ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΣΕ ΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΕΠΑΡΚΕΣ.

ΑΘΗΝΑ 23-10-2008.

Τούτες τις πονηρές ημέρες που βιώνουμε οφείλουμε με ακόμη μεγαλύτερη ευλάβεια και διορατική ματιά να αποδώσουμε αφενός μεν τις οφειλόμενες τιμές απέναντι στα πρόσωπα και τα γεγονότα του έπους του 1940, αφετέρου δε να προσλάβουμε τα μηνύματα του καιρού εκείνου και να τα αντιπαραβάλουμε στη σημερινή εποχή. Να θέσουμε κάποια ζητήματα που σχετίζονται με τις εθνικές υποθέσεις και την κοινωνική συνοχή των Ελλήνων.

Τα κοινά σημεία της περιόδου που προηγήθηκε της ενδόξου ιστορικής σελίδας του Ελληνικού Έθνους με τις σελίδες ντροπής που βιώνουμε σήμερα, εντός και εκτός συνόρων, έχουν να κάνουν με την παρόμοια παγκόσμια οικονομική κρίση, τις ζυμώσεις για την σύναψη συμμαχιών και την αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας στον βορρά. Ωστόσο ο Εθνικός Κυβερνήτης Ι. Μεταξάς κατάφερε να ανταπεξέλθει σε δύο σημαντικούς κινδύνους που απειλούσαν την Πατρίδα μας και αναμένεται να την απειλήσουν πάλι. Η φτώχια του λαού και η απειλή αριστερής καθεστωτικής αλλαγής με τις γνώριμες κοινωνικές δημαγωγίες και τις ελαστικές εθνικές συνειδήσεις.

Η Εθνική Κυβέρνηση της 4ης Αυγούστου ήρθε σε ρήξη με τα φαινόμενα της χαοτικής ακυβερνησίας, των μεταρρυθμιστικών σχεδίων που ποτέ δεν υλοποιούνταν, της διασυνδέσεως του τοπικού οικονομικού περιβάλλοντος με τα αντίστοιχα διεθνή δρώμενα και τις συναφείς εξαρτήσεις, της απαξιώσεως και εξαπατήσεως της λαϊκής άποψης, της «δημοκρατίας» για λίγους. Το δε Κράτος είχε καταντήσει η τροχοπέδη του Έθνους κι όχι ο υπηρέτης του ως όφειλε.

Οι ουσιαστικές λοιπόν παράμετροι της ζώσας πολιτικής διατηρούνται με απλή μεταβολή των ονομάτων των πρωταγωνιστών. Τότε είχαμε να κάνουμε με την Γερμανία, την Αγγλία και τους συμμάχους τους. Τώρα έχουμε να κάνουμε με τις Η. Π. Α, την Ρωσία και τους συμμάχους τους. Τότε ο σλαβικός και ο τουρκικός παράγοντας διεκδικούσαν ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη με την μειοδοτική συνεπικουρία της Αριστεράς. Σήμερα οι ίδιοι εχθροί του Ελληνικού Έθνους μιλάνε πάλι για «μακεδονικό» έθνος με την μισελληνική συνοδοιπορία ντόπιων συνεργατών.

Η ειδοποιός διαφορά που διευκόλυνε την Εθνική Ανάταση της κορυφαίας ιστορικής μας περιόδου αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του κορυφαίου στρατιωτικού και πολιτικού Ιωάννη Μεταξά. Ο Μεγάλος αυτός Έλληνας είχε σαφώς ξεκαθαρισμένες μέσα στο υποσυνείδητό του τις έννοιες Έθνος, Κράτος, Λαός, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη και Συνοχή, Εθνική Κυριαρχία και Ολοκλήρωση στην πλήρη και αληθινή τους διάσταση. Είχε επιπλέον βιώσει τον αγώνα της σκληρής καθημερινότητας και την πίκρα της μισαλλόδοξης εξορίας και είχε ενστερνιστεί τα υψηλόφρονα νάματα του επίσης φλογερού Πατριώτη Ίωνα Δραγούμη για τις αγαστές σχέσεις Κράτους και Έθνους.

Ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, Αρχηγός και Ιδρυτής του Εθνικού Κόμματος των Ελευθεροφρόνων ξεκίνησε από χαμηλά με όπλο του την αγάπη και την πίστη στο Έθνος και την Κοινωνία των Ελλήνων που σε συνδυασμό με την ηγετική σύνεση και την αυταπάρνηση χάρη του συνόλου που τον διακρίνανε, τον οδήγησαν στην πολιτική και κατόπιν κυβερνητική μετουσίωση του Πατριωτισμού με την διαμόρφωση ενός γνήσια πηγαίου Ελληνικού Εθνικού Κοινωνισμού. Γνώριζε πολύ καλά ότι το Κράτος είναι η αφετηρία του Γένους που έχει πολύ σοβαρό λόγο ύπαρξης όσο φροντίζει τον ελληνικό λαό και ισχυροποιεί την ύπαρξη και την παρουσία του Έθνους με την αυθεντική έννοια του Οικουμενικού Ελληνισμού. Αν το Κράτος εμποδίζει την ανάπτυξη του Έθνους, τότε πρέπει να χτίσουμε ένα άλλο Πατριωτικό Κράτος.

Άλλη μια καλή γνώση που είχε ο Μεταξάς ήταν ότι το Πολίτευμα υφίσταται για να υπηρετεί τον πολίτη κι όχι ο πολίτης το Πολίτευμα. Κι αν ακόμη το Σύστημα Διοικήσεως έχει την καλύτερη φήμη, αυτό δεν το σώζει στην περίπτωση που διαμορφώνεται σαν κλειστή λέσχη ολίγων μικροσυμφερόντων και αλλότριων σκοπών. Γιατί τότε μοιραία έρχεται αντιμέτωπο με τις μεγάλες λαϊκές μάζες που χρησιμοποιεί και εξαπατά όταν θελήσει να εξασφαλίσει την σιωπή τους και να κραταιωθεί. Ένα αληθινά δημοκρατικό Πολίτευμα δεν μπορεί παρά να βασίζεται διττά στους πυλώνες του Έθνους και του Λαού, να είναι τύποις και ουσία Εθνική και Λαϊκή Δημοκρατία. Να πασχίζει για την κοινωνική ασφάλεια και την εργασιακή επάρκεια παράλληλα με την κραταίωση και το άπλωμα του Έθνους στις αληθινές του διαστάσεις.

Επί κυβερνήσεως της 4ης Αυγούστου, καίτοι τα σενάρια σε βάρος της Μακεδονίας υπέβοσκαν, δεν τολμούσανε να εκφραστούν από την Νέα Τάξη Πραγμάτων. Επί σύσσωμων των κυβερνήσεων της Αστικής Νεοταξικής «Δημοκρατίας», η εθνική οπισθοχώρηση με τις σύνθετες πιστοποιήσεις μακεδονικότητας και η διαπραγμάτευση με τους διαμεσολαβητές υπέρμαχους του πλέον ιταμού μισελληνισμού θεωρούνται σταθερή πολιτική χωρίς σκιές, σύμφωνα με τελευταίες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών. Η αναφορά σε «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα και οι εσωτερικές προκλήσεις δεν πτοούν την ελλειμματική Καθεστηκυία Τάξη της Πατρίδος μας.

Αυτός ο ενδοτισμός όμως σε κάθε επίπεδο προσβάλλει την υγιή πλειοψηφία των Ελλήνων Πατριωτών. Το παζάρεμα της Εθνικής Περιουσίας είναι απαγορευτικό και η Διεκδίκηση υποχρεωτική επιλογή. Η επανάκαμψη της παραγωγικής διαδικασίας, η ανάπτυξη αυτοφυούς εθνικής οικονομίας και η ενεργή παρουσία της Ελλάδος όπου υφίσταται Ελληνισμός είναι αποκλειστικά υπόθεση των Ελλήνων και μόνον, σύμφωνα με την Ελληνική Εθνική και Κοινωνική Αντίληψη Πραγμάτων.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
ΜΕΛΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΥ ΛΑ. Ο. Σ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://polapopsis.blogspot.com/