ΟΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΤΗΣ…ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΟΙ…ΕΥΛΑΒΕΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΑΣ.

ΑΘΗΝΑ 11-9-2008.

Είναι κάποιες στιγμές που τα όρια ανάμεσα στο λειτούργημα της πολιτικής και την τέχνη της υποκριτικής καθίστανται δυσδιάκριτα. Ενίοτε δεν υφίστανται καν. Η πραγματικότητα με την φαντασία διαπλέκονται μοναδικά με το αποτέλεσμα να αφήνει άναυδο τον πολίτη - θεατή. Αλλά ακόμη και ο χαρακτήρας εκάστου ασχολίας μένει ουσιαστικά αδιευκρίνιστος, αφού παραμένει ερευνητέο το ερώτημα υπέρ ποιων συμφερόντων λειτουργεί η πολιτική και τίνος τέχνη θεωρείται. Είναι η τέχνη του κοινωνικά αναγκαίου και εθνικά σκόπιμου ή του εφικτού και αλλοτρίως υπαγορευόμενου; Επιπλέον η ιερή έννοια της Πίστης έχει πολλάκις χρησιμοποιηθεί και τσαλαπατηθεί.

Η μεγάλη ειδοποιός διαφορά εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο ηθοποιός πλάθει ή αναπαράγει το ήθος και τα δρώμενα που συνθέτουν την εποχή του, ψυχαγωγώντας και διαπαιδαγωγώντας τον θεατή. Ο πολιτικός δομεί εξ ολοκλήρου το ήθος συνεπικουρούμενος από κοινωνικές δυνάμεις που ελέγχει και διαμορφώνει τα δρώμενα σε μια σχέση εξάρτησης με το εξωτερικό περιβάλλον. O πολιτικός θα έπρεπε να ασχολείται με τον βιοπορισμό των πολιτών. Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο; Τεκμαίρεται το ενδιαφέρον του για τον πολίτη; Και ακόμη περισσότερο, οι παρεμβάσεις και οι κατευθυντήριες γραμμές προέρχονται από τους θεσμούς και τους πολίτες της Εθνικής Κοινότητας;

Πρέπει επιτέλους να διαχωριστεί και να αποκοπεί ο πολιτικαντισμός από την πολιτική. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνος ο ενδοτισμός στα κελεύσματα του ντόπιου και του παγκόσμιου Διεθνισμού για χάρη ενός αόρατου αλλά πραγματικού εξουσιαστικού χρίσματος που απλώς σκεπάζεται από δοτές και επιτηδευμένες δημοφιλίες μέσα από τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του Συστήματος. Επιπλέον είναι εξίσου επικίνδυνο να χρησιμοποιούνται θεσμικοί πυλώνες με ιστορική αξία για τον Αιώνιο Ελληνισμό προκειμένου να καλύψουν παρατυπίες και υπερβάσεις καθηκόντων, σε μια προσπάθεια ενδεχομένως να τραυματιστούν οι σχέσεις της ελληνικής κοινωνίας με τις παραδόσεις της.

Είναι φανερό ότι η διαχείριση των κοινών στερείται ολοκληρωτικά της πολιτικής παρεμβάσεως, της επενέργειας δηλαδή θέσεων και πράξεων προς όφελος των πολιτών. Ο κατήφορος λαμβάνει πανευρωπαϊκές διαστάσεις και η Ελλάς ακολουθεί δίκην φτωχού συγγενή. Μια απλούστατη και ξεκάθαρη εμπλοκή στους κόλπους της ΕΕ ήταν καθοριστική προκειμένου να διαφανεί ο προσχηματικός ρόλος και η πτωτική αξία της παρεμβατικής παρουσίας της άλλοτε Κραταιάς Ευρώπης. Η κρίση στον Καύκασο και οι λογικές ενέργειες της Ρωσίας για την προστασία των πληθυσμών της σε Ν. Οσετία και Αμπχαζία έναντι της αμερικανοκίνητης Γεωργιανής κυβέρνησης δεν έχουν πείσει ακόμη τους εξαρτημένους εταίρους μας για την αντικειμενική απόδοση του Δικαίου.

Όποιοι περίμεναν να αντικρύσουν στον βηματισμό της ΕΕ το αντίπαλο δέος και τον εξισορροπητικό παράγοντα απέναντι στην αμερικανονατοϊκή λαίλαπα πάγωσαν από την θλιβερή εικόνα της επισκέψεως στην Μόσχα. Μετά την ντροπιαστική καταδίκη της ρωσικής αναγνώρισης της Αμπχαζίας και της Ν. Οσετίας την στιγμή που δεν τηρήθηκε η πρακτική της παράνομης αναγνωρίσεως της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου, αλλά και δεν έχει επιδειχθεί η ίδια ευαισθησία έναντι της τουρκικής κατοχής στην Κύπρο μας, είναι τουλάχιστον αστείο το θέαμα να εμφανίζεται η ευρωπαϊκή τρόικα των κκ Σαρκοζί, Μπαρόζο και Σολάνα ως υπερήφανος τοποτηρητής της τάξεως. Αφενός μεν διότι τα νεοταξικά αποκαλυπτήρια έχουν ολοκληρωθεί, αφετέρου δε έχει παρέλθει και το τελευταίο ίχνος της παλιάς Σοβιετίας και στην θέση της έχει ορθώσει το ανάστημά της η ρωσική μηχανή που ξέρει να χρησιμοποιεί καταλλήλως την δύναμη και τους ικανούς ανθρώπινους και φυσικούς πόρους. Οι Ρώσοι αρνούνται την παρουσία των «αντικειμενικών» παρατηρητών και επιμένουν να θέσουν σε προστατευτική ομπρέλα τους ανθρώπους τους στις νέες δημοκρατίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της… Ευρώπης στις διαπραγματεύσεις δεν είχαν καν την ευφυΐα να διαλέξουν άλλη ρητορική απ’ αυτή του υπερατλαντικού αφέντη τους.

Πως λοιπόν μπορούμε να περιμένουμε διαφορετική συμπεριφορά από τους ενταύθα ομογάλακτούς τους; Που προσπαθούν τάχα μου να διοικήσουν την χώρα μέσω σκανδάλων εμπλέκοντας ακόμη και την εκκλησία μέσω της Μοναστικής Κοινότητας Βατοπεδίου. Κι αυτό για πολλοστή φορά. Έτσι, για να αποδείξουν πόσο αθεόφοβοι είναι. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ένας ιερωμένος εξαιρείται των ανθρωπίνων αδυναμιών και απαλλάσσεται των σοβαρών του υποχρεώσεων. Όμως η χρονική παλαιότητα και η διακομματική διαχείριση μιας αβέβαιης συναλλακτικής διαδικασίας και αγοραπωλησίας και πολύ περισσότερο η διατήρηση του αδιευκρίνιστου των σκοτεινών σημείων της υπόθεσης αναφορικά με την συγκεκριμένη Μονή αυξάνει τις ευθύνες της πολιτικάντικης ηγεσίας. Το εν λόγω θέμα, όπως αποκαλύπτεται, ακουμπά τις κυβερνήσεις και των δύο κομμάτων, με την πλειοψηφία του διαδικαστικού χρόνου να αφορά την παρούσα κυβέρνηση. Είναι πολύ βολική η μεταβίβαση του μεσιτικού ρόλου γύρω από την υπόθεση των εκτάσεων του ολυμπιακού χωριού στην ιερά κοινότητα. Είναι όμως υπαρκτή η ανικανότητα των ταγών να αξιοποιήσουν προς όφελος της κοινωνίας την δημόσια περιουσία.

Επιτέλους ο Ελληνισμός και η Ελληνοορθοδοξία δεν αξίζουν απαξιωτικές συμπεριφορές, υπόγεια χτυπήματα και δεσμά ομηρίας. Χρειαζόμαστε αναμφισβήτητα ηγέτες με πατριωτικό φρόνημα και πίστη στα υψηλά πεπρωμένα της Φυλής που έχουμε ταχθεί από τον Θεό και τους Πατέρες του Ελληνικού Γένους. Με μια Ελλάδα Ισχυρή και την Ορθοδοξία μπροστά στις επάλξεις. Στη γραμμή που χαράζει ο Γ. Καρατζαφέρης και ο ΛΑ. Ο. Σ.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΜΕΛΟΣ Ο. Κ. Ε ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΛΑ. Ο. Σ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com