Το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Λιαντίνη στην κόρη του.Τιμή στον μεγάλο δάσκαλο.

ΑΘΗΝΑ 29-7-2010 .

Στον καιρό της απόλυτης σήψης και των τραγικών αντιφάσεων αποτελεί μια οδυνηρή δοκιμασία η αντοχή του πνεύματος και η άσκηση της υπομονής απέναντι στην νοητή δυσοσμία και την ανηθικότητα που αναδύουν φθαρμένη πολιτεία και διεφθαρμένοι ταγοί. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να σωπάσεις, να κλείσεις μάτια και αυτιά, να κλειδώσεις την ψυχή σου και να πεις ότι δεν βλέπεις τον κόσμο γύρω σου να καταρρέει. Και φυσικά ούτε λόγος να γίνεται ότι μπορείς να ξεγελαστείς και να μην γίνεις κοινωνός ενός βαθιά άρρωστου πολιτικού και κοινωνικού περιβάλλοντος.

Όταν έχεις μάθει να σέβεσαι και να αγαπάς τους θεμέλιους θεσμούς και τις αξίες σου από μικρό παιδί, ξέροντας ότι μόνο αυτές οι παρακαταθήκες θα κρατήσουν όρθιο και ζωντανό το Έθνος σου και επομένως και εσένα, όταν έχεις δηλαδή μάθει να περπατάς όρθιος και αξιοπρεπής στον δρόμο τον καλό της Πατρίδος και όχι σκυφτός και συνυπεύθυνος στον δρόμο του χαμού των παιδιών σου, τότε είναι σίγουρο ότι θα αντιδράσεις και θα αντισταθείς.

Η ώρα της αντίστασης και της αντίδρασης, η ώρα δηλαδή της Ελληνικής Τιμής και Ευθύνης υπήρξε ο οδηγός στην έσχατη πράξη της εθελούσιας εξόδου του Δημήτρη Λιαντίνη από την φθαρτή ζωή προκειμένου να δώσει το δικό του μήνυμα και την δική του διαμαρτύρηση, όπως ο ίδιος είπε ως τρόπο εξόδου διαφυγής από το πρόβλημα. Ένας τρόπος που περνάει μέσα από τις άφθαρτες αξίες του Ελληνισμού. Δηλαδή τον σεβασμό στην ανθρώπινη ζωή και την αξιοκρατία, στην ελληνοκεντρική παιδεία που βγάζει στην κοινωνία πολίτες χρήσιμους και δουλευτήδες με Πίστη σε Θεό και Ελλάδα και φυσικά ανθρώπους υγιείς στο σώμα και τον νου, ικανούς να παράξουν πολιτισμό, διευρύνοντας την ακτινοβολία και την παρουσία του Έθνους. Αρχές που στηρίζονται στην δημιουργία ενάρετης οικογένειας με τον πολίτη να χαρίζει τον συναισθηματικό του κόσμο στην πρόκληση όμορφων έργων και γόνιμων διαπροσωπικών σχέσεων και όχι στην εμπορευματοποίηση του σώματος και την δημόσια προβολή της διαστροφής ως μέσο αισχρής κοινωνικής ανέλιξης.

Η συναποδοχή των πολιτικών αποφάσεων και η εμπιστοσύνη εξουσιαστικής ευθύνης και ψήφου να ακολουθεί ανθρώπους που δίνουν εργασία στον πολίτη και δύναμη στο κράτος και όχι εξαγορά συνειδήσεων, λαϊκή ομηρία και προώθηση ηγετών που διαπλέκονται και σκορπάνε το σώμα της πατρίδος στους εμπόρους των εθνών και το χωνευτήρι των λαών. Και φυσικά αρχές που δεν δίνουν γη και ύδωρ, δεν σαλαμοποιούν την γη των Πατέρων και δεν την παρέχουν μαζί με τα αγαπημένα πρόσωπα ενέχυρα στα σκοτεινά και ανήλια υποθηκοφυλακεία των παγκόσμιων τραπεζιτών και εξουσιαστών.
Το για τους πολλούς απονενοημένο διάβημα του καθηγητού Λιαντίνη υπήρξε ένα γερό χαστούκι στο πρόσωπο της παρακμασμένης κοινωνίας. Ήταν μια ενθάρρυνση προς την κόρη του και τα παιδιά μας να δώσουν την μάχη των αξιών. Ήταν μια αποδοκιμασία σ’ αυτούς που δίνουν τα φώτα στην κοινωνία και την έχουν αφήσει στο σκοτάδι με πρώτη την ναρκισσευόμενη και παραδομένη ακαδημαϊκή κοινωνία κι όχι μόνο που παίρνουν δοτά αξιώματα και αφήνουν το κακό να έρχεται.

Κύριε καθηγητά, δεν σε ήξερα, αλλά πολύ σε θαύμασα γιατί κέρδιζες άξια τον σεβασμό. Είθε να αφουγκραστούμε όλοι οι Έλληνες τα σήμαντρά σου και να αναστήσουμε Ελλάδα Μεγάλη και Τρανή σαν τα διδάγματα της ιδιαίτερης σου Πατρίδος Λακεδαίμονος που κουβάλαγες πάντοτε μαζί σου. Τιμή στον Μεγάλο Δάσκαλο μέσα από αυτό το βίντεο http://www.youtube.com/watch?v=6LgABSSHsUA .

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://karachalios-spiros.blogspot.com/
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com/