ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΣ
ΑΘΗΝΑ 6-5-2009.
Η πολιτική και κοινωνική ζωή ενός Έθνους καταγράφεται στην δυναμική της εξέλιξη κατά την διάρκεια του ιστορικού χρόνου και απαρτίζεται από δεκάδες παραστάσεις και εκδηλώσεις της καθημερινότητας. Η αρμονία αυτών των παραστάσεων με την έννοια της ιστορικής συνέχειας και τον βαθμό συνεισφοράς στην διαπαιδαγώγηση της λαϊκής κοινότητας και την δημιουργία πολιτιστικών και κοινωνικών επιτευγμάτων για την ανάδειξη και την ανάπτυξη της ευρύτερης Εθνικής Κοινότητας αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα λαών με πρωταγωνιστικές διαθέσεις. Κορυφαία μορφή δημιουργικής παράστασης στην υπηρεσία της Εθνικής Κοινότητος αποτελεί η Πολιτισμική Έκφραση.
Στην πολιτισμική φαρέτρα ενός λαού καταχωρίζονται ισόποσα ο γλωσσικός πλούτος, η επιστημονική κατάρτιση, η έφεση στην τέχνη του λόγου και των γραμμάτων, η καλλιτεχνική και η θεατρική παιδεία, η αρχιτεκτονική αισθητική που αντικρίζουμε περιδιαβαίνοντας τα κτήρια, η σωστή κοινωνική συμπεριφορά, ακόμη και η ανώτερη στρατιωτική τιμή στα πεδία των μαχών. Ο Πολιτισμός κατοικεί αυστηρά και μόνον εκεί που διαμένει το Πνεύμα και η Ύλη στην ανώτερη μορφή αρμονικής συμβίωσης. Χωρίς υπερβολή ο Πολιτισμός στεφανώνει τα Ανώτερα Έθνη που έχουν όρεξη να ζήσουν.
Το Εθνικό Κράτος ως πολιτειακός οργανισμός που στηρίζεται στην πρωτογενή και αρχέτυπη δομική παραδοχή του όμαιμου, του ομόφυλου και του ομόθρησκου, δηλαδή στην κρατική οντότητα που οι πολίτες συνδέονται με κοινή καταγωγή, κοινή φυλετική προέλευση και κοινές θρησκευτικές αναζητήσεις, διαθέτει το χάρισμα και ταυτόχρονα την ικανότητα να δημιουργεί αυτοφυείς και αδιαχώριστους πολιτισμούς. Αυτή η κορυφαία και φυσική εκδήλωση δύναται να εξουδετερώσει την φθοροποιό επίδραση της λεγομένης σύγκρουσης των πολιτισμών που χαρακτηρίζει τις πολυεθνικές κοινωνίες με τα αντικρουόμενα συμφέροντα.
Η μοναδική και ομοιογενής Πολιτισμική Έκφραση του Εθνικού Κράτους επιτυγχάνεται χάρη στον ενιαίο ψυχισμό, την κοινή πατριωτική προσήλωση και τις παρόμοιες ανάγκες που οδηγούν στην επίτευξη κοινών σκοπών και στόχων Έθνους και Λαού. Η συνεισφορά του Εθνικού Πολιτισμού στην πολιτική ορθότητα είναι μοναδική και αξεπέραστη, αφού διαμορφώνει το πρότυπο του ηρωικού και συντροφικού πολίτη που αγωνίζεται για το καλαίσθητο αποτέλεσμα της εθνικής υπεροχής και της κοινωνικής αλληλεγγύης, διαγράφοντας κάθε είδους πολιτικάντικο κόστος.
Καμία έκπληξη δεν συνιστά λοιπόν η πολιτιστική επίθεση που δεχόμαστε κατά καιρούς από την Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι τούτες τις μέρες ολοκληρώνονται τα γυρίσματα και βαίνει προς προβολή μια τουρκική κινηματογραφική ταινία που έχει τον διακριτικό τίτλο «Πληγές του φθινοπώρου». Η ταινία αυτή ασχολείται καθόλου τυχαία με τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά του 1955, οπότε και εξανδραποδίσθηκε από τους Τούρκους ο Ελληνισμός της Πόλης των Κωνσταντίνων. Η δε υπόθεση αναφέρεται στον έρωτα ενός Τούρκου Εθνικιστή για μια Ελληνίδα πόρνη και οι συμβολισμοί θυμίζουν έντονα την θεωρεία του Κεμάλ Ατατούρκ ότι η Τουρκία στις σχέσεις της με την Ελλάδα πρέπει να είναι ο άνδρας και η Πατρίδα μας η γυναίκα.
Αλλά και στην ίδια την Πατρίδα μας στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του απερίγραπτου και αντιπαιδαγωγικού 11ου Πανοράματος Ομοφυλοφιλικών Ταινιών μαθαίνουμε ότι γίνεται ένας Νεοταξικός εμπλουτισμός με την προσθήκη του 1ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους. Κι όλα αυτά με την χρηματοδότηση του ελληνικού υπουργείου πολιτισμού. Με την φιλοξενία μάλιστα και εισαγόμενων ομοφυλοφιλικών «κινηματογραφικών επιτυχιών», αλλά και με την «θέσπιση» ειδικού βραβείου φιλοθεάμονος κοινού προφανώς προοδευτικών απόψεων! Και για να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Πρώτον, ο εν λόγω «κινηματογράφος» και η κάθε παρόμοια «καλλιτεχνική» έκφραση αντιβαίνει ξεκάθαρα τον προορισμό του Πολιτισμού με την έννοια της παιδεύσεως και της ορθής ερωτικής συμπεριφοράς που οριοθετείται από ένα ζευγάρι ανδρός και γυναικός για λόγους εξαπλώσεως του εθνικού μας πληθυσμού και σεβασμού των νόμων της Ηθικής, όπως επιτάσσουν η φιλοσοφική στάση του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού και κατ’ επέκταση οι συναφείς φυσικοί νόμοι. Δεύτερον, η επίδειξη των ομοφυλοφιλικών τάσεων και ο επηρεασμός καθ’ οιονδήποτε τρόπο κρίνεται ως απαράδεκτος. Είναι σαφές ότι αποτελεί σεξουαλική απόκλιση. Τρίτον, η ερωτική συμπεριφορά κάθε ανθρώπου είναι απολύτως σεβαστή και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην εκπαίδευση, την εργασία και αλλού απολύτως αποδεκτά και προστατεύσιμα. Τέταρτον, τιμούμε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα υπηρετώντας το Ελληνικό Έθνος.
Φυσικά η Ελληνική Πολιτεία δεν διακρίνεται για τις πολιτισμικές καταγραφές τα τελευταία έτη. Παρήγορο δείγμα γραφής παραδίδει ο νυν υπουργός Πολιτισμού Α. Σαμαράς, όπως φαίνεται και στην πρόσφατη περίπτωση των ευρημάτων του Λυκείου του Αριστοτέλη επί της οδού Ρηγίλλης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έργο της στέγασης του μνημείου αυτού είχε αποφασιστεί το 1996, το 2002 είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός για την σύνταξη της μελέτης και το 2005 ελήφθη υπουργική απόφαση που ξεπαγώνει ο νέος υπουργός πολιτισμού για να γίνει πράξη.
Ο Εθνικός Πολιτισμός οφείλει να ποιεί ήθος, να ενώνει τον λαό αδιακρίτως αντιλήψεων, να μεταφέρει τα διδάγματα του ένδοξου παρελθόντος και να χτίζει το μέλλον του Έθνους με νέα σύγχρονα έργα στηριγμένα στον πολίτη που στρατεύεται στην υπηρεσία του Θεού και της Πατρίδος. Αυτή είναι η ακλόνητη πεποίθηση του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού που απηχεί την συνεργασία με κάθε προσωπικότητα που σέβεται την Ιδέα του Έθνους κόντρα σε κάθε συστημική αντίληψη.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/
Στην πολιτισμική φαρέτρα ενός λαού καταχωρίζονται ισόποσα ο γλωσσικός πλούτος, η επιστημονική κατάρτιση, η έφεση στην τέχνη του λόγου και των γραμμάτων, η καλλιτεχνική και η θεατρική παιδεία, η αρχιτεκτονική αισθητική που αντικρίζουμε περιδιαβαίνοντας τα κτήρια, η σωστή κοινωνική συμπεριφορά, ακόμη και η ανώτερη στρατιωτική τιμή στα πεδία των μαχών. Ο Πολιτισμός κατοικεί αυστηρά και μόνον εκεί που διαμένει το Πνεύμα και η Ύλη στην ανώτερη μορφή αρμονικής συμβίωσης. Χωρίς υπερβολή ο Πολιτισμός στεφανώνει τα Ανώτερα Έθνη που έχουν όρεξη να ζήσουν.
Το Εθνικό Κράτος ως πολιτειακός οργανισμός που στηρίζεται στην πρωτογενή και αρχέτυπη δομική παραδοχή του όμαιμου, του ομόφυλου και του ομόθρησκου, δηλαδή στην κρατική οντότητα που οι πολίτες συνδέονται με κοινή καταγωγή, κοινή φυλετική προέλευση και κοινές θρησκευτικές αναζητήσεις, διαθέτει το χάρισμα και ταυτόχρονα την ικανότητα να δημιουργεί αυτοφυείς και αδιαχώριστους πολιτισμούς. Αυτή η κορυφαία και φυσική εκδήλωση δύναται να εξουδετερώσει την φθοροποιό επίδραση της λεγομένης σύγκρουσης των πολιτισμών που χαρακτηρίζει τις πολυεθνικές κοινωνίες με τα αντικρουόμενα συμφέροντα.
Η μοναδική και ομοιογενής Πολιτισμική Έκφραση του Εθνικού Κράτους επιτυγχάνεται χάρη στον ενιαίο ψυχισμό, την κοινή πατριωτική προσήλωση και τις παρόμοιες ανάγκες που οδηγούν στην επίτευξη κοινών σκοπών και στόχων Έθνους και Λαού. Η συνεισφορά του Εθνικού Πολιτισμού στην πολιτική ορθότητα είναι μοναδική και αξεπέραστη, αφού διαμορφώνει το πρότυπο του ηρωικού και συντροφικού πολίτη που αγωνίζεται για το καλαίσθητο αποτέλεσμα της εθνικής υπεροχής και της κοινωνικής αλληλεγγύης, διαγράφοντας κάθε είδους πολιτικάντικο κόστος.
Καμία έκπληξη δεν συνιστά λοιπόν η πολιτιστική επίθεση που δεχόμαστε κατά καιρούς από την Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τις αδυναμίες του πολιτικού μας συστήματος. Μαθαίνουμε λοιπόν ότι τούτες τις μέρες ολοκληρώνονται τα γυρίσματα και βαίνει προς προβολή μια τουρκική κινηματογραφική ταινία που έχει τον διακριτικό τίτλο «Πληγές του φθινοπώρου». Η ταινία αυτή ασχολείται καθόλου τυχαία με τα λεγόμενα Σεπτεμβριανά του 1955, οπότε και εξανδραποδίσθηκε από τους Τούρκους ο Ελληνισμός της Πόλης των Κωνσταντίνων. Η δε υπόθεση αναφέρεται στον έρωτα ενός Τούρκου Εθνικιστή για μια Ελληνίδα πόρνη και οι συμβολισμοί θυμίζουν έντονα την θεωρεία του Κεμάλ Ατατούρκ ότι η Τουρκία στις σχέσεις της με την Ελλάδα πρέπει να είναι ο άνδρας και η Πατρίδα μας η γυναίκα.
Αλλά και στην ίδια την Πατρίδα μας στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και του απερίγραπτου και αντιπαιδαγωγικού 11ου Πανοράματος Ομοφυλοφιλικών Ταινιών μαθαίνουμε ότι γίνεται ένας Νεοταξικός εμπλουτισμός με την προσθήκη του 1ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους. Κι όλα αυτά με την χρηματοδότηση του ελληνικού υπουργείου πολιτισμού. Με την φιλοξενία μάλιστα και εισαγόμενων ομοφυλοφιλικών «κινηματογραφικών επιτυχιών», αλλά και με την «θέσπιση» ειδικού βραβείου φιλοθεάμονος κοινού προφανώς προοδευτικών απόψεων! Και για να εξηγούμαστε για να μην παρεξηγούμαστε. Πρώτον, ο εν λόγω «κινηματογράφος» και η κάθε παρόμοια «καλλιτεχνική» έκφραση αντιβαίνει ξεκάθαρα τον προορισμό του Πολιτισμού με την έννοια της παιδεύσεως και της ορθής ερωτικής συμπεριφοράς που οριοθετείται από ένα ζευγάρι ανδρός και γυναικός για λόγους εξαπλώσεως του εθνικού μας πληθυσμού και σεβασμού των νόμων της Ηθικής, όπως επιτάσσουν η φιλοσοφική στάση του Χριστιανισμού και του Ελληνισμού και κατ’ επέκταση οι συναφείς φυσικοί νόμοι. Δεύτερον, η επίδειξη των ομοφυλοφιλικών τάσεων και ο επηρεασμός καθ’ οιονδήποτε τρόπο κρίνεται ως απαράδεκτος. Είναι σαφές ότι αποτελεί σεξουαλική απόκλιση. Τρίτον, η ερωτική συμπεριφορά κάθε ανθρώπου είναι απολύτως σεβαστή και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην εκπαίδευση, την εργασία και αλλού απολύτως αποδεκτά και προστατεύσιμα. Τέταρτον, τιμούμε κάθε Έλληνα και Ελληνίδα υπηρετώντας το Ελληνικό Έθνος.
Φυσικά η Ελληνική Πολιτεία δεν διακρίνεται για τις πολιτισμικές καταγραφές τα τελευταία έτη. Παρήγορο δείγμα γραφής παραδίδει ο νυν υπουργός Πολιτισμού Α. Σαμαράς, όπως φαίνεται και στην πρόσφατη περίπτωση των ευρημάτων του Λυκείου του Αριστοτέλη επί της οδού Ρηγίλλης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έργο της στέγασης του μνημείου αυτού είχε αποφασιστεί το 1996, το 2002 είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός για την σύνταξη της μελέτης και το 2005 ελήφθη υπουργική απόφαση που ξεπαγώνει ο νέος υπουργός πολιτισμού για να γίνει πράξη.
Ο Εθνικός Πολιτισμός οφείλει να ποιεί ήθος, να ενώνει τον λαό αδιακρίτως αντιλήψεων, να μεταφέρει τα διδάγματα του ένδοξου παρελθόντος και να χτίζει το μέλλον του Έθνους με νέα σύγχρονα έργα στηριγμένα στον πολίτη που στρατεύεται στην υπηρεσία του Θεού και της Πατρίδος. Αυτή είναι η ακλόνητη πεποίθηση του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού που απηχεί την συνεργασία με κάθε προσωπικότητα που σέβεται την Ιδέα του Έθνους κόντρα σε κάθε συστημική αντίληψη.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου