ΑΘΗΝΑ 28-8-2019.
Η χρεοκοπία είναι μια δυσάρεστη αρνητική
κατάσταση που συνδέεται με μια αποτυχημένη οικονομική συναλλαγή, είτε σκόπιμη
είτε ως αποτέλεσμα ανικανότητας. Όταν οι ζημίες υπερβαίνουν τα κέρδη μιας
επιχείρησης ή ενός κρατικού προτεκτοράτου, τότε ο ζημιάρης περιστέλλει την
παρουσία του στην αγορά. Όταν όμως το Έθνος είναι Ζωντανό, καταργεί το
προτεκτοράτο, αναλαμβάνει τα ηνία τής Πολιτείας και δεν χρεοκοπεί σε καμία
περίπτωση.
Η περιουσιακή κατάσταση δεν εξαρτάται
από το μικρό ή το μεγάλο πορτοφόλι, αλλά από την καλή ή την κακή διαχείριση τής
περιουσίας. Αυτός που είναι σπάταλος, αυτός που ζει με ξένους πόρους, αυτός που
υπηρετεί ξένους σκοπούς παρέχοντας ηθελημένα εξουσίες με αντάλλαγμα γη, αυτός
θα χρεοκοπήσει ακόμη κι αν έχει πολύ μεγάλο πορτοφόλι. Αυτός που εξασφαλίζει τα
απολύτως απαραίτητα αγαθά, αυτός που ζει με τούς δικούς του και μόνον πόρους,
αυτός που καλύπτει τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες αποφασισμένος να ζήσει
με το δικό του μονάχα πορτοφόλι, όσο μικρό κι αν είναι αυτό, δεν θα καταβληθεί
από καμία χρεοκοπία.
Μια επιχείρηση πάλι μπορεί να
χρεοκοπήσει αν βυθίσει στην ανυποληψία την παραγωγή της ή εάν προβεί σε
προβληματική και παράνομη οικονομική συναλλαγή. Αν κρύψει έσοδα, αν δανειστεί
περισσότερα χρήματα από το κεφάλαιο της, αν
πάψει να είναι ανταγωνιστική, αυτή η επιχείρηση θα κλείσει. Το κράτος που δίδει
λόγο των έργων του στην εθνική του κοινότητα, το κράτος που προοδεύει
αποκλειστικά με την εργασία τού λαού του, αυτό το κράτος ανήκει μονάχα στο λαό
του. Κι όταν ο λαός παράγει αγαθά και εισόδημα
που τροφοδοτούν την υγεία, την παιδεία, την άμυνα και την κοινωνία, ασκεί
διαρκή έλεγχο στην κρατική διαχείριση και εξουσιάζει τον βίο του, μηδέποτε περιερχόμενος
σε χρεοκοπία.
Ανάμεσα λοιπόν σ’ ένα υγιές κράτος και
ένα ζωντανό έθνος, την εξουσία την ασκεί άμεσα και ολοκληρωτικά το έθνος. Δεν
ασκεί την εξουσία μήτε ένα διεφθαρμένο κράτος μήτε μια τράπεζα. Δυστυχώς το
ελληνικό κράτος τής αστικής δημοκρατίας καμώθηκε πως είναι κάτι που δεν ήταν
ποτέ. Δεν υπήρξε ποτέ μήτε κράτος μήτε ελληνικό με λαϊκή κυριαρχία. Τούτη η
σκέψη ήρθε αμέσως στο μυαλό μου όταν άκουσα έναν εργαζόμενο συνέλληνα να
αναφέρει σε μια συζήτηση που παραβρέθηκα τυχαία ότι ακόμη και τα πλέον
αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα το καθεστώς τα μετέτρεψε σε αισχρή συνδιαλλαγή
συνδικαλιστών, πολιτικών και δημοσίων στελεχών. Μια διαδικασία που γνώρισε
δυστυχώς λαϊκή συμμετοχή. Δώσε την ψήφο, να πάρεις το δίκιο και κάτσε φρόνιμα,
γιατί υπάρχουν και δυσμενείς μεταθέσεις…
Αυτό το κράτος πρέπει να λευτερωθεί με
τις ενέργειες τού δικού του λαού και μόνον. Αυτός ο λαός πρέπει να αλλάξει
άμεσα νοοτροπία. Να ενεργήσει ως αποκλειστικός ιδιοκτήτης τού κράτους του. Αυτό
το Έθνος, το Ελληνικό Έθνος πρέπει να πάρει την απόφαση ότι όσα έχει κάνει στην
υπερχιλιετή ιστορία του, μπορούν να συμβούν ξανά, πράττοντας άπαντα τα σωστά
και διαγράφοντας όλα τα λάθη του. Ο σκοπός του είναι να μείνει όρθια η Πίστη
του, να ζήσει η Φυλή του στο διηνεκές, να φτιάχνει διαρκώς πολιτισμούς, να
γίνει ολάκερο ένα Σώμα, όπου κάθε κύτταρο ενεργεί σε απόλυτη συνεργασία με το
διπλανό του, καταγράφοντας νίκες και επιτυχίες, σβήνοντας προβλήματα. Και η
Ελλάς να κυριαρχεί διαρκώς οπουδήποτε υπάρχουν ελληνικές ψυχές.
Αυτό λοιπόν που χρεοκόπησε είναι το
πολίτευμα τής αστικής δημοκρατικής συναλλαγής και τού ψευτορωμέϊκου νεοταξισμού
τής παγκοσμιοποίησης. Αυτό που ανέρχεται είναι μια εργώδης και συμπαγής
Εθνοκρατία. Τα σύνορα ξεμακραίνουν, μηδέποτε καταργούμενα. Η ελληνική γη και η
ελληνική παραγωγή γίνονται πραγματική εθνική οικονομία. Κάθε Έλλην εκπροσωπεί
ολάκερη την Ελλάδα και το Έθνος εργάζεται και μάχεται για ολάκερη την Ελλάδα. Η
γη που μάς έδωσε ως προίκα ο Θεός έχει γερά προσόντα και πολύ προγονικό αίμα
που την πότισε. Δεν αναγνωρίζουμε καμία παράνομη συναλλαγή τού προτεκτοράτου. Η
συναλλαγή τού Έθνους φέρνει περισσότερο και ακμάζοντα Ελληνισμό κάτω από τα
εθνικά μας λάβαρα.
