ΠΕΡΙ ΑΚΡΩΝ

ΑΘΗΝΑ 3-10-2008.

Οι δυσμενείς οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον και η υποβάθμιση του κοινωνικού ρόλου του πολίτη του παραδοσιακού Εθνικού Κράτους οδηγούν τα πράγματα στην δημιουργία νέων συσχετισμών και την αναζήτηση νέων μορφών διακυβέρνησης. Η ανέχεια που προκαλείται από την δέσμευση των πλουτοπαραγωγικών πόρων και των εθνικών εισοδημάτων στα χέρια μιας ολιγάριθμης νεοταξικής κάστας πολιτικών ιθυνόντων και πλουτοκρατών συνοδεύεται πλέον από την αφαίρεση των διαχειριστικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων των πολιτών.

Το σύγχρονο Κράτος που οικοδομεί η Νέα Τάξη Πραγμάτων μέσω των εκλεκτών ανά Έθνος πολιτικών τέκνων της ξεκινά στην βάση της δημιουργίας από την χαλάρωση των ηθών και των συναλλαγών, διαρρηγνύει στην συνέχεια σύνορα και εθνικές συνειδήσεις και στο τέλος παραδίδει την Εθνική Κυριαρχία βορά στις ορέξεις της Διεθνούς Εξουσίας χάριν μιας υποθηκευμένης «ειρήνης» και μιας επίπλαστης ευημερίας. Μια ευημερία που δεν πρέπει να ενοχλείται από την ανεργία, την φτώχια, τα αρπαχθέντα εισοδήματα από μια μεθοδευμένη κρίση και από τον σαματά των τρομοκρατικών χτυπημάτων και των συμπλοκών σε κάποιες γειτονιές «κατώτερων» ανθρώπων. Αλλά για να φτάσουμε σ’ αυτό τον ύπατο βαθμό κρατικής υποτέλειας πρέπει να εκλείψει η κοινωνική ομοιογένεια, η Προσήλωση στην Πατρίδα, η Πίστη στις αξίες του Χριστιανισμού.

Η έφοδος του αντεθνικού και αντιανθρώπινου πολιτισμού χτυπά κατά μείζονα λόγο την πόρτα της Ευρώπης. Και είναι απολύτως λογικό να συμβαίνει, αφού εκείνη είναι που διαθέτει την ιστορική παράδοση και τα αποθέματα δυναμικότητας προκειμένου να σταματήσει την λαίλαπα της ομογενοποίησης και της ολοκληρωτικά διοικούμενης ανθρωπότητας υπό την πλήρη ανοχή των κυρίαρχων μέχρι σήμερα ιδεολογιών. Του Καπιταλισμού που έχει τσαλαπατήσει την έννοια της ελεύθερης αγοράς εξοβελίζοντας τον κρατικό παρεμβατισμό και της Σοσιαλδημοκρατίας που επιτίθεται με πάθος σε βάρος της ταυτότητος και των προστατευτικών θεσμών του Έθνους. Η φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και ο σοσιαλιστικός διεθνισμός ενώνουν τις δυνάμεις τους και συμβιώνουν υπέροχα μέσα στα όρια των σύγχρονων δεσμωτηρίων που έχουν διαμορφώσει σε βάρος των λαών.

Η γερή ψυχρολουσία και η πλήρης διάψευση των καλλιεργούμενων προσδοκιών από όλο το φάσμα των επιφανών και αρεστών του Νεοταξισμού έχει οδηγήσει τους πολίτες στην διαδικασία αναζήτησης και τελικά στην επιλογή προσώπων και φορέων που επιδιώκουν την επιστροφή στις ρίζες του Ανθρωποκεντρισμού και του Εθνικισμού, σ’ αυτή την σύνθεση που στην πραγματικότητα αποτελεί την ουσία του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Κάποιοι άσπονδοι φίλοι της Ευρώπης επιθυμούν να προσδώσουν σ’ αυτόν τον ιστορικό σύνδεσμο διαστάσεις αντιδημοκρατικότητας και ακρότητας. Οι τελευταίες εκλογές στην Αυστρία με την παρεμφερή κρίση του πολιτικού συστήματος και τις μεταβολές στο πολιτικό σκηνικό σε σχέση με την Ελλάδα δίνουν μια καλή ευκαιρία να αποσαφηνιστούν τα όρια των λεγομένων πολιτικών άκρων.

Η επιστροφή στον πολίτη του διαχειριστικού ελέγχου του Κράτους, ο σεβασμός της ανθρώπινης προσωπικότητας και ασφάλειας, η ενθρόνιση του Έθνους και πάλι στο επίπεδο της Πολιτειακής Οντότητας που εκφράζει την οικουμενική διάσταση της Εθνικής Κοινότητας και η υποταγή του Κράτους στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του Έθνους δεν μπορούν παρά να χαρακτηριστούν σαν δομικά στοιχεία ύψιστης δημοκρατικότητας. Είναι ακριβώς αυτά τα στοιχεία που προσδιορίζουν την Κοσμοθεωρία του Εθνικισμού και λαμβάνουν την ιδεολογική τους έκφραση μέσα από την πολιτική πραγμάτωση ενός Εθνικού Κοινωνισμού. Μια πολιτική αναφορά που πατάει σταθερά και στα δυο της πόδια, εξυπηρετώντας τις ανάγκες βιωσιμότητας και υπεροχής της Πολιτείας. Το Εθνικό συμφέρον και την κοινωνική ευημερία. Μακριά και πέρα από σοσιαλιστικούς «παραδείσους» και καπιταλιστικές «ευδαιμονίες» που δεν έρχονται ποτέ.

Άλλη μια παράμετρος που εντάσσεται στα όρια του πατριωτικού παρεμβατισμού και της Εθνικής και Κοινωνικής αντίληψης των πραγμάτων είναι η Πίστη στα ανώτατα οράματα και ιδανικά που μπορεί να εμφυσήσει η ανυπέρβλητη Δημιουργική Δύναμη του Θεού. Μια Πίστη που εξυψώνει την ανθρώπινη προσωπικότητα σε έργα ανυπέρβλητα δημιουργικά με την επενέργεια της Θείας Χάριτος. Αυτή η ενισχυτική παρουσία του Θεού Πατέρα, πλήρως παραδεκτή από την Νομοτέλεια της Δημιουργίας και ενσωματωμένη στους θεμελίους λίθους της Εθνικής Ιδέας, στην Πατρίδα μας έχει πολλαπλώς πληγεί και αμφισβητηθεί από τις δυνάμεις της «Δημοκρατικής Προόδου» και κάποιους τάχα μου παραδοσιακούς συντηρητικούς με αφορμή κάποια μειοψηφικά «εκκλησιαστικά» στίγματα. Προφανώς βλέπουν στα εν λόγω στίγματα κάποιους βολικούς συμμάχους.

Προφανώς ήρθε η ώρα να αναθεωρηθεί η άποψη περί πολιτικών άκρων και να αποδοθούν οι ακρότητες εκεί που πραγματικά ανήκουν. Η συνθηματολογία Κοινωνική ασφάλεια για τους δικούς μας ανθρώπους, Κοινωνικό Κράτος αντί για μετανάστευση, Νόμος και Τάξη αντί για κατάχρηση ασύλου, Το σπίτι μας αντί για το Ισλάμ που χρησιμοποίησε το Αυστριακό Εθνικό Κόμμα της Ελευθερίας στις τελευταίες εκλογές κρίθηκε ως λογική κι όχι ως ακραία από το 18% των πολιτών που δεν μπορεί να χαρακτηριστούν ως ακραίοι. Αλλά και τα συνθήματα Όλους εμάς ενώνει η Ελλάς και η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες που καθιέρωσε ορθά ο Αρχηγός του ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης προσθέτουν και δεν μειώνουν Ελλάδα και ενώνουν τους Έλληνες δημιουργικά και λογικά. Τα άκρα εστιάζονται στις επιδιώξεις της Καθεστηκυίας Τάξεως που θυσιάζουν την λογική της Πατρίδος στην παράνοια του Νεοταξισμού.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

ΜΕΛΟΣ Ο. Κ. Ε ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΛΑ. Ο. Σ

http://karachalios-spiros.blogspot.com

http://polapopsis.blogspot.com