ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΔΟΤΙΣΜΟΙ ΣΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ.

ΑΘΗΝΑ 17-9-2008.

Η εσωτερική πολιτική σκηνή τελεί σε αναβρασμό. Κατηγορίες εκτοξεύονται καθημερινά, σκανδαλισμοί και ατοπήματα δημιουργούν αλγεινές εντυπώσεις, υπουργικές καρέκλες κενώνονται. Βουλευτές της αντιπολιτεύσεως επιδίδονται στην αποκάλυψη απόκρυφων κυβερνητικών αμαρτιών και οι «αντάρτες» της συμπολιτεύσεως συνδράμουν την περαίωση του όλου έργου. Είναι βέβαια σωστό και φρόνιμο να σημειώνονται οι συνταγματικά προβλεπόμενες και κυρίως κοινωνικά οφειλόμενες διορθωτικές παρεμβάσεις, αρκεί να μετουσιώνονται σε εναλλακτικές πολιτικές. Διότι τα προβλήματα της χώρας δεν είναι απλά γεννήματα κομματικών και προσωπικών επιλογών αλλά και απόρροια ιδιοτελών επιδιώξεων, δοτών εξουσιών και αλλοτρίως καθοδηγούμενων αποφάσεων.

Τα προσχήματα πλέον είναι άχρηστα. Οι μάσκες της υποκριτικής εξουσίας έχουν πέσει ολοκληρωτικά. Ο λαός αντιλαμβάνεται πια την ανερμάτιστη απληστία και τον νεοραγιαδισμό των σύγχρονων φαναριωτών. Οι ελπίδες και η ανοχή απέναντι στην παρούσα καθεστηκυία τάξη σαπίζουν μαζί με τα ψεύτικα οράματα που καλλιεργήθηκαν. Τα πράγματα αλλάζουν δραματικά από την στιγμή που υπεισέρχεται ο εξωτερικός παράγοντας και διακυβεύεται η Εθνική κυριαρχία.

Η κομβική γεωστρατηγική θέση της χώρας, τα γεωπολιτικά της πλεονεκτήματα και οι ανεκμετάλλευτοι φυσικοί πόροι απαιτούν διαχειριστική δεινότητα από αναστήματα με υψηλό πολιτικό εκτόπισμα και εθνικό συναίσθημα. Προσωπικότητες με αυτοτέλεια βούλησης και ηρωικό τρόπο σκέψης και δράσης, αφού οι εξωτερικές υποθέσεις της Πατρίδος μπορούν να δημιουργήσουν κινδύνους σε επίπεδο προσωπικού κόστους. Κόστος που, αν χρειαστεί, οφείλεται να αναληφθεί προκειμένου να διασωθεί και να ανυψωθεί το Έθνος.

Η Ελλάς παραδοσιακά αντιμετωπίζει την καταγραφή έντονων διπλωματικών ζυμώσεων στις επαφές της με τα όμορα κράτη. Τα αίτια των προκλήσεων σχετίζονται τόσο με τις παράλογες διεκδικήσεις των γειτόνων όσο και κυρίως με τις παρεμβάσεις ξένων κέντρων αποφάσεων που ορέγονται τον έλεγχο της χερσονήσου του Αίμου. Αλλά η παρουσία της Πατρίδος μας και η προοπτική μιας μελλοντικής της ανακάμψεως δεν βολεύει τους ανέντιμους σχεδιασμούς του υπερεθνικού νεοταξισμού. Η δε απώλεια του λαϊκού ερείσματος και η συρρίκνωση της επιρροής των ντόπιων κομματικών του εταίρων ανεβάζει τον βαθμό δυσκολίας επιτεύξεως των ανθελληνικών μεθοδεύσεων.

Βασικό ερώτημα παραμένει αν και εφόσον η δεδομένη κρίση του πολιτικού συστήματος έχει προκαθοριστεί να βρει την επίπλαστη λύση της στην μετάβαση σε μια δήθεν χρήσιμη οικουμενική διακυβέρνηση συλλογικών ευθυνών. Η διολίσθηση της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τα προβλήματα της καθημερινότητας επεκτείνεται στην εξόχως εκτραχυμένη αβεβαιότητα που διακρίνει τις εξωτερικές σχέσεις της χώρας. Η παράλληλη κορύφωση των υποτιθέμενων διαδικασιών επίλυσης τόσο του σκοπιανού όσο και του κυπριακού ζητήματος δημιουργούν ταυτόχρονες ανάγκες με διαφορετικές ωστόσο συμπεριφορές από την σημερινή Ελληνική Πολιτεία.

Οι πολιτικές αποφάσεις που θα ληφθούν κουβαλούνε μέγιστο φορτίο ευθύνης που κανένα κόμμα δεν επιθυμεί να αναλάβει κατά αποκλειστικότητα. Ο κ. Νίμιτς προτείνει για τα Σκόπια το όνομα Β. Μακεδονία με παραλλαγές, ενώ εμφανίζεται να μας κάνει τη «χάρη» να μπορούν και οι δύο χώρες να χρησιμοποιούν τη «μακεδονική εθνότητα» και τη «μακεδονική γλώσσα»! Οι εν λόγω ευθείες προσβολές για την Ελλάδα περιλαμβάνονται στο επίσημο κείμενο της Δέσμης Ιδεών του ανεκδιήγητου διαμεσολαβητή με την περαιτέρω αναφορά στην ελληνική υποχρέωση να υποστηριχθεί η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δηλαδή μας ζητούν να προχωρήσουμε παραπέρα την ούτως ή άλλως μειοδοτική διαπραγμάτευση περί σύνθετης ονομασίας και να θέσουμε το καρφί επί του σώματος της Ελεύθερης Μακεδονίας Μας, αφού ήδη οι περασμένες κυβερνήσεις άφησαν στα χέρια της σλαβικής προπαγάνδας την σκλαβωμένη Β. Μακεδονία Μας.

Στο ζήτημα της Κύπρου Μας σε μια κίνηση επίδειξης υπεροχής ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ταλάτ μας γνωστοποίησε κατάμουτρα ότι η ελληνοκυπριακή κυβέρνηση αποδέχεται την πολιτική ισότητα ελληνοκυπρίων και τουρκοκυπρίων, ενώ «προέβλεψε» ότι το περιουσιακό ζητούμενο θα αργήσει να βρει την λύση του. Προφανώς γιατί η τουρκική πλευρά θεωρεί ανεπιθύμητη την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους και επιθυμητό τον τουρκικό στρατό κατά δήλωση του ίδιου του Ταλάτ, που δικαιολογεί την καθυστερημένη κατ’ αυτόν εισβολή του Αττίλα. Η τουρκική εφημερίδα Μιλιέτ μάλιστα κάνει λόγο για τουρκοκυπριακό αίτημα ομοσπονδιακής κυβέρνησης με τέσσερις Ελληνοκύπριους και τρεις Τουρκοκύπριους και αναφέρεται σε τουρκικό ιδρυτικό κράτος με εκπροσώπηση κατά 1/3 στη Βουλή των Αντιπροσώπων. Η κυβέρνηση Χριστόφια σέρνεται με δουλική συμπεριφορά και δίχως σχέδιο στην οδό του αφελληνισμού της Κύπρου, ενώ η Κυβέρνηση των Αθηνών σιωπά ένοχα.

Είναι προφανές ότι η Ελλάς βρίσκεται σε ανθελληνικό κλοιό με την ευθύνη των ανίκανων πολιτικών διαχειριστών των τυχών της. Αυτό άλλωστε καταγράφεται και στις έρευνες της κοινής γνώμης, ανεξαρτήτως κομματικής πρωτοπορίας. Η Ελλάς όμως δεν είναι περιουσία κανενός ούτε το απορριμματοδοχείο της οικουμένης. Η δε Εθνική Κυριαρχία δεν μεταβάλλεται ή μη μόνον αυξητικά. Η γεωπολιτική παράμετρος, ο εθνοφυλετικός παράγοντας και το γεωοικονομικό μας πλεονέκτημα πρέπει να εφαρμοστούν άμεσα στην εξωτερική μας πολιτική. Η δυναμική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων στις αλησμόνητες πατρίδες του Ελληνισμού, η ενίσχυση της διεθνούς επιρροής του Έθνους μας και η εγχώρια ενεργειακή υπεροχή μέσα από ένα πλαίσιο συμφερουσών συμμαχιών και διεκδικητικών κινήσεων μπορούν να προσφέρουν την Ισχυρή Ελλάδα που δικαιούμαστε. Για την Εθνική και Κοινωνική Συνοχή των Ελλήνων.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΜΕΛΟΣ Ο. Κ. Ε ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΛΑ. Ο. Σ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com