ΑΘΗΝΑ 8-9-2018.
Η Ελλάς είναι ο ναός τής πίστης, το
εργαστήρι τού πολιτισμού και το κάστρο τής ελευθερίας. Από το λυκαυγές τής
ανθρωπότητας ο Έλλην ανατρέφεται να δίδει αγάπη, προσήλωση και προστασία
απόλυτη στα ζώπυρα τής Ελληνικής Φυλής. Να δίδει και να δίδεται με όλο του το
είναι, με ολάκερη την ύπαρξή του στις αξίες που μορφοποιούν, θωρακίζουν,
τρανώνουν και πυρακτώνουν δημιουργικά τη ζωή τού ανίκητου Ελληνισμού. Με την
ευλογία τού Θεού και τη δύναμη των Ηρώων, ο Βασιλεύς τής Σπάρτης Λεωνίδας
έγραψε με το αίμα του και το αίμα των πολεμιστών του στις Θερμοπύλες το Έπος τής
Απόλυτης Αυτοθυσίας το 480 π.Χ.
Έχει προηγηθεί η αποτυχημένη πρώτη
εκστρατεία των Περσών κατά τής Ελλάδος. Ο ασιατικός εχθρός δεν έχει ξεχάσει
μήτε τον στόχο μήτε την ήττα του. Άλλωστε, όπως συμβαίνει στις πλείστες
περιπτώσεις τής ιστορίας μας, ο κατακτητής υπηρετεί στην πραγματικότητα τούς
σκοπούς τού προαιώνιου εχθρού Θεού και Ελλήνων, τού εβραιοσιωνισμού. Ετοιμάζει
λοιπόν την δεύτερη εκστρατεία του πυρετωδώς. Βασιλιάς των Περσών είναι ο
Ξέρξης. Βασίλισσα και άνθρωπος που τον επηρεάζει καλύτερα απ’ όλους τούς
αυλικούς του είναι η εβραία Εσθήρ. Αρχιστράτηγός του είναι ο ομοίως εβραίος
Μαρδοχαίος κατά κόσμον ή Μαρδόνιος όπως μάς τον μάθανε στα σχολικά βιβλία.
Το έπαθλο τής αθλιότητας που επιζητούν
οι Πέρσες είναι το γνωστό σχέδιο τής επάρατης και αντίχριστης παγκοσμιοποίησης.
Βλέπετε, οι συμπτώσεις είναι παντού παρούσες και συνιστούν φυσικά ιστορική
πραγματικότητα. Η περσική αυτοκρατορία έχει κατακτήσει ήδη όλον τον ανατολικό
κόσμο και τώρα επιδιώκει να κατακτήσει τον δυτικό, επιχειρώντας να νικήσει τον Ελληνισμό
για δύο λόγους. Αφενός μεν είναι ο πλέον υπολογίσιμος και δυνατός αντίπαλος και
αφετέρου η Ιερή Ελλάς μας στέκει στην Πύλη των δύο κόσμων, σ’ ένα γεωστρατηγικό
σημείο που συνιστά γεωφυσικό παρατηρητήριο.
Η αναμέτρηση ξεκινά. Τα δύο στρατόπεδα
είναι σαφή. Από την μια πλευρά είναι η πίστη, η πατρίδα, ο πολιτισμός και η
ελευθερία που εκφράζει η Ελληνική Φυλή. Από την απέναντι πλευρά είναι ο
σκοταδισμός τού Άνομου, ο πολυφυλετισμός των σκλάβων που έχει για στρατό ο
Ξέρξης, ο βαρβαρισμός και τα δεσμά τής παγκόσμιας δουλείας. Στο πέρασμά του ο
στρατός των Μήδων καίει, σκοτώνει, βιάζει, βεβηλώνει ναούς και ανθρώπινη
αξιοπρέπεια. Ο Πέρσης απαιτεί να τον αποκαλούν βασιλέα των βασιλέων, άλλη μια
σαφής ένδειξη των προθέσεων. Και παράλληλα, ο Ξέρξης και οι άνθρωποί του
σέρνουν τα κεφάλια των θυμάτων τους προς εκφοβισμό των αμυνόμενων.
Ο Ελληνισμός δυστυχώς για μια ακόμη φορά
έχει βρεθεί διαιρεμένος και απροετοίμαστος. Η ισχύς τής αριθμητικής υπεροχής
των εχθρικών στρατευμάτων, των πολλών νικών τους και των καταστροφών που έχουν σκορπίσει στο διάβα τους έχουν τρομοκρατήσει την Φυλή μας. Οι εσωτερικές έριδες
που είχαν σπείρει χαμερπείς υπάρξεις και εσωτερικές φιλοδοξίες δεν είχαν αφήσει
νου για στρατηγικό σχέδιο αντιμετώπισης τής ασιατικής λαίλαπας. Τελικά, ο
Θεμιστοκλής πείθει τούς Έλληνες να κλείσουν τα στενά των Θερμοπυλών και τού
Αρτεμισίου. Και ο Λεωνίδας αποφασίζει να σχηματίσει ένα στράτευμα απ’ όλες τις
περιοχές όπου διάβαινε, ξεκινώντας από την Σπάρτη με μια φρουρά 300 επίλεκτων
πολεμιστών.
Είχε προηγηθεί η μετάβαση στην Σπάρτη
μιας περσικής αποστολής μαντατοφόρων τού Ξέρξη, προκειμένου να ζητήσουν από τον
Βασιλιά Λεωνίδα συνθηκολόγηση και συνεργασία υπό τις εντολές τού Ξέρξη. Αυτός
ήταν ο όρος που έθετε ο Πέρσης βασιλιάς στον Λεωνίδα, ώστε να κρατήσει ως φόρου
υποτελής τον θρόνο του. Έκαμε ωστόσο λάθος μέγα. Απηύθυνε την ιταμή πρόκληση σ’
έναν άνθρωπο που είχε γαλουχηθεί στην πίστη και τον πατριωτισμό από τα μικρά
του χρόνια και είχε εκπαιδευτεί πάνω στα βουνά με τις απόκρημνες χαράδρες και
τα στοιχειά τής φύσης, δυναμώνοντας θέληση, νου και σώμα.
Μα και οι ίδιοι οι Πέρσες μαντατοφόροι
εισήλθαν στην Σπάρτη με πρωτοφανή θρασύτητα για την καλλιέργεια φοβικού κλίματος
στον λαό τής πόλης. Υπήρξαν προσβλητικοί τόσο για τα τοπικά ήθη όσο και για την
ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ο επικεφαλής των βαρβάρων τής Ανατολής βαστούσε ανά
χείρας κεφαλές φονευθέντων υπό των Περσών αντιπάλων. Γύρεψε από τον Λεωνίδα να
τού δοθεί γη και ύδωρ, να δηλώσουν δηλαδή οι Σπαρτιάτες πλήρη υποταγή στον
Ξέρξη, στον βασιλέα των βασιλέων, όπως λέγανε, που από όπου περνούσε νίκαγε.
Και όταν η Βασίλισσα Γοργώ αντέδρασε, ο Πέρσης μαντατοφόρος ζήτησε τον λόγο από
τον Λεωνίδα!
Ο Λεωνίδας έλαβε την απόφαση τής δικής
του καθάρια ελληνικής απάντησης από την ελληνική φυλετική ψυχή. Αναλογιζόμενος
την νιότη του και τις διδαχές των προγόνων του, κοιτάζοντας κατάματα τον λαό
του, έστειλε την περσική αποστολή στον πάτο τού βαράθρου τού Καιάδα. Την
χρονική στιγμή τής πρόκλησης τιμόταν η θρησκευτική εορτή των Καβείρων κατά την
οποία, όπως είπαν στον Λεωνίδα οι ιερείς τούς οποίους επισκέφτηκε, δεν έπρεπε
να γίνει πόλεμος. Όμως ο Λεωνίδας απάντησε ότι ο πόλεμος τής Τιμής και τής ζωής
τού λαού του είχε σαφές προβάδισμα.
Έτσι λοιπόν ο Βασιλιάς τής Σπάρτης
αποφάσισε να σχηματίσει την φρουρά των 300 επίλεκτων μαχητών του και να βαδίσει
στα Στενά των Θερμοπυλών, ώστε να τα κλείσει και να σταματήσει εκεί τούς
Πέρσες, προκειμένου να δοθεί συντονισμένη βάσει σχεδίου απάντηση ολοκλήρου τού Ελληνισμού
για την συντριβή των Περσών. Ο Λεωνίδας ήθελε ταυτόχρονα να εμψυχώσει και να
ξεσηκώσει τούς Έλληνες, ώστε να λάβουν ανά χείρας στο πέρασμά του τα όπλα και
να τον ακολουθήσουν στη μεγάλη μάχη. Και ο σκοπός του επετεύχθη. Στο διάβα του
βρήκε τούς 700 Θεσπιείς τού Δημόφιλου και πολλούς ακόμη μαχητές.
Τα ελληνικά στρατεύματα φτάσανε στις
Θερμοπύλες. Όμως το μικρόβιο τής προδοσίας που είναι χειρότερο και από τα πλήθη
τού εχθρού, είχε κάνει πάλι την δολερή παρουσία του. Από την αρχή τής διαδρομής,
τον Λεωνίδα και τούς στρατιώτες του είχε ακολουθήσει από διακριτή απόσταση ο
Εφιάλτης, Γεφυραίος και επομένως ιουδαϊκής καταγωγής όπως λέγει η Παράδοση.
Πλησίασε τον Λεωνίδα και τού ζήτησε να συμμετάσχει στη μάχη. Όμως ο Εφιάλτης
είχε εμφανείς σωματικές αδυναμίες και καχεξίες που δεν επέτρεπαν κάτι τέτοιο. Ο
Λεωνίδας τού πρότεινε να συμμετάσχει αν θέλει στα μετόπισθεν ως βοηθητικός.
Αλλά ο Εφιάλτης προτίμησε να συνεργαστεί με τον Ξέρξη, φέρνοντας τον εχθρό πίσω
από ένα κρυφό μονοπάτι στην πλάτη των ελληνικών στρατευμάτων, με αντάλλαγμα
χρυσό και ηδονή.
Μέχρι την ώρα εκείνη οι Δυνάμεις τού
Λεωνίδα κρατούσαν απρόσβλητες τις γραμμές αμύνης σε όλες τις επιθέσεις των
μηδικών στρατευμάτων. Ακόμη κι όταν ο Ξέρξης πρότεινε στον Λεωνίδα να τού
παραδώσει τον οπλισμό, έλαβε την θρυλική απάντηση Μολών Λαβέ. Έλα να τον λάβεις
μοναχός σου! Μετά την προδοσία όμως τού Εφιάλτη, όλα πλέον είχαν χαθεί. Έτσι
λοιπόν ο Βασιλιάς τής Σπάρτης έλαβε την απόφαση να αποδεσμεύσει τον κύριο όγκο
των στρατιωτών που τον πλαισίωνε για να συνεχιστεί ο αγών τού Έθνους μαζικότερα
και νοτιότερα, όπως και συνέβη κατόπιν νικηφόρα σε Πλαταιές και Μυκάλη. Δίπλα
στον Λεωνίδα μείνανε οι 300 Σπαρτιάτες και οι 700 Θεσπιείς τού Δημόφιλου που
πέσανε μαζί του έως τον τελευταίο.
Η Μάχη των Θερμοπυλών αποτέλεσε τον
θρίαμβο τού πατριωτικού ήθους απέναντι σε κάθε είδους λογικοφανή αντίληψη.
Υπήρξε η απόλυτη αυτοθυσία και η αυταπάρνηση τής ζωής των λίγων, προκειμένου να
ζήσει ως λεύτερος, αξιοπρεπής και ελληνικός ο λαός χάριν τού οποίου δόθηκε
σπονδή το αίμα των εκλεκτών. Η Μάχη των Θερμοπυλών δόθηκε για να μείνουν
ασύλητα τα Ιερά και τα Πάτρια. Και ακόμη, για να συνεχίσει αδιατάρακτο και
δοξασμένο το διάβα της η Ελληνική Φυλή, για να διασφαλιστεί η ζωή των παιδιών
τού Ελληνισμού. Τόσο από ιστορικής όσο και από ηθικής πλευράς, ο Λεωνίδας, ο
Δημόφιλος και οι πολεμιστές τους μάς δώσανε ιερή κληρονομιά την οποία οφείλουμε
να βαστήξουμε ψηλά. Και θα το πράξουμε οπωσδήποτε.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου