ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΕΛΛΑΣ

ΑΘΗΝΑ 2-7-2017.

Το καλύτερο πολίτευμα είναι αυτό που εξασφαλίζει την κοινωνική δικαιοσύνη και την εθνική ανάπτυξη. Είναι το πολίτευμα που διασφαλίζει ότι οι ανάγκες και οι επιθυμίες Πολιτείας και πολιτών ταυτίζονται. Κατά συνέπεια, το καλύτερο πολίτευμα δεν είναι αυτό που επικαλείται τον πολίτη, αλλά εκείνο στο οποίο το κράτος δομείται και εξουσιάζεται από τον ίδιο τον πολίτη. Είναι η αυτεξούσια, ενωμένη και ισχυρή Ελλάς.

Το Έθνος μας έχει αναπτύξει τη φιλοσοφία ως συνεργασία νου και εργασίας, ως άσκηση σώματος και πνεύματος στην κατεύθυνση τής χρηστής διοίκησης και τής ευνομίας μεταξύ των παραγωγικών δυνάμεων τής Πατρίδος. Έχει αναπτύξει όλων των ειδών τα πολιτεύματα, όλων των ειδών τούς πολιτειακούς κανόνες, προκειμένου να προαχθεί το κοινό συμφέρον εν πνεύματι δικαίου, συχνάκις και κάτω από την πίεση συντεχνιακών ομάδων, μηδέποτε όμως άνευ τιμωρίας των επίορκων.

Σ’ αυτήν την ευλογημένη γη έλαβαν σχήμα διοικήσεως τού Έθνους η δημοκρατία, η ολιγαρχία, η τυραννία, η αριστοκρατία, η μοναρχία. Πολλά από αυτά τα πολιτειακά σχήματα ταξίδεψαν μέσα από την μεταλαμπάδευση τού ελληνικού πολιτισμού στις ξένες πατρίδες, άλλοτε στην αληθινή τους μορφή, άλλοτε όμως υποκείμενα σε φρικτή παραμόρφωση από αδίστακτους βαρβάρους και καιροσκόπους τού ματωμένου χρήματος. Τα περισσότερα άλλωστε εγκλήματα γίνανε στο όνομα τού λαού, παραδίδοντας τον κόπο και την ελευθερία του σε κείνους που κάμανε την ψήφο βατήρα λαϊκής φτωχοποίησης και εθνικής αιχμαλωσίας.

Οι σωστές αποφάσεις μέσα σ’ ένα κράτος λαμβάνονται από τούς πολίτες που διαθέτουν πίστη και ιδανικά. Είναι οι πολίτες που πιστεύουν στις δυνάμεις και τις ικανότητές τους, οι πολίτες που διαθέτουν εθνικό όραμα και σύμπνοια, οι πολίτες που συλλογιούνται ελεύθερα και για λογαριασμό τής εθνικής τους κοινότητας και τής Φυλής τους. Η ανέλιξη τής κοινότητας είναι το προϊόν τής ικανότητας και τής ομαδικότητας τού λαού και όχι τής στήριξης των κομμάτων και των ισχυρών τού χρήματος. Δουλεύεις, προκόβεις, πολεμάς και νικάς. Τότε οδηγούν το Έθνος οι Άριστοι πολίτες ως ίσοι μεταξύ των δίκαιων.

Το πολίτευμα που εκφράζω ως Έλλην Εθνικοκοινωνιστής είναι η Αριστοκρατία τού Έθνους. Το κράτος που εκφράζω είναι το πολιτικό διοικητήριο που μετουσιώνει την ευρωστία τού Ελληνικού Έθνους, δηλαδή την ευρωστία τής όμαιμης λαϊκής κοινότητας. Διότι η κινητήριος δύναμη τής Πολιτείας δεν είναι το κράτος αλλά το Έθνος, δηλαδή ο λαός. Ένα κράτος έχει νομική υπόσταση και λαϊκή έκφραση μονάχα όταν ο λαός του είναι ελεύθερος από στρατιωτικές και οικονομικές κατοχές ξένων δυνάμεων. Και ακόμη λαϊκή έκφραση υπάρχει όταν το σύνολο των πολιτών του εργάζεται για την ευημερία και την υπεροχή τού Έθνους, άνευ υπάρξεως ανήθικων και προδοτικών παρασίτων.

Οι πολίτες τού κράτους οφείλουν να εκφράζουν τις δικές τους Παραδόσεις και επιθυμίες στην κοινή τους ζωή. Δεν νοείται λαός με πλειοψηφική έκφραση να υπηρετεί πρόσωπα που ενθυλακώνουν άκοπο πλούτο μήτε διεκδικήσεις εχθρικών ή ανταγωνιστικών προς την Πατρίδα τους συλλογικοτήτων και κρατών. Σκοπός είναι η άμιλλα και ο συναγωνισμός στο πεδίο τής έντιμης εργασίας μέσα σε καθεστώς εθνικής ασφάλειας. Να ξεπερνούν στις επιδόσεις οι νέες γενιές Ελλήνων τις περασμένες μέσα στα πλαίσια τού ήθους και τής φρέσκιας πολιτισμικής έκφρασης. Να παραδίδεται στις επόμενες γενιές καλύτερη, περισσότερη και ελεύθερη Ελλάδα.

Στις σύγχρονες δημοκρατίες τα εξουσιαστικά καθεστώτα είναι άπαντα δοτά και εξαρτώμενα. Είναι προϊόν συναλλαγής μιας στυγνής ολιγαρχίας άνομων συμφερόντων, αποτελούμενα από ξένα οικονομικά κέντρα και διεφθαρμένους πολιτικάντηδες. Πολιτικάντηδες οι οποίοι είναι οι ξεπεσμένοι δωσίλογοι παλαιών και διαρκώς ανανεούμενων κατοχών. Δίπλα τους είναι οι δανειστές ενός ψευδοκράτους μηδέποτε απελευθερωμένου σε πόρους, ψυχές και ελεύθερη σκέψη. Ψευτοεξουσιαστές και παρακρατικοί πουλήσανε τον ιδρώτα τού εργαζόμενου λαού και το αίμα των ηρώων και των πολεμιστών τού Έθνους στους Σταυρωτήδες εμπόρους των εθνών. .

Μιλάμε λοιπόν για δημοκρατίες που επικαλούνται τον ελληνικό λαό μια φορά και μόνον σε κάθε εκλογική αναμέτρηση. Μιλάμε για δημοκρατίες που συντηρούν ένα παρασιτικό κομματικό κράτος επάνω σε οικονομικά μεγέθη που οδηγούν στην υπερχρέωση τού κράτους. Μιλάμε για δημοκρατίες που συναλλάσσονται με οργανισμούς και λέσχες μυστικές και με ψευτοσυμμαχίες μέσω σκοτεινών προσώπων που ουδέποτε ενέκρινε ο ελληνικός λαός. Μιλάμε για δημοκρατίες που πουλάνε σάρκα και σκλαβωμένες ελληνικές πατρίδες, που μειώνουν ακόμη περισσότερο την εθνική κυριαρχία, που κλέβουν σπίτια και ζωές παραδίδοντάς τες εις χείρας αντίχριστων ανθελλήνων.

Αυτές οι δημοκρατίες οι σπάταλες, οι ανήθικες τής σαρκικής ηδονής, οι ακριβές στο κόστος τους, δεν ανήκουν στο λαό, διότι ο λαός έχει μετατραπεί σε σκλάβο δικό τους και των σιωνιστών αφεντικών τους. Αλλά οι Έλληνες είναι λαός ελεύθερων και κατακτητών τής ζωής που σπάνε τα δεσμά τής κατοχής. Οι Έλληνες διοικούν και δεν διοικούνται. Άρχουν και δεν άρχονται. Δημιουργούν νέους πολιτισμούς και επεκτείνουν την κυριαρχία τους όπου υπάρχουν ελληνικές κοινότητες. Στηρίζονται στην Πίστη τους και στην Εθνική τους Φιλοδοξία.

Το πολίτευμά μου λοιπόν λέγεται Ελλάς. Είναι η Ελλάς που στηρίζει όλα τα παιδιά της και στηρίζεται στην φροντίδα των δικών της παιδιών. Είναι η Ελλάς που πιστεύει στον Ζώντα και Αληθινό Θεό που μάς έδωσε το χρίσμα τής Αλήθειας. Είναι η Ελλάς που έχει σπίτι της την Γη των Πατέρων, την Πατρίδα και σώμα της το βιολογικό ποτάμι τής Ελληνικής Φυλής.

Πολίτευμά μου είναι η Ελλάς που στηρίζεται στην ελληνική οικογένεια και την ανανέωση τής Φυλής. Είναι η Ελλάς που κτίζεται από τούς Εργάτες, τούς Φιλοσόφους, τούς Πιστούς και τούς Πολεμιστές που δίδουν ιερό όρκο στο όνομά της. Στην Εθνικοκοινωνική Ελλάδα τής Αριστοκρατίας τού Έθνους μονάχα αυτοί οι Έλληνες έχουν θέση. Οι υπόλοιποι θα ξεκουμπιστούν.  

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com

Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΩΣ ΚΑΘΡΕΠΤΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ

ΑΘΗΝΑ 28-6-2017.

Βιώσιμο κράτος είναι εκείνο που καλύπτει την εσωτερική αγορά αγαθών με τούς εθνικούς του πόρους. Λειτουργικό κράτος διαθέτει η εθνική κοινότητα που ρυθμίζει την κατανάλωση και τα κρατικά έξοδα με την παραγωγική εργασία και το συναφές εθνικό εισόδημα. Είναι η λεγόμενη παραγωγική οικονομία εκείνη που στηρίζει και χρηματοδοτεί τις υπηρεσίες και όχι η εικονική οικονομία των υπηρεσιών και των μηδενικών οικονομικών αποτελεσμάτων.

Η έννοια τού μηδενικού χρέους δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση, μηδέ εξαιρουμένου τού πλέον αναπτυγμένου κράτους στον κόσμο. Διότι το χρέος υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι συνέπεια είτε ανθρωπίνου λάθους είτε αρνητικών φυσικών συγκυριών. Αλλά λάθος αποφάσεις και ενέργειες δεν κάνει μονάχα εκείνος που είναι τεμπέλης ή αποβιώσας. Και οι κακές καιρικές συνθήκες ή ένας πόλεμος ούτε προβλέπονται πάντα ούτε αφήνουν ανεπηρέαστη την οικονομία. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα έξοδα υπερκαλύπτουν τα έσοδα και το χρέος είναι το λεγόμενο υγιές που απαιτεί διορθωτικές παρεμβάσεις εκ μέρους τού κράτους.

Εκτός όμως τού συγκυριακού υγιούς χρέους, υπάρχει και το προσχεδιασμένο δόλιο χρέος. Αναφέρομαι στις περιπτώσεις που τα «λάθη» τής πολιτικής ηγεσίας είναι σκόπιμα και οι ζημίες δημιούργημα ενός πολέμου ακήρυχτου με καθαρά οικονομικούς όρους. Αναφέρομαι στις περιπτώσεις τής φορολόγησης που υπερβαίνει το διαθέσιμο εισόδημα, στον τραπεζικό υπερδανεισμό, στην κρατικοποίηση τής ιδιωτικής επιχειρηματικότητας, στην εκχώρηση τής εγχώριας παραγωγής αντί εισροής ξένου και εικονικού χρήματος. Το παρεπόμενο χρέος αυξάνεται και πνίγει το κράτος για να αφανιστεί το έθνος.

Βλέπουμε λοιπόν ότι η οικονομία εμφανίζεται ως ο καθρέπτης τής εθνικής κοινότητας. Στις ελεύθερες εθνικές κοινότητες το χρήμα βγαίνει από τον ιδρώτα τού λαού και η οικονομία αυτή είναι το μέσον που υπηρετεί την αυτάρκεια και την ανάπτυξη τού κράτους. Στις σκλαβωμένες εθνικές κοινότητες το χρήμα αφαιρείται από έναν λαό καταματωμένο που εργάζεται για μια τυραννική εξουσία και η οικονομία έχει καταλάβει την εξουσία και την κυριαρχία ενός ανύπαρκτου κράτους. Διότι αν η πολεμική σκλαβιά είναι πρόσκαιρη, η οικονομική σκλαβιά είναι μακρόβια και μετατρέπει τον άνθρωπο σε ραγιά με υποχρεώσεις ψεύτικες.

Όταν οι συντελεστές τής εργασίας απομακρύνονται από την εθνική κοινότητα και δεσμεύονται σε τραπεζικούς λογαριασμούς, τότε το κράτος πρέπει να καταλυθεί. Είτε θα υπαχθεί σε νέα και υπερεθνικά πλαίσια γενόμενο αποικία χρέους είτε θα ανατραπεί η βλαπτική καθεστηκυία τάξη από τον νόμιμο ιδιοκτήτη τού κράτους, την όμαιμη λαϊκή και φυλετική κοινότητα. Διότι στην περίπτωση τού δόλιου και επαχθούς χρέους, οι ευθύνες ανήκουν στην ιδιωτική καθεστωτική συμμορία που το δημιούργησε. Εθνικό χρέος είναι μόνο το υγιές και συγκυριακό χρέος που καλύπτεται από τις οικονομικές θυσίες και την εργασία τού λαού.

Υγιές χρέος για να αντιληφθούμε με ζωντανό παράδειγμα την σχέση χρήματος και εργασίας είχε η Ελλάς στα χρόνια των εθνικών κυβερνητών Ιωάννη Μεταξά και Γεωργίου Παπαδοπούλου. Δεν είναι ασφαλώς ζήτημα υπερκαταναλωτισμού και απόλυτου πλούτου, αλλά ζήτημα πλήρους καλύψεως των ζωτικών αναγκών και σωστής διαχείρισης.

Στις ανωτέρω χρονικές περιόδους, η κάλυψη των δαπανών τροφής, υγείας, παιδείας και άμυνας προέκυπτε από τη λειτουργία τής πρωτογενούς και τής δευτερογενούς παραγωγής που κάλυπταν με τη σειρά τους το εμπόριο και τα σπίτια. Ήταν το χωράφι, η αλιεία και το εργοστάσιο που σίτιζαν το λαό και η συναλλαγή των προϊόντων τους που μετατρεπόταν σε χρήμα. Ο δε λαός ταυτιζόταν με το κράτος και οι απαιτήσεις του υπερίσχυαν και μηδένιζαν τούς τοκογλυφικούς μηχανισμούς, διαγράφοντας τα παρασιτικά χρέη.

Στην περίπτωση τής αστικής μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, το ψευδοκράτος των ψευτορωμιών πολιτικάντηδων εγκατέλειψε τις υποδομές τής επαρχίας, μεταφέροντας αυτές στις μεγαλουπόλεις. Απέσυρε τον βιομηχανικό παράγοντα, εκτόξευσε τις αγροτικές δαπάνες σε απαγορευτικό για την τσέπη τού επαρχιώτη επίπεδο, συρρίκνωσε δραματικά τις υπηρεσίες υγείας. Δέσμευσε τον πλούτο τής χώρας στα κρατικά τρωκτικά και χορήγησε δόλιες επιδοτήσεις στον φτωχό λαό, αποκρύπτοντας την προέλευση αυτών. Και όταν οι επιδοτήσεις εξαντλήθηκαν, ήρθαν τα δάνεια, η εγκατάλειψη των εστιών και η αστυφιλία. Το επόμενο βήμα ήταν η μετατροπή τού χρέους των τρωκτικών σε δήθεν εθνικό χρέος.

Ο Μεταξάς και ο Παπαδόπουλος στηρίχτηκαν στην φυσική τάξη πραγμάτων μέσα στην εθνική κοινότητα. Μαθαίνεις, παράγεις, αμύνεσαι. Αντιλαμβάνεσαι το ιστορικό πλαίσιο τής Πατρίδος σου, αναπτύσσεις τις δεξιότητές σου και την ενέργεια την φυσική, αποκτάς νοοτροπία νοικοκύρη και αυτεξούσιου προσώπου, ανατροφοδοτείς τις πηγές και τούς πόρους τής Πατρίδος, εργάζεσαι για να δημιουργήσεις και πολεμάς για να προστατεύσεις. Η εργατική τάξη και οι ένοπλες δυνάμεις αποτελούν τη φυσική αριστοκρατία τής Ελληνικής Φυλής.

Παράλληλα στηρίζεσαι στην πληθυσμιακή υπεργεννητικότητα και στην ισόρροπη ανάπτυξη τού κοινωνικού ιστού. Περισσότερα αγαθά, περισσότερα ελληνικά χέρια, εθνική επάρκεια, φυλετική συνέχεια. Αυξάνεσθε και πληθύνατε και κυριεύσατε την ευλογημένη γη σας, όπως λέει και ο Πατέρας Θεός. Και φυσικά, πρέπει ο ενεργός πληθυσμός, οι εργαζόμενοι να είναι περισσότεροι από τούς μη ενεργούς και οι νέοι να είναι περισσότεροι από τούς πρεσβύτερους. Διότι τα νιάτα ανθοβολούν τη γη και αποθηκεύουν τούς καρπούς για την δική τους οικογένεια και τις ύστερες ηλικίες.

Οι δε περιφέρειες τού κράτους πρέπει να είναι όλες ανεξαιρέτως γεμάτες με λαό, εργασία, παιδεία και υγεία, στο ίδιο μεταξύ τους ποσοστό. Διότι εάν υπάρξει κενό, τότε θα συμβεί ό,τι συμβαίνει με τον άνθρωπο όταν κάποια ζωτικά του όργανα πάψουν να λειτουργούν. Θα εισρεύσουν στον οργανισμό ξένοι ιογενείς παράγοντες, οι δε μηχανισμοί αναζωογόνησης θα νεκρώσουν. Διότι ο φυσικός και ο ορυκτός πλούτος βρίσκονται στην ύπαιθρο χώρα και όχι στα τσιμέντα των μεγαλουπόλεων.

Υγιές είναι το εθνικό κράτος που επιβιώνει ακόμη και στις πλέον δύσκολες πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις. Στις δε ανθηρές περιόδους επενδύει στις ψυχές των δικών του ανθρώπων, φροντίζοντας την μεγέθυνση τής παραγωγικής αλυσίδας και την διεθνή οικονομική παρουσία τού Έθνους.

Το χρήμα υπηρετεί τούς εθνικούς σκοπούς. Ο λαός απολαμβάνει τούς καρπούς που παράγει με πλήρη πρόσβαση στις υπηρεσίες τού κράτους που τού ανήκει. Και η γεωπολιτική του παρουσία υποστηρίζεται από την στήριξη και την εργασία σύμπαντος τού οικουμενικού ελληνισμού. Τότε η οικονομία είναι εθνική και το κράτος οπωσδήποτε Εθνικοκοινωνικό.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com

ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ Ο ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΑΓΩΝ

ΑΘΗΝΑ 25-6-2017.

Κάποτε κάποια πράγματα πρέπει να λεχθούν με το όνομά τους. Διότι μόνον έτσι θα βρεθεί η άκρη στο νήμα ώστε να βρούμε ως Έλληνες την αληθινή οδό που οδηγεί στην αληθινή αποστολή μας. Να πούμε τα πράματα με το όνομά τους. Είμαι ελληνορθόδοξος εθνικοσοσιαλιστής και σκοπός μου είναι η προπαγάνδα του αληθινού λόγου του αέναου, κοσμοκρατορικού και αποστολικού ελληνισμού. Η κατίσχυση της αλήθειας του Θεού και της Ελληνικής Ιδέας. Όμως υπάρχει ένας μέγας εχθρός, ένας εχθρός που κατοικοεδρεύει σε ολάκερη την πολιτεία και λέγεται πανούκλα του κομματισμού.  Πριν από αρκετά χρόνια, όταν δραστηριοποιούμην στο ΛΑΟΣ και τη γραμματεία ιδεολογικού είχα μηνυθεί από το ελληνικό παρατηρητήριο των συμφωνιών του Ελσίνκι για αντισημιτισμό και οι γνωστοί δημοσιογραφικοί Ιοί από την ελευθεροτυπία συνιστούσαν στο κόμμα να βάλει στη θέση του τον άτακτο εθνικοκοινωνιστή Σπυρίδωνα Καραχάλιο. Η απάντηση που έδωσα στους κατήγορούς μου τότε μέσα από τη ιστοσελίδα μου Εθνικιστικός Αγών ήταν η εξής:

“Σε ό,τι αφορά τον Εθνικοκοινωνισμό που ενστερνίζομαι και προβάλλω, έχω πολλαπλώς ξεκαθαρίσει ότι αποτελεί την ιδεολογία που κινείται με γνώμονα τα συμφέροντα του Έθνους και της Κοινωνίας των Ελλήνων και την ταυτόχρονη εξυπηρέτηση των δύο αυτών Δομικών Οντοτήτων του Ελληνισμού. Υποστηρίζω με πάθος το κριτήριο της Κοινής Καταγωγής και της Φυλετικής Καθαρότητας ( όμαιμον και ομόφυλον ) για τους Έλληνες Πολίτες, την ανάγκη σύνδεσης του Έλληνα με τη Γη που ορίζει για οικολογικούς και γεωπολιτικούς λόγους και την υποχρέωση της αποδόσεως Τιμής προς τους προγόνους και τους απογόνους που προηγήθηκαν και θα εξελίξουν το Γένος των Ελλήνων αντιστοίχως. Αυτή είναι η ιδεολογία μου και δεν θα απολογηθώ σε κανέναν γι’ αυτήν. Άλλοι θα μου απολογηθούν. Το Κοινό Αίμα που ρέει στις φλέβες μας, η Λευκή Ευρωπαϊκή Φυλή που έχει για Γενάρχες τους Έλληνες, η Ιερότητα της Ελληνικής Γης ( ελεύθερης ή αλύτρωτης ) και ο Κώδικας της Ελληνικής Τιμής είναι Αξίες Ακατάλυτες. Καμία Δημοκρατία δεν ανταποκρίνεται στο χρέος της αν δεν λαμβάνει υπόψη της την θέληση του Ελληνικού Έθνους και Λαού, αν δεν είναι Εθνική και Λαϊκή. Πιστεύω ακράδαντα ότι ο σχηματισμός μιας Ενιαίας Εθνικοκοινωνικής Παράταξης εδώ, σ’ αυτόν τον Τόπο που γεννήθηκε η ιδεολογία του Εθνικοκοινωνισμού είναι πράξη Εθνικής Ευθύνης και Αναγκαιότητας”.

Έκτοτε η συνέπεια του Εθνικιστικού μου Αγώνα σφυρηλατήθηκε στην ίδια πορεία, την ίδια στόχευση, τις ίδιες θέσεις και με ακόμη μεγαλύτερη ένταση. Όμως έκτοτε, υπάρχει και κάτι που άλλαξε. Είναι ο τρόπος της πολεμικής που συνάντησα από όλες τις πλευρές του πολιτικού συστήματος. Μου ζήτησαν να είμαι πατριώτης δίχως να είμαι ακροδεξιός. Μου είπαν … ακροδεξιοί ότι ποιος είμαι που ασχολούμαι με την …προσωπικότητά τους. Μου είπαν ότι είμαι λίγο ήπιος για τα κυβικά τους. Μου είπαν ότι γράφω καλά, ότι τους υποστηρίζω και καληνύχτα μας. Μου συνέστησαν γαλάζιους διαδικτυακούς φίλους κάποιοι …μέντορες. Δηλαδή από την στιγμή που βάλανε το χέρι τους τα μακριά χέρια της αστικής δημοκρατίας, όλοι οι κομματικοί δίαυλοι του πατριωτικού και του εθνικιστικού φάσματος θέσανε ένα πλέγμα απέναντί μου. Να μου φαίνεται; Και όχι μόνο αυτοί αλλά και κάποιοι εξ αυτών δίδουν ο ένας τον άλλον.

Εν κατακλείδι. Θα εξακολουθήσω να είμαι νυν και αεί ο ίδιος. Διότι μόνον έτσι μ’ αγαπά ο Θεός. Διότι έτσι μ’ αγαπούν οι δικοί μου άνθρωποι και όσοι με εκτιμούν. Διότι έτσι μονάχα είμαι σωστός Έλλην. Διότι έτσι νοιώθω καλά με τον εαυτό μου και δεν πρόκειται ποτέ να τον διαψεύσω. Διότι είμαι Εθνικοκοινωνιστής, Ελληνορθόδοξος Εθνικοσοσιαλιστής, με οδηγό μου το ακατάρριπτο Δόγμα Χριστός – Ελλάς – Εθνικισμός. Έχουν περάσει οκτώ χρόνια από τότε, στο περιστατικό που αναμόχλευσα από το προσωπικό μου αρχείο, ένα αλλά όχι μοναδικό τέτοιο περιστατικό, και ο κομματισμός παρέμεινε η ίδια νεοταξική χολέρα. Αλλά ο δικός μου Εθνικισμός είναι η μία και μόνη αληθινή Ιδεολογία των Αρίστων της Μεγάλης και Ορθόδοξης Ελλάδος. Και ο Εθνικιστικός Αγών μου συνεχίζεται με την ίδια στόχευση. 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