ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΠΙΧΕΙΡΑ.

ΑΘΗΝΑ 26-8-2008.

Τα πολυδαίδαλα και δυσπρόσιτα μονοπάτια της παγκοσμιοποίησης συναντώνται πλέον παντού. Τα αντικρίζει σε καθημερινή βάση ο βασανισμένος πολίτης της αποπροσανατολισμένης Κοινωνίας του Εθνικού Κράτους που με τη σειρά του πελαγοδρομεί ανάμεσα στα υπαρξιακά του πεπρωμένα και τον χαμό που απεργάζονται οι εχθροί του Ανθρώπου και της Φυλής. Τα αντιμετωπίζει σ’ έναν διαρκή αγώνα επιβίωσης και δημιουργίας η Φωνή του Έθνους, ο Παγκόσμιος Ελληνισμός που αντιλαμβάνεται την αδικία από το βρώμικο σχέδιο που εξυφαίνεται σε βάρος της Αγαπημένης Μητρόπολης, της Αιωνίου Ελλάδος. Ο λαός μας έχει έντονα ανεπτυγμένο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, εθνικής και κοινωνικής, σμιλευμένο με έναν μοναδικό Πατριωτισμό.

Αναμφισβήτητα η Ελλάς γεννήθηκε για να άρχει και να απλώνει την παρουσία της κι όχι να άρχεται και να περιορίζεται σε μια ψεύτικη και αναίτια μιζέρια. Να αξιοποιεί την γεωπολιτική της προίκα και τις ικανότητες των Ελλήνων και να ασκεί εξουσία σ’ έναν κόσμο καταυγασμένο από το ανυπέρβλητο φως του Ελληνικού Πολιτισμού. Με τους πολίτες της να ζουν σε κλίμα αρμονίας και ευημερίας απαλλαγμένοι από ξενόφερτα δεσμά. Γιατί όταν έχεις οικοδομήσει παλαιούς και ένδοξους πολιτισμούς, τότε το ελάχιστο επιβαλλόμενο είναι η συνέχεια ενός Νέου Ελληνικού Πολιτισμού και το μέγιστο η Κραταίωση του Ελληνικού Έθνους.

Ωστόσο τα προτερήματα αυτού του λαού σήμερα έχουν μετατραπεί εκ του αποτελέσματος στις αδυναμίες και τα ελαττώματα που βιώνουμε υπό τις παρούσες δυσβάσταχτες συνθήκες. Από την μία πλευρά είναι ο αδηφάγος Διεθνιστικός Νεοταξισμός που ορέγεται πλούτη και εδάφη μέσα από την οριστική του κυριαρχία, απειλώντας την δέσμευση της ελευθερίας κάθε φωνής και εθνικής οντότητας που αντιστέκεται. Και από την άλλη πλευρά είναι η ηγετική ένδεια και η μάχη της κοινωνικής επιβίωσης που «παρέχει» πολιτικό «άσυλο» στους άπληστους τυχοδιώκτες που ακυρώνουν κανόνες και ηθικούς φραγμούς. Όταν μια Εθνική Οικονομία δεν εκδίδει δικό της νόμισμα και δεν παράγει δικά της αγαθά, όταν δανείζεται και εισάγει διαρκώς και φυσικά όταν δεν διαθέτει βαριά βιομηχανία και συρρικνώνει την πρωτογενή παραγωγή της, τότε ουδέν εξοικονομεί και σίγουρα δεν ανήκει στον πολίτη του Έθνους.

Όταν το παρακράτος του μαρξιστικού «αντεξουσιασμού» ασκεί εξουσία και οι λαθρομετανάστες βάζουν σε κίνδυνο την κοινωνική συνοχή και ασφάλεια, όταν η οικολογία λαμβάνει λαϊκίστικο και δημαγωγικό πρόσωπο και η εθνική κυριαρχία επαφίεται στις ορέξεις του διεθνούς προβατόσχημου λύκου, τότε τα τείχη της Εθνικής Πολιτείας καίγονται ανυπεράσπιστα.

