ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ.

ΑΘΗΝΑ 7-7-2008.

Πολλές συζητήσεις έχουν γίνει και πολύ μελάνι έχει χυθεί για την μορφή του πολιτεύματος και την χρησιμότητα του καθεστώτος, όταν αυτά βρίσκονταν ακόμη στην πρώιμη κατάσταση. Σκέψεις και ιδέες που έχουν ως βάση εργασίας την Πρότυπη Ελληνική Πολιτική Σκέψη, αλλά το σχηματοποιημένο αποτέλεσμα σήμερα έχει υποστεί εξόχως βλαπτικές επιρροές, λαμβάνοντας αντεθνικά και αντιλαϊκά προσδιοριστικά γνωρίσματα. Έννοιες όπως Δημοκρατία, Ελευθερία, Ισονομία, Δίκαιο, Κοινωνική Δικαιοσύνη, Εργασιακά Δικαιώματα, Ανθρώπινα Δικαιώματα, Ασφάλεια, Ελευθερία Λόγου, Ελεύθερη Διακίνηση Ιδεών, Εθνική Κυριαρχία και Διεκδίκηση καθίστανται χρήσιμες όταν είναι πραγματικές και όχι μόνο ονομαστικές.

Η πολιτική πραγματικότητα που καταγράφεται σήμερα και βιώνεται από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων συμπιέζει τα λαϊκά δικαιώματα και περιορίζει τις δυνατότητες της Εθνικής μας Κοινότητος. Τα ερωτήματα προκύπτουν αβίαστα και οι γινόμενοι προβληματισμοί μετουσιώνονται σε γόνιμες πολιτικές προτάσεις. Αρκεί το Εθνικώς ωφέλιμο να επικρατεί του πολιτικώς εφικτού. Η Εθνική χρησιμότητα και ισχυροποίηση να λαμβάνουν τη θέση τους και να εκτοπίζουν την Νεοταξική υποταγή και δουλικότητα.

Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τα προϊόντα της διαφθοράς ως αποτέλεσμα μιας διαπιστωμένης πλέον διαπλοκής καταδεικνύουν τη σαπίλα του καθεστώτος, την υποκρισία των διακομματικών διαχειριστών του πολιτικού συστήματος και την απίστευτη λαϊκή ευπιστία. Κοινά στοιχεία των άπληστων παραγόντων είναι ο υπερεθνικός αφέντης, το χρήμα που «λαδώνει» συνειδήσεις και αλλοιώνει ιδεολογίες και το γλείψιμο και η εκθείαση που δημιουργούν προνομιακές συντροφιές και κληρονομικούς ταγούς. Αυτή είναι η σημερινή Αστική «Δημοκρατία» που έχει κάτσει βασανιστικά στο σβέρκο μας με εξόχως αρνητικά αποτελέσματα.

Ωστόσο κανένα κοινωνικό φαινόμενο δεν είναι τυχαίο ή αναιτιολόγητο. Το πολιτικοκοινωνικό περιβάλλον που έχει επιβληθεί δεν είναι προϊόν παρθενογένεσης. Υπάρχουν σαφείς ευθύνες που βαραίνουν τους πάντες. Τα κομματικά αθύρματα της Καθεστηκυίας Τάξεως που προβάλλουν σαν εικονίσματα αξίες που τις ακυρώνουν και τις τσαλαπατούν, λειτουργώντας ουσιαστικά ως Πρακτορεία του Διεθνιστικού Ολοκληρωτισμού και ηγεμονισμού.

Ο λαός που ξεχνά εύκολα τις αρχές που τον γαλούχησαν και τον γιγάντωσαν και ανταλλάσσει την υλική και πνευματική του αυτοτέλεια με τον πολιτικάντικο πλειστηριασμό μισθολογικών και εργατικών ψίχουλων και ταμάτων που παραμένουν απραγματοποίητα ή ξεπερνιούνται από την μεθοδευμένη κρίση της αγοράς και την ακρίβεια. Όταν η Πατρίδα υποσκελίζεται από την τσέπη, τότε ο ισχυρός θα γίνεται ισχυρότερος και πλουσιότερος και ο αδύναμος ισχνότερος και φτωχότερος.

Εκείνος ο παράγοντας που φταίει λιγότερο είναι ο Διεθνής Νεοταξισμός, ενώ εκείνος που επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος για την Αναγέννηση και Ανόρθωση του Ελληνικού Έθνους είναι η Πατριωτική Παράταξη. Δεν υπάρχει βέβαια καμία απόσβεση ευθυνών και κανένα συγχωροχάρτι, αλλά η κατανόηση των ανταγωνιστικών διαθέσεων της άλλης πλευράς. Η Ελλάς όμως υποχρεούται να πραγματώσει τη δική της ανάπτυξη και μόνο. Ο δε Πατριωτισμός είναι ο μονόδρομος της δομήσεως μιας Νέας Μεγάλης Ελλάδος και ενός Νέου Ελληνικού Πολιτισμού όταν το Κράτος καθίσταται η βάση εξυπηρετήσεως του Έθνους και ο Ελληνικός Εθνικισμός η κοινή ομολογία ιδεολογικής πίστεως και αναφοράς χωρίς συστημικά σκυψίματα και διαχωριστικές γραμμές.

Μας λένε οι πολιτικοί ινστρούχτορες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια ότι στην Ελλάδα έχουμε Δημοκρατία που λειτουργεί προς όφελος όλων των Ελλήνων και των κρατικών συμφερόντων. Ίσως να εννοούν τα συμφέροντα της Αριστεράς που με φιλολαϊκές κορώνες επιχειρεί να αποκρύψει από τον λαό την αναγνώριση της «Μακεδονίας» των Σκοπίων είτε με συντροφικές εκδρομές είτε με νεολαιίστικες διεθνιστικές γιορτούλες. Όταν το λαϊκό χρήμα έχει μετατραπεί σε κομματικές και πολιτικές επιχορηγήσεις ερήμην του «κυρίαρχου» λαού, τότε το θράσος και το ψέμα λαμβάνουν διαστροφικό θεσμικό περίβλημα. Γιατί η κρατική επιχορήγηση είναι λαϊκό χρήμα.

Όταν ο εθνολογικός ιστός της χώρας δέχεται πλήγμα από την εισροή απροσδιόριστων αριθμητικά λαθρομεταναστών και τα νεοταξικά φερέφωνα της διακομματικής πολιτικής τάξεως διαγκωνίζονται αλληλέγγυα ποιος θα τους δώσει περισσότερα πολιτικά δικαιώματα και πιστοποιητικά «ελληνικότητας», τότε οι πολίτες γίνονται αναλώσιμα προϊόντα με τη νόθευση των ξένων γυρολόγων να υποκαθιστά την ντόπια βούληση και να αντικαθιστά την λαϊκή αντίδραση.

Όταν η ελευθερία του λόγου περιορίζεται στα όρια της καθεστωτικής προπαγάνδας και το δικαίωμα της διακίνησης ιδεών αποκλείει την ελευθερία της Εθνικής Ιδέας διαστρεβλώνοντάς την βάναυσα, τότε το Κράτος των Διεθνιστών Δούλων γίνεται διώκτης των Ελεύθερων Ελλήνων. Όταν το πνεύμα υποτάσσεται στην ύλη αντί της συνεργασίας και οι Έλληνες αγνοούν το μέλλον τους και τον Οικουμενικό Ελληνισμό, τότε κάποιοι εκλεκτοί οφείλουν να ξυπνήσουν τον κοιμώμενο λαό. Όταν οι λίγοι τρέφονται από τους πολλούς και το Ελληνικό Έθνος απειλείται με συρρίκνωση αντί να απελευθερώνει τις σκλάβες πατρίδες, όταν συμβαίνουν όλα αυτά η Δημοκρατία απουσιάζει σαφώς από την Ελλάδα.

Δημοκρατία όμως χωρίς λαϊκή κυριαρχία δεν υφίσταται. Εκτός κι αν μιλάμε για την «εκδημοκράτηση» της λαϊκής εξαπάτησης. Γιατί το πραγματικό ζητούμενο είναι η λαϊκή ευδαιμονία και η διά αυτής εθνική υπεροχή. Υπέρ άνω όλων η Ελλάς. Οι Άριστοι του Έθνους πρέπει να επιβραβεύονται κατά τα έργα τους υπέρ της Ελληνικής Κοινωνίας. Η Κοινωνική Δικαιοσύνη σχηματοποιεί την ιδεατή εικόνα πολιτεύματος που αποτελεί η Λαοκρατία. Έθνος και λαός είναι σύμφωνα με τον Ελληνικό Εθνικοκοινωνισμό έννοιες ταυτόσημες, καθοδηγούμενες από τους εθνοφυλετικούς δεσμούς σε κοινά πεπρωμένα και συμφέροντα. Μια δυνατή Εθνική Λαοκρατία προς όφελος ενός πανίσχυρου Ελληνισμού είναι ο στόχος του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com