Πέμπτη 3 Απριλίου 2025
Η Ελλάδα σήμερα
ΑΘΗΝΑ 12-2-2008.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 16.
Η οικονομική δραστηριότητα μιας χώρας αποτελεί μια διαδικασία πολυσχιδή και επίπονη με ιδιαίτερα λεπτές διεργασίες σε βαθμό που για να επιτευχθεί θετικό οικονομικό αποτέλεσμα απαιτείται η καλή συνεργασία ορισμένων παραγόντων. Οι καθοριστικότεροι φορείς -παράγοντες μιας επιτυχούς οικονομικής διαδικασίας είναι από την μια πλευρά οι οικονομικά επιφανείς, οι κάτοχοι του κεφαλαίου, δηλαδή του χρήματος, οι επιχειρηματίες και εργοδότες και από την άλλη πλευρά οι εργαζόμενοι, αυτοί δηλ. που παρέχουν την προσωπική εργασία τους και παράγουν το προϊόν της επιχειρήσεως. Ουδείς εκ των δυο αυτών κοινωνικών εταίρων δύναται να επιβιώσει αγνοώντας τον άλλο. Ούτε ο εργοδότης μπορεί να παράξει προϊόν χωρίς εργατικά χέρια ούτε ο εργαζόμενος να εργαστεί και να αμειφθεί χωρίς τον άνθρωπο ή τον φορέα που θα του δώσει εργασιακή στέγη.
Κατά καιρούς βέβαια έχει επέλθει σύγκρουση εργοδοτών και εργαζομένων συνέπεια αντικρουόμενων συμφερόντων που είχαν να κάνουν με το ωράριο εργασίας, τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους εργασιακούς χώρους, τους μισθούς και τα ημερομίσθια, τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα κ.τ.λ. Πολλά από τα ζητήματα αυτά ελύθησαν με τρόπο λίαν αποτελεσματικό και φιλεργατικό επί εποχής του αειμνήστου Εθνικού κυβερνήτη και Πατέρα του Όχι Ι. Μεταξά, όπως η επιβολή της οκτάωρης απασχόλησης, η καθιέρωση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, η δημιουργία του Ι.Κ.Α κ.τ.λ. Νεότερα ζητήματα αντιμετωπίζονται άμεσα και υπευθύνως από τις μέριμνες που έχει σχεδιάσει ο Εθνικοκοινωνισμός όπως αναφέρθηκε π.χ. στην ενότητα για την Εθνική Οικονομία. Είναι συνεπώς ζήτημα απόδοσης τιμής για εμάς προς την εργαζόμενη τάξη η σύνδεση συνταξιοδοτικού και φορολογικών δηλώσεων και η απόδοση των ειλικρινώς δηλωθέντων εσόδων στους εργαζομένους με την μορφή βιώσιμων συντάξεων.
Οι λύσεις πάντοτε βρίσκονται όταν υπάρχει βούληση και ουδέν άλυτο για τον Εθνικοκοινωνισμό. Άλλωστε και παλαιότερα επιδεικνυόταν η λεγόμενη καλή πίστη μεταξύ επιχειρηματιών και εργαζομένων και τα προβλήματα λυνόντουσαν με αμοιβαία συμβιβαστικά βήματα. Τότε όμως ο έμφυτος Πατριωτισμός κατεύθυνε τις πράξεις και ενέργειες των Ελλήνων, ακόμη και αυτές που σχετίζονται με την αγορά εργασίας. Οι εργαζόμενοι παράγουν το προϊόν τους γνωρίζοντας ότι προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες στην Ελλάδα, οι δε επιχειρηματίες προσέφεραν ομοίως είτε με ευεργεσίες και κοινωφελή έργα είτε με αύξηση θέσεων εργασίας εγχώρια είτε με διεύρυνση της Ελληνικής επιχειρηματικότητας και του Ελληνικού μεριδίου αγοράς σε διεθνές επίπεδο. Εργοδοσία και εργαζόμενη τάξη ευρίσκοντο στην υπηρεσία της Ελλάδας εν αγαστή συνεργασία.
Η βαθύτατα προσκείμενη στον Νεοταξικό Παράγοντα, που από πάντοτε ενέδρευε, Ελληνική Μεταπολιτευτική Πολιτικάντικη Νομενκλατούρα όμως με δόλια και άνομα οικονομικίστικα τερτίπια τύπου πανωτόκια επέβαλλε το οικονομικό γονάτισμα του Πατριωτικού Κεφαλαίου ενώ παράλληλα με ύποπτες παροχές και οικονομικές αβάντες δημιούργησε μια τάξη Νεόπλουτων που δυναμώνοντας αντιπαρείχαν στους Πολιτικάντηδες Πατερούληδες κάλυψη και πολιτική ισχύ για να κοροϊδεύουν υποσχεσιολογώντας τον «κυρίαρχο» Ελληνικό λαό. Έτσι φτάσαμε στη δημιουργία ενός Νεοταξικού κεφαλαίου που δεν διακρίνεται ούτε για Πατριωτικές ούτε για φιλεργατικές ευαισθησίες. Η κατάσταση αυτή βολεύει εκείνους, όπως οι Κομμουνιστές, που μιλούν ακόμη και σήμερα για δήθεν Πάλη των Τάξεων ενώ η αληθινή Πάλη διεξάγεται μεταξύ Πατριωτών και Νεοταξιτών.
Ο Εθνικοκοινωνισμός τάσσεται αναφανδόν στο πλευρό των Πατριωτών και στην υποτιθέμενη πάλη των τάξεων προτάσσει την απολύτως συμβατή επίτευξη της Συμφιλιώσεως και Συνεργασίας των τάξεων επί ωφελεία της κοινής μας Πατρίδας Ελλάδος. Τα υγιή και Εθνικά ωφέλιμα έργα των επιχειρηματιών θα αμειφθούν από το Εθνικοκοινωνικό Κράτος, όπως καταδεικνύεται στην ενότητα περί Εθνικής Οικονομίας, οι Έλληνες εργαζόμενοι θα παραμείνουν πιστοί στην Πατρίδα τους και τα ψευτοδιλήμματα Φιλελεύθερων, Σοσιαλιστών και Κομμουνιστών θα πάψουν να διχάζουν το λαό εκμηδενιζόμενα.
ΑΘΗΝΑ 16-12-2007.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 14.
Οι δυο έννοιες του τίτλου αυτής της ενότητας έχουν η κάθε μια τη δική τους σημειολογία στην Πολιτική Πρακτική αλλά διαφορετική χρονολογική αφετηρία. Αυτή η διαφοροποίηση οφείλεται να αναγνωριστεί και να αντιμετωπιστεί με τον δέοντα σεβασμό.
Οι παλαιές αξίες, οι τυχούσες κατά γενική ομολογία καθολικής εγκρίσεως, δεν γκρεμίζονται ούτε αντικαθίστανται. Αυτόν τον χαρακτήρα ενέχει η έννοια του Έθνους -Κράτους , αποτελούσα τη σταθερά της ενότητας και συνέχειας τού Ελληνισμού στο διηνεκές. Το Έθνος-Κράτος αποτελεί την πρώτη και παλαιότερη συστατική ουσία κάθε μορφής πολιτειακής οργάνωσης. Το ανθρώπινο γένος αποτελείται από ευάριθμες ομάδες που διαφέρουν μεταξύ τους σε πολλούς φυσικούς παράγοντες, όπως χρώμα δέρματος, γενετήσιο κώδικα, χρωμοσώματα, ανάπτυξη δεξιοτήτων και ικανοτήτων, ποικιλότητα λόγω διάφορου περιβάλλοντα ζωτικού χώρου κ.τ.λ. Οι ανωτέρω ομάδες καλούνται φυλές, τα δε μέλη κάθε ανθρώπινης φυλής χαρακτηρίζονται από το φυσικό χάρισμα της αλληλεγγύης, συναναστροφής και κοινού βίου με ανάλογης βιοσύστασης ανθρώπους. Η έννοια του Έθνους έχει επαρκώς οριστεί και ταυτοποιηθεί από τους γεννήτορές της Έλληνες και περιλαμβάνεται με σαφήνεια στην Πρωτότυπη Αρχαία Ελληνική Πολιτειακή Γραμματεία. Το Έθνος αποτελείται από πολίτες – μέλη που έχουν το ίδιο αίμα (καταγωγή), την ίδια γλώσσα, κοινή θρησκεία( κατά πλειοψηφία τουλάχιστον),κοινή παιδεία ( πολιτισμό) και ανήκουν στην ίδια φυλή. Οι πολίτες λοιπόν οι ανήκοντες σ’ ένα Έθνος διακρίνονται από τα εξής μ’ άλλα λόγια χαρακτηριστικά γνωρίσματα: 1)όμαιμον, 2)το ομόγλωσσον, 3)το ομόθρησκον, 4)ομοπαίδευτον, 5)ομόφυλον.
Τα γνωρίσματα αυτά ενυπάρχουν στους πολίτες του Έθνους ομοούσια και καθ’ ολοκληρία και όχι αποσπασματικά. Αυτός είναι ο ορισμός του Έθνους και όλα τα κράτη, δηλαδή οι κοινοβιακοί συνεταιρισμοί ανθρώπων με κοινά γνωρίσματα που διαβιούν σε γεωγραφικές περιοχές με απόλυτα καθορισμένα και απαραβίαστα σύνορα, σχηματίστηκαν υπακούοντας με τρόπο απόλυτο σ’ αυτόν τον ορισμό. Το «παραγόμενο» προϊόν αυτής της διαδικασίας καλείται Έθνος-Κράτος, όποιο δε κράτος δεν σεβάστηκε αυτόν τον κανόνα είτε απώλεσε την ελευθερία του, είτε εξαφανίστηκε από προσώπου γης. Οι Έλληνες σεβάστηκαν αυτόν τον κανόνα, παρά τις αντίθετες απόψεις των ντόπιων πολιτικών δουλικών του χωνευτηρίου λαών που ονομάζεται Νέα Τάξη Πραγμάτων(Ν.Τ.Π) και ο Εθνικοκοινωνισμός θα τον εφαρμόσει ως σταθερή πολιτική πρακτική για το καλό του Ελληνικού Έθνους και Λαού. Αναγνωρίζουμε ότι η Ελλάς είναι Ευρωπαϊκή χώρα, μια χώρα άλλωστε που συντέλεσε σε υπερθετικό βαθμό στη διαμόρφωση των συστατικών στοιχείων της Ευρώπης (Ελληνικός πολιτισμός, χριστιανισμός, Ανθρωπισμός) και κληροδότησε σ’ αυτήν εκτός των ανωτέρω στοιχείων και το ίδιο της το όνομα που είναι ως γνωστών ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΑΤΟ.
Επιθυμούμε την άριστη συνεργασία και τον γόνιμο κοινό βηματισμό με τ’ άλλα Ευρωπαϊκά Έθνη προς την επίλυση κοινών προβλημάτων και την αναγόρευση των Ευρωπαϊκών Πολιτικών προτάσεων ως σημείων αιχμής στο Παγκόσμιο Πολιτικό Γίγνεσθαι για την επικράτηση υγιών και κοινά αποδεκτών λύσεων. Επιθυμούμε να δούμε την Ευρώπη να αποτελεί εξισορροπητικό Παράγοντα και ηγέτιδα δύναμη θετικής προοπτικής στη Διεθνή πολιτική κονίστρα. Πιστεύουμε στην πρωτοπορία της Ευρώπης για το καλό Εθνών και Λαών και το εννοούμε. Πιστεύουμε όμως ομοίως και στην διατήρηση της Εθνικής ταυτότητας της Ελλάδος καθαρή και ανόθευτη. Θα θωρακίσουμε οπωσδήποτε την Ελληνική ιδιοσυστασία μας και τα εθνικά χαρακτηριστικά μας και θα τα αναδείξουμε ως σημεία αιχμής και προόδου της Ελλάδος στη θέση που της αξίζει, της πρώτης μεταξύ ίσων Εθνών και της Ηγετικής Δυνάμεως στο Πηδάλιο της Ευρώπης και της Διεθνούς Πολιτικής. Επιθυμούμε να διαφυλάξουμε και να διατηρήσουμε την αυτοτέλεια και αυθυπαρξία της Ελλάδος με ό,τι συνεπάγεται αυτό και με τρόπο δεσμευτικό και αναπόδραστο. Θα πορευτούμε στην Ευρώπη των Λαών και των Εθνών με τα δικά μας γνωρίσματα, την Ελληνική γλώσσα, τον Ελληνικό Πολιτισμό, την Ελληνοορθοδοξία, το Ελληνικό νόμισμα, τον Ελληνικό στρατό, την δική μας Ελληνική κυβέρνηση, την Ελληνική οικονομία και τους Έλληνες δίδοντας τους όραμα, προοπτική, επιτυχίες και νίκες τόσο για τους ίδιους και την Ελλάδα, όσο και για τον Ελληνισμό ολάκερο. Γι’ αυτό απορρίπτουμε την ομοσπονδοποιημένη Ευρωπαϊκή Ένωση της λαομίσητης Νέας Τάξης Πραγμάτων και αναλαμβάνουμε πρωτοβουλία για μια Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία των Εθνών και των Λαών με προοπτική τη συνεργασία των Ευρωπαϊκών Κρατών σε όλα τα κορυφαία ζητήματα που τα απασχολούν και την πρωτοπορία της Ευρώπης ως κορυφαίας Δυνάμεως και εξισορροπητικού παράγοντα διεθνώς, επιζητώντας όμως και θέτοντας ως στόχο ύψιστης προτεραιότητας την ανάδειξη της Ελλάδος ως Ηγέτιδας Δυνάμεως σε παγκόσμιο επίπεδο τηρώντας πλήρως την αυτοτέλεια και αυθυπαρξία της.
