ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ

ΑΘΗΝΑ 13-3-2008.

Ο Ελληνισμός είναι ιερή και ανεκτίμητη έννοια που διέρχεται από ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Τα θεσμικά στηρίγματα και οι στρατηγικοί πυλώνες του σήμερα έχουν υποστεί πλήγματα που σχετίζονται κυρίως με τη δύναμη του λόγου και της παρεμβατικότητας τους. Ο γνώριμος Σιωνιστικός Νεοταξισμός επιθυμεί την απομόνωση του Ελληνικού λαού και τον διασυρμό του με ξένες και εθνοκτόνες επιλογές.

Αναμφίβολα η Ορθοδοξία έχει να επιδείξει σημαντική παρουσία στη ζωή του Ελληνικού Έθνους. Η Εκκλησία μας έχει σταθεί ακλόνητος στύλος του λαού σ’ όλες τις ιστορικές περιόδους και έχει προσφέρει πολυσήμαντο έργο. Είναι το ασφαλές λιμάνι κάθε πιστού από τις κακουχίες, το εργαστήρι κατεργασίας του Θείου Λόγου, η πνευματική Μητέρα και Τροφός αλλά και ο Θεόσταλτος οργανισμός που δεν δίστασε υπό τις πλέον δύσκολες περιστάσεις να αναλάβει Εθναρχική δράση.

Η ιστορία του Ελληνικού Έθνους στέκει αδιάψευστος μάρτυρας των αγώνων του Τιμίου ράσου. Ένα ράσο που διαμορφώθηκε πολλές φορές σε εγερτήριο λάβαρο και πανεθνικό σύμβολο. Ο Ιερός μας Κλήρος βρισκότανε ανέκαθεν στο σημείο εκείνο που τον καλούσε η περίσταση. Στην εκκλησιά με το ευαγγέλιο, στο κρυφό σκολειό με το αναγνωστικό της ελληνικής γλώσσας, στο μπαρουτοκαπνισμένο μετερίζι με το όπλο στο χέρι για τη λευτεριά της πατρίδος. Ποτέ δεν κρύφθηκε απέναντι στον τύραννο, είτε ξένος εισβολέας ήταν αυτός είτε εδώδιμος σάρακας.

Ατελείωτα τα ονόματα των εκκλησιαστικών μας ανδρών που πέρασαν στην αιωνιότητα χάριν της Πατρίδος. Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος ο Ε’, Αθανάσιος Διάκος, Παπαφλέσσας, Επίσκοπος Σαλώνων Ησαίας και πλείστοι όσοι. Η Αλαμάνα και το Μανιάκι μετατράπηκαν σε κάστρα της Εθνάρχουσας Εκκλησίας και σε σύγχρονες Θερμοπύλες. Όσες φορές το Έθνος ήταν έτοιμο να λυγίσει, ο από μηχανής και από Αιώνων Θεός των Ελλήνων έπεμπε το σωτηριώδες μήνυμα διά των εκπροσώπων Του και ποιμένων της Μεγάλης Ελλάδος.

Αλλά και μετέπειτα στους δύσκολους χρόνους του μακεδονικού αγώνος, διά πυρός και σιδήρου αγωνίστηκαν οι ιερείς μας ως ακατάλυτοι λέοντες και στρατιώτες του Ελληνικού Έθνους κόντρα στη λογική του ραγιά που τηρούσε το υπάκουο κυβερνείο και τις εντολές που ενεχειρούσε ο μισελληνικός εξωτερικός παράγοντας, με γνώμονα ένα και μόνο σκοπό: την διατήρηση της Πίστεως των Ελλήνων και την λευτεριά της Ελλάδος, αλλά και την ενσωμάτωση των υπόδουλων αδελφών μας στην Μητέρα Ελλάδα. Ποιος μπορεί να λησμονήσει τον αποκαλούμενο και Παπαφλέσσα της Λέσβου, ένεκα της καταγωγής του, Επίσκοπο Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη που τόσο λάτρεψαν οι πονεμένοι αδελφοί μας του Μακεδονικού Ελληνισμού και μίσησαν οι δολοφόνοι Βούλγαροι Κομιτατζήδες. Ποιος μπορεί να σβήσει από την εθνική μνήμη τον Ποιμενάρχη και Εθνεγέρτη Μακαριστό Μητροπολίτη Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης Σεβαστιανό που αγωνίστηκε με ακοίμητο πάθος υπέρ της ελληνικότητας της Β. Ηπείρου και της περιφρουρήσεως της Ελληνοορθοδοξίας στα μαρτυρικά και άγια χώματα, εκεί ακριβώς που αγωνίστηκε ο εθνομάρτυρας Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, για τις ίδιες ακριβώς αξίες.

Ποιος αληθινός Έλληνας και Ορθόδοξος μπορεί να λησμονήσει τον Εθνάρχη και ακοίμητο φρουρό της Πατρίδος Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάντων των Ελλήνων Χριστόδουλο. Τον υπέρλαμπρο επίγειο φωτοδότη του Ελληνισμού που επέλεξε τον δικό του Γολγοθά προκειμένου να αποδώσει τις δέουσες τιμές στο Μεγάλο Θεό και Πατέρα ημών, προσφέροντας παράλληλα τον ευατό του θυσία και ολοκαύτωμα στον πεδίο της τιτανομαχίας ενάντια σε εκείνους που επιζητούν την πνευματική σκλαβιά και το φυσικό εν συνεχεία τελείωμα του Γένους μας. Οι Αλησμόνητες Πατρίδες επανήλθαν στη ζωή του αχρείου και ραθυμούντος κρατικού μηχανισμού. Όπως πάντα, οι τρανοί ήρωες του ελληνισμού προπορεύονται και το κράτος των νεοταξιτών σέρνεται ξοπίσω τους ντροπιασμένο.

Σήμερα κάποιοι γνωστοί για τον μέγιστο μισελληνισμό τους επανέρχονται για να συντρίψουν ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην βαθιά παρακμάζουσα Πολιτεία των Ελλήνων, εκμεταλλευόμενοι την ηγετική ένδεια και την σήψη του πολιτικού συστήματος. Οι δοτοί ταγοί και ιπποκόμοι της νεοταξικής αυλής έσπευσαν να πανηγυρίσουν και να απαγγείλλουν ύμνους για την προσωπικότητα του τωρινού Αρχιεπίσκοπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου άμα την εκλογή του. Ασυνήθιστο φαινόμενο και ανερμήνευτο τότε. Όχι όμως τώρα. Η Εκκλησία μας μοιάζει να έχει χάσει τον πρότερο βηματισμό και τη σφριγηλότητά της. Οι ποικίλοι δούρειοι ίπποι του διαχωρισμού κράτους και εκκλησίας κερδίζουν έδαφος, δεδομένου ότι ο νέος Αρχιεπίσκοπος έχει δηλώσει υπέρμαχος αυτού του ολέθριου χωρισμού. Η απουσία άλλωστε της Διοικούσας Εκκλησίας από τα συλλαλητήρια και τις μαχητικές διεκδικήσεις των Ελληνικών Δικαίων μαρτυρεί αυτή τη νοοτροπία της αποχής από τη ζώσα κοινωνική δράση και διαπάλη του αγωνιζόμενου Ελληνισμού. Ο ελληνικός λαός τίθεται μπροστά στο δίλλημα για την επιλογή μιας εκκλησίας παρούσας στη δράση και την ανάπτυξη τού Ελληνισμού και μιας άλλης εκκλησίας απούσας και απόκοσμης.

Ο λαός Μακαριότατε επέλεξε ήδη. Επιθυμεί ο Προκαθήμενος να είναι Ιεράρχης και Εθνάρχης, να μιλάει την γλώσσα του ευαγγελίου και της κοινωνίας, να έχει μέσα του Χριστό και Ελλάδα. Ο Μακαριστός Χριστόδουλος μάς απέδειξε ότι η προσήλωση στο Ελληνικό Έθνος δεν είναι πράξη ασύμβατη με την Ορθοδοξία, όπως επιχειρούν κάποιοι άλλοι. Γι’ αυτό και του είπαμε ολόψυχα ότι τον πάμε. Μακαριότατε, μην μας αναγκάσετε να σας πούμε ότι δεν σας πάμε.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com