Απελευθέρωση της Θράκης Μας

ΣΧΟΛΙΟ ΑΚΡΩΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ

ΑΘΗΝΑ 14-5-2008.

14/5/1919
Απελευθέρωση
της Θράκης μας.
Η ΣΤΗΛΗ ΠΑΡΑΧΩΡΕΙ ΒΗΜΑ Σ' ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΩΤΙΖΕΙ ΤΟ ΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ. ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΠΩΣ ΧΤΙΖΕΤΑΙ ΕΛΛΑΔΑ. ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ. ΖΗΤΩ Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ!

Τα ξημερώματα της 14ης Μαΐου ο στρατοπεδευμένος στον Πολύανθο Ελληνικός στρατός παίρνει διαταγή να κινηθεί προς Ανατολάς και να καταλάβει την Κομοτηνή -έδρα του διασυμμαχικού κρατιδίου- και στη συνέχεια την υπόλοιπη Δυτ. Θράκη. Ο Αντιστράτηγος Παμίκος Ζυμβρακάκης, αφού συνεννοήθηκε με τον στρατηγό Σαρπύ για την αποχώρηση των Γαλλικών στρατευμάτων, μπήκε επικεφαλής του απελεθερωτικού στρατού της Δυτ. Θράκης. Οι αλυσίδες της πολύχρονης σκλαβιάς σπάζουν. Η Ρωμιοσύνη ξεσηκώνεται από τις μαντατοφόρες σάλπιγγες της λευτεριάς. Το πρωί η πόλη βρισκόταν στο πόδι, σημαιοστολισμένη, μέσα στη γαλανόλευκη. Η χαρά όλων ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους. Με ενθουσιασμό ο πληθυσμός της πόλης βγήκε για να προϋπαντήσει τον Ελληνικό απελευθερωτικό στρατό. Ένα όνειρο ολοκλήρων αιώνων τις στιγμές εκείνες γίνονταν μια ζωντανή πραγματικότητα. Οι Ελληνίδες, τα κορίτσια της Κομοτηνής κρατώντας γαλανόλευκες σημαίες και λουλούδια στα χέρια, πρόσφεραν στον επικεφαλής της Μεραρχίας στρατηγό ανθοδέσμη και τον προσφώνησαν το "Καλώς ώρισες" στα άγια χώματα της πολυπαθούς και σκλαβωμένης Θράκης. Δάκρυα χαράς έτρεχαν από τα μάτια των αγνών πατριωτών. Οι εκδηλώσεις χαράς και ενθουσιασμού εξακολουθούσαν μέχρι τη στιγμή που μπήκε στην πόλη της Κομοτηνής το πρώτο τμήμα του Ελληνικού στρατού.

Το τι έγινε τη στιγμή εκείνη είναι αδύνατον να περιγραφεί όσο κι αν προσπαθήσουμε. Όλοι, νέοι και γέροι, άντρες και γυναίκες με τα μωρά στις αγκαλιές έραιναν με λουλούδια, αγκάλιαζαν και φιλούσαν τους γενναίους και ένδοξους στρατιώτες, τα αντρειωμένα παιδιά της γλυκιάς μάνας Ελλάδας, που από τη στιγμή εκείνη δεχόταν στη θερμή αγκαλιά της την πολυστέναχτη Κομοτηνή. Ο επικεφαλής της Μεραρχίας στρατηγός Παμίκος Ζυμβρακάκης περιστοιχούμενος από το επιτελείο του, τον συνταγματάρχη Ψαρρά, τον ταγματάρχη Μπιτσάκη, τον λοχαγό Δαβάκη (τον ήρωα της Πίνδου και του Σαράντα) κ.ά. έφιπποι με στολισμένα τα άλογά τους κατευθύνονταν στην κεντρική πλατεία μπροστά στο Δημαρχείο. Εκεί θα γινόταν από το Γάλλο στρατηγό Σαρπύ η παράδοση της πόλης στα Ελληνικά στρατεύματα. Ο στρατηγός Σαρπύ περιστοιχούμενος από το επιτελείο, ως και από τους αντιπροσώπους του Θρακικού πληθυσμού, καμάρωσε την Ελληνική λεβεντιά που παρέλασε μπροστά του. Αφού χαιρετίστηκαν οι στρατηγοί, ο Σαρπύ παρέδωσε το Πρωτόκολλο παραδόσεως της πόλης. Ύστερα από την τελετή της παράδοσης πήγαν όλοι στην εκκλησία της Παναγίας, όπου ψάλθηκε μεγάλη Δοξολογία για το ευτυχές γεγονός της απελευθέρωσης. Την απελευθέρωση της Κομοτηνής ύμνησε και η εκκλησιαστική Υμνολογία με το εξής τροπάριο: Εν τη Αγία Θεογενήτορ, εικόνι Σον Κομοτηναίων η πόλις. Επαγγέλλεται καυχωμένη, Ροδόπης δε λαός Ταύτη προστρέχει πανευλαβώς. Ην προσφυώς Φανερωμένην καλούμεν Προστασία των ψυχών ημών. Αυτό το ευτυχές εθνικό γεγονός γιορτάζουμε. Ας γεμίσουν από εθνική περηφάνεια και χαρά οι καρδιές όλων μας. Και ας κλίνουμε ευλαβικά το γόνατο μπροστά στην ιερή μνήμη όλων εκείνων των παιδιών της Ελλάδας που έπεσαν σε κάθε γωνιά της αιματοβαμμένης γης, για να φέρουν το μήνυμα της λευτεριάς στους σκλάβους και για να διδάξουν στην ανθρωπότητα πως αγωνίζονται και πως πεθαίνουν οι Έλληνες όταν πολεμούν για την Πατρίδα και για τα πανανθρώπινα ιδανικά.