ΠΑΙΔΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ
ΑΘΗΝΑ 13-8-2009 . 
Σε μια περίοδο παρατεταμένης κρίσης σε θεσμούς και αξίες, με την χώρα να βιώνει συνθήκες ουσιαστικής ακυβερνησίας που παραπέμπουν σε μια ιδιότυπη πολιτική ομηρία, η επιστροφή στις ρίζες του Ελληνισμού και η ανατροφοδότηση ενός ακμαίου Ελληνικού Κράτους αποτελεί απαραίτητη διαδικασία. Η επιστροφή στα νάματα του Ελληνικού Έθνους και τις πηγές σκέψης και φιλοσοφίας ενός Αρχέγονου Ελληνισμού στην ιστορική του σύζευξη με την ζωντανή Ορθόδοξη Πίστη, είναι δυνατόν να παράσχει λύσεις σύγχρονες και απαραίτητες. Λύσεις που έχουν να κάνουν τόσο με την ιστορική μας συνέχεια ως Έθνος που βάλλεται, όσο και με την πραγματική αποστολή του Εθνικού μας Κράτους που έχει εγκαταλειφθεί.
Οι πολέμιοι του Ελληνικού Έθνους εδράζουν τμήμα της αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας και τις εξωφρενικές σε βάρος μας διεκδικήσεις τους στην ανιστόρητη απόρριψη της κληρονομικής διαδοχής και της φυλετικής συνέχειας ανάμεσα στην προχριστιανική και την μεταχριστιανική Ελλάδα. Θεωρία που οι εχθροί του Ελληνισμού βασίζουν εν πολλοίς στους γλωσσολογικούς εκσυγχρονισμούς και την θρησκευτική μεταβολή με την επικράτηση της Ελληνοορθοδοξίας. Πρόκειται για μια υποτιθέμενη κατάσταση εθνοφυλετικής ασυνέχειας που αφέθηκε προς δόξαν των μισελλήνων να προκαλεί τραύματα στο Ενιαίο Σώμα του Ελληνικού Γένους με την βαρύτατη ευθύνη μεγάλης μερίδας του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου της Πατρίδος μας. Και τούτο διότι οι μεν σύγχρονες γλωσσολογικές απλουστεύσεις και διευκολύνσεις αποτέλεσαν το εύκολο άλλοθι για τον ακρωτηριασμό της Ελληνικής γλώσσας, οι δε πολέμιοι της Ορθοδοξίας φρόντισαν να εξαλείψουν τα ιστορικά ίχνη της συμπόρευσής της με την ζωή του Γένους μας.
Τα παραδείγματα των διαφόρων συσκοτιστικών διαφωτισμών και οι διαμάχες των διαφόρων εμπειρογνωμόνων της γλωσσικής αλλοίωσης με τις μεταβολές στο συντακτικό και την γραμματική βρίθουν στην ελληνική ιστορία και είναι αναρίθμητα. Από την μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό Ελληνισμό, και από την διαδρομή ανάμεσα στην αρχαίζουσα και την απλή καθαρεύουσα έως την πολυτονική και την διαστροφικά μονοτονική δημοτική γλώσσα, ο πόθος κάποιων ήταν να επιτύχουν την μείωση των γνωστικών ικανοτήτων και της ενότητος του λαού μας. Μα μήπως και μέσα στο κραταιό Βυζάντιο με την υποτίθεται εδραία Ορθοδοξία, δεν φρόντιζαν οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις να διαχωρίσουν τον Μεσαιωνικό Ελληνισμό σε εικονομάχους και εικονολάτρες;
Οι δυσώδεις και δυσώνυμες δυνάμεις του Διεθνιστικού Νεοταξισμού, με τις διάφορες μορφές και την διαχρονική τους παρουσία, σε μόνιμη διάσταση και αντιπαράθεση ως δυνάμεις του σκότους ενάντια στην δύναμη του πνευματικού και πολιτιστικού φωτός που εκφράζει ο Ελληνισμός, επιδιώκανε παράλληλα την διχόνοια του λαού μας και την προσβολή του Έθνους μας. Είναι πραγματικά δύσκολο να πει κανείς τι από τα δύο είναι πιο επικίνδυνο. Προφανώς η επιλογή και των δύο ολισθηρών δρόμων που ακολουθείται σήμερα αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι καταβάλλεται μια προσπάθεια για την καταστροφή του Ελληνικού Έθνους. Έστω και μάταιη. Το βέβαιο είναι ότι η προτεραιότητα έχει δοθεί εκ μέρους των ολετήρων της ανθρωπότητας στην διάσπαση του εσωτερικού μετώπου. Αυτό συμβαίνει στα ζητήματα της οικονομίας και της εξωτερικής πολιτικής με τον διαχωρισμό σε δυνατούς και αδύνατους, σε ισχυρούς και ‘ανίσχυρους’. Αυτή είναι η επιλογή στα πνευματικά και εκπαιδευτικά πράγματα.