Η Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία συνιστά Ευρωπαϊσμό, η Νεοταξική Ε.Ε «δολοφονεί» και διαλύει το πολιτικό μέλλον της Ευρώπης. Αυτή είναι η άποψη του Ελληνικού Εθνικοκοινωνισμού.
ΑΘΗΝΑ 29-12-2007.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ 15.
Ο πολίτης μιας Πατρίδας ανήκει και είναι ένοικος δύο <σπιτιών> παράλληλα και αυτοστιγμεί, ενός μικρότερου που είναι η οικογένεια του κι ενός μεγαλύτερου που είναι η πατρίδα και το Έθνος του. Αν ο πολίτης εγκαταλείψει την οικογένεια του ή την αφήσει να διαλυθεί ρισκάρει να μην ξαναβρεί οικογενειακή γαλήνη. Αν πάλι αφήσει την Πατρίδα του να ρημάξει και αδιαφορήσει για την τύχη της, τότε κι αν φροντίζει σωστά την οικογένεια του σε τι ωφελεί τούτο; Σ’ αυτήν την περίπτωση ο καραδοκών εχθρός θα του αφαιρέσει και πατρίδα και σύζυγο και τέκνα και τον ίδιο θα σκλαβώσει. Η σκλαβιά, είτε σωματική είτε πνευματική είτε οικονομική, πάντα σκλαβιά είναι.
Η ιστορία και η φρίκη τής Νέας Τάξης Πραγμάτων μάς έχουν καταδείξει και αποδείξει οδυνηρά αυτήν την αλήθεια. Η φροντίδα και η μέριμνα για την βιωσιμότητα της Πατρίδας και του Έθνους και την πρόοδό τους είναι ύψιστο καθήκον και υποχρέωση αλλά και αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Πατριώτη πολίτη μιας χώρας. Ο Έλληνας είναι εκ φύσεως Πατριώτης και ο Εθνικοκοινωνισμός σε τέτοιους Έλληνες βασίζει την πρόοδο και ανέλιξη της Ελλάδος. Ο Πατριωτισμός είναι στοιχείο βασικό για τη δημιουργία ισχυρής Ελλάδος και ευημερούντων Ελλήνων, γιατί τότε μόνο επιτυγχάνεις ένα σκοπό όταν αγαπάς αυτό που κάνεις. Πατριωτισμός σημαίνει αγάπη αθεράπευτη για την Ελλάδα, για την πατρίδα, για την δική σου πατρίδα, για το Έθνος σου. Αυτή η αγάπη είναι και άδολη και ειλικρινής και χρήσιμη και επιβεβλημένη. Ο Πατριωτισμός και ο Εθνικισμός αποτελούν τις λεκτικές έννοιες που εκφράζουν την αγάπη στην Ελληνική Πατρίδα και το Ελληνικό Έθνος. Συνεπώς ο Εθνικοκοινωνισμός επιτάσσει αφενός μεν την θεσμική και συνταγματική κατοχύρωση αυτών των δύο εννοιών, αφετέρου δε απαγορεύει την οιαδήποτε ύβρη εναντίον τους. Μέσα στα πλαίσια μιας δημοκρατικής πολιτείας χωρά η έκφραση κάθε πολιτικού λόγου οιασδήποτε αποχρώσεως μετά του προσήκοντος σεβασμού και ανεκτικότητας, εφόσον δεν προσβάλλει και δεν θέτει σε κίνδυνο τις θεμελιώδεις Αξίες και την Κυριαρχία της Εθνικής Κοινότητας. Ο Πατριωτισμός και ο Εθνικισμός όμως αυτοδίκαια και εκ της προαναφερόμενης εννοίας τους αντιπροσωπεύουν ολόκληρο το Ελληνικό Έθνος και για τον λόγο αυτό τυγχάνουν τής δέουσας νομικής τους κατοχυρώσεως και προστασίας. Επιτυγχάνεται τοσαύτως η ανεπηρέαστη εμπέδωσή τους από τον Ελληνικό λαό και ο Εθνικοκοινωνισμός προσφέρει τοιουτοτρόπως ανεκτίμητη υπηρεσία στην Ελλάδα και τους Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου