ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ

ΑΘΗΝΑ 23-12-2007.

Μια ακόμη χρονιά φτάνει στην κατακλείδα και η γεύση που αφήνει πίσω της δεν επιτρέπει τον εφησυχασμό και την σιγουριά για το μέλλον. Θετικά συμπεράσματα αναμφίβολα δεν παρέχονται πλην ελαχίστων που έχουν να κάνουν με την διατήρηση μιας σχετικής κατάστασης ισορροπίας που καλείται να κρατήσει η Πατρίδα μας. Και τούτο σε μια εποχή ανακατατάξεων και ανισορροπιών. Αν μη τι άλλο, κοιτάζοντας γύρω μας έναν κόσμο που διαρκώς αλλάζει διαπιστώνουμε με ανακούφιση ότι κάποιες αξίες διασώζονται. Μέχρι τώρα τουλάχιστον. Παρά τις διαφορετικές επιθυμίες κάποιων άσπονδων φίλων, εντός και εκτός Ελληνικών συνόρων.

Το εσωτερικό περιβάλλον μιας χώρας διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο για την υλοποίηση των στόχων της Εθνικής Πολιτείας, αφού η συλλογικότητα και η ενότητα δύνανται να κάμψουν οποιοδήποτε εμπόδιο και να επιτύχουν τον πλέον δύσκολο άθλο. Το Εθνικό Κράτος, ως ο ρυθμιστικός Παράγοντας ολόκληρης της Εθνικής Οντότητας και εγγυητής της εδραιώσεώς της διεθνώς, οφείλει να προγραμματίζει τις ενέργειες του όχι βάσει του εφικτού αλλά βάσει του επιβεβλημένου και ωφέλιμου. Για να διατηρηθεί αρραγές το εσωτερικό μέτωπο απαιτείται η επικράτηση πνεύματος Κοινωνικής Δικαιοσύνης και Αξιοκρατίας καθώς και η διασφάλιση των στοιχειωδών αγαθών της ασφάλειας, της εργασίας και της ασφάλισης των πολιτών.

Η ζώσα φωνή της Πατρίδος, ο πολίτης του Έθνους-Κράτους πρέπει να αντιμετωπίζεται με την διττή ιδιότητα που κατέχει, εκείνη της ανθρώπινης υπάρξεως και την παράλληλη της παραγωγικής μονάδας που δημιουργεί τον κρατικό πλούτο και διαμορφώνει αποφασιστικά την Εθνική οικονομία.

Βέβαια σ’ έναν κόσμο που ζητούμενο των Ανελεύθερων Δυνάμεων του Σιωνιστικού Νεοταξισμού είναι η επιβολή των πολυπολιτισμικών και πολυφυλετικών κοινωνιών, τα Εθνικά Κράτη θεωρούνται στόχος προς εξαφάνιση. Οι έννοιες Πατριωτισμός, Εθνική και Φυλετική Καθαρότητα ισοδυναμούν με κακουργηματικές πράξεις και απειλή κατά της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Τα Έθνη και τα Κράτη όμως που επιθυμούν να διατηρήσουν την οντότητα και την αυθυπαρξία τους, που θέλουν να έχουν λόγο και συνέχεια, οφείλουν να στηριχθούν και να επικεντρωθούν στην παρουσία και τις ενέργειες των γηγενών που συνθέτουν το ανθρώπινο δυναμικό τους.

Αυτή η εικόνα που μόλις περιγράψαμε αποτελεί το ιδεατό πολιτικό περιβάλλον που επιθυμεί κάθε πατριωτική συνείδηση και έλλογο ον για την Πολιτεία που το περικλείει. Κι αυτή είναι η εικόνα που επιθυμούμε εμείς ως Έλληνες, ως Πατριώτες, ως Εθνικοκοινωνιστές. Την ζήσαμε όμως την χρονιά που οδεύει προς το τέλος της; Είδαμε την εδραίωση μιας Εξουσιαστικής Αρχής που ενδιαφέρεται για την Κραταίωση μιας Ελλάδος Βιώσιμης, Μεγάλης και Ισχυρής στο παρόν, στο μέλλον, στην αιωνιότητα; Διαπιστώσαμε την απαρχή της δόμησης μιας Ελλάδος που να ανήκει σ’ όλους τους Έλληνες με κριτήρια κοινωνικής εντάξεως τον Πατριωτισμό, την Αξιοσύνη, την Ηθική και την Αρετή; Δυστυχώς οι απαντήσεις σ’ αυτά τα βασανιστικά ερωτήματα είναι τόσο εύκολες όσο και δυσάρεστες.

Φταίνε άραγε μόνον οι ταγοί που τους χαρίσαμε τον χρυσοποίκιλτο θρόνο της ποδηγετήσεως του Ελληνικού Έθνους; Μήπως φταίμε κι εμείς που ως αμνοί καθοδηγούμαστε από μια μικρή και αλλοτρίως κατευθυνόμενη αγέλη λύκων; Μήπως και οι Πατριώτες πρέπει να αναλάβουμε στα σοβαρά τις ευθύνες που μας αναλογούν μαζί με ολόκληρο τον Ελληνικό λαό; Και μήπως το Κοινοβούλιο πρέπει να γίνει Κάστρο Εθνικής και Κοινωνικής Εμπνεύσεως και όχι μηχανή αλλοιώσεως και πολιτικός μας τάφος;

Η Ελληνική Κοινωνία που διαχειριζόμαστε και ενδεχομένως να κληροδοτήσουμε αύριο στα παιδιά μας είναι ένα μόρφωμα εξόχως απεχθές και ξένο προς τα προσδιοριστικά γνωρίσματα του αυθεντικού Ελληνισμού. Η μετάλλαξή της, που δρομολογήθηκε και φέτος με συνέπεια προς τα προηγηθέντα πέτρινα χρόνια, δεν παρέχει τα εχέγγυα της αυθύπαρκτης και ελεύθερης παρουσίας της στο διηνεκές. Και ίσως τα δεσμά που διαφαίνονται και μας καταδεικνύουν ως Έθνος ιδανικών αυτοχείρων να είναι το ελάχιστο διαφαινόμενο δεινοπάθημα. Για τους δύσπιστους συμπατριώτες μας, τους τελευταίους «άπιστους» που έχουν απομείνει παραθέτουμε το παράδειγμα της οικονομικής ομηρίας του λαού μας στα νύχια των νεοταξικών τραπεζικών κεφαλαίων που δεν γνωρίζουν Πατρίδα και λαϊκό αίσθημα.

Η Ελλάς έχει μετατραπεί σε μια από τις πιο διεφθαρμένες χώρες της Ευρώπης. Οι πάντες το βλέπουν αλλά αδρανούν. Ο ασταθής χαρακτήρας και η ελαστική συνείδηση αποτελούν τις νέες σταθερές «αξίες» κοινωνικής ανόδου και επαγγελματικής προόδου. Το ίδιο ισχύει και για την πολιτική, που ο λαομίσητος Νεοταξισμός διά των εδώ εκπροσώπων του την μετέτρεψε σε κύριο επάγγελμα προκειμένου οι εξαρτήσεις να είναι απολύτως δεσμευτικές. Η Ελληνική Κοινωνία έχει παραδοθεί στα χέρια των επιλήψιμων και ανάξιων, πλην ακαταδίωκτων και ακατάκριτων, λόγω υψηλής προστασίας. Η ασφάλεια των πολιτών έχει καταντήσει προβληματική και τα σώματα ασφαλείας έχουν στοχοποιηθεί από τους επαγγελματίες «ανθρωπιστές». Από κοντά βοηθούν και επιτείνουν το πρόβλημα οι λαθρομετανάστες, που επιπλέον δυσχεραίνουν και συρρικνώνουν τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα της Ελληνικής Εργατικής Τάξης διά της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας. Τα Εθνικά Δίκαια απεμπολούνται, η Ελλάς δεν διεκδικεί ανθρώπους και εδάφη της αλύτρωτα και οι πάντες μας ζητούν θρασύτατα, γιατί είμαστε μικροί και έντιμοι, όπως μας λένε οι ανέντιμοι ταγοί.

Από την νέα σωτηριώδη χρονιά λοιπόν ας αποτάξουμε τους καλικαντζάρους της πολιτικής μας ζωής, τους ανέντιμους, τους ριψάσπιδες, τους μικρούς και λίγους. Ας αλλάξουμε Καθεστώς και Νοοτροπία. Ας προκρίνουμε τους εθνικώς διεκδικητές και κοινωνικώς αγωνιστές. Να οικοδομήσουμε μια Νέα Ελλάδα που θα ενώνει το λαό της και θα δυναμώνει την κυριαρχία της. Μεγάλη, Ισχυρή και Καθαρή όπως μόνον ο Εθνικοκοινωνισμός γνωρίζει και μπορεί.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΗΛ/ΚΕΣ Δ/ΝΣΕΙΣ: http://karachalios-spiros.blogspot.com.

http://polapopsis.blogspot.com.