ΓΑΛΛΙΑ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΑΣ

ΑΘΗΝΑ 3-11-2008.

Αποτελεί μέρος της ανθρώπινης φύσης η περιήγηση σε διάφορους τόπους και η διάδοση νέων συνηθειών και πολιτιστικών συμπεριφορών. Δεν θα μπορούσε να διαπιστωθεί αλλιώς αυτή η πραγματικότητα, αφού πρώτοι επιδόθηκαν σ’ αυτές τις διεθνείς επισκέψεις οι προπάτορές μας από τα βάθη της αρχαιότητας, διαδίδοντας τον ελληνικό πολιτισμό και δημιουργώντας νέες εστίες ελληνικής παρουσίας που διατηρούν ακέραια και σήμερα την ελληνικότητά τους. Αυτή είναι η γόνιμη και θετική πλευρά της πληθυσμιακής μετακίνησης που βασίζεται στην αμοιβαιότητα προθέσεων συνεργασίας των λαών και την ύπαρξη ενός υγιούς πολιτισμικού υπόβαθρου.

Ωστόσο από την πρώιμη ακόμη εποχή των ελληνικών πόλεων κρατών τα μεταναστευτικά ρεύματα διέπονταν από κανονισμούς καλής λειτουργίας και σκοπούς εξυπηρετήσεως που τηρούνταν απαρέγκλιτα. Η δομική συγκρότηση του φαινομένου προκειμένου να εξασφαλιστεί η χρηστική λειτουργία του απέναντι στον πολιτειακό υποδοχέα ενισχύθηκε με σαφείς οριοθετήσεις και διαχωρισμούς που διασφαλίζουν τα συμφέροντα του σύγχρονου Εθνικού Κράτους. Διαχωρισμούς που έχουν να κάνουν με την νόμιμη και την παράνομη μετανάστευση, την ειλικρινή και την δόλια μεθόδευση, το προσφερόμενο έργο και την διασάλευση της κοινωνικής τάξης, την σύναψη συμμαχικών διακρατικών σχέσεων και την ασύμμετρη κατακτητική επιβουλή.

Στο ζωτικό ζήτημα του χαρακτήρα των μεταναστών είναι εξαιρετικά χρήσιμο το παράδειγμα της αντίστοιχης οργανωτικής δομής που ίσχυε στις ελληνικές πόλεις κράτη και πως αυτές αντιμετώπιζαν τα αντίστοιχα ζητήματα μετακίνησης πληθυσμών στις μεταξύ τους σχέσεις. Σε διαφορετικό φυσικά επίπεδο, διότι η μετοίκηση έχει κάποια χαρακτηριστικά που απέχουν πολύ από την σημερινή αποτρόπαια έκφανση της παγκοσμιοποιημένης μετανάστευσης του κέρδους, της απάτης και της σιωπηλής εισβολής. Παρόλα αυτά είναι ενδεικτικό ότι ο Κορίνθιος επισκέπτης της Πόλεως των Αθηνών δεν έπαιρνε την αθηναϊκή υπηκοότητα, παρείχε συγκεκριμένο έργο και δεν γινόντουσαν τα παιδιά του Αθηναίοι Πολίτες απλά και μόνο επειδή τύχαινε να γεννηθούν στην Αθήνα.

Τα μέτρα ελέγχου και σωστής διαχείρισης της μετανάστευσης εξακολούθησαν να συγκεντρώνουν την προσοχή των πολιτικών αρχών του Εθνικού Κράτους στην βάση διατήρησης της εθνικής ταυτότητας. Τα πράγματα αρχίζουν να αλλάζουν δραματικά με την επινόηση της πολιτικής μεταβολής της Νέας Τάξεως Πραγμάτων και της αποσυνθέσεως των παραδοσιακών κρατικών δομών. Η επώδυνη πρόσμειξη των λαών και η κεντρική εξουσιαστική ποδηγέτηση των εθνών υπηρετούν την ομογενοποίηση της ανθρωπότητας κάτω από το σκήπτρο μιας διεθνιστικής ηγετικής ελίτ. Και φυσικά ένα τέτοιο πολιτικό περιβάλλον δεν χρειάζεται πατριώτες ηγέτες, εθνικά σύνορα, εθνικές κυριαρχίες και οικονομίες.

Κατά συνέπεια έπρεπε σύμφωνα με τους νοσηρούς νεοταξικούς νόες να μεταστραφεί και να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και η μεταναστευτική διαδικασία. Η φτώχεια, οι αντιλαϊκές πολιτικές, οι κοινωνικές συγκρούσεις, οι παράλογες διεκδικήσεις εδαφικών και ιστορικών δικαιωμάτων, οι προσπάθειες αλλαγής του χάρτη αποτελούν το εξαγώγιμο προϊόν αυτής της νέας διαδικασίας.
Η μεγάλη πλειοψηφία των εισερχομένων πολιτών γίνεται με παραβίαση της σχετικής νομοθεσίας. Γιατί βέβαια νόμοι υπάρχουν που είτε δεν εφαρμόζονται είτε καπελώνονται από άλλους βολικότερους για τον Νεοταξισμό νόμους και παραθυράκια. Αν κάποιος απορεί πως γίνεται να υπερέχει η παράνομη της νόμιμης μετανάστευσης, αρκεί να σκεφθεί την έλλειψη χρημάτων στα χαμηλά λαϊκά στρώματα που τροφοδοτούν την λαθρομετανάστευση και τα υψηλά κόμιστρα που αποπληρώνονται για την μετάβαση στους «επίγειους παραδείσους». Το οικονομικό κενό συμπληρώνεται απ’ ευθείας από τα ταμεία του Διεθνιστικού Νεοταξισμού και τις σχετικές διακρατικές επιδοτήσεις.

Έτσι λοιπόν η σύγχρονη μετανάστευση, ουσιαστικά εκτοπισμένη από την λαθρομετανάστευση, κομίζει σήμερα στο Εθνικό Κράτος τα ολέθρια επίχειρα της διάρρηξης του εθνολογικού ιστού και της κοινωνικής συνοχής, ενώ διαμορφώνει επιπλέον και τεχνητές μειονοτικές πληθυσμιακές ομάδες που δύνανται να λειτουργήσουν σαν πέμπτη φάλαγγα σε βάρος της εδαφικής ακεραιότητας του Έθνους υποδοχέα. Αυτά τα φαινόμενα έχουν εντοπιστεί και ωθούν τα κράτη πλην της Ελλάδος στη λήψη άμεσων διορθωτικών μέτρων.

Στην Γαλλία ο αριθμός των απελαθέντων αλλοδαπών κατά τους πρώτους εννιά μήνες του 2008 είναι μεγαλύτερος από τον συνολικό αριθμό των απελαθέντων κατά το 2007. Η πολιτική που ακολουθεί ο Γάλλος υπουργός μετανάστευσης Ορτφέ αποσκοπεί στην ενθάρρυνση της επαγγελματικής μετανάστευσης και τον περιορισμό της μετανάστευσης για την επανένωση οικογενειών. Σημαντική πρωτοβουλία μάλιστα του Γάλλου υπουργού είναι η υποχρέωση όσων μεταναστών θέλουν να ενωθούν με τις οικογένειές τους να περνούν ένα πολιτιστικό τεστ στις χώρες προέλευσης και να έχουν τις απαραίτητες βάσεις στα γαλλικά. Η μετανάστευση οφείλει να διασταυρώνει πολιτισμούς ανώτερους που σέβονται την ηθική και κοινωνική τάξη των Εθνικών Κρατών.

Η μεταναστευτική πολιτική που πρεσβεύει ο Ελληνικός Εθνικός Κοινωνισμός επιτάσσει την ικανοποίηση των ουσιαστικών αναγκών του Κράτους και των πραγματικών συμφερόντων του Ελληνικού Έθνους. Επιτρέπεται η είσοδος όσων αλλοδαπών εργαζομένων χρειάζονται στις εργασίες που παρουσιάζουν ανάγκες και εφόσον ο ποινικός και υγειονομικός έλεγχος είναι ευνοϊκός, με τις προϋποθέσεις ότι αφενός δεν πλήττεται ούτε ένας Έλληνας εργαζόμενος και αφετέρου τα Κράτη προέλευσης των μεταναστών δεσμεύονται από σχέσεις συμμαχίας και φιλίας με το Κράτος υποδοχέα βάσει διακρατικών συμφωνιών. Οι μετανάστες παραμένουν όσο διαρκεί το έργο τους και μόνο και διέπονται από τους νόμους περί αλλοδαπών. Γιατί η Ελλάς ανήκει μόνον στους Έλληνες και την Εθνική Εργατική Τάξη.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/