Τις τελευταίες ημέρες τα έργα των «δύστυχων» λαθρομεταναστών είχαν την έστω και περιορισμένη τιμητική τους. Το Σύστημα δεν κατόρθωσε να αποκρύψει την σύλληψη δύο Αλβανών που συνελήφθησαν σε δύο διαφορετικά σημεία της χώρας να προβαίνουν συνειδητά στο έγκλημα του εμπρησμού. Προφανώς αυτή την συμπεριφορά υπαγορεύει ο «πολιτισμός» τους και το μίσος τους για την χώρα μας. Και σ’ αυτή την περίπτωση η πολυπολιτισμική συμβίωση ηττάται όπως συμβαίνει και στις περιπτώσεις των πολυαρίθμων εγκλημάτων, ληστειών, κλοπών. Η δε μετανάστευση είναι συμβατή μόνο όταν χρειάζεται και προσφέρει, σε καμία άλλη περίπτωση. Όταν χτίζουμε κέντρα υποδοχής λαθρομεταναστών, χώρους δηλαδή υποδοχής ανθρώπων που έχουν παραβιάσει τον νόμο και τους εγκαθιστούμε στην Ιερή Γη του Εθνικού Χρέους της Λακεδαίμωνος, τότε μια βαριά προσβολή σε βάρος του ελληνικού λαού συντελείται, αφού κάθε σπιθαμή αυτής της Πατρίδος ανήκει μόνον στους Έλληνες.

Όταν υπάρχει βεβαιωμένη ανικανότητα να υπερασπιστεί η πολιτική «ηγεσία» τον μόχθο μιας ζωής, τον φυσικό πλούτο και το στοιχειώδες αγαθό της ανθρώπινης ζωής, τότε σαφώς και είναι άκομψο να υπερθεματίζει σε οικολογική συνείδηση και θεατρινισμούς δήθεν φερέγγυων υποσχέσεων. Ειδικά προκαλεί αποστροφή η χρόνια επιδεικνυόμενη σοσιαλδημοκρατική «οικολογική» αντίληψη και η συναφής τάχα μου κοινωνική αλληλεγγύη. Γιατί τόσο η Οικολογία όσο και ο Ανθρωπισμός είναι εθελούσια προσφορά αγάπης και αγώνα για την συντήρηση της Εθνικής Ταυτότητας και Κυριαρχίας με προοπτική βελτίωσης κι όχι αλλοιώσεως. Ο εδαφικός παράγοντας αποτελεί ζωτικό στοιχείο παραγωγής πολιτικής και ζωντανό μάρτυρα της παρουσίας της Εθνικής Κοινότητας στον αέναο χωρόχρονο. Είναι σμιλευμένος με τη λαϊκή δραστηριότητα. Όταν η έλλειψη σεβασμού επιδεικνύεται στα ιερά χώματα που γέννησαν τον Ολυμπισμό, στην Ηλεία, τότε διαπράττεται ύβρις.

Αλλά και στην βορεινή πύλη του Ελληνισμού που συνιστά η Ελεύθερη Μακεδονία Μας τα πράγματα κινούνται στον αστερισμό της μειοδοσίας, της υποτέλειας και της υποταγής. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι διαπραγματευόμαστε αυτή την στιγμή με τους Σλάβους σφετεριστές και προσωρινούς κατόχους της Βορείου Μακεδονίας Μας που επιβουλεύονται την εδαφική μας κυριαρχία. Τι πιο προσβλητικό υπάρχει άραγε; Έχουμε μάλιστα αποδεχθεί σαν διαιτητές τάχα επιλύσεως του ζητήματος κορυφαίους νεοταξίτες των προσκυνημένων διεθνών οργανισμών που ωθούν τους κομιτατζήδες των Σκοπίων και σχηματοποιούν τους στημένους παραλογισμούς των νεότερων ελληνο…μακεδονικών διαφορών τύπου «μακεδονικής» μειονότητας, εκκλησίας κ.λ.π. Άνθρωποι που τώρα κάνουν τους δύσκολους και σκεφτικούς έχοντας εξασφαλίσει την ένοχη σιωπή και αποδοχή της πολιτικής «μας» τάξεως.

Έλληνες, εγερθείτε και θυμηθείτε ποιοι πραγματικά είσαστε. Μα προπαντός η Ελληνική Εθνικοκοινωνική Παράταξη οφείλει να ξυπνήσει συνειδήσεις και να αντικαταστήσει την Υποκρισία με ένα γνήσιο Εθνικολαϊκό Καθεστώς της Τιμής, της Δυνάμεως και της Ισχύος. Στην υπηρεσία της Πατρίδος και του Λαού των Ελλήνων και μόνον. Για την Μεγάλη Ελλάδα των ονείρων και προσδοκιών μας.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΗ Δ/ΝΣΗ: http://karachalios-spiros.blogspot.com