Οι τρεις τελευταίες επιθυμίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

ΑΘΗΝΑ 9-10-2010 .

Το ξόδεμα της αρχαίας ελληνικής σοφίας αλόγιστα και τελικά η εξάντληση ή ακόμα χειρότερα η εξαφάνιση των αποθεμάτων αυτής από διαχειριστές βαλτούς καταδεικνύει με τα πλέον μελανά χρώματα την κατάντια του Ελληνικού Έθνους. Και φυσικά η κατάσταση αυτή δεν είναι πρόσκαιρη, αλλά ακολουθεί μια μακριά ιστορική διαδρομή μέχρι και τις μέρες μας, αφού σοφία και σύνεση με εθνικό συναίσθημα και λαϊκό φιλότιμο παράγει πάντοτε η Ελλάς από γνήσιους και σπουδαίους Έλληνες. Από Έλληνες δηλαδή αληθινά σοφούς και συνετούς που νοιάζονται με πηγαίο αίσθημα την ράτσα μας.

Ίσως θα έπρεπε επιτέλους να σκεφτούμε ότι δεν γίνεται δίχως λόγο και αιτία να έχουμε ξεπέσει τόσο πολύ και από γένος αυτοκρατορικό και γενιά φιλοσόφων και εργατών της γης να έχουμε μετατραπεί σε γένος δουλικό και γενιά του πιο αισχρού μιμητισμού και των έτοιμων υποπροϊόντων, πνευματικών και υλικών. Και φυσικά δουλεία δεν είναι μόνο η φυσική αιχμαλωσία και η κατάλυση του κράτους δια των όπλων, αν και αυτή ακόμα είναι σημείο έσχατης παρακμής.

Δουλεία είναι και απλά αλλά σημαντικά πράγματα που μας έχουν μάθει σκόπιμα να τα αποδεχόμαστε ως λογικά τάχα και φυσιολογικά. Ο υπερκαταναλωτισμός, η δανεική σκέψη που διακωμωδεί την φυλή και τρέφεται από τις σάρκες της σαν την βδέλλα, οι ξένες συνήθειες σαν τον ατομισμό και τον υλισμό, η καταφυγή σε ξένες πλάτες και ταμεία, το ξόδεμα του κοινοτικού τρόπου ζωής και της ηθικής των Ελλήνων.

Οι παραπάνω σκέψεις μου γεννήθηκαν με τον απλούστερο τρόπο όταν διάβασα τις τελευταίες επιθυμίες του μεγαλύτερου Έλληνα και Στρατηλάτη παγκοσμίως και διαχρονικά, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Του ανθρώπου που συνέθεσε την ενιαία εικόνα του Ελληνισμού προσδίδοντας σ’ αυτήν οικουμενική αξία μέσα από την δημιουργία της Ελληνικής Κοσμοκρατορίας και την επικράτηση της πολιτικής της διοικήσεως και του πολιτισμού της.

Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν προ του θανάτου του ζήτησε να κουβαλήσουν το νεκρικό φορείο οι καλύτεροι γιατροί του κόσμου ως ένδειξη της αδυναμίας τους απέναντι στο θάνατο. Να σκορπιστούν στο έδαφος οι θησαυροί που είχε συλλέξει ως ένδειξη της παραμονής κάθε υλικού αγαθού στον κόσμο τούτο με τον χωρισμό τους από τον άνθρωπο - δημιουργό. Και να αιωρούνται τα χέρια του στον αέρα προς παραδειγματισμό των ανθρώπων ότι ερχόμαστε και φεύγουμε με τα χέρια άδεια όταν τερματιστεί το πιο όμορφο δώρο που μας δίνει ο Θεός μαζί με την ζωή. Ο χρόνος που οφείλουμε να διαχειριστούμε κατανέμοντάς τον με σωφροσύνη στους κατάλληλους ανθρώπους που αγαπούμε και μας αγαπούν, φροντίζοντας με τις σωστές ενέργειες να εξασφαλίσουμε αξιοπρέπεια και βέλτιστη διαβίωση. Με ευγνωμοσύνη στον Δημιουργό του ανθρωπίνου γένους και της φύσης, αλλά και στους κτήτορες της Ελληνικής Φυλής.

Αυτόν τον ίδιο χρόνο σήμερα σπαταλούμε υποδουλώνοντας τις δύο δομικές ενότητες στις οποίες ανήκει ένας άνθρωπος. Την Πατρίδα και την ατομική μας οικογένεια. Την ευρεία δηλαδή και την στενή οικογένεια των οποίων είμαστε τα ζωντανά κύτταρα. Και το πράττουμε αυτό όταν επιτρέπουμε να μας αφαιρούν τον προσωπικό μόχθο στην εργασία και την Εθνική Γη προσφέροντάς τα στους δεσμοφύλακες της οικουμένης, στερώντας τα από τα αγαπημένα μας πρόσωπα, από εμάς τους ίδιους και τελικά την ίδια την Ελλάδα. Μας κλέβουν συνάμα τον ελάχιστο χρόνο που διαθέτουμε και παράλληλα μας στερούν την αυτονομία σκέψης και ορθής δράσης. Μας καθοδηγούν στην συσσώρευση άχρηστων υλικών αγαθών και στην απώλεια της αίσθησης του χρόνου, αλλά και στην άγονη διεκδίκηση ακόμα περισσότερων λες και θα παραμείνουμε αιώνιοι. Και επάνω στην ματαιοδοξία που τελικά φτιάχνουμε με δική μας ευθύνη κινδυνεύουμε να σκορπίσουμε στους εχθρούς και την Φυλή και την οικογένεια, διαπράττοντας ύβρη απέναντι και στον ίδιο τον Θεό.

Ας μην οικτίρουμε λοιπόν προς πάσα κατεύθυνση για τα δεινά και τις απώλειες σε γη, σε χρήμα, σε αχρείαστα δάνεια και δανεικές ζωές. Ας κοιτάξουμε στις παρακαταθήκες του Ελληνισμού μας. Κι ας διαθέσουμε τον χρόνο μας στις δικές μας αξίες, τις δικές μας ικανότητες, σ’ αυτούς που πρέπει να αγαπήσουμε. Κι ας εργαστούμε μ’ εκείνους που νοιάζονται για τις ίδιες αξίες. Να εργαστούμε για το μεγάλωμα της Ελλάδος με τους Έλληνες μόνους σύμμαχους και συνειδητούς δημιουργούς και να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο στην οικογένεια και τα παιδιά μας χρίζοντάς τα άξιους διαδόχους του Μεγάλου Ελληνικού Έθνους. Και ας τελειώσω με αυτό εδώ το βίντεο ως σπονδή στον Μέγα Στρατηλάτη Αλέξανδρο http://www.youtube.com/watch?v=pO-jLSHufXc&list=QL&feature=BF

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/