ΜΑΘΗΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ

ΑΘΗΝΑ 31-12-2007.

Η απερχόμενη χρονιά φρόντισε στην αυλαία της να μας αφήσει σαν προίκα κάποιες πολύ σημαντικές στιγμές που απηχούν πολύ μεγάλα μηνύματα. Μέσα από τη ζώσα επικαιρότητα δόθηκαν κατά τρόπο αδιαμφισβήτητο συγκεκριμένες απαντήσεις για το πώς έχουν δομηθεί οι δυτικού τύπου κοινοβουλευτικές «δημοκρατίες», με ποιους τρόπους επιβάλλεται σήμερα η ανατροπή τής παλαιάς και η επικράτηση τής νέας Άρχουσας Τάξης και πώς δίνονται οι πολιτικές μάχες από τα Έθνη που επιθυμούν να παραμείνουν Ελεύθερα και Ανεξάρτητα.

Δυστυχώς σ’ αυτά τα αδέσμευτα Έθνη δεν συμπεριλαμβάνεται η Μεγάλη Πατρίδα μας Ελλάδα. Όχι βέβαια επειδή έχει χαθεί το μεγαλείο που την περιβάλλει, αλλά γιατί ο χαρακτήρας ενός Κράτους αποδίδεται και απεικονίζεται από τον σύγχρονο λαό του και τα έργα των σημερινών εκφραστών του. Ο Γενετήσιος Κώδικας ασφαλώς πιστοποιεί την εθνική και φυλετική συνέχεια του Ελληνικού λαού, αλλά όχι και τη μοίρα του.

Η φθορά της ύλης και η πνευματική καθίζηση επέρχεται ως συνέπεια της ανακολουθίας Εθνικής Υπεροχής και Ηγετικής Επάρκειας. Τα Μνημεία, οι Ακροπόλεις, οι Ναοί, τα Υδραγωγεία, οι Επιστήμες, οι Τέχνες είναι απτά πολιτισμικά δείγματα που καταδεικνύουν την γόνιμη συνεργασία του νου και της ανθρώπινης πράξης. Επιπλέον, απαραίτητη υποδομή για να διέλθει επ’ αυτής η Δημιουργική Ωραιότητα αποτελεί η Ελευθερία, η Αυτοτέλεια και η Ανεμπόδιστη Δράση της Πολιτείας και των υπηκόων της. Διότι αν δεν είχαν προηγηθεί ο Μαραθώνας, η Σαλαμίνα, το Εικοσιένα, οι Βαλκανικοί Πόλεμοι, το Έπος του Σαράντα, τότε η σημερινή, έστω και αθλίου τύπου, Ελλάδα δεν θα υπήρχε.

Οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες της Ελλάδος αποδεικνύονται πολύ κατώτεροι τού Έθνους που κλήθηκαν να υπηρετήσουν και προσπερνιόνται κατά τραγικό τρόπο από τις περιστάσεις του καιρού αυτού. Και τούτο γιατί το μεν Σύστημα στερείται των εθνικών προσδιοριστικών μας γνωρισμάτων, οι δε ντόπιοι εκφραστές του επιβλήθηκαν στο λαό μας διά της πλέον δόλιας προπαγάνδας που εμπνεύστηκε ποτέ στην ιστορία του ο Διεθνής Σιωνισμός, ο εσχάτως ονομασθής Νεοταξισμός. Το ανθρώπινο σώμα λοιπόν βρίσκεται σε αντιδιαστολή με την αιχμάλωτη Εθνική ψυχή.

Σήμερα οι πάντες ομιλούν για τις Δυτικές Δημοκρατίες και την τρομερή εξάπλωσή τους. Πραγματικά, είναι αξιοσημείωτη η γεωγραφική τους υπέρβαση και η επιβολή τους ακόμη και στο πιο απομακρυσμένο σημείο του πλανήτη. Ο όρος «δυτικός» δεν απηχεί χώρο εστίασης αλλά νοοτροπία πολιτικής έκφρασης. Η συστημική έκφραση του Σιωνιστή Άρχοντα των Διακρατικών Δαχτυλιδιών Εξουσίας απαντάται από το εν ομηρία ευρισκόμενο πολιτικό αεροπλανοφόρο και Διοικητήριο της υποτιθέμενης Υπερδύναμης των Η.Π.Α μέχρι τη βαθύτατα απεθνικοποιημένη Ευρώπη, και από την σκόπιμα απομονωμένη Σερβία μέχρι και το μουσουλμανικό Πακιστάν. Όποιος εξυπηρετεί τον υπερεθνικό αφέντη, όποιος καταργεί ιδεολογίες, όποιος παραμερίζει τον Άνθρωπο και την Πατρίδα, αυτός ανεβαίνει στον Πολιτικό Άμβωνα και εισέρχεται στη Στοά της Άκοπης Πλουτοκρατίας.

Η Ελλάς σήμερα, καίτοι βρίσκεται στο στόχαστρο του Παγκόσμιου Δικτάτορα, έχει την ατυχία να διαθέτει έναν υπερήφανο και ευφυή λαό που κυβερνάται από συμπλεγματικούς και στιγματισμένους ταγούς. Οι έκνομες δραστηριότητες, η ηθική έκπτωση, οι υπόγειες συναλλαγές συνοδεύουν ορισμένους προύχοντες. Ο ρασ-πουτινισμός και ο αλκαπονισμός ζουν και βασιλεύουν. Οι συναπτόμενες συνεργασίες εκθέτουν Πρωθυπουργούς και υποθηκεύουν πολιτικές πρακτικές. Και να θέλει ο ευνοούμενος ηγεμόνας να ελιχθεί, αδυνατεί πλέον και υποκύπτει στην άθλια μοίρα του. Υπάρχουν κάποιοι λαοί που δείχνουν τι επιφέρει η υποταγή και τι σημαίνει η Εθνική Υπερηφάνεια.

Οι σκηνές χάους που ακολούθησαν την δολοφονία της πρώην Πακιστανής Πρωθυπουργού Μ. Μπούτο «ομιλούν» για τα αίτια της παραφροσύνης μιας μοντέρνας… διακυβέρνησης. Ο εκάστοτε εκλεκτός του Νεοταξισμού όταν παύει να εξυπηρετεί στο βαθμό που συνομολογείται εν κρυπτώ τους μύχιους σκοπούς του εντολοδόχου, αντικαθίσταται σε μια νύχτα ως αναλώσιμο προϊόν. Αν η αυτονόμησή του ή οι αληθινές του προθέσεις αποκρύβονται ή εκφεύγουν του μέσου παραδεκτού όρου, τότε το αντίτιμο μπορεί να είναι ακόμη και φονικό. Αν ο επίδοξος κυβερνήτης επιδιώκει να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο βάρκες, τότε είναι πολύ πιθανό να πνιγεί στα απόνερα της νεοταξικής τρικυμίας. Τα τραύματα όμως από τα πολιτικά θραύσματα τα πληρώνει πάντα ο «κυρίαρχος» λαός.

Υπάρχει όμως και το παράδειγμα της πολύπαθης Σερβίας που, αφού επέτρεψε την υπαγορευόμενη αλλαγή καθεστώτος, σήμερα καλείται να ανταλλάξει την πολιτική της «ηρεμία» με την αποδοχή απώλειας εθνικού εδάφους. Και το έδαφος αυτό λέγεται Κοσσυφοπέδιο. Η ίδια Σερβική Κοινότητα χάρη της οποίας παραδόθηκε ο Μιλόσεβιτς βορά στους Άνομους Δεσμοφύλακες της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Ο πρώην Σέρβος ηγέτης απήλθε του μάταιου τούτου κόσμου και το μήλον της έριδος οδηγείται προς αλβανική… ανεξαρτητοποίηση! Και όμως, το Σέρβικο Κοινοβούλιο, στα πλαίσια μιας Πατριωτικής υπέρβασης, τολμά και αντιτάσσει το σχεδόν ομόφωνο όχι του στα νεοταξικά σχέδια. Ενώ ο δικός μας Πρωθυπουργός ετοιμάζεται να επισκεφθεί την Άγκυρα την ώρα που οι Τούρκοι μας κατηγορούν για…παραβίαση συνόρων!

Επιβάλλεται να αντιτάξουμε έναντι της ηθικής και Εθνικής κατάπτωσης τον Αιώνιο Έλληνα που υποτάσσει τον εγωισμό και τον ωφελιμισμό στην Εθνική Οντότητα και τη Λαϊκή Ενότητα. Να προκρίνουμε τον Πατριωτισμό και το ήθος απέναντι στο ραγιαδισμό και την ανηθικότητα. Τώρα, πριν να είναι αργά.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com