ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΙΣΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

ΑΘΗΝΑ 26-3-2013.

Η απόδοση του Δικαίου και η Ισότητα των πολιτών απασχολούν δικαιολογημένα κάθε σοβαρό κράτος. Καμία έννοια ευθυκρισίας ωστόσο δεν δύναται να υπάρξει αν δεν βασιλεύει στο κράτος ο νόμος του έθνους και της ηθικής, η φυλετική συνοχή και η αξιοκρατία μεταξύ των μελών της κοινότητος. Όταν μιλούμε περί αισθήματος δικαίου, πρέπει να γνωρίζουμε πως για το Ελληνικό Εθνικοκοινωνικό Κράτος αυτό αφορά στον ίδιο βαθμό τα εθνικά και τα κοινωνικά ζητήματα. Και ακόμη πως η ισότητα είναι εσωτερική υπόθεση των πολιτών της εθνικής κοινότητος.

Σήμερα στο αστικό δημοκρατικό καθεστώς ο νόμος και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι ένα είδος εμπορεύματος πολιτικής φύσης για την εξαγορά συνειδήσεων και την πολυφυλετική νόθευση του εθνικού πληθυσμού. Αυτή η κακοδοξία θα μπορούσε ίσως να έχει νόημα σε ένα κράτος που έχει σχηματιστεί και αναπτυχθεί ως αποικία και ως μηχανισμός παγκόσμιου επηρεασμού και διακυβέρνησης. Ελλείψει πάσης ειλικρίνειας περί ανθρωπισμού σ’ αυτήν την περίπτωση, η εμπορευματοποίηση του ανθρώπου με τη διασπορά δήθεν δικαιωμάτων αποτελεί δούρειο ίππο και θανάσιμο σφάλμα για ένα έθνος που συγκροτείται με τους παραδοσιακούς φυλετικούς δεσμούς.

Για το Ελληνικό Εθνικοκοινωνικό Κίνημα το Δίκαιο συνδέεται με τους νόμους προστασίας της Φυλής και της δικαιοπρακτικής ικανότητος του πολίτη σε απόλυτη συνάρτηση. Διασφαλίζει ομοίως την πίστη όσο και την ευγνωμοσύνη προς το εθνικό κράτος. Αφορά τους Έλληνες πολίτες ως γεννήματα και στυλοβάτες του Ελληνισμού μας και όσους αλλοδαπούς φιλοξενούνται στην Ελληνική Πολιτεία κατά νόμιμη συγκυριακή αποδοχή κι όχι βίαιη εισβολή και δημογραφική αλλοίωση.

Η ισότητα αφορά αποκλειστικά τα γεννήματα της Φυλής τόσο στο αίμα όσο και στον πατριωτισμό, τους Έλληνες Πατριώτες κι όχι τους ξένους και τους διεθνιστές. Το Δίκαιο κρίνει τον σεβασμό των πολιτών έναντι του κράτους και η ισότητα την επιρροή των πολιτών επί των αποφάσεων και των πράξεων αυτού. Κατά συνέπεια ο νομοταγής διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και ο ισότιμος πολίτης ρυθμίζει κατά αποκλειστικότητα τη ζωή του έθνους.

Ισότητα υπάρχει μεταξύ ίσων εντός της εθνικής επικράτειας και ίσοι για το Εθνικοκοινωνικό Κράτος και την Νέα Ελλάδα που έρχεται είναι εκείνοι που θα δώσουν το αίμα τους εφόσον χρειασθεί για την κραταίωση του Ελληνισμού, δηλαδή οι Έλληνες. Εκείνοι που χαρακτηρίζονται από την ελληνικότητα στη φλέβα, τον πολιτισμό, την γλώσσα και την κοινωνική προσφορά.

Το δίκαιο ασφαλώς διαχωρίζει τα αληθινά αναπτυγμένα έθνη από τα υποανάπτυκτα. Και αληθινά αναπτυγμένα έθνη δεν είναι σύμφωνα με την θεμελιώδη ελληνική κοσμοαντίληψη μονάχα εκείνα που έχουν πλούτη και ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά και εκείνα που θωρακίζουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη ζωή, την κοινωνική ομαλότητα, τις συναλλαγές και τις συμπεριφορές μεταξύ των πολιτών.

Αν ένας ξένος πολίτης έχει βρεθεί νόμιμα μεταξύ των Ελλήνων, τα αστικά δικαιώματα που τον αφορούν θα διαφυλαχθούν για όσο καιρό παραμείνει στην Ελλάδα. Αλλά κρίσεις και αξιώματα επί του Εθνικού Κράτους δεν θα αναλάβει ποτέ διότι δεν είναι ίσος ως προς τους γηγενείς Έλληνες.

Από την άλλη πλευρά ένας Έλληνας που δεν διακρίνεται για τον πατριωτισμό και την ηθική του, μάχεται την πίστη στο Θεό και το Έθνος και θέτει σε κίνδυνο την ελληνική κοινωνία χάνει τα προνόμια της εθνικής ισότητας και δεν έχει καμία θέση στο Εθνικοκοινωνικό Κράτος.

Η Ελλάς δεν μεταχειρίζεται σε καμία περίπτωση τον άνθρωπο ως σκεύος και δεν πουλάει ανέξοδο ανθρωπισμό. Δεν ανέχεται επιπλέον ούτε το φυλετικό ανακάτωμα ούτε την κοινωνική αναρχία και την ιδιοτελή κερδοσκοπία. Οι ιδιότητες του πολίτη και του φιλοξενούμενου είναι σαφώς προσδιορισμένες και διακριτές. Ο πολίτης αποτελεί, συντηρεί και ισχυροποιεί το Εθνικό Κράτος και ο φιλοξενούμενος συνεισφέρει έργο για όσο διάστημα έχει συμφωνηθεί.

Η εθνοφυλετικά προσδιοριζόμενη ιδιότητα του πολίτη και η ομοίως προσδιοριζόμενη έννοια της ισότητας έχουν και την δικαιοπρακτική έννοια του άμεμπτου βίου που επεκτείνεται στην νομική και την ηθική του διάσταση. Στον Νόμο μα και την Πίστη προς την Πατρίδα, τη Θρησκεία και τις Εθνικές Παραδόσεις. Τούτο σημαίνει πως η ισότητα του εθνοφυλετικού πολίτη στο Ελληνικό Εθνικοκοινωνικό Κράτος συνδυάζει το νομοταγές στοιχείο μαζί με την κοινωνική αλληλεγγύη και την προάσπιση της εθνικής και θρησκευτικής τάξεως και φυσιογνωμίας.

Η υποδούλωση της Πατρίδος σε ξένα κελεύσματα και η εξαθλίωση των Ελλήνων και των παιδιών μας στο βωμό μιας διεθνούς «συμμορφώσεως» και μιας ψεύτικης ειρήνης, είτε σε επίπεδο δημοσιονομικό είτε σε επίπεδο εθνικό είτε σε επίπεδο κοινωνικό, δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση καταστάσεις δικαίου και αποδοχής για το Λαϊκό Εθνικιστικό Κίνημα. Ο πολυφυλετισμός και η παγκοσμιοποίηση, η μαρξιστική ελευθεριότητα και η καπιταλιστική ματαιοδοξία, ο διχασμός της κοινωνίας και το ξεκρέμασμα των αξιών μας, η πώληση και η παράδοση εθνικής κυριαρχίας είναι στοιχεία έκπτωτα από την δική μας Ελληνική Πολιτεία.

Το ψευτορωμέϊκο και οι παρέες του, ντόπιες και διεθνείς, δεν έχουν κανένα μέλλον στο δικό μας Εθνικολαϊκό Φυλετικό Κράτος και ορθώς πράττουν που μας φοβούνται. Η ισότητα σχετίζεται με την αξιοκρατία και το δίκαιο με την ταύτιση της προσωπικότητας πολίτη και πολιτείας. Επομένως Εθνικοκοινωνικό Κράτος και Φυλή φτάνουν στο ανώτατο σημείο ισοτιμίας.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ

http://ethnikistikosagwn.blogspot.com