Η ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣ.

ΑΘΗΝΑ 19-6-2008.

Βαθύτατος προβληματισμός σημειώνεται για την φτώχια που καταλαμβάνει εκτεταμένη μερίδα των λαϊκών στρωμάτων διεθνώς. Η κρίση που επικρατεί εξαιτίας των αντικρουόμενων συμφερόντων στον ενεργειακό τομέα και της ουσιαστικής ανυπαρξίας μηχανισμών αντιμετωπίσεως των κρουσμάτων αισχροκέρδειας οδηγεί τους παράγοντες της αγοράς στα πρόθυρα συρρικνώσεως των δυνατοτήτων για παρέμβαση. Ο πολίτης - καταναλωτής αντικρίζει την κάθετη μείωση της αγοραστικής του δύναμης, αφού η μεθοδευμένη υπεραύξηση της τιμής του πετρελαίου και των ενεργειακών του παράγωγων υπερκαλύπτει και εξαντλεί το πορτοφόλι του εργαζόμενου. Κι αυτό βέβαια οφείλεται επιπρόσθετα στην χιονοστιβάδα των ανατιμήσεων στα βασικά είδη που καταναλώνει το μέσο νοικοκυριό. Από την άλλη πλευρά ο εγχώριος επιχειρηματικός κλάδος που στηρίζει την οικονομική πολιτική και απασχολεί τον πολίτη της Εθνικής Κοινότητος αντιμετωπίζει πρόσθετα οικονομικά βάρη, αφού εξανεμίζονται σε σημαντικό βαθμό τα επενδυτικά του αποθέματα και ανεβαίνει το κόστος παραγωγής.

Η ακρίβεια και η ανέχεια είναι δύο γάγγραινες του σύγχρονου ανθρώπου που μέχρι πριν λίγα χρόνια τις συναντούσαμε στις λεγόμενες τριτοκοσμικές ή και αργά αναπτυσσόμενες χώρες. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ποτέ ότι τα αρνητικά αυτά φαινόμενα θα μπορούσανε να κάνουν την εμφάνισή τους στις περίφημες αναπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης. Μια Ευρώπη που αναμφίβολα είναι η κοιτίδα και ο βατήρας κάθε είδους πολιτισμού και θετικής εξέλιξης σε επίπεδο πολιτισμικό, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό. Οι συγκρούσεις ωστόσο για ένα κομμάτι ψωμί, η κατάρρευση του εθνικού παραγωγικού ιστού, οι άστεγοι στα παγκάκια, η εξαγωγή της φτώχιας με την κλιμάκωση του φαινομένου της λαθρομετανάστευσης και της συναφούς εγκληματικότητας, η αδυναμία των κρατικών υποδομών με την ακολουθία των σκοπιμοτήτων που υπηρετούν διάφοροι συμβιβασμοί είναι ήδη εδώ.

Η δίνη που φέρει τα χαρακτηριστικά ενός επαπειλούμενου οικονομικού κραχ πλέον δεν φαίνεται να εξαιρεί κανέναν. Οι ενορχηστρωτές της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και των διεθνοποιημένων κοινωνιών, οι εκφραστές της μιας παγκοσμιότητας υπό την εξουσία του δυσώδους Νεοταξισμού με το φιλελεύθερο και σοσιαλδημοκρατικό μανδύα μα ενιαίο καπιταλιστικό περιεχόμενο, έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν αφού προσεγγίζουν επικίνδυνα τον ανίερο σκοπό τους. Η κραυγή αγωνίας των πολιτών γίνεται οργή που θέτει σε αμφιβολία την παρουσία των εθνοκτόνων πολιτικών ηγεσιών και τους πολυεθνικούς κολοσσούς έκθετους ενώπιον της συμφοράς που και οι ίδιοι συνέβαλλαν.

Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος έχει κλονιστεί κατά τρόπο γενικευμένο και αναμφισβήτητο. Οι έρευνες της κοινής γνώμης όπου κι αν διεξάγονται, σε όποια χώρα κι αν αναφέρονται δείχνουν ταυτόσημους προβληματισμούς. Πληθωρισμός και ακρίβεια, ανεργία, ασφαλιστικό σύστημα απασχολούν με αυξητικό ρυθμό τους λαούς. Από κοντά και η λαθρομετανάστευση που μπορεί να αποκρύβεται συστηματικά από τις περίφημες δημοσκοπήσεις, αλλά ωστόσο απασχολεί τους Ευρωπαίους ηγέτες. Προτάσεις όπως η ίδρυση ευρωπαϊκής ακτοφυλακής και Ενώσεως Μεσογειακών Χωρών που βρίσκονται σε επεξεργασία καταδεικνύουν την αποτυχία των προηγουμένων ετών και την άμεση ανάγκη επιβολής λύσεων.

Επιπλέον η έννοια φτώχια και η καταλυτική παρουσία της στις ζωές μας μετά από πενήντα ολόκληρα χρόνια αποτελεί καθολική αποτυχία του πολιτικού συστήματος της χώρας μας. Η δε ελεύθερη αγορά εργασίας με την απουσία ουσιαστικών ελεγκτικών μηχανισμών τήρησης τιμολογιακής πολιτικής αποτελεί το θεσμικό άλλοθι της ασυδοσίας. Αν μάλιστα εξετάσουμε την σχέση μισθών και αγοραστικού κόστους, τότε γίνεται αντιληπτή η μεθόδευση του πράγματος. Οι μικρότεροι μισθοί της ευρωπαϊκής ζώνης σε συνάρτηση με την ακριβότερη αγορά ούτε συμβατό φαινόμενο είναι ούτε τυχαίο συμβάν. Η αδυναμία ανταποκρίσεως στις στοιχειώδεις ατομικές και κυρίως οικογενειακές ανάγκες αδυνατίζουν τις αντοχές αντιστάσεως των Ελλήνων στις βολές κατά της κοινωνίας και του Έθνους μας.

Το ένστικτο αυτοσυντήρησης των νεοταξικών πολιτικών ομάδων που λυμαίνονται την εξουσία των άλλοτε πρωτοπόρων ευρωπαϊκών εθνών και η όψιμη παρατήρηση του προβλήματος δεν συνδέεται απαραίτητα με το αληθινό συμφέρον των πολιτών. Απόδειξη η πολιτική συμπεριφορά των κατεστημένων δυνάμεων της τραυματισμένης εδαφικά Ιρλανδίας κατά την διενέργεια του δημοψηφίσματος για το Ευρωσύνταγμα. Ένα «Σύνταγμα» που καταργεί τα πολιτικά όρια των κρατών στην ουσιαστική τους μορφή και υποτάσσει τα συμφέροντα του λαού στις εξουσίες ενός απρόσωπου υπερκράτους. Τα κατεστημένα κόμματα της Ιρλανδίας, από το δεξιό έως το αριστερό πολιτικό φάσμα, πριμοδότησαν την επιλογή του ναι με απόλυτη πλειοψηφία. Το μόνο κόμμα που αγωνίστηκε στο πλευρό του λαού υπέρ του όχι με επιτυχή αποτελέσματα ήταν το εθνικιστικό Σιν Φέιν που πλειοδοτεί επίσης υπέρ της αποδόσεως της Β. Ιρλανδίας στον μητρικό εθνικό κορμό με την οργάνωση Λιμπερτάς.

Το κλειδί της αντιμετώπισης της πλέον έντονα γενικευμένης κρίσης στους κόλπους των ευρωπαϊκών εθνών τα τελευταία χρόνια βρίσκεται στην αποκατάσταση των ορθών σχέσεων του πολίτη και του Εθνικού Κράτους με τον αποτελεσματικό έλεγχο της τοπικής παραγωγικής μηχανής και την παράλληλη ταύτιση των σκοπών και λειτουργιών της Πολιτείας και του λαού. Η προάσπιση της αδούλωτης προσωπικότητας και η εθνική επάρκεια και ισχυροποίηση, τόσο πολιτικοκοινωνικά όσο και οικονομικά, επιτυγχάνεται μόνο με την ενότητα και τον αγώνα. Το δυνατό Έθνος διατηρεί την ισχύ του όταν συντηρεί ακέραιους τους συντελεστές που το οδήγησαν στην κραταίωση και εδραίωσαν την παρουσία του. Τις παραδόσεις του, την εδαφική του κυριαρχία, το αυτοδιοίκητο, την εθνοφυλετική του σύσταση. Με κινητήριο μοχλό την Εθνική Εργατική Τάξη και Διακυβέρνηση με Εθνικό και Κοινωνικό Προσανατολισμό.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΠΡΩΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΛΑ.Ο.Σ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com