ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
ΑΘΗΝΑ 8-4-2010 .
Οι εξουσιαστές μιας Καθεστηκυίας Τάξεως εξόχως ανελεύθερης και οι αντιεξουσιαστές μιας κοινωνίας εξόχως ανασφαλούς επιχειρούν δια των πράξεων, των λεγομένων και των γραφομένων τους να εισάγουν νέα ήθη και έθιμα στην πολιτική πρακτική που λυμαίνεται τις ζωές μας. Ήθη και έθιμα που διαστρέφουν το νόημα των πολιτικών ιδεών και το ανακατώνουν με το αποτρόπαιο χύσιμο αθώου αίματος ως δήθεν επαναστατική πράξη. Η προσπάθεια της πολιτικοποίησης τού εγκλήματος ανήκει στις παρυφές τού αριστεριστικού περιθωρίου και η ανακάλυψη τής «ακροδεξιάς» τρομοκρατίας ανήκει στους ταγούς και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια τού ντόπιου Νεοταξισμού.
Αξιοθαύμαστη πράγματι είναι η ύφανση τού σύγχρονου μύθου τής εγχώριας άρχουσας τάξης, μόνο που τελικά η ιστορία αποδείχτηκε φτηνό παραμύθι που δεν γίνεται πιστευτό από μικρά παιδιά παρά μονάχα από ανόητους και μυημένους. Μυημένους και μιλημένους προκειμένου να προκληθεί ιδεολογική σύγχυση και να απονευρωθεί κάθε πολιτική προσπάθεια για την αντίσταση τού ελληνικού λαού απέναντι στις μεθοδεύσεις τής πτωχευμένης και μεταλλαγμένης χώρας στην θέση τής Ελλάδος που φθονούν οι πραγματικοί κακοί της υπόθεσης. Αναφερόμαστε σαφέστατα στην υπόθεση τής τρομοκρατικής επίθεσης που συνέβη προ ημερών στα Πατήσια με θύμα έναν αθώο δεκαπεντάχρονο Αφγανό. Και το κάνουμε τόσο ως άνθρωποι και ως Έλληνες όσο και ως Εθνικιστές αυτού τού Έθνους.
Δεν γνωρίζουμε αν η συγκεκριμένη υπόθεση είχε προσχεδιαστεί προκειμένου να λάβει ένα τόσο ξεχωριστό περιεχόμενο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αφενός μεν τελικά προσέλαβε ούτως ή άλλως έναν ξεχωριστό χαρακτήρα και αφετέρου παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία προκειμένου να εξετάσουμε κάποια ουσιώδη ζητήματα στοιχειώδους, αλλά και ουσιαστικής πολιτικής φιλοσοφίας. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με επαναστατικές και ανατρεπτικές πολιτικές λογικές που όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν ούτε έξω από την έννοια τού ανθρωπισμού ούτε έξω από τα όρια τού νόμου, αφού σ’ αυτήν την περίπτωση ούτε ιδεολογικό υπόβαθρο θα υπήρχε ούτε λαϊκό έρεισμα θα αποκτιόταν, παρά μόνον έγκλημα και παραλογισμός. Όμως ο Εθνικισμός που επιχειρήθηκε να ενοχοποιηθεί στην τρομοκρατική ενέργεια που στοίχησε την ζωή τού νεαρού Αφγανού είναι εκ πεποιθήσεως και θέσεως εχθρικός εξίσου απέναντι στο έγκλημα, τον παραλογισμό και την τρομοκρατία.
Γεννιούνται αυτομάτως ως αντικείμενα διευκρινιστικής τοποθετήσεως και πολιτικής συζητήσεως ο τρόπος ενέργειας, οι βασικές και αδιαπραγμάτευτες ιδεολογικές αξίες, οι βλαπτικές και αντεθνικές απόψεις, οι τρόποι επιβολής των αξιών και οι τρόποι απόρριψης τής βλάβης σε βάρος τού Έθνους ως απάντηση προς νεοταξίτες δυσλεκτικούς που φαντασιώνονται Εθνικοσοσιαλιστική…τρομοκρατία!
Ξεκινώντας εν τάχει από την απάντηση προς δυσλεκτικούς, ο όρος «ακροδεξιά» αποτελεί προφανής μυθοπλασία, αφού ή θα είσαι δεξιός και υποχρεωτικά πατριώτης και όχι καπιταλιστής ή διεθνιστής όπως ο φιλελεύθερος, ή δεν θα είσαι δεξιός. Εκτός κι αν ντύνεσαι το ένδυμα τού «ακροδεξιού» και συμπαρίστασαι στο Σύστημα δίχως να είσαι τίποτα παρά τσιράκι αυτού. Ο όρος σοσιαλισμός σχετίζεται σαφώς με μια κοινωνία δίχως σύνορα, έθνη και εθνικές λαϊκές κοινότητες, υψηλόφρονες έννοιες που αντιθέτως υπάρχουν στον Ελληνικό Κοινωνισμό. Έναν Κοινωνισμό ιδωμένο και δοσμένο ως Εθνικοκοινωνισμό. Εκτός και αν αναζητείται μια πατριωτική εξιλέωση στον Σοσιαλισμό που σαφώς μπορεί να δοθεί μέσα από τον Εθνικισμό.
Ο φυσικός και αποκλειστικός τρόπος δράσης τού Εθνικοκοινωνισμού είναι η επαναστατική πολιτική ενέργεια ζυμωμένη στο πεζοδρόμιο και την αναμέτρηση των ιδεών στο πλευρό των παραγωγικών δυνάμεων και της Εθνικής Εργατικής Τάξεως και ο χώρος δράσης τής ύψιστης αυτής Ιδεολογίας είναι το απόλυτο φως και η σύννομη παρουσία στον πολιτικό στίβο. Βασική Κοσμοθεωρία της είναι η ισχυροποίηση τού Έθνους – Κράτους και η πρωταγωνιστική του παρουσία ανάμεσα σ’ ένα πλέγμα διακρατικών ανταγωνισμών, η δόμηση ενός Φυλετικού Κράτους που προασπίζει τον πολίτη τής Εθνικής Κοινότητος επεκτείνοντας την ευεργετική του δράση όπου υπάρχει αυτός και ο σεβασμός τής έννοιας τού Δικαίου στις διεθνείς σχέσεις. Βασική Βιοθεωρία αποτελεί η προάσπιση τής αξιοκρατίας και τής ευθυκρισίας μεταξύ των πολιτών, η επικράτηση στην εξουσία των πλέον Αρίστων πολιτών, ο σεβασμός των ελευθεριών και της κοινωνικής δικαιοσύνης σε μια κοινωνία εθνικής ενότητας δίχως διαχωριστικές τάξεις και μίζερους αστικούς συμβιβασμούς.
Το απόλυτο απευκταίο και ο ορισμός τής εθνικής βλάβης συνίσταται στην διαφθορά και την κλεψιά στα ήθη και τον δημόσιο πλούτο, την παράδοση τής εξουσίας σε απάτριδες ηγέτες και ξένα κέντρα εξουσίας, την αδικία και την τρομοκράτηση των πολιτών, την πτώση τού εθνικού και θρησκευτικού συναισθήματος, την ξένη κατοχή τού Κράτους. Με μοχλούς αντίστασης την ενημέρωση των πολιτών και την αγωνιστική δράση τού λαού πάντα με ξεκάθαρους και διαυγείς τρόπους.
Είναι να απορεί λοιπόν κανείς για την ευφάνταστη δήθεν σχέση Εθνικισμού και τρομοκρατικής πρακτικής. Είναι για γέλια ο συσχετισμός τού Εθνικισμού με τον αντεθνικό μαρξισμό και τον αστικό ψευτοεθνικισμό που διαβάσαμε μέσα από μια κάποια «προκήρυξη». Είναι εξόχως περίεργη η ύπαρξη δύο παράλληλων προκηρύξεων με την δεύτερη να είναι πιο πιστευτή ως γνήσια αριστεριστική φωνή, επομένως σαφώς αντεθνική.
Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους εξουσιαστές, τους αντιεξουσιαστές και τα δημοσιογραφικά τους παπαγαλάκια για την γόνιμη κουβέντα που είχαμε για ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας υπέρ τού προμάχου τού Ελληνικού Έθνους που λέγεται Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Αξιοθαύμαστη πράγματι είναι η ύφανση τού σύγχρονου μύθου τής εγχώριας άρχουσας τάξης, μόνο που τελικά η ιστορία αποδείχτηκε φτηνό παραμύθι που δεν γίνεται πιστευτό από μικρά παιδιά παρά μονάχα από ανόητους και μυημένους. Μυημένους και μιλημένους προκειμένου να προκληθεί ιδεολογική σύγχυση και να απονευρωθεί κάθε πολιτική προσπάθεια για την αντίσταση τού ελληνικού λαού απέναντι στις μεθοδεύσεις τής πτωχευμένης και μεταλλαγμένης χώρας στην θέση τής Ελλάδος που φθονούν οι πραγματικοί κακοί της υπόθεσης. Αναφερόμαστε σαφέστατα στην υπόθεση τής τρομοκρατικής επίθεσης που συνέβη προ ημερών στα Πατήσια με θύμα έναν αθώο δεκαπεντάχρονο Αφγανό. Και το κάνουμε τόσο ως άνθρωποι και ως Έλληνες όσο και ως Εθνικιστές αυτού τού Έθνους.
Δεν γνωρίζουμε αν η συγκεκριμένη υπόθεση είχε προσχεδιαστεί προκειμένου να λάβει ένα τόσο ξεχωριστό περιεχόμενο. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αφενός μεν τελικά προσέλαβε ούτως ή άλλως έναν ξεχωριστό χαρακτήρα και αφετέρου παρέχει μια εξαιρετική ευκαιρία προκειμένου να εξετάσουμε κάποια ουσιώδη ζητήματα στοιχειώδους, αλλά και ουσιαστικής πολιτικής φιλοσοφίας. Ζητήματα που έχουν να κάνουν με επαναστατικές και ανατρεπτικές πολιτικές λογικές που όμως δεν μπορούν να λειτουργήσουν ούτε έξω από την έννοια τού ανθρωπισμού ούτε έξω από τα όρια τού νόμου, αφού σ’ αυτήν την περίπτωση ούτε ιδεολογικό υπόβαθρο θα υπήρχε ούτε λαϊκό έρεισμα θα αποκτιόταν, παρά μόνον έγκλημα και παραλογισμός. Όμως ο Εθνικισμός που επιχειρήθηκε να ενοχοποιηθεί στην τρομοκρατική ενέργεια που στοίχησε την ζωή τού νεαρού Αφγανού είναι εκ πεποιθήσεως και θέσεως εχθρικός εξίσου απέναντι στο έγκλημα, τον παραλογισμό και την τρομοκρατία.
Γεννιούνται αυτομάτως ως αντικείμενα διευκρινιστικής τοποθετήσεως και πολιτικής συζητήσεως ο τρόπος ενέργειας, οι βασικές και αδιαπραγμάτευτες ιδεολογικές αξίες, οι βλαπτικές και αντεθνικές απόψεις, οι τρόποι επιβολής των αξιών και οι τρόποι απόρριψης τής βλάβης σε βάρος τού Έθνους ως απάντηση προς νεοταξίτες δυσλεκτικούς που φαντασιώνονται Εθνικοσοσιαλιστική…τρομοκρατία!
Ξεκινώντας εν τάχει από την απάντηση προς δυσλεκτικούς, ο όρος «ακροδεξιά» αποτελεί προφανής μυθοπλασία, αφού ή θα είσαι δεξιός και υποχρεωτικά πατριώτης και όχι καπιταλιστής ή διεθνιστής όπως ο φιλελεύθερος, ή δεν θα είσαι δεξιός. Εκτός κι αν ντύνεσαι το ένδυμα τού «ακροδεξιού» και συμπαρίστασαι στο Σύστημα δίχως να είσαι τίποτα παρά τσιράκι αυτού. Ο όρος σοσιαλισμός σχετίζεται σαφώς με μια κοινωνία δίχως σύνορα, έθνη και εθνικές λαϊκές κοινότητες, υψηλόφρονες έννοιες που αντιθέτως υπάρχουν στον Ελληνικό Κοινωνισμό. Έναν Κοινωνισμό ιδωμένο και δοσμένο ως Εθνικοκοινωνισμό. Εκτός και αν αναζητείται μια πατριωτική εξιλέωση στον Σοσιαλισμό που σαφώς μπορεί να δοθεί μέσα από τον Εθνικισμό.
Ο φυσικός και αποκλειστικός τρόπος δράσης τού Εθνικοκοινωνισμού είναι η επαναστατική πολιτική ενέργεια ζυμωμένη στο πεζοδρόμιο και την αναμέτρηση των ιδεών στο πλευρό των παραγωγικών δυνάμεων και της Εθνικής Εργατικής Τάξεως και ο χώρος δράσης τής ύψιστης αυτής Ιδεολογίας είναι το απόλυτο φως και η σύννομη παρουσία στον πολιτικό στίβο. Βασική Κοσμοθεωρία της είναι η ισχυροποίηση τού Έθνους – Κράτους και η πρωταγωνιστική του παρουσία ανάμεσα σ’ ένα πλέγμα διακρατικών ανταγωνισμών, η δόμηση ενός Φυλετικού Κράτους που προασπίζει τον πολίτη τής Εθνικής Κοινότητος επεκτείνοντας την ευεργετική του δράση όπου υπάρχει αυτός και ο σεβασμός τής έννοιας τού Δικαίου στις διεθνείς σχέσεις. Βασική Βιοθεωρία αποτελεί η προάσπιση τής αξιοκρατίας και τής ευθυκρισίας μεταξύ των πολιτών, η επικράτηση στην εξουσία των πλέον Αρίστων πολιτών, ο σεβασμός των ελευθεριών και της κοινωνικής δικαιοσύνης σε μια κοινωνία εθνικής ενότητας δίχως διαχωριστικές τάξεις και μίζερους αστικούς συμβιβασμούς.
Το απόλυτο απευκταίο και ο ορισμός τής εθνικής βλάβης συνίσταται στην διαφθορά και την κλεψιά στα ήθη και τον δημόσιο πλούτο, την παράδοση τής εξουσίας σε απάτριδες ηγέτες και ξένα κέντρα εξουσίας, την αδικία και την τρομοκράτηση των πολιτών, την πτώση τού εθνικού και θρησκευτικού συναισθήματος, την ξένη κατοχή τού Κράτους. Με μοχλούς αντίστασης την ενημέρωση των πολιτών και την αγωνιστική δράση τού λαού πάντα με ξεκάθαρους και διαυγείς τρόπους.
Είναι να απορεί λοιπόν κανείς για την ευφάνταστη δήθεν σχέση Εθνικισμού και τρομοκρατικής πρακτικής. Είναι για γέλια ο συσχετισμός τού Εθνικισμού με τον αντεθνικό μαρξισμό και τον αστικό ψευτοεθνικισμό που διαβάσαμε μέσα από μια κάποια «προκήρυξη». Είναι εξόχως περίεργη η ύπαρξη δύο παράλληλων προκηρύξεων με την δεύτερη να είναι πιο πιστευτή ως γνήσια αριστεριστική φωνή, επομένως σαφώς αντεθνική.
Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους εξουσιαστές, τους αντιεξουσιαστές και τα δημοσιογραφικά τους παπαγαλάκια για την γόνιμη κουβέντα που είχαμε για ζητήματα πολιτικής φιλοσοφίας υπέρ τού προμάχου τού Ελληνικού Έθνους που λέγεται Ελληνικός Εθνικοκοινωνισμός.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου