ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

ΑΘΗΝΑ 9-11-2011.

«ώσπερ τοίνυν τοις ευεργέταις μεγίστας τιμάς απονέμετε, ούτω δίκαιον και τους την πατρίδα καταισχύνοντας και προδιδόντας ταις εσχάτας τιμωρίαις κολάζειν»

(Λυκούργου, Κατά Λεωκράτους, 51)


Το τέλος της ατιμωρησίας στα εγκλήματα καθοσιώσεως που συντελούνται στην Πατρίδα μας πλησιάζει γοργά. Το περί δικαίου αίσθημα που γυρεύει ο λαός μας θα αποκατασταθεί δια των χειρών του. Και μάλιστα υπό τις πλέον ιδανικές συνθήκες, αφού θα πραγματοποιηθεί από την συνένωση των πιο δημιουργικών και ζωτικών του μονάδων. Η τιμωρία στο έγκλημα της αποσυνθέσεως του εθνικού μας κράτους και της υφαρπαγής του λαϊκού μόχθου θα επιβληθεί από την Ελληνική Νεολαία, την Εθνική Εργατική Τάξη και τον Ελληνικό Στρατό.

Πρέπει όμως απαραιτήτως να λύσουμε το χειρόφρενο που προσπαθούν να μας πείσουν να σηκώσουμε στη διαδρομή της λαϊκής οργής. Δεν είναι ούτε πρέπον ούτε ελληνικό ίδιον να ενοχοποιούμε την πτώση του ξίφους της δικαιοσύνης στο αμαρτωλό και ξενοκίνητο καθεστώς χάριν τάχα της κοινωνικής ομαλότητας και του σεβασμού τάχα των νόμων και των θεσμών. Διότι η κοινωνική τους «ομαλότητα» είναι γράμμα κενό όταν αυτοκτονούν γονείς και πεινάνε παιδιά.

Οι νόμοι τους είναι άκυροι όταν ανοίγουν το δρόμο στον διαμελισμό της Πατρίδος και οι θεσμοί έχουν καταλυθεί όταν βρίσκονται στα χέρια πωλητών της Φυλής. Και ο λαός έχει κάθε δικαίωμα να ενεργοποιήσει πνεύμα μαχητικό και δράση επαναστατική ώστε ο δικός μας και μόνον ελληνικός πατριωτισμός να αποδώσει το Ελληνικό Έθνος στην κυριαρχία των Ελλήνων.

Μας είπε ο τοπικός πρωθυπουργός του διεθνιστικού νεοταξισμού ότι θα κάνει δημοψήφισμα για να διαπιστώσει αν συμφωνούμε με το συντελεσθέν έγκλημα ή όχι. Ακολουθεί το καθεστώς τούτη την πορεία προκειμένου, όπως ευελπιστεί, να γλιτώσει τον αφανισμό του. Παράλληλα είδαμε την απέλπιδα προσπάθεια των γραικύλων πολιτικάντηδων να κρατήσει μακριά από τον εξοργισμένο λαό τα στρατευμένα παιδιά του στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Με την απειλή πάντα της περαιτέρω εξαθλίωσης και του φόβου τάχα ενός …πραξικοπήματος!

Όχι, ο ελληνικός λαός δεν φοβάται την επανάσταση των παιδιών του. Δεν φοβάται μια ελληνική στρατιωτική επανάσταση. Ο ελληνικός λαός έχει αποφασίσει να πάρει στα χέρια του την υπόθεση της Ελλάδος. Έχει αποφασίσει να επιστρέψει στις ρίζες της Φυλής μας. Στις προγονικές παρακαταθήκες. Τότε που χαράχτηκε με ανεξίτηλο μελάνι το αξίωμα ότι η Πατρίδα είναι απάντων των πολιτών τιμιότερη και αγιότερη. Σε χρόνους ένδοξους όταν την ώρα που αποδίδονταν αφειδώς οι Τιμές στα άξια παιδιά του Έθνους, οι ποινές αποδίδονταν με σκληρό και αμείλικτο τρόπο σε όσους εξευτέλιζαν και πρόδιδαν την Πατρίδα.

Έγκλημα και τιμωρία ήταν η φυσική αλληλουχία των αισχρών πράξεων στην αρχέγονη ελληνική πολιτεία και δεν ήταν απλές αναφορές ενός λογοτεχνικού έργου σαν το γνωστό του Ρώσου πατριώτη Ντοστογιέφσκι. Οι νομοθέτες της εθνικής κοινότητος ήταν ονομαστοί για τη σκληρότητα, την ευθυκρισία και τον σεβασμό που απολάμβαναν από το λαό.

Είχε πει λοιπόν σχετικά ο γνωστός Σπαρτιάτης νομοθέτης Λυκούργος: «Ώσπερ τοίνυν τοις ευεργέταις μεγίστας τιμάς απονέμετε, ούτω δίκαιον και τους την πατρίδα καταισχύνοντας και προδιδόντας ταις εσχάτας τιμωρίαις κολάζειν». Συμβούλευε δηλαδή ο μέγας νομοθέτης τον λαό ότι όπως ακριβώς απονέμει στους ευεργέτες τις πιο μεγάλες τιμές, έτσι ακριβώς είναι δίκαιο να τιμωρεί με τις έσχατες τιμωρίες αυτούς που από θέση ευθύνης ντροπιάζουν και προδίδουν την πατρίδα τους. Βέβαια οι νομοθέτες δεν διαπλεκόντουσαν με την πολιτική ούτε ασκούσαν παράλληλα πολιτικές εξουσίες.

Το λαϊκό αίσθημα δεν ήταν έπαθλο που κατακτιόταν με την υφαρπαγή της ψήφου. Η δε ατιμωτική εξαγορά του «εφησυχασμού» με την παράδοση της πατρίδος στα ξένα συμφέροντα δεν θεωρείτο επιτυχία ή δημοκρατική πράξη ή ακόμη και επιτυχία. Και φυσικά η εξουσία ασκείτο από τους πλέον ανεπίληπτους και Άριστους πολίτες του κράτους σε ήθος, σε αξία αλλά και σε πειθαρχία.

Η πειθαρχία στους κανόνες του Δικαίου και της κραταιώσεως της Ελληνικής Φυλής επιβαλλόταν πρωτίστως από τους άρχοντες, τους νομοθέτες και τους στρατιωτικούς στους ίδιους τους εαυτούς τους. Η δε επιδίωξη της κατισχύσεως μιας έννομης και κραταιάς πολιτείας είχε εμπεδωθεί στη λαϊκή κοινότητα και αποτελούσε καθολική απαίτηση της κοινωνικής διαστρωμάτωσης έναντι των πολιτικών αρχόντων. Η ντροπή και η προδοσία των επίορκων Αρχών δικαζόταν και οι ένοχοι πλήρωναν με τη ζωή και την περιουσία τους.

Κανείς δεν νομιμοποιείται να παίζει με τη ζωή των παιδιών μας και την ακεραιότητα της Πατρίδος. Το καθεστώς απέδειξε πασιφανώς ότι στηρίχτηκε αποκλειστικά στην επιβολή ενός πολιτικού συστήματος ανθρώπων ελληνόφωνων, ηθικά επιλήψιμων και αρνησιπάτριδων. Απέδειξαν ότι άνοιξαν το δρόμο στους σημερινούς κατακτητές. Όπως ακριβώς κάποιοι άλλοι προηγούμενα εγκατέλειψαν τις σκλάβες πατρίδες, έτσι και οι σημερινοί αποτελούν απειλή για την «ελεύθερη» Ελλάδα που παραδίδουν σε εχθρούς και «φίλους». Η τιμωρία των υπευθύνων είναι ιερό καθήκον σε μια Ελλάδα που η εθνικοκοινωνική δράση είναι αληθινά επαναστατικό και πατριωτικό καθήκον.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
http://ethnikistikosagwn.blogspot.com
http://karachalios-spiros.blogspot.com