ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ.

ΑΘΗΝΑ 22-9-2008.

Η διαχείριση των ζητημάτων της Πολιτείας, οιασδήποτε φύσης, και η απόδοση θετικής αποτελεσματικότητας έχει σαν απαραίτητη προϋπόθεση την δημιουργία αρραγούς εσωτερικού μετώπου. Η κοινωνική συνοχή επιτυγχάνεται με την σειρά της με την επίλυση του βιοποριστικού προβλήματος και την εξασφάλιση κλίματος ασφάλειας προς τους πολίτες. Αυτή η κανονική τάξη πολιτικών πραγμάτων καταλήγει στην κορυφή της εξουσιαστικής πυραμίδας που αποτελεί η προσήλωση στην Εθνική Κοινότητα.

Αυτή η ιδεατή εικόνα πολιτειακής συγκρότησης εγκαταλείπεται στον σύγχρονο καιρό των διακρατικών ενώσεων και συνεργασιών με ανταλλάγματα και αντισταθμιστικά οφέλη που οδηγούν μέσα από παραπειστικά δέλεαρ στην πτώση του κυρίαρχου Εθνικού Κράτους και την επιβολή των ανοιχτών συνόρων της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Οι δε ενώσεις και οργανισμοί της νέας παγκόσμιας πολιτικής πραγματικότητας που υποτίθεται ότι συγκροτούνται με γεωγραφικά κριτήρια, αναπτυξιακές προοπτικές και αμυντικούς προσανατολισμούς καθίστανται ενεργούμενα του διεθνιστικού παράγοντα που κομίζουν για λογαριασμό του πολιτικά δεσμά και κοινωνικές ομηρίες.

Το μεταβατικό στάδιο της καθόδου των «ισχυρών» που τώρα καλείται ψυχροπολεμικό περιβάλλον δύναται να αποτελεί στην ουσία τον πρόλογο και την προετοιμασία μιας γενικευμένης συρράξεως υπαγορευόμενης από το αρχέγονο ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Μία απλή ιστορική ανασκόπηση στα γεγονότα της προηγούμενης μεγάλης και γενικευμένης συρράξεως φτάνει για να μας υπενθυμίσει αμέσως ότι της εκδηλώσεώς της είχε προηγηθεί μια δεκαετία οικονομικής εξαχρείωσης και φτώχιας, περίοδος που έμεινε στην ιστορία ως μεγάλο οικονομικό κραχ. Με αφετηρία και πάλι τις ΗΠΑ και διασπορά στον υπόλοιπο κόσμο.

Τώρα όμως οι συνθήκες είναι διαφορετικές και τα επίχειρα της αιχμαλωσίας εθνών και λαών απείρως σκληρότερα. Οι πολιτικές αψιμαχίες στο κοινωνικό και οικονομικό πεδίο μοιάζουν με την προγύμναση των μονομάχων πριν από την αρχή της μητέρας των μαχών. Η διαφορά όμως με όλες τις άλλες ιστορικές περιόδους, ακόμη και τις κορυφαίες του εικοστού αιώνα, είναι ότι η λάθος εκτίμηση ή η ηγετική παράνοια ενός κρατικού εταίρου ή συνασπισμού δυνάμεων συσσώρευε χρέη και ζημίες στον πολιτικό λογαριασμό των υπευθύνων προσωπικοτήτων και των κρατικών τους υποδομών. Στην σημερινή πραγματικότητα η επιβολή κανόνων και συμπεριφορών προς τα κράτη – μέλη των ενώσεων και συμμαχιών σέρνει τις εθνικές κυριαρχίες στον αφανισμό με τα επί μέρους εθνικά αντανακλαστικά απονευρωμένα.

Κανείς δεν πίστευε ότι οι ΗΠΑ θα ενεπλέκονταν στην δίνη ενός χρηματοπιστωτικού τυφώνα και θα εμφάνιζαν εσωτερική διάσταση απόψεων σε κάποια ζητήματα. Τα δε αντίδωρα της λαθρομετανάστευσης και του πολυπολιτισμού τα έχουμε αισθανθεί στην πλάτη μας πολλαπλώς. Τώρα όμως τα βλέπουμε να επεκτείνονται σε κράτη ισχυρά, με τελευταίο θύμα την Ιταλία. Επιπροσθέτως το θαλάσσιο διαμετακομιστικό εμπόριο γνωρίζει παλαιές πειρατικές «δόξες» σε ζώνες και διαδρομές φαινομενικά αθώες, που ωστόσο συνδέονται με γεωγραφικές στοχεύσεις και κρατικούς απομονωτισμούς από τους εξουσιαστές του ολέθρου. Είναι η στιγμή εκείνη που ενώ η Ελλάς θα έπρεπε να κάνει την φυγή προς τα εμπρός δραπετεύοντας από το διεθνές δεσμωτήριο, βυθίζεται από ντόπια αθύρματα και περικυκλώνεται από εθνικούς κινδύνους.

Στις ΗΠΑ, στην έδρα του παγκόσμιου καπιταλισμού, τραπεζικοί και χρηματιστηριακοί οργανισμοί με πολυετή εμπειρία και ικανά αποθεματικά βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με την ανυπαρξία ρευστότητας, την επενδυτική ένδεια και την μετοχική κατρακύλα. Τελευταίο κρούσμα αφορά την άλλοτε κραταιά Morgan Stanley, η οποία φέρεται να διαπραγματεύεται την πώληση μεγάλου μεριδίου σε κινέζικη εταιρία και τη συγχώνευση σε έτερο τραπεζικό οργανισμό. Παράλληλα στο πολιτικό σκηνικό νέα δεδομένα θα μπορούσε να επιφέρει στο ζήτημα των Σκοπίων η τοποθέτηση Κίσσινγκερ ότι η Ελλάς έχει ιστορικά δικαιώματα στο όνομα Μακεδονία. Και αυτό από τον γκουρού της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής που δεν διαθέτει φιλελληνικό παρελθόν. Η Ελλάς όμως κωφεύει και αναγνωρίζει κοσοβάρικα διαβατήρια την ώρα που το πληγωμένο θηρίο προσπαθεί να βρει διεξόδους από την μέγγενη του νεοταξικού αφεντικού του.

Στην Ιταλία της διακυβέρνησης Μπερλουσκόνι η εμπλοκή Αφρικανών μεταναστών στις σκοτεινές διαδρομές της παρανομίας και της πώλησης ναρκωτικών αποδεικνύεται από την δολοφονική επίθεση που δέχθηκαν έξι ομοεθνείς τους κατά τρόπο που μαρτυρά την παρουσία της ιταλικής μαφίας. Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν οι Αστυνομικές Αρχές της Νάπολης, ενώ η αύξηση της εγκληματικότητας μαζί με την απώλεια εργασιακών θέσεων και την νόθευση των πληθυσμιακών συνθέσεων από τους λαθρομετανάστες μαστίζουν το σύνολο σχεδόν των ευρωπαϊκών κοινωνιών.

Επιπλέον στον θαλάσσιο χώρο ανοιχτά της Σομαλίας εκδηλώθηκε απόπειρα πειρατείας από βαριά οπλισμένα άτομα σε βάρος ελληνόκτητου φορτηγού πλοίου με σημαία Λιβερίας που κατευθυνόταν στο Ιράν όπου και θα ξεφόρτωνε φορτίο σιταριού. Η πειρατεία απετράπη με την παρέμβαση του πληρώματος, ενώ σημειώνεται ότι στην ίδια περιοχή λίγες ώρες πριν είχε καταληφθεί κι άλλο πλοίο ελληνικών συμφερόντων.

Είναι φανερό λοιπόν ότι η διάκριση των εθνών δεν είναι ανάμεσα σε ισχυρά και μη, αλλά σε ελεύθερα και εξαρτημένα. Και η καταλληλότητα πολιτικών προσώπων και δυνάμεων δεν προσδιορίζεται από δήθεν δημοκρατικές ευαισθησίες, αλλά από το πάθος και το πνεύμα αυτοθυσίας για την κατάκτηση των εθνικών στόχων και την πλήρωση των κοινωνικών αναγκών. Η Εθνικοκοινωνική πρόταση προβάλλει την ανάδειξη μιας άλλης διακυβέρνησης που θα αναδεικνύει την συμμαχία του Κράτους με τον πολίτη για την ανάδειξη του Έθνους δίχως εξωτερικές παρεμβάσεις και εσωτερικούς διαχωρισμούς.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΗ Δ/ΝΣΗ: http://karachalios-spiros.blogspot.com