Η Παιδεία και ο Πολιτισμός αποτελούν δύο απολύτως συγγενείς και συνυφασμένες έννοιες στην ζωή του Έθνους, αφού το πραγματώνουν, το διακρίνουν από τα υπόλοιπα, το ταυτοποιούν, το καλλιεργούν και το θωρακίζουν. Είναι απίστευτη η δύναμη της συνειδησιακής εθνικής και θρησκευτικής αυτογνωσίας ως στοιχείο αυτοσυντήρησης και ανάπτυξης, αφού η Πίστη, ως γνωστόν, μετακινεί και βουνά, ενώ είναι πιο δυνατή και από την φωτιά. Είναι πραγματικά απίστευτη η διαμάχη που σηκώσανε κάποιοι με αφορμή την γνωστή υπόθεση της αποκοπής τμήματος ενός ενημερωτικού φιλμ γύρω από τις φθορές που υπέστη ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός στο νέο μουσείο της Ακροπόλεως. Φιλμ που έφερε την υπογραφή του γνωστού σκηνοθέτη Γαβρά και μέμφεται την Ορθοδοξία ως συλλήβδην υπαίτια. Μέχρι και το διαβόητο Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων υπέρ του κ. Γαβρά επικαλούμενο το δικαίωμα της ανεμπόδιστης πρόσβασης στο έργο του καλλιτέχνη.
Η διαφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα επιδιώκεται να επιλυθεί με την διευκρίνιση της ανυπαρξίας συλλογικής ευθύνης, παρότι οι αντίθετες φωνές ουσιαστικά εμμένουν στις θέσεις τους. Ας τολμήσουν να ψάξουν ποιοι πραγματικά έφθειραν τις ελληνικές αρχαιότητες, ποιοι αληθινά μισούν τον Ελληνισμό. Η πραγματικότητα που εξέφρασαν οι υπουργοί Παιδείας και Πολιτισμού Σπηλιωτόπουλος και Σαμαράς για την σύνδεση Παιδείας και Πολιτισμού με την συνύπαρξη των δύο αυτών ζωτικών τομέων επιβάλλεται όχι μόνον ως πεδίο εφαρμογής των νέων μεθόδων διδαχής στην Ελληνική Νεολαία, αλλά ως βαθιά γνώση της ιστορικής διαδρομής, της εθνοφυλετικής συνοχής και της ευθύνης για την προάσπιση της Πατρίδος και την δημιουργία ενός Νέου, Ενωτικού Ελληνικού Πολιτισμού. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που εχθροί και φίλοι ωρύονται σε βάρος μας. Όταν οι Ρώσοι, εν μέσω των δικών τους αδιεξόδων, ζητούν εκ νέου να μας αφαιρέσουν τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπέρ του Πατριαρχείου Μόσχας για λόγους πολιτικής ιδιοτέλειας. Υπέρ άνω όλων η Ελλάς κατά την ορθή θέση του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/
Οι πολέμιοι του Ελληνικού Έθνους εδράζουν τμήμα της αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας και τις εξωφρενικές σε βάρος μας διεκδικήσεις τους στην ανιστόρητη απόρριψη της κληρονομικής διαδοχής και της φυλετικής συνέχειας ανάμεσα στην προχριστιανική και την μεταχριστιανική Ελλάδα. Θεωρία που οι εχθροί του Ελληνισμού βασίζουν εν πολλοίς στους γλωσσολογικούς εκσυγχρονισμούς και την θρησκευτική μεταβολή με την επικράτηση της Ελληνοορθοδοξίας. Πρόκειται για μια υποτιθέμενη κατάσταση εθνοφυλετικής ασυνέχειας που αφέθηκε προς δόξαν των μισελλήνων να προκαλεί τραύματα στο Ενιαίο Σώμα του Ελληνικού Γένους με την βαρύτατη ευθύνη μεγάλης μερίδας του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου της Πατρίδος μας. Και τούτο διότι οι μεν σύγχρονες γλωσσολογικές απλουστεύσεις και διευκολύνσεις αποτέλεσαν το εύκολο άλλοθι για τον ακρωτηριασμό της Ελληνικής γλώσσας, οι δε πολέμιοι της Ορθοδοξίας φρόντισαν να εξαλείψουν τα ιστορικά ίχνη της συμπόρευσής της με την ζωή του Γένους μας.
Τα παραδείγματα των διαφόρων συσκοτιστικών διαφωτισμών και οι διαμάχες των διαφόρων εμπειρογνωμόνων της γλωσσικής αλλοίωσης με τις μεταβολές στο συντακτικό και την γραμματική βρίθουν στην ελληνική ιστορία και είναι αναρίθμητα. Από την μετάβαση από τον αρχαίο κόσμο στον μεσαιωνικό Ελληνισμό, και από την διαδρομή ανάμεσα στην αρχαίζουσα και την απλή καθαρεύουσα έως την πολυτονική και την διαστροφικά μονοτονική δημοτική γλώσσα, ο πόθος κάποιων ήταν να επιτύχουν την μείωση των γνωστικών ικανοτήτων και της ενότητος του λαού μας. Μα μήπως και μέσα στο κραταιό Βυζάντιο με την υποτίθεται εδραία Ορθοδοξία, δεν φρόντιζαν οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις να διαχωρίσουν τον Μεσαιωνικό Ελληνισμό σε εικονομάχους και εικονολάτρες;
Οι δυσώδεις και δυσώνυμες δυνάμεις του Διεθνιστικού Νεοταξισμού, με τις διάφορες μορφές και την διαχρονική τους παρουσία, σε μόνιμη διάσταση και αντιπαράθεση ως δυνάμεις του σκότους ενάντια στην δύναμη του πνευματικού και πολιτιστικού φωτός που εκφράζει ο Ελληνισμός, επιδιώκανε παράλληλα την διχόνοια του λαού μας και την προσβολή του Έθνους μας. Είναι πραγματικά δύσκολο να πει κανείς τι από τα δύο είναι πιο επικίνδυνο. Προφανώς η επιλογή και των δύο ολισθηρών δρόμων που ακολουθείται σήμερα αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι καταβάλλεται μια προσπάθεια για την καταστροφή του Ελληνικού Έθνους. Έστω και μάταιη. Το βέβαιο είναι ότι η προτεραιότητα έχει δοθεί εκ μέρους των ολετήρων της ανθρωπότητας στην διάσπαση του εσωτερικού μετώπου. Αυτό συμβαίνει στα ζητήματα της οικονομίας και της εξωτερικής πολιτικής με τον διαχωρισμό σε δυνατούς και αδύνατους, σε ισχυρούς και ‘ανίσχυρους’. Αυτή είναι η επιλογή στα πνευματικά και εκπαιδευτικά πράγματα.
Η Παιδεία και ο Πολιτισμός αποτελούν δύο απολύτως συγγενείς και συνυφασμένες έννοιες στην ζωή του Έθνους, αφού το πραγματώνουν, το διακρίνουν από τα υπόλοιπα, το ταυτοποιούν, το καλλιεργούν και το θωρακίζουν. Είναι απίστευτη η δύναμη της συνειδησιακής εθνικής και θρησκευτικής αυτογνωσίας ως στοιχείο αυτοσυντήρησης και ανάπτυξης, αφού η Πίστη, ως γνωστόν, μετακινεί και βουνά, ενώ είναι πιο δυνατή και από την φωτιά. Είναι πραγματικά απίστευτη η διαμάχη που σηκώσανε κάποιοι με αφορμή την γνωστή υπόθεση της αποκοπής τμήματος ενός ενημερωτικού φιλμ γύρω από τις φθορές που υπέστη ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός στο νέο μουσείο της Ακροπόλεως. Φιλμ που έφερε την υπογραφή του γνωστού σκηνοθέτη Γαβρά και μέμφεται την Ορθοδοξία ως συλλήβδην υπαίτια. Μέχρι και το διαβόητο Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων υπέρ του κ. Γαβρά επικαλούμενο το δικαίωμα της ανεμπόδιστης πρόσβασης στο έργο του καλλιτέχνη.
Η διαφορά στο συγκεκριμένο ζήτημα επιδιώκεται να επιλυθεί με την διευκρίνιση της ανυπαρξίας συλλογικής ευθύνης, παρότι οι αντίθετες φωνές ουσιαστικά εμμένουν στις θέσεις τους. Ας τολμήσουν να ψάξουν ποιοι πραγματικά έφθειραν τις ελληνικές αρχαιότητες, ποιοι αληθινά μισούν τον Ελληνισμό. Η πραγματικότητα που εξέφρασαν οι υπουργοί Παιδείας και Πολιτισμού Σπηλιωτόπουλος και Σαμαράς για την σύνδεση Παιδείας και Πολιτισμού με την συνύπαρξη των δύο αυτών ζωτικών τομέων επιβάλλεται όχι μόνον ως πεδίο εφαρμογής των νέων μεθόδων διδαχής στην Ελληνική Νεολαία, αλλά ως βαθιά γνώση της ιστορικής διαδρομής, της εθνοφυλετικής συνοχής και της ευθύνης για την προάσπιση της Πατρίδος και την δημιουργία ενός Νέου, Ενωτικού Ελληνικού Πολιτισμού. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που εχθροί και φίλοι ωρύονται σε βάρος μας. Όταν οι Ρώσοι, εν μέσω των δικών τους αδιεξόδων, ζητούν εκ νέου να μας αφαιρέσουν τα δικαιώματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπέρ του Πατριαρχείου Μόσχας για λόγους πολιτικής ιδιοτέλειας. Υπέρ άνω όλων η Ελλάς κατά την ορθή θέση του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnapopsis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου