστικής Ελλάδος. Το Ελληνικό Έθνος ολάκερο είναι
ένας Στρατώνας Γενναίων Ελλήνων κι όχι ένα κοινοβούλιο δειλών. Παράταξή μου
είναι η Ελλάς. Εμπρός λοιπόν, Στρατός, Ελληνική Φυλή και Εθνικισμός να χτίσουμε
τον Δίκαιο και Ατσάλινο Ελληνισμό.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου