ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΑΞΙΑ ΚΑΙ ΕΠΙΔΕΞΙΟΣ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ.

ΑΘΗΝΑ 8-9-2008.

Ο έλεγχος των πολιτειακών ζητημάτων και των εθνικών υποθέσεων και η συναφής λήψη αποφάσεων και εφαρμογών προς ικανοποίηση των στόχων και βουλήσεων της Πατρίδος αποτελούν αφενός μεν την απόδειξη της υπάρξεως συγκροτημένης πολιτείας, αφετέρου δε καταδεικνύουν τον βαθμό προσφοράς έργου και χρησιμότητας παρουσίας της πολιτικής ηγεσίας. Ο σεβασμός των νόμων προς κάθε κατεύθυνση, σε ολόκληρη την πυραμίδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης άνευ ουδεμίας εξαιρέσεως, για την εξασφάλιση κοινωνικής ισότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών της Εθνικής Κοινότητος και η πολιτική παρουσία του Κράτους στα παγκόσμια δρώμενα γεωστρατηγικού και γεωοικονομικού ενδιαφέροντος του μείζονος Ελληνισμού επαληθεύουν ή διαψεύδουν αναλόγως τον χαρακτήρα του Εθνικού Κράτους.

Το Ελληνικό Έθνος αποτελεί διαχρονική αξία. Είναι δημιουργός, εκφραστής και πρεσβευτής αξεπέραστων αρχών και αξιών για την συνεργασία των κοινωνικών τάξεων και την προβολή μιας συνεκτικής Εθνικής Κοινότητας. Με άξονα δράσης τον ακατάλυτο Εθνοφυλετικό Παράγοντα που δεν γνωρίζει συμβιβαστικά περιθώρια, αλλά ασύνορο έργο για την Κοινωνική Δικαιοσύνη και την Κραταιά Ελληνική Παρουσία. Ο άνθρωπος γενικά και ειδικότερα ο Έλλην Άνθρωπος βρίσκεται στο επίκεντρο της Ελληνικής Κοσμοθεωρίας, αφού αυτός αποτελεί το πνεύμα και την σάρκα της κοινωνικής ζυμώσεως.

Είναι συνεπώς καταφανής η ύπαρξη και ο συσχετισμός των ρόλων μεταξύ των δύο κορυφαίων δομικών πολιτειακών οργανισμών. Από την μια πλευρά ο προΰπάρχων, γενεσιουργός και ακατάλυτος παράγοντας Έθνος που στηρίζεται στην κοινή καταγωγή και την κοινή πολιτισμική παρουσία και από την άλλη πλευρά το Κράτος που αποτελεί τον διεκπεραιωτή των εντολών και απαιτήσεων του Έθνους. Το μεν Έθνος εξαπλώνεται ασύνορα όπου υπάρχουν Έλληνες πολίτες και εξυπηρετείται το κοινό συμφέρον του Παγκόσμιου Ελληνισμού, το δε Κράτος αποτελεί την μητροπολιτική βάση του Έθνους με σαφή γεωγραφικό προσδιορισμό που η όποια τροποποίησή του μπορεί να κατευθυνθεί μόνο αυξητικά και ποτέ προς τα κάτω.

Ωστόσο αυτές οι βασικές δομικές συντεταγμένες και κυρίαρχες απόψεις της Ελληνικής Πολιτικής Σκέψεως αγνοούνται συστηματικά τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα στις μέρες μας παραβιάζονται απροκάλυπτα από πολιτικούς άρχοντες με τάσεις συγκεντρώσεως ιδιοτελούς και άκοπου πλουτισμού. Πλουτισμός που συχνά συνοδεύεται από δοτές εξουσίες και συμβατικές υποχρεώσεις νεοταξικών συμφερόντων. Με την εργολαβική προπαγάνδιση και ωραιοποίηση των κυβερνητικών πεπραγμένων κατά τρόπο αλαζονικό και αυτάρεσκο.

Ο καταιγισμός των «αποκαλύψεων» εκ μέρους της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως διαθέτει έντονα το στοιχείο της καθοδηγήσεως. Οι εν λόγω «αποκαλύψεις» ελέγχονται όχι τόσο για την αλήθεια του περιεχομένου όσο για τα αίτια της μέχρι πρότινος συγκαλύψεως από τα λεγόμενα μεγάλα κόμματα και τα κίνητρα των όψιμων αποκαλυπτηρίων δεδομένων παθογενειών που αποτελούν την φύση του Εξουσιαστικού Συστήματος. Οι διαπιστωμένες πλέον «αταξίες» σε μια ψηφοφορία που αφορούσε την μεταβολή του καταστατικού χάρτη της χώρας, του Ελληνικού Συντάγματος που κάποιοι μεθοδεύουν την μετατροπή του σε «ευρωπαϊκό», με την σκυταλοδρομία ψηφοδελτίων και την αιωρούμενη καταγγελία περί νοθεύσεως βουλευτικής βουλήσεως καταδεικνύουν την επικίνδυνη διοικητική ανευθυνότητα των βουλευτών των κομμάτων εξουσίας. Ανευθυνότητα που μετατρέπεται σε δυνάμει δουλικότητα προς τρίτους όταν δεν ερωτάται η γνώμη του λαού για ζητήματα που άπτονται της νομικής και πολιτικής αυτοτέλειας του Έθνους και του Λαού.

Η συνύπαρξη της πολιτικής και της επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν είναι ξένο σώμα του πολιτικάντικου περιβάλλοντος. Και πάντως δεν έχει μόνο την γνωστή μονοδιάστατη διαδρομή του χρήματος από τον χορηγό στον «εθνοσωτήρα». Το επιχειρηματικό δαιμόνιο εισβάλλει και απευθείας στον «λαϊκό» αντιπρόσωπο, παρέχοντας του ανέσεις για λίγους και πρόσθετες δυνατότητες που τον θέτουν σε απόσταση ασφαλείας από τους άλλους συναδέλφους του. Το άφθονο χρήμα είναι δομικό στοιχείο ενός εξόχως κεφαλαιοκρατικού συστήματος. Αρκεί ο πολιτικός επιχειρηματίας να έχει τρανές πλάτες και υπάκουες διαθέσεις. Βέβαια δεν υπάρχει χώρος ούτε για κατανόηση του λαϊκού προβληματισμού ούτε για αντικειμενικότητες και συναφείς ευαισθησίες.

Η κομματική πειθαρχία που μπορεί να αλλοιώσει ψήφους και συνειδήσεις και η οικονομική ισχύς των εμπλεκόμενων μερών θα ήταν μέσα επιβολής άνευ ουσιαστικής αξίας αν δεν συνοδεύονταν από τους μηχανισμούς διαμόρφωσης γνώμης που συνιστούν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ή επί το ουσιαστικότερο Επιρροής. Ο πολιτικός μετέρχεται πολλές φορές το δημοσιογραφικό βήμα προκειμένου να γνωστοποιήσει θέσεις και απόψεις, πράγμα που σίγουρα είναι θεμιτό. Αυτό που δεν είναι θεμιτό είναι να παγιώνει ένα δημόσιο βήμα ως μέσο έκφρασης αποκλειστικού πολιτικού λόγου σε βάρος άλλων φωνών ή θέσεων. Ενέργεια που μπορεί να επιτευχθεί είτε μέσω συγγενικών δεσμών είτε μέσω διαπροσωπικών σχέσεων που συναντώνται στην επιδίωξη εξυπηρετήσεως προβάλλοντος και προβαλλομένου.

Υποταγή, χρήμα για λίγους και ημετέρους και προπαγάνδα αποτελούν την ταυτότητα και τον ορισμό της περίφημης Αστικής μας «Δημοκρατίας», όπου ο λαός μας αντιμετωπίζεται ως μάζα ψηφοφόρων σε κατάσταση αφωνίας και η πολιτική ως χρυσοφόρος επένδυση. Το ξεγύμνωμα της Καθεστηκυίας Τάξεως που μας προσφέρει η αλαζονεία της για λόγους αποπροσανατολισμού του λαού δίνει σ’ αυτόν και την Εθνικοκοινωνική Παράταξη την ιστορική ευκαιρία για την αντεπίθεση και την ανατροπή της υφιστάμενης κατάστασης. Στην δική μας Μεγάλη Ελλάδα η υποταγή θα αντικατασταθεί από την Κοινωνική Αλληλεγγύη και την Συνεργασία των Τάξεων, το χρήμα θα αντικατασταθεί από την Κοινωνική Δικαιοσύνη και Ευημερία και η προπαγάνδα θα δώσει την θέση της στην Πίστη προς το Έθνος.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΗ Δ/ΝΣΗ: http://karachalios-spiros.blogspot.com