ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ – ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ. Η ΤΕΛΕΙΑ ΣΥΖΕΥΞΗ.

ΑΘΗΝΑ 28-12-2007.

Τούτες τις ζεστές και όμορφες οικογενειακές στιγμές που κάνουμε τον απολογισμό μιας ολόκληρης χρονιάς και ετοιμαζόμαστε να υποδεχτούμε μια νέα και ελπιδοφόρα, όπως θέλουμε να πιστεύουμε, σηκώνουμε το βλέμμα μας προς το Θεό και αναλωνόμαστε σε μια εσωτερική αναζήτηση και μια διαλεκτική διαδικασία με τον Δημιουργό των πάντων. Προβαίνουμε στην απογραφή και τον ισολογισμό τέλους χρήσης, όπως ονομάζεται στην λογιστική η τελευταία πράξη της περιόδου, και ψάχνουμε να βρούμε το πρόσημο του τελικού αποτελέσματος. Αν το πρόσημο είναι θετικό και τα καταγεγραμμένα κέρδη ζωής υπερτερούν, τότε η χρονιά μας είναι επιτυχής και η αισιοδοξία δικαίως μας καταλαμβάνει. Αν το πρόσημο είναι αρνητικό και οι ζημίες προπορεύονται, τότε επιβάλλεται η αναζήτηση των αιτίων και η άμεση χάραξη διορθωτικής πορείας.

Σε οποιαδήποτε πάντως περίπτωση, είτε πιστεύουμε περισσότερο είτε λιγότερο, είτε λειτουργούμε ενσυνείδητα είτε ενστικτωδώς, την ώρα που η ανθρωπότητα εορτάζει την έλευση του Χριστού στη Γη εισερχόμαστε σε μια διαδικασία ανακαινίσεως πνεύματος και ύλης. Το στοιχείο της ευγνωμοσύνης προς τον Θεό – Πλάστη είναι το πρώτο που καταλαμβάνει τον νου και ριζώνει βαθιά μέσα στο υποσυνείδητό μας. Ειδικά στην σημερινή εποχή της αμφισβήτησης των αξιών και της έκπτωσης του ανθρώπινου παράγοντα, της μεγάλης αδιαφορίας για τον ανθρώπινο πόνο του συμπολίτη μας.

Η Κοινωνική Αλληλεγγύη και Συνοχή που κάποιοι «αστέρες» της πολιτικής σήμερα έχουν συμπεριλάβει στο εμπόριο της ελπίδας και τάζουν προς την δυστυχή μα και τόσο εύπιστη λαϊκή μάζα, η λαϊκή σύμπνοια και ενότητα που τόσα προσέφερε σε τούτο τον μεγαλειώδη αλλά και ταλαιπωρημένο τόπο τις ελάχιστες φορές που επικράτησε, έχει καταστεί αγαθό χρήσιμο μεν, πλην όμως εν ανεπαρκεία ευρισκόμενο.

Αλήθεια, πότε άλλοτε ο ανθρώπινος πόνος και η αρρώστια έγιναν αντικείμενο τόσης εκμετάλλευσης και τόσης μικρότητας όσο στην περίπτωση του Εθνικού Ιεράρχη Μακαριότατου Κ.Κ. Χριστόδουλου; Κάποιοι που έφτασαν στο σημείο να γράφουν μειωτικά και περιπαιχτικά συνθήματα σε δρόμους πόσο τυχαίοι και πόσο ψυχοπαθείς είναι; Ο Θεός μαζί σου Δέσποτα και με κάθε πονεμένο.

Μας λένε ολημερίς και ολονυχτίς για την περίφημη Δημοκρατία που βιώνουμε σήμερα, την πλέον τέλεια που είχαμε ποτέ. Μόνο που κανείς δεν μάς γύρεψε τη γνώμη για τη Μακεδονία Μας, την Κύπρο Μας, το διαβόητο Ευρωσύνταγμα, το Ασφαλιστικό, τη λαθρομετανάστευση, την ανεργία, την ακρίβεια και τόσα άλλα. Η Συνταγματικά κατοχυρωμένη διαδικασία του Δημοψηφίσματος που προβλέπεται σε περιστάσεις Εθνικά κρίσιμες έχει παγώσει. Όπως ακριβώς και με το βέτο για τη Μακεδονία Μας.

Αδιαφορία γενική επικρατεί. Ίσως γιατί η δημοκρατία έχει μετατραπεί σε δημοκράτηση. Ίσως γιατί η εικόνα έχει υπνωτίσει τον νου και η αδράνεια έχει παραλύσει το πνεύμα. Ίσως γιατί η πείνα έχει ακινητοποιήσει τη θέληση και το σώμα, ενώ θέλει, δεν μπορεί να αντιδράσει και να διεκδικήσει.

Μας λένε οι κάθε λογής ταγοί για την ύπαρξη της διαβόητης Νέας Τάξης Πραγμάτων που έχει επικρατήσει παντού επάνω στον πλανήτη και προς την οποία οφείλουμε να υπακούμε άπαντες άνευ αντιρρήσεως. Δεν μας αποκαλύπτουν όμως τα αληθή περιστατικά και την πλήρη ταυτότητα του Μεγάλου «Αφέντη». Δεν πρέπει να μάθουμε ότι πρόκειται για τους συνδαιτυμόνες των διαφόρων λεσχών τύπου Μπίλντεμπεργκ, για τον περιβόητο Διεθνή Σιωνισμό. Και όποιος αναφέρεται σήμερα ενάντια στο Σιωνιστικό Δάκτυλο χρεώνεται ετσιθελικά και τον χαρακτηρισμό του Αντισημίτη. Λες και ο Νεοταξικός Ολοκληρωτισμός είναι υπόθεση μόνο συγκεκριμένων ανθρώπων. Μα τότε θα ξεμπερδεύαμε εύκολα από τους Δυνάστες της Ανθρωπότητας. Ένας απ’ αυτούς που έχει χαρακτηριστεί ως…ναζιστής από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι λόγω της αντιθέσεώς του στο Σιωνιστικό Νεοταξισμό και της προσηλώσεώς του στον Ελληνικό Εθνικισμό είναι κι ο γράφων το παρόν άρθρο. Εν πάσει περιπτώσει απάντησα στο ιστολόγιο http://polapopsis.blogspot.com της 6-12-2007 ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ - ΣΧΟΛΙΟ, ότι ουδεμία αντίθεση έχω με τους Εβραίους συλλήβδην και πολλές με τους Απάτριδες Εξουσιαστές της εποχής μας, τους καλούμενους και Σιωνιστές.

Και ενώ τα προβλήματα της Ελλάδος ενέχουν πολιτικό χαρακτήρα αφού οι καθοδηγητές του λαού διδάσκουν ήθος και δίνουν παραδείγματα συμπεριφορών, η λύση φαίνεται να βρίσκεται στην επανασύνδεση με τις πολιτισμικές, κοινωνικές και θρησκευτικές μας ρίζες. Στην αποκατάσταση του Ελληνοχριστιανικού τρόπου διαβίωσης. Οφείλουμε να επικαιροποιήσουμε τους αρχέγονους Κώδικες Επικοινωνίας με τον Συνάνθρωπό μας. Να αποδώσουμε την θεϊκή υπόσταση στην ανθρώπινη αξία ως ανώτατο επιστέγασμα της Θείας Δημιουργίας. Ο Έλληνας πρέπει να επιστρέψει στον κοινοτικό τρόπο δράσεως και να επανενταχθεί στα κοινωνικά δρώμενα. Να ενεργοποιηθεί ως κοινωνικό ον, πράγμα που σημαίνει ότι οφείλει να εξαρτήσει τις πράξεις του από τις ανάγκες του συνόλου και να προσαρμοστεί αναλόγως. Να υποταχτεί η έννοια του ατόμου σ’ αυτή της Εθνικής Ολότητας και να οικειοποιηθεί ο πολίτης της Εθνικής Κοινότητας τα ζητήματα του διπλανού του και ως δικά του. Επιστροφή λοιπόν στην Κοινωνία των Ελλήνων και υποταγή στις ανάγκες του Έθνους ενάντια στην νοητή φυλακή του εγωισμού και την ανόητη υποταγή του καιροσκοπικού Νεοταξισμού.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